Σε πολύ καλό σημείο θεωρούν αρμόδιες πηγές και των δυο πλευρών στην Ουάσιγκτον ότι βρίσκονται οι ευρωαμερικανικές σχέσεις, ενώ δεν αναμένουν ουσιαστικές αλλαγές σε περίπτωση εκλογής του Μιτ Ρόμνι. Την ίδια ώρα, όλες οι ενδείξεις στην αμερικανική πρωτεύουσα καταδεικνύουν ότι η Τουρκία αυξάνει διαρκώς τη σημασία της στα μάτια των Αμερικανών, και των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων.

Οι Αμερικάνοι θεωρούν την ΕΕ βασικό μυώνα της εξωτερικής τους πολιτικής και σημειώνουν ότι για την Ουάσιγκτον η Ένωση αποτελεί έναν σταθερό και υπεύθυνο σύμμαχο. Έτσι εξηγούν και το γεγονός ότι στην αμερικανική προεκλογική εκστρατεία το ζήτημα των ευρωαμερικανικών σχέσεων δεν συζητήθηκε ουσιαστικά καθόλου. «Δεν είχε νόημα να συζητηθεί ένα θέμα που δεν αποτελεί ούτε πρόβλημα για τις ΗΠΑ ούτε πραγματικό σημείο τριβής μεταξύ των δυο υποψηφίων», λένε πηγές στην Ουάσιγκτον.
Μια από τις βασικές εξελίξεις που βοήθησαν στο να φτάσουν σήμερα οι ευρωαμερικανικές σχέσεις στο καλό αυτό επίπεδο είναι η Συνθήκη της Λισαβόνας και η συγκέντρωση περισσότερων ευθυνών και συντονισμού σε λιγότερα πρόσωπα-κλειδιά στις Βρυξέλλες, με βασικότερο για την Ουάσιγκτον την αρμόδια για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική βαρόνη Άστον. Παράλληλα, η εκπροσώπηση των 27 κρατών μελών από μια αντιπροσωπεία της ΕΕ στην αμερικανική πρωτεύουσα, όπως και σε όλες τις πρωτεύουσες τρίτων χωρών σύμφωνα με την Συνθήκη της Λισαβόνας, θεωρείται ότι βοηθά πολύ καθώς μέχρι πρότινος την ΕΕ εκπροσωπούσε ο πρέσβης της χώρας μέλους που είχε την εξάμηνη Προεδρία και αυτό δυσκόλευε την οικοδόμηση μιας σταθερής και συνεχούς σχέσης μεταξύ Ουάσιγκτον και ευρωπαϊκής διοίκησης.
Οι ευρωαμερικανικές σχέσεις βρίσκονται στο καλό αυτό επίπεδο, αλλά παραμένουν ορισμένα σημεία τριβής, με κυριότερο την αδυναμία των δυο πλευρών, κυρίως των Αμερικανών, να βρουν έναν κοινό παρανομαστή για να προχωρήσουν στη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου (free trade agreement), που θα αποτελέσει το επιστέγασμα των ευρωαμερικανικών σχέσεων και θα δώσει νέα πνοή στις οικονομικές τους σχέσεις, κάτι που και οι δυο πλευρές έχουν απόλυτη ανάγκη σήμερα.
Πρόσωπα που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις θεωρούν ότι σε περίπτωση που εκλεγεί ο Μιτ Ρόμνι ίσως να είναι πιο εύκολο να προχωρήσουν οι λεπτές αυτές διαπραγματεύσεις, καθώς οι Ρεπουμπλικάνοι και το επιτελείο του Μιτ Ρόμνι είναι πιο ευέλικτοι σε θέματα ελεύθερου εμπορίου από ό,τι οι Δημοκρατικοί.
Ένα άλλο σημείο τριβής είναι οι αμυντικές σχέσεις και οι σχέσεις του ΝΑΤΟ με την ΕΕ, που βρίσκονται σε τέλμα καθώς η Τουρκία εξακολουθεί να αρνείται να αναγνωρίσει ότι η Ένωση έχει 27 και όχι 26 μέλη, μπλοκάροντας έτσι διαρκώς κάθε απόπειρα συνεργασίας ανάμεσα στους δυο οργανισμούς.
Σε περίπτωση που εκλεγεί ο Μιτ Ρόμνι, ενδέχεται να αλλάξει ο τόνος στα ζητήματα αμυντικής συνεργασίας με την ΕΕ και να υιοθετηθεί μια πιο ενεργή στάση προς την κατεύθυνση εξεύρεσης λύσεων, λένε στην Ουάσιγκτον, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν επανεκλεγεί ο Μπαράκ Ομπάμα δεν θα προσπαθήσει και αυτός να ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα νερά. Όπως στο ευρύτερο φάσμα των ευρωαμερικανικών σχέσεων, έτσι και στο ζήτημα της αμυντικής συνεργασίας Μπαράκ Ομπάμα και Μιτ Ρόμνι δεν έχουν πραγματικά διαφορετικές αντιλήψεις. Και στο επιτελείο του Μιτ Ρόμνι υπάρχουν άνθρωποι με μεγάλη πείρα στα ευρωπαϊκά θέματα που πιστεύουν ακράδαντα στη σημασία των ευρωαμερικανικών σχέσεων.
Το βασικό ωστόσο αγκάθι στις σχέσεις των ΗΠΑ με την ΕΕ είναι σήμερα η κρίση του χρέους στην Ευρώπη, καθώς επηρεάζει άμεσα την αμερικανική οικονομία. Στην Ουάσιγκτον θεωρούν ότι οι απαντήσεις της Ένωσης απέναντι στην κρίση είναι αργές και ακατάλληλες, και καταγράφεται ένας εκνευρισμός απέναντι στην Ευρώπη. Και αυτό παρόλο που τα τελευταία δυο χρόνια λόγω της κρίσης έχουν συσσωρεύσει μεγαλύτερη γνώση και κατανόηση των ευρωπαϊκών μηχανισμών και πολιτικών όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν. Το κλίμα είναι κυρίως αρνητικό απέναντι στην Άνγκελα Μέρκελ και το Βερολίνο, καθώς ο Πρόεδρος Ομπάμα θεωρεί ότι δεν εισάκουσαν τις απόψεις του για την κρίση και την ανάγκη πολιτικών ανάπτυξης. Ο Μιτ Ρόμνι έχει εκφραστεί περισσότερο ως οπαδός της λιτότητας και σε περίπτωση που επανεκλεγεί ίσως υπάρξει μια προσέγγιση στις γερμανικές θέσεις.
Σε θέματα ευρύτερης εξωτερικής πολιτικής, Αμερική και ΕΕ ουσιαστικά ταυτίζονται τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράν, ενώ κανείς πια δεν περιμένει ουσιαστικές αμερικανικές κινήσεις στο Παλαιστινιακό. Η οικονομική κρίση, το σαφώς αρνητικό κλίμα στην αμερικανική κοινή γνώμη απέναντι σε κάθε στρατιωτική επέμβαση δεν θα επιτρέψει άλλωστε στον Μιτ Ρόμνι να αλλάξει τη μέχρι σήμερα στάση της Ουάσιγκτον, η οποία συμβαδίζει με αυτή της Ευρώπης, στην περιοχή. Εξάλλου, όπως λένε στην αμερικανική πρωτεύουσα, παρόλο που ο Μιτ Ρόμνι δεν έχει ιδιαίτερη έφεση στις εξωτερικές σχέσεις και έχει κατά καιρούς υιοθετήσει υψηλούς τόνους και εντελώς αντιφατικές απόψεις, μετά την ενδεχόμενη εκλογή του θα υιοθετήσει μια ρεαλιστική στάση και δεν θα οδηγήσει τις ΗΠΑ σε σπασμωδικές κινήσεις, όπως είχε κάνει ο Τζορτζ Μπους, και μάλιστα αγνοώντας πλήρως τους Ευρωπαίους.
Στο ζήτημα που ενδέχεται να υιοθετηθεί ένας πιο αυστηρός τόνος από την Ουάσιγκτον σε περίπτωση εκλογής του Μιτ Ρόμνι είναι η Ρωσία, και αυτό ενδεχομένως να φέρει σε δύσκολη θέση χώρες της ΕΕ που διατηρούν στενές σχέσεις με τη Μόσχα. Κανείς ωστόσο δεν αναμένει, ούτε στο μέτωπο αυτό, σημαντικές και εντυπωσιακές αλλαγές μετά τις εκλογές της 6ης Νοεμβρίου.
Οι ΗΠΑ έχουν εισέλθει σε μια περίοδο κατά ην οποία η αμερικανική εξωτερική πολιτική εμφανίζεται πολύ πιο ρεαλιστική και προσεκτική, και ο νέος Πρόεδρος, όποιος κι αν είναι, δεν θα αλλάξει την τάση αυτή που επιβάλλεται από τα επείγοντα ζητήματα της οικονομίας, αλλά και από μια ευρύτερη επιλογή της Ουάσιγκτον να ρίξει περισσότερο βάρος στην περιοχή της Ασίας.
Αυτό που καταγράφεται σε όλους τους κύκλους στην Ουάσιγκτον είναι η αναμφισβήτητη σημασία που δίνουν στην Τουρκία, ενώ ιδιαίτερα θετικοί εμφανίζονται και οι Ρεπουμπλικάνοι, που πιστεύουν ακράδαντα ότι η Τουρκία είναι η μόνη χώρα σταθερότητας στην περιοχή και ένας πολύτιμος σύμμαχος των ΗΠΑ. Πρόσωπα που είναι σε θέση να γνωρίζουν αναδεικνύουν και μια άλλη διάσταση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, που σε περίπτωση εκλογής του Μιτ Ρόμνι θα έχει μεγάλη σημασία: το τουρκικό ισλαμικό κίνημα του Φετουλάχ Γκιουλέν, που έχει μετατραπεί σε κυρίαρχο παίκτη στην Άγκυρα και που διατηρεί στενές και εξαιρετικές σχέσεις με τους μορμόνους της Γιούτα. Το σίγουρο είναι ότι στην αμερικανική πρωτεύουσα, παρόλο που διακρίνει κανείς κάποιον εκνευρισμό απέναντι στην κυβέρνηση Ερντογάν όταν αυτή δείχνει αντιφατικά και δυσκολονόητα σημάδια, όπως πολλές φορές στο συριακό ζήτημα, η Τουρκία έχει σαφώς αναβαθμισμένο ρόλο και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει από το αποτέλεσμα των εκλογών.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου