Ο Λίβανος, η Ιορδανία, η Τουρκία έχουν προς το παρόν επιδείξει εντυπωσιακή ανθεκτικότητα στις επιπτώσεις από τον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία, σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες, την τρομοκρατία, και τους εσωτερικούς διχασμούς. Αλλά τώρα η εύθραυστη σταθερότητα της περιοχής κρέμεται από μία κλωστή –με την Τουρκία να είναι η πιο επισφαλής από όλες.
Το "Ο πόλεμος της διπλανής πόρτας: Η Συρία και η διάβρωση της σταθερότητας στην Ιορδανία, το Λίβανο, και την Τουρκία", υποστηρίζει ότι τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να δράσουν γρήγορα για να ενισχύσουν την σταθερότητα σε αυτές τις τρεις βασικές χώρες, διαφορετικά ρισκάρουν με μεγαλύτερες προσφυγικές ροές και μια αυξημένη τρομοκρατική απειλή από την περιοχή.
Η Τουρκία έχει πληγεί περισσότερο από τις επιπτώσεις της Συρίας, με την αναθέρμανση της εσωτερικής σύγκρουσης εναντίον των Κούρδων, της εισροής 2,7 εκατ. προσφύγων, και ενός κύματος θανατηφόρων επιθέσεων στο έδαφός της –το πιο πρόσφατο ήταν ο βομβαρδισμός την προηγούμενη εβδομάδα από το ISIS, στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης. Την ίδια στιγμή, ο αυξανόμενος αυταρχισμός του προέδρου Erdogan δημιουργεί μεγαλύτερη ένταση.
Στο Λίβανο, η λεπτή ισορροπία μεταξύ των ανταγωνιστικών πολιτικών παρατάξεων –οι οποίες έκαναν μια σιωπηρή συμφωνία να παγώσουν τις διαμάχες τους καθώς ξεδιπλωνόταν η κρίση στη Συρία- παραπαίει ανάμεσα σε ελλείψεις ηλεκτρικού ρεύματος και νερού. Η εμφάνιση της ηρεμίας στην Ιορδανία, κρύβει έναν αριθμό ανησυχητικών ενδείξεων, και το κύριο κόμμα της αντιπολίτευσης της χώρας αντιμετωπίζει περιορισμούς από την κυβέρνηση.
Και οι τρεις χώρες αντιμετωπίζουν μια διευρυνόμενη απειλή της τρομοκρατίας καθώς η ISIS απαντά στις απώλειες στη Συρία και στο Ιράκ, με μια αυξημένη εστίαση στην περιοχή συνολικά.
Τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη θα πρέπει να αυξήσουν την στήριξή τους σε αυτές τις χώρες. Το πακέτο βοήθειας του ΟΗΕ για τους γείτονες της Συρίας –το περιφερειακό σχέδιο για τους πρόσφυγες και την ανθεκτικότητα στη Συρία- είναι λιγότερο από το ένα τρίτο χρηματοδοτούμενο. Η ευρωπαϊκή οικονομική στήριξη θα πρέπει να διοχετεύεται όχι μόνο στην άμεση ανθρωπιστική απάντηση στην προσφυγική κρίση, αλλά σε μακροπρόθεσμα σχήματα για την ανάπτυξη των τοπικών οικονομικών και προς όφελος των κοινοτήτων υποδοχής. Αυτό θα πρέπει να συνοδεύεται από την εντατικοποίηση της συνεργασίας ασφάλειας και της ανταλλαγής πληροφοριών για να ακυρώσει την απειλή της ISIS, τόσο στην περιοχή όσο και στην Ευρώπη.
Την ίδια στιγμή, είναι ζωτικής σημασίας για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να υποστηρίξουν την πολιτική συναίνεση που έχουν αυτά τα κράτη μαζί, αποτρέποντας την ολοκληρωτική κατάρρευση. Στην Τουρκία, αυτό σημαίνει να γίνουν περισσότερα για να ενθαρρύνουν τις συνομιλίες ειρήνης με τους Κούρδους, συμπεριλαμβανομένου και μέσω διαλόγου μεταξύ Άγκυρας και των Κούρδων της Συρίας.
Στο Λίβανο, η Ευρώπη θα πρέπει να πιέσει τους τοπικούς και περιφερειακούς παράγοντες να κάνουν ένα βήμα πίσω από τις πρόσφατες κινήσεις κλιμάκωσης. Αυτές περιλαμβάνουν πιθανή εμπλοκή της Χεζμπολάχ στον βομβαρδισμό μιας τοπικής τράπεζας για την συμμόρφωση με τις αμερικανικές κυρώσεις έναντι της οργάνωσης, και την απόσυρση της οικονομικής και πολιτικής στήριξης της Σαουδικής Αραβίας στην χώρα. Στην Ιορδανία, ο Βασιλιάς Αμπντάλα θα πρέπει να ενθαρρυνθεί να ενισχύσει τον δρόμο της λαϊκής εκπροσώπησης.
Στο τέλος, μια λύση κατόπιν διαπραγμάτευσης στη Συρία είναι ο μόνος δρόμος προς την σταθερότητα στην περιοχή. Τα ευρωπαϊκά κράτη δεν πρέπει να χάσουν από τα μάτια τους αυτόν τον στόχο.
Ο συγγραφέας Julien Barnes-Dacey, δήλωσε:
Μέχρι σήμερα, η περιφερειακή κατάρρευση έχει αποφευχθεί. Ενώ οι εντάσεις και στα τρία κράτη είναι τεράστιες, κανένα δεν βρίσκεται σε κίνδυνο βραχυπρόθεσμης κατάρρευσης. Αλλά αυτές οι χώρες είναι πολύ εύθραυστες –όχι μόνο από την πλευρά των προκλήσεων που θέτει η ISIS, καθώς και από τις πιέσεις των προσφυγικών ροών, αλλά επίσης και από την αποσταθεροποιητική επίδραση που έχει η κρίση στην εύθραυστη πολιτική τους συναίνεση.
Τα ευρωπαϊκά κράτη πρέπει να σκεφτούν υπεύθυνα για να σταματήσουν τις βραχυπρόθεσμες συμφωνίες μετανάστευσης με την Τουρκία, και να μην κάνουν τα στραβά μάτια στον αυξανόμενο αυταρχισμό της κυβέρνησης Erdogan και του πολέμου που διεξάγει εναντίον των Κούρδων.
Στο Λίβανο, η Ευρώπη θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην διακυβέρνηση έναντι της πολιτικής: να αναδείξει τον κίνδυνο της κρατικής κατάρρευσης, και να καταστήσει σαφές ότι όλοι οι φορείς θα χάσουν εάν δεν υπάρχει λύση που να διατηρεί το κράτος λειτουργικό. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα διατηρήσουν έναν έντονο διαμεσολαβητικό διάλογο με όλους τους βασικούς εγχώριους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της Χεζμπολάχ, η οποία παραμένει ένας κρίσιμος παράγοντας σταθεροποίησης στο Λίβανο παρά τον αρνητικό της ρόλο στη Συρία.
Τέλος, μόνο μια λύση για την σύγκρουση της Συρίας μπορεί να μειώσει την περιφερειακή ένταση. Οι πρόσφατες προσπάθειες κατάπαυσης του πυρός εμφανίζουν ότι είναι δυνατός ένας βαθμός αποκλιμάκωσης με μια ισχυρή διπλωματική ώθηση και αυτό χρειάζεται ενισχυμένη ευρωπαϊκή στήριξη. Αυτοί που τάσσονται υπέρ της ευρωπαϊκής στρατιωτικής κλιμάκωσης, θα πρέπει να σκεφτούν προσεκτικά τις επιπτώσεις για την περιφερειακή σταθερότητα".
Δημοσίευση σχολίου