Ίσως τελικά η ελληνική πλευρά μπορεί να είναι ικανοποιημένη από την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων στον Κρανς Μοντανά των ελβετικών Άλπεων, αφού είναι ίσως η πρώτη φορά που ένας διεθνής παράγων της συμβολικής τουλάχιστον σημασίας που έχει ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, δεν «έπαιξε» στο γνωστό μοτίβο ης άσκησης μονομερών πιέσεων στον θεωρούμενο ως αδύναμο και κατάφερε να εκθέσει τον παραδοσιακά ισχυρό, ο οποίος κορόιδευε συστηματικά στις διαπραγματεύσεις. Κι αυτό, διότι ενδεχομένως τα περί «ισχύος» έχουν γίνει πολύ πιο σχετικά τελευταία…
Γράφει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Τα ρεπορτάζ από τη δραματική τελευταία μέρα – νύχτα για την ακρίβεια – της διαπραγμάτευσης είναι αποκαλυπτικά. Ο Νίκος Κοτζιάς και ο Νίκος Αναστασιάδης καλούσαν συνεχώς τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, να αναφέρει συγκεκριμένα την πρόταση της Τουρκίας για το μεγάλο «αγκάθι», τις εγγυήσεις και τα τουρκικά στρατεύματα.
Ο Τσαβούσογλου συνεχώς αρνιόταν λέγοντας πως τα είπε στην κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχε με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ, τον κ. Γκουτέρες. Μια, δυο, τρεις… ο γενικός γραμματέας δεν σκόπευε να συνεχίσει αυτό το θέατρο του παραλόγου και βλέποντας ότι η διαπραγμάτευση όδευε σε αδιέξοδο, τα έπαιξε όλα για όλα.
Εάν έχουμε κατανοήσει ορθώς όσα μεταδίδονται, ο Γκουτιέρες, σε μια προσπάθεια να «σπρώξει» τη διαπραγμάτευση αποτρέποντας την κατάρρευσή της, είπε ότι η Τουρκία συμφωνεί να καταργηθούν τα επεμβατικά δικαιώματα και να αποσυρθεί στρατός από την ημέρα της λύσης! Εκεί εξερράγη ο Τσαβούσογλου, λέγοντας ότι δεν είπε κάτι τέτοιο και πως η τουρκική θέση για τις εγγυήσεις είναι η συνέχιση και επανεξέτασή τους σε μια 15ετία, αλλά και παραμονή συμφωνημένου αριθμού στρατευμάτων.
Η τουρκική πλευρά μάλιστα, απέφυγε επιμελώς να δώσει γραπτώς τις προτάσεις της, καθότι scripta manent (σ.σ. τα γραπτά μένουν), σε αντίθεση με την ελληνική (ελλαδική και κυπριακή) πλευρά που έδωσε γραπτώς τις θέσεις της, δεσμεύοντας την αξιοπιστία της. Όταν όμως συμπεριφέρθηκε με αυτό τον τρόπο ο Τσαβούσογλου, ο Αναστασιάδης ανακοίνωσε την απόσυρση της ελληνικής πρότασης.
Είναι δυνατόν ο Γκουτιέρες να έπαιξε κορώνα-γράμματα την αξιοπιστία του ψευδόμενος για το περιεχόμενο της συνομιλίας του με τον Τσαβούσογλου, ή είναι απείρως πιθανότερο, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών να είπε κάτι το οποίο δεν μπορούσε να αποδειχθεί, πιστεύοντας σε κάθε περίπτωση ότι οι κατ’ ιδίαν συζητήσεις δεν θα κοινοποιούνταν. Ως αποτέλεσμα, όταν εξετέθη από τον Γκουτέρες, βρέθηκε σε τρομακτικά δύσκολη θέση.
Ο γενικός γραμματέας, για λόγους στοιχειώδους ισόρροπης αντιμετώπισης των δυο πλευρών, δεν μπορούσε να έχει στα χέρια του μόνο ελληνικό κείμενο, με την τουρκική πλευρά να συντηρεί την ασάφεια θεωρώντας ότι μπορούσε να κοροϊδεύει στο διηνεκές τους πάντες με το ανατολίτικο παζάρι του, το οποίο ονομάζει αυθαίρετα «διαπραγμάτευση»!
Οπότε πήρε το ρίσκο του και είτε αυτός που μπλόφαρε θα εκτιθόταν και θα αποδεικνυόταν ότι είχε προσέλθει για προσχηματική διαπραγμάτευση με στόχο να εκθέσει τον αντίπαλο, αφού δεν μπορούσε να αποδεχθεί τέτοια συμπεριφορά στον θεσμό του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ, είτε η διαδικασία θα πήγαινε ένα βήμα παρακάτω.
Ο Γκουτέρες απέδειξε ότι ΔΕΝ είναι Άιντα, εκθέτοντας παράλληλα και την τραγική ανεπάρκεια του ειδικού μεσολαβητή του ΟΗΕ, ο οποίος έπαιζε εδώ και πολύ καιρό βρώμικο παιχνίδι σε βάρος της ελληνικής πλευράς, έχοντας προκαλέσει ουκ ολίγες φορές την οργή Ελλαδιτών και Κυπρίων Ελλήνων.
Ίσως δεν αποτελεί υπερβολή το να εκτιμήσει κανείς, ότι ο Γκουτέρες με τη στάση του, «τελείωσε» τον Άιντα από τη σημερινή του θέση, κυρίως όμως σφράγισε το μέλλον του Τσαβούσογλου στη θέση του υπουργού Εξωτερικών. Διότι το στραπάτσο στη διεθνή εικόνα της Τουρκίας, κάποιος πρέπει να το χρεωθεί και ο Ερντογάν δεν θα το αφήσει να «λερώσει» τον ίδιο, όσο μπορεί, άρα κάποιος πρέπει να πληρώσει.
Οι δηλώσεις της τουρκικής και τουρκοκυπριακής ηγεσίας κατά των Ελληνοκυπρίων, στους οποίους προσπαθούν να φορτώσουν το αδιέξοδο, ίσως είναι η πρώτη φορά που δεν πείθουν κανέναν. Εάν τα στοιχεία που έχουν γίνει γνωστά αποτυπώνουν την πραγματικότητα, η Ελλάδα οφείλει σεβασμό και τιμή στον Πορτογάλο γενικό γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και για την έμπρακτη στάση του, όχι απλά και μόνο ως φορέατου συγκεκριμένου αξιώματος.
Κατά τα άλλα, ήδη άρχισαν πολλοί να παίρνουν πίσω τα περί «τελευταίας ευκαιρίας»! Ήταν απλά, άλλη μια… «τελευταία»!
Δημοσίευση σχολίου