H σε βάρος της Ελλάδος απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου, αποδεικνύει, για μία ακόμη φορά, πως η Χάγη εκδίδει αποφάσεις με βάση περισσότερο πολιτικές σκοπιμότητες και δευτερευόντως το διεθνές δίκαιο. Το έχουμε τονίσει άπειρες φορές αλλά κάποιοι, εν Αθήναις, επιμένουν να λειτουργούν ως υπέρμαχοι του «αδέκαστου και αντικειμενικού» οργάνου επίλυσης διακρατικών διαφορών που λέγεται Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης...
Τι αποφάσισε το Δικαστήριο; Επί του ότι η Ελλάδα δεν θα φέρνει αντίρρηση στην είσοδο των Σκοπίων σε διεθνείς και περιφερειακούς οργανισμούς εφόσον η χώρα αποπειράται να εισέλθει με το προσωρινό της όνομα (πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας), δόθηκε διασταλτική ερμηνεία. Δεν έγινε δεκτός ο ισχυρισμός της ελληνική πλευράς, ότι το άρθρο 11, παρ. 1 αφορά μία στενότερη ερμηνεία όπου οι αντιρρήσεις δύνανται να εκδηλωθούν με προβολή βέτο ή με αντίρρηση σε ψηφοφορία σε διεθνή οργανισμό.
Ουσιαστικά απορρίφθηκε το αίτημα της ελληνικής πλευράς για προβολή αντίρρησης στην είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ως πΓΔΜ. Η απόφαση αποφαίνεται ότι η Ελλάδα παραβίασε την ενδιάμεση συμφωνία, ασκώντας βέτο στο αίτημα της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ ως πΓΔΜ. Το Διεθνές Δικαστήριο ήταν σαφέστατο: Η Ελλάδα δεν είχε δικαίωμα να απορρίψει την είσοδο της «Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, εφόσον η χώρα αυτή χρησιμοποίησε την παραπάνω, κατοχυρωμένη και επιτρεπτή συνταγματικά, ονομασία. Ταυτόχρονα, δεν αναγνωρίζεται στην Ελλάδα το δικαίωμα να ζητά αντίμετρα ή αντίποινα σε βάρος των Σκοπίων.
Από την άλλη, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης αναφέρει στην απόφασή του, ότι η μη ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ τον Απρίλιο του 2008, ήταν μια συλλογική απόφαση που ελήφθη ομοφώνως, και όχι κάποια μονομερής απόφαση της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, η καταδίκη της Ελλάδος είναι θεωρητικού -ας μας επιτραπεί η έκφραση- χαρακτήρα, αφού επ' ουδενί δεν καλείται η χώρα μας να «πληρώσει λογαριασμό» ή να απέχει από παρόμοια συμπεριφορά έναντι των Σκοπίων στο μέλλον.
Η απόφαση που εξέδωσε το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγη, εκτιμούμε πως θα έπρεπε να προβληματίσει τα μάλα όσους εν Αθήναις μηρυκάζουν τα περί υπογραφής συνυποσχετικού συμφώνου με την Τουρκία, για μια συνολική επίλυση των «διαφορών» μας εκεί. Οφείλουν, όσοι διατηρούν στο ελληνικό ΥΠΕΞ ακόμη ψευδαισθήσεις, να αντιληφθούν πως οι Τούρκοι στη Χάγη θα φορτώσουν την ατζέντα με ό,τι αυτοί θεωρούν «διαφορές», μεταφέροντας στο Διεθνές Δικαστήριο την θεωρία τους περί εκτεταμένων «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, εκτιμώντας πως θα λάβουν πολύ περισσότερα από όσα το Διεθνές Δίκαιο τους επιδικάζει στο Αιγαίο.
Να το καταλάβουμε μια και καλή: Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δύσκολα εκδίδει αποφάσεις που θα ικανοποιούν μόνο τον έναν από τους αντίδικους. Ακόμη κι αν αυτός έχει τα πάντα με το μέρος του. Το Διεθνές Δικαστήριο εκδίδει αποφάσεις και βάσει πολιτικών παρονομαστών. Και υπόκειται και σε πιέσεις μεγάλων δυνάμεων.
Η Τουρκία και οι διπλωμάτες της τα ξέρουν αυτά. Ξέρουν πως ακόμη κι αν θέσουν στη Χάγη αυθαίρετες και μονομερείς διεκδικήσεις, κάτι θα κερδίσουν παραπάνω από όσα το Διεθνές Δίκαιο ή η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας θα τους έδινε.
Η Αθήνα δεν πρέπει να ενδώσει σε προτροπές και πιέσεις φίλων και εταίρων. Θα το κάνει; Γιατί εμείς υποψιαζόμαστε πως κάποιοι αμβλυμένων αντιστάσεων, εδώ, στην πλευρά μας, θα βρουν στη Χάγη το σωσίβιο για την ηττοπάθειά τους και την τουρκοφοβία τους. Ερχόμενοι κατόπιν εορτής (αποφάσεως) να μας αναπτύξουν το «ακλόνητο» άλλοθί τους: «Ναι, χάσαμε στο Αιγαίο. Αλλά αφού αυτό αποφάσισε το Διεθνές Δικαστήριο, τι θέλετε να κάνουμε;»
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου