Σε μία κρίσιμη χρονική συγκυρία για τις σχέσεις Τουρκίας-Ισραήλ και τις εξελίξεις στο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης επανέρχονται στο προσκήνιο οι αναφορές για εξάσκηση της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας επί των ελληνικών αντιαεροπορικών συστημάτων S-300PMU1 που βρίσκονται στη Κρήτη, κατά τη διέξαγωγή της άσκησης "Glorious Spartan" το 2008. Η γνωστή ιστοσελίδα DEBKAfile που δεν αποτελεί παρά προέκταση των ισραηλινών υπηρεσιών πληροφοριών και φροντίζει για την άσκηση ψυχολογικού πολέμου στο εξωτερικό, σε ανάλυσή της για τη προσέγγιση Αθήνας-Τελ Αβίβ αναφέρει πως
"η ελληνική πλευρά άλλαξε πολιτική, παρέχοντας στα πληρώματα της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας τα προηγμένα αντιεροπορικά S-300 PMU1 για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Τους επετράπη να ασκήσουν αποστολές βομβαρδισμού κατά τις εν λόγω πυροβολαρχίες, για την περίπτωση που η Μόσχα αποφάσιζε να πουλήσει το σύστημα στο Ιράν και τη Συρία" (ολόκληρο το κείμενο μεταφρασμένο εδώ). Η αναφορά αυτή αποσκοπεί στην άσκηση πίεσης προς τη Τεχεράνη και τη Μόσχα, δηλώνοντας ότι ακόμα και αν παραδοθούν στη Τεχεράνη οι υπό παραγγελία συστοιχίες S-300, αυτές μπορούν να εξουδετερωθούν για να γίνει στη συνέχεια η προσβολή των ιρανικών πυρηνικών εγκαταστάσεων. Στην άσκηση "Ένδοξος Σπαρτιάτης" (Glorious Spartan 2008) που πραγματοποιήθηκε το Μάιο-Ιούνιο 2008, μεγάλος αριθμός μαχητικών F-16 και F-15 πέταξαν απ΄ευθείας από ισραηλινές βάσεις και προσέβαλαν εικονικούς στόχους στο Πεδίο Βολής Κρανέας με την υποστήριξη αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού και συμμετοχή ελικοπτέρων έρευνας και διάσωσης, για τα οποία καταγράφηκε μάλιστα περιστατικό αναγκαστικής προσγείωσης στη Κύπρο. Στη συνέχεια ακολούθησαν σενάρια εναέριας μάχης με μαχητικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας και ανεφοδιασμός εν πτήσει, μια διαδικασία με την οποία έχουν εξοικειωθεί πλήρως οι Έλληνες χειριστές. Η αρνητική δημοσιότητα που περιέβαλε τη σχετική δραστηριότητα οφείλεται πρωτίστως στην εκτενή προβολή της "Glorious Spartan" από δημοσίευμα των New York Times, μέσω των οποίων το Ισραήλ επιχείρησε φυσικά να μεγιστοποιήσει και επικοινωνιακά την άσκηση πίεσης προς τη Τεχεράνη: Η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία είναι ικανή να ανταποκριθεί επιχειρησιακά σε προσβολή στόχων εδάφους σε μεγάλες αποστάσεις (η απόσταση που διένυσαν τα ισραηλινά μαχητικά είναι ίση με την απόσταση του κέντρου εμπλουτισμού στη Natanz από το Ισραήλ). Η επίσημη διάψευση συμμετοχής των ελληνικών S-300 δόθηκε σε Ιρανούς αξιωματούχους της πρεσβείας στην Αθήνα που θέλησαν να πληροφορούν λεπτομέρειες για την "Glorious Spartan". Είναι πάγια τακτική των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να τηρούνται ευλαβικά όλοι οι κανόνες ασφαλείας, ακόμα και αν αυτοί αφορούν στην "απλή" απενεργοποίηση των κινητών τηλεφώνων κατά τη διάρκεια διεξαγωγής ασκήσεων ή τη παραλλαγή/απόκρυψη/κάλυψη ευαίσθητων συστημάτων ή απομάκρυνση από θέσεις διασποράς σε περίπτωση παρουσίας ξένων παρατηρητών. (βλ.Οι ελληνικοί ΤOR-M1 στο επίκεντρο της ΝΑΤΟικής άσκησης "Mace XII").
To Πεδίο Εκπαίδευσης και Δοκιμών Ηλεκτρονικού Πολέμου (EHTES) στο Ικόνιο φιλοξενεί αρκετά αντιαεροπορικά συστήματα ανατολικής προέλευσης.
H φιλολογία περί της εμπλοκής των S-300 στις διμερείς ασκήσεις ενισχύθηκε από τη συμμετοχή της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας στις πολυεθνικές αεροπορικές ασκήσεις "Anatolian Eagle" στο Ικόνιο της κεντρικής Τουρκίας (3η Κύρια Βάση Αεριωθούμενων/AJU) τον Αύγουστο και Οκτώβριο του 2008. Δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου ανέφεραν τότε πως κατά τη συνεδρίαση της 12ης Ιουλίου 2008, η εκτελεστική επιτροπή του Υφυπουργείου Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) ενέκρινε τη προμήθεια συστημάτων βλημάτων επίγειας αεράμυνας τύπου S-300P, S-300V και Tor-M1 από την Ουκρανία και τη Λευκορωσία, για το Πεδίο Εκπαίδευσης και Δοκιμών Ηλεκτρονικού Πολέμου (EHTES) του Ικονίου, με κόστος της τάξης των $100 εκατ. για τα οποία ενδιαφερόταν σφόδρα το Ισραήλ. Υπενθυμίζεται ότι για το EHTES όπου εκτελούνται οι ασκήσεις "Αετός της Ανατολίας" έχουν αποκτηθεί 108 ατρακτίδια Οργανολογίας Ελιγμών Εναέριας Μάχης (ACMI) Ehud III και επίγειος εξοπλισμός Ιχνηλάτησης Τοποθέτησης Πραγματικού Χρόνου (RTTP) από την ισραηλινή BVR Systems το 1999. Το πεδίο ηλεκτρονικού πολέμου άρχισε να λειτουργεί το 2001, περιλαμβάνοντας συστήματα αντιαεροπορικών πυροβόλων ZSU-23-4 και βλημάτων Osa-AK (SA-8 Gecko) και 2Κ12 Kub (SA-6 Gainful) ενώ άγνωστο παραμένει αν έχουν παραδοθεί τελικά τα συστήματα S-300 ή ΤOR-M1 στη Τουρκία. Θα ήταν εντελώς παράδοξο όμως η Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία να αναμένει την απόκτηση αυτών των συστημάτων από τη ...Τουρκία για να εκπαιδευτεί επί του αντικειμένου. Αλλώστε, η Τουρκική Πολεμική Αεροπορία ήταν εκείνη που έστειλε μαχητικά της στην έρημο του Νεγκέβ για την ανάπτυξη τακτικών αντιμετώπισης των S-300, όταν έγινε γνωστή η πρόθεση εγκατάστασής του στη Κύπρο.
Δημοσίευση σχολίου