Εξομαλύνονται οι ταραγμένες σχέσεις που είχαν την τελευταία δεκαετία.
Αν και η κλιμάκωση του συριακού δράματος φέρνει την Άγκυρα σε όλο και πιο δύσκολη θέση, έχει και μια θετική πλευρά: επιταχύνει, σύμφωνα με αναλυτές, την εξομάλυνση των ταραγμένων σχέσεων μεταξύ της πολιτικής και της στρατιωτικής ηγεσίας, η διαμάχη των οποίων για τον έλεγχο της χώρας έφτασε την τελευταία δεκαετία σε εκρηκτικό σημείο.
Το ανθρωπιστικό πρόβλημα των δεκάδων χιλιάδων Συρων προσφύγων που έχουν συγκεντρωθεί στους πρόχειρους καταυλισμούς της μεθορίου είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου για την τουρκική ηγεσία: σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, Τούρκους και ξένους, το πραγματικό πρόβλημα είναι πως η ντε φάκτο πρωταγωνίστρια της κρίσης Τουρκια καθυστερεί συνεχώς να λάβει αποφάσεις για το τι μέλλει γενέσθαι στην περιοχή, αναβάλλοντας κάθε επίσημη στρατιωτική ή πολιτική παρέμβαση.
Όλοι συμφωνούν πως στην περίπτωση της Συρίας, η Τουρκία κρατά και πάλι, λόγω της γεωγραφικής της θέσης, ρόλο -κλειδί. Όποιο νατοϊκό επιχειρησιακό σχέδιο και αν κριθεί καταλληλότερο, είτε αυτό είναι η δημιουργία ζώνης απαγόρευσης των πτήσεων είτε μία ουδέτερη ζώνη ώστε να προστατευθούν οι χιλιάδες εκτοπισμένοι Σύροι, το μόνο σίγουρο είναι ότι η Τουρκία θα πρέπει να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο. Παράλληλα, η ανεξέλεγκτη δράση των Κούρδων ανταρτών, που εκμεταλλεύονται την κατάσταση που επικρατεί στη Σύρια, καθιστά επιτακτική τη λήψη δραστικών μέτρων.
Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι εύκολο. Η Τουρκία μπορεί να υποστηρίζει τη συριακή αντιπολίτευση και να εφοδιάζει με όπλα τους εξεγερμένους, όμως εξακολουθεί να διστάζει να επέμβει στρατιωτικά, φοβούμενη ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να πυροδοτήσει νέες, ακόμα μεγαλύτερες, συγκρούσεις. Επιπλέον δεν υπάρχει εντός της Τουρκίας κάποια δυνατή φωνή που να υποστηρίζει την επέμβαση στη Σύρια, ενώ ο φόρος αίματος βαραίνει πολύ τη συνείδηση του λαού της Τουρκίας, και ειδικά όταν αυτός πρόκειται να καταβληθεί για την προστασία των Σύρων πολιτών.
Όπως εξηγεί στο AP ο Χένρι Μπάρκι, πολιτικός αναλυτής σε θέματα τουρκικής πολιτικής, εάν η Τουρκία δεν επέμβει εντός του πολυμερούς πλαισίου του ΝΑΤΟ, δεν έχει καμία ισχυρή δικαιολογία για μονομερή επέμβαση στη Σύρια, ενώ και ο στρατός, που έχει πλέον απολέσει κάθε πολιτική δύναμη, δεν προβάλλει καμία αντίρρηση. «Ο στρατός φαίνεται να έχει υποταχθεί στους πολιτικούς, ενώ ο Ερντογάν εμφανίζεται πλέον ως προστάτης του» συμπληρώνει ο Μπάρκι, επισημαίνοντας ότι ο Ερντογάν «έχει πάψει να αντιμετωπίζει τον στρατό σαν αντίπαλο και τον θεωρεί πλέον ένα παιδί που έχει πάρει υπό την κηδεμονία του».
Εκατοντάδες εν ενέργεια και εν αποστρατεία Τούρκοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι βρίσκονται σήμερα στη φυλακή με την κατηγορία της απόπειρας ανατροπής της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Οι ίδιοι αντιτείνουν ότι η κυβέρνηση αποτελείται από μία ομάδα θρησκόληπτων μουσουλμάνων, οι οποίοι πρόκειται να καταργήσουν το κοσμικό κράτος που οραματίστηκε και ίδρυσε ο «πατέρας» τους και πρώην στρατιωτικός, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Ο στρατηγός Νετσντέτ Οζέλ, ο νέος αρχηγός του στρατού, το όνομα του οποίου ουδέποτε έχει εμπλακεί σε κρατικές συνωμοσίες, φαίνεται ότι είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να τους συμφιλιώσει.
Όπως όλα δείχνουν, πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της γείτονος, είναι έτοιμες να αφήσουν στην άκρη τις διαφορές τους, όσο έντονες κι αν είναι αυτές, και να συνεργαστούν καλή τη πίστη. Σύμφωνα με τον Σονέρ Καγαπτάι, ανώτερο αξιωματούχο στο Ινστιτούτο της Ουάσιγκτον για την Πολιτική στη Μέση Ανατολή, για πρώτη φορά οι δύο πλευρές φαίνονται πρόθυμες να ακούσουν η μία την άλλη, ενώ παρατηρεί και έντονη αλλαγή του κλίματος δυσπιστίας που εδώ και δεκαετίες επικρατούσε ανάμεσα τους.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου