Αίσθηση προκαλεί το ρεπορτάζ του Γιάννη Σουλιώτη για λογαριασμό της “Καθημερινής”, για το επείγον σήμα από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) που έλαβαν κυβερνητικά στελέχη και κορυφαίοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι για την “ασφάλεια επικοινωνιών” τους, τηλεφωνικών και ανταλλαγής μηνυμάτων, λόγω της χρήσης γνωστών εφαρμογών κρυπτογραφημένης επικοινωνίας, καθώς δεν είναι ασφαλείς. Το συγκεκριμένο σήμα της ΕΥΠ αποτυπώθηκε σε έγγραφο που εστάλη την προηγούμενη εβδομάδα σε υπουργούς της κυβέρνησης.”Κομίζει γλαύκα εις Αθήνας”, θα ισχυριζόταν κανείς, εάν το επίμαχο σήμα περιοριζόταν μόνο εκεί. Προτείνει όμως, παράλληλα, την εναλλακτική χρήση συγκεκριμένης ελβετικής εφαρμογής…
Καταρχάς, η σύσταση της ΕΥΠ προκαλεί εντύπωση, στο μέτρο που η υπηρεσία κατηγορήθηκε, σχετικά πρόσφατα, για την παρακολούθηση και πολιτικών, μέσω της χρήσης του λογισμικού “Predator“, το οποίο, για πολλούς “γνωρίζοντες”, θεωρείται ξεπερασμένο. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και ως έμμεση “απολογία”, σε συνδυασμό με την πρόταση χρήσης συγκεκριμένης εφαρμογής, με την επιχειρηματολογία ότι χρησιμοποιείται από τις ένοπλες δυνάμεις της Ελβετίας.
Για να το ξεκαθαρίζουμε όμως, απολύτως καμία εφαρμογή δεν μπορεί να θεωρηθεί ως απόλυτα ασφαλής. Όλες οι επικοινωνίες, άλλες δυσκολότερα κι άλλες ευκολότερα μπορούν να υποκλαπούν, είτε αφορούν τηλεφωνικές επικοινωνίες, είτε ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων. Τα επίπεδα ασφάλειας προσομοιάζουν σε κάποιον βαθμό τη λογική των… συναγερμών στα σπίτια! Αναλόγως του επιπέδου ασφάλειας που θέλει να επιτύχει ένας ιδιοκτήτης, εγκαθιστά είτε όλα, είτε κάποια από, ραντάρ εσωτερικού χώρου, παγίδες ενεργοποίησης συναγερμού σε πόρτες και παράθυρα, κάμερες εξωτερικού χώρου, ραντάρ βάρους και διάφορα άλλα…
Ποια είναι η λογική; Εξαρτάται από το “επίπεδο παραβατικότητας” από το οποίο επιθυμεί να προστατευθεί καθείς… Ένας απλός συναγερμός, είναι θεωρητικά επαρκής για να σε προστατεύσει από ένα πρόσωπο που ψάχνει για “ψιλά” για να εξασφαλίσει μια δόση ναρκωτικών. Πιθανότατα και η απουσία συναγερμού αλλά μια θωρακισμένη π.χ. πόρτα να επαρκεί. Διότι υπάρχει αναλογία ανάμεσα στο επίπεδο της απειλής και των μέσων που διατίθενται για να πετύχει τον στόχο. Δεν ισχύει το ίδιο, όσο μεγαλώνει η πρόκληση…
Εάν η απειλή εκπροσωπείται από μια οργανωμένη ομάδα διαρρηκτών, τότε τα μέσα που έχει στη διάθεσή της είναι πολλά περισσότερα. Πιθανώς, υπάρχει ένα επίπεδο μέτρων ασφαλείας που εξασφαλίζει την αποτροπή – μη παραβίαση της ιδιοκτησίας. Υπάρχει βέβαια και η αντίστροφη λογική. Η αναιτιολόγητη υιοθέτηση υπερβολικών μέτρων ασφαλείας, μπορεί να φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα προσελκύοντας ανώτερο επίπεδο απειλής, καθώς θα προκαλέσει τη σκέψη, “για να παίρνει τέτοια μέτρα ασφάλειας, κάτι πολύτιμο έχει να προστατεύσει”!
Πού καταλήγει όμως όλο αυτό; Στο ότι… θεωρητικά, οι υπηρεσίες πληροφοριών συνιστούν το ανώτατο επίπεδο -νομιμοποιημένης και σιωπηρά αποδεκτής- απειλής στην ασφάλεια των επικοινωνιών των πολιτών στα σύγχρονα κράτη! Κι από τη στιγμή που η έννοια των ασφαλών επικοινωνιών είναι απλά μια ψευδαίσθηση, τότε το πραγματικό ζήτημα είναι να μην κινήσει κάποιος το “ενδιαφέρον”! Άπαξ και το κίνησε, μάλλον θα πρέπει να πορεύεται με τη βεβαιότητα ότι η πιθανότητα να παρακολουθούνται οι επικοινωνίες του είναι πάρα πολύ αυξημένες! Εάν η παρακολούθηση δεν είναι νομοτελειακή.
Όταν όμως η ελληνική ΕΥΠ συστήνει τη χρήση συγκεκριμένης εφαρμογής προς χρήση, αναρωτιέται κανείς εάν νομιμοποιείται να σκεφθεί “εγώ να μην κατηγορούμαι ότι σας παρακολουθώ και… γαία πυρί μειχθήτω”! Διότι, σχεδόν αυτόματα, στο μυαλό έρχεται η περίφημη υπόθεση της… ελβετικής Crypto AG εξ ου και το ομώνυμο σκάνδαλο που είχε συνταράξει τη χώρα, αλλά και την παγκόσμια ειδησεογραφία! Πρόκειται για μια ιστορία κατασκοπείας, η οποία απορεί κανείς πως δεν αποτέλεσε το αντικείμενο ταινίας του Χόλιγουντ…
Πρόκειται για μια δαιδαλώδη υπόθεση με μια σειρά από εταιρίες, η ίδρυση των οποίων ξεκινά πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, άλλαξαν χέρια για να φθάσουμε το 2018 όταν και η Crypto AG διαλύεται και τα περιουσιακά της στοιχεία, συν την πνευματική ιδιοκτησία, περνά στην CyOne για τις πωλήσεις εντός Ελβετίας και την Crypto International AG που ίδρυσε Σουηδός επιχειρηματίας (Andreas Linde) και απέκτησε το εμπορικό σήμα, το διεθνές δίκτυο πωλήσεων και τα δικαιώματα των προώθησης των προϊόντων της ελβετικής εταιρίας!
Τη συγκεκριμένη εταιρία χρησιμοποιούσαν αμερικανικές (CIA), οι βρετανικές (GCHQ: Government Communications Headquarters ) και οι γερμανικές (BND) μυστικές υπηρεσίες από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου -από το 1970- μέχρι και το 1993, για να κατασκοπεύουν αυτές… προνομιακά, όσους κατέφευγαν στις κρυπτογραφημένες συσκευές της εταιρίας για προστασία! Οι κρυπτογραφημένες συσκευές είχαν πουληθεί σε περισσότερες από 120 χώρες σε όλο τον πλανήτη… Οι δε ελβετικές μυστικές υπηρεσίες, τελούσαν σε γνώση και επωφελήθηκαν της δραστηριότητας του κατασκοπευτικού δικτύου.
Η υπόθεση ξεσκεπάστηκε οριστικά, μετά πάσης βεβαιότητας, στις αρχές του 2020! Κάμποσες δηλαδή δεκαετίες μετά. Η αρχιτεκτονική ασφαλείας των συσκευών με το λογισμικό είχαν παραβιαστεί, οι κωδικοί είχαν “σπάσει” και η συλλογή πληροφοριών ήταν συνεχής! Εκτός κι αν η υπόθεση είναι ακόμα πιο πολύπλοκη, δεδομένου ότι οι ιδιοκτήτες της Crypto AG δεν ήταν μετά βεβαιότητας γνωστοί! Στους απλούς πολίτες ασφαλώς. Ηθικόν δίδαγμα: “Χτίζοντας’ τον μύθο της ασφάλειας, μπόρεσαν με τον πιο ευφάνταστο τρόπο να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους!
Άρα, θα είχε ενδιαφέρον να πληροφορηθούμε το όνομα της προτεινόμενης εταιρίας, κρατώντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ότι εάν μπεις για οποιονδήποτε λόγο “στο μάτι” αυτών… που δεν πρέπει, καλύτερα να λες ανοιχτά στο τηλέφωνο ό,τι θέλεις, για να μην ξοδεύονται τουλάχιστον οι έρμοι οι φορολογούμενοι διαφόρων χωρών!
Δημοσίευση σχολίου