του Χάρη Γούλιου *
Παρακολουθώ τις τελευταίες μέρες τα τηλεοπτικά σποτ και τις ολοσέλιδες καταχωρήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων στις εφημερίδες. Είναι νομίζω φανερό ότι οι πολιτικοί μας έχουν ως προτεραιότητα να χειριστούν ψυχολογικά την ανασφάλεια των ψηφοφόρων. Δεν μας βλέπουν ως πολίτες που απαιτούμε να ακούσoυμε συγκεκριμένες προτάσεις για το μέλλον μας. Μας αντιμετωπίζουν ως παιδιά, που τά' χουμε χαμένα με αυτό που μας συμβαίνει.
Είναι αλήθεια ότι το πολιτικό μάρκετινγκ, συχνά βλέπει έτσι τους πολίτες στις ανώριμες σύγχρονες Δημοκρατίες της Εικόνας και του Απλουστευτικού λόγουΈτσι, στη σημερινή Ελλάδα, που οι μισοί έχουν χάσει τις σταθερές της ζωής τους ( δουλειά, οικονομική ασφάλεια κάποιου βαθμού) κι οι άλλοι μισοί φοβούνται ότι έρχονται τα χειρότερα, οι ηγέτες μας λειτουργούν ως "διαχειριστές της λύπης" των ψηφοφόρων! Θεωρούν ότι πρέπει να κάνουν αυτό που στην πολιτική ψυχολογία αποκαλείται "grief management".
Μας διαβεβαιώνει ο Αντ. Σαμαράς οτι " η Ελλάδα θα τα καταφέρει". Χτυπάει με στοργή την πλάτη του παιδιού- ψηφοφόρου και του λέει να μη φοβάται! Κάτι μαγικό θα γίνει - και "με τη βοήθεια του Θεού " θα βγούμε από την κρίση. Δεν επιλέγει να επικοινωνήσει δηλαδή με ρεαλιστικό πρόγραμμα και να εξηγήσει με ειλικρίνεια τι τον ώθησε σε αλλαγή στάσης ( αυτά που θα θέλαμε να μας πει!) Απλά μας ζητάει να του δείξουμε εμπιστοσύνη- να του δώσουμε τη δυνατότητα να κυβερνήσει! Άλλωστε ακόμη και το πρόγραμμα δεν έχει μια ονομασία τύπου "Σχέδιο για την Ελλάδα" ή "Προτάσεις για έξοδο από την Κρίση". Όχι ! Λέγεται "Ζάππειο 1, 2 η 3".. Ο συμβολισμός είναι σαφής- να εμπιστευθούμε τον Ηγέτη ( που μιλάει από το Ζάππειο για εμάς). Αυτό είναι σημαντικότερο από το τι έχει να μας πει.
Στο ΠΑΣΟΚ πάλι, θεωρούν ότι το παιδί- ψηφοφόρος έχει ανασφάλεια και θέλει έναν πατέρα να τον πάρει απ το χέρι και να τον οδηγήσει . Γι' αυτό, παντού βλέπουμε την πατρική φιγούρα του Ευ. Βενιζέλου. Κι ακούμε καθησυχαστικά λόγια. " Έχουμε την Υποχρέωση να πετύχουμε. Και θα πετύχουμε γιατί το πιστεύουμε. Η Ελλάδα και οι Έλληνες θα νικήσουμε" . Δεν ξέρουμε πώς θα γίνει αυτό- δεν είμαστε ίσως αρκετά ώριμα παιδιά για να μας εξηγηθεί. Ξέρουμε ότι ο Βενιζέλος είναι μια ισχυρή προσωπικότητα και ότι το ΠΑΣΟΚ που έφαγε τη "μπόρα" του Μνημονίου, πραγματικά θέλει πάση θυσία παραμονή της χώρας στο ευρώ. Αλλά στην καμπάνια δεν ακούμε ποια ήταν τα λάθη της διετίας ούτε γιατί έγιναν. Μας προτείνουν μόνο να εμπιστευθούμε τον Πατέρα. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα ( και επικοινωνιακό!) εδώ. Πράγματι το παιδί, όταν φοβάται, θέλει να ξέρει ότι ο πατέρας είναι εκεί. Αν όμως αυτός είναι πανταχού παρών και δίνει συνέχεια εντολές και συμβουλές, τότε το παιδί αντιδρά. Γιατί δεν αισθάνεται πια ασφαλές, αλλά καταπιεσμένο!
Θα μου πείτε, υπάρχουν και τα άλλα κόμματα. Είναι αλήθεια ότι οι πολιτικοί εδώ δεν παίζουν τον παιδοψυχολόγο- διαλέγουν το ρόλο των οργισμένων γονέων που φωνάζουν μαζί με τα παιδιά τους όλοι μαζί κατά του Διευθυντή στη σχολική συγκέντρωση!
Με λίγα λόγια, δύσκολα τα πράγματα για απαιτητικούς πολίτες. Όποιος ψάχνει συγκεκριμένες δεσμεύσεις στις καμπάνιες, για να αποφασίσει που θα δώσει την ψήφο του, δεν θα βρει άκρη. Ας αρκεστεί για την ώρα στην εκτόνωση, ή ας δεχτεί τα παρήγορα λόγια που του προσφέρουν. Την άλλη φορά ίσως ..
πηγή
Δημοσίευση σχολίου