ΑΡΗΣ ΣΤΡΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή παραμένει το ίδιο επικίνδυνη για τη διεθνή και περιφερειακή ειρήνη και ασφάλεια, η οποία εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από το μέλλον της περιοχής αυτής, λόγω του πετρελαιοπαραγωγικού πλούτου αλλά και λόγω του Ισλάμ.
Μεταξύ διαδηλώσεων, πολιτικών κρίσεων, εντάσεων, εμφύλιων πολέμων, θυμάτων από τον άμαχο πληθυσμό και ξένων στρατιωτικών επεμβάσεων, η περιοχή αυτή βρίσκεται στην πιο κρίσιμη περίοδό της.
Στην Αλγερία, η νεολαία και οι φοιτητές έχουν ξεσηκωθεί εναντίον του καθεστώτος.
Στη Συρία, οι δυνάμεις καταστολής επενέβησαν σε μεγάλη διαδήλωση στην Μπάιντα, δολοφονώντας και τραυματίζοντας πολίτες.
Στην Αίγυπτο, συνεχίζονται οι διαμαρτυρίες για την ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση της δημοκρατίας και τη διεξαγωγή εκλογών, ενώ την ίδια στιγμή ο Πρόεδρος Μουμπάρακ νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση, υπό καθεστώς κράτησης, και οι δύο γιοί του έχουν προφυλακιστεί με την κατηγορία, ότι διέταξαν τους πυροβολισμούς εναντίον του πληθυσμού, που προκάλεσαν θύματα και δυστυχία. Η οικογένεια Μουμπάρακ, αναμένεται να αντιμετωπίσει τη δικαιοσύνη πολύ σύντομα.
Από την άλλη μεριά, η Τυνησία, που δίνει την αίσθηση ότι η κατάσταση εξελίσσεται μάλλον ομαλά, ετοιμάζεται για τις πρώτες δημοκρατικές εκλογές στην ιστορία της, τον ερχόμενο Ιούλιο, κάτω από συνθήκες βαθιάς οικονομικής κρίσης και με τις εξωτερικές της σχέσεις σε ένταση, λόγω του μεγάλου αριθμού Τυνησίων προσφύγων, που προσπαθούν να βρουν καταφύγιο στην Ευρώπη.
Επίσης, οι φασαρίες συνεχίζονται στην Ιορδανία, στο Μπαχρέιν και με ιδιαίτερη ένταση και επικινδυνότητα στην Υεμένη.
Το πιο σημαντικό πρόβλημα σήμερα, παραμένει, βέβαια, η Λιβύη. Ο Καντάφι ανθίσταται και αντέχει. Οι αντικαθεστωτικοί, αισθανόμενοι ισχυροί από τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της Αφρικανικής Ένωσης, εμφανίζουν συμπτώματα αδιαλλαξίας. Αρνούνται, οποιαδήποτε έναρξη ειρηνευτικών διαδικασιών, όσο ο Καντάφι παραμένει στην Τρίπολη. Κάτι, που εκ πρώτης όψεως είναι λογικό και αναμενόμενο. Δεν προβλέπεται ωστόσο, από την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας 1973, που αποτελεί και τη νομική βάση της διεθνούς στρατιωτικής επιχείρησης.
Με την ίδια λογική όμως, δεν προβλέπεται και ο εξοπλισμός των αντικαθεστωτικών, κάτι που αποφασίστηκε προχθές στην Ειδική Διάσκεψη στη Ντόχα, πρωτεύουσα του Κατάρ, έδρα του διεθνούς τηλεοπτικού δικτύου Αλ-Τζαζίρα, που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση του Κατάρ.
Πολλοί λοιπόν θεωρούν, τον τηλεοπτικό αυτό σταθμό, «υπεύθυνο» για την εξέλιξη της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή, αφήνοντας υπονοούμενα για τις πηγές χρηματοδότησης των αντικαθεστωτικών στη Λιβύη.
Στη Διάσκεψη αυτή, η απόφαση για αποστολή όπλων στην Αίγυπτο, ήταν πρόταση του Εμίρη του Κατάρ, που απεδέχθησαν λίγο πολύ όλοι οι συμμετέχοντες, με εξαίρεση τη Γερμανία και… τον Γενικό Γραμματέα του ΝΑΤΟ!
Δημοσίευση σχολίου