Μαρτυρία 94 χρόνια μετά οδηγεί σε άγνωστο ναυάγιο στα ανοικτά του Θερμαϊκου
«Περπατήσαμε κάνοντας τον γύρο του καταστρώματος και μετά σταθήκαμε αγναντεύοντας πέρα από την πλώρη. Είδαμε μια πράσινη γραμμή μέσα στο νερό να έρχεται καταπάνω μας και η φίλη μου είπε: “Αναρωτιέμαι εάν είναι τορπίλη...».
Αυτή η μαρτυρία ανήκει σε μία από τις επιζήσασες του πλοίου «Μarquette» που βυθίστηκε τον Οκτώβριο του 1915, 14 μίλια ανοικτά του Θερμαϊκού Κόλπου. Η Jeannie Sinclair ήταν νοσοκόμα από τη Νέα Ζηλανδία και περιγράφει σε έντυπα της εποχής τις τραγικές στιγμές που έζησε εκείνη την ημέρα. Ήταν πράγματι μία τορπίλη.....
Ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά, μία ομάδα Ελλήνων αυτοδυτών κάνει την πρώτη της κατάδυση σε ένα άγνωστο ναυάγιο, 14 ναυτικά μίλια από τις ελληνικές ακτές, στα ανοικτά του Θερμαϊκού Κόλπου. Τη θέση τούς την έχουν υποδείξει ψαράδες της περιοχής. Σε συνδυασμό με μια προπαρασκευαστική ιστορική έρευνα, η οποία διήρκεσε αρκετούς μήνες, κατορθώνουν και αναγνωρίζουν το «Μarquette».
Στην αποστολή συμμετείχαν οι Νίκος Βαρδάκας, Νίκος Βασιλάτος, Γιώργος Καμαρινός, Κώστας Μυλωνάκης και Ελένη Τσοπουροπούλου. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Βασιλάτος, ένας από τους αυτοδύτες που ήρθαν σε επαφή με το ναυάγιο: «Αναγνωρίσαμε το ναυάγιο συγκρίνοντάς το με φωτογραφίες και σχέδια του πλοίου στην πρώτη μας κιόλας κατάδυση. Βρίσκεται σε βάθος 87 μέτρων και επικάθεται στον ομαλό, αμμώδη πυθμένα με αριστερή κλίση. Το σχήμα του πλοίου διατηρείται, παρ΄ όλο που ο χρόνος και τα στοιχεία της θάλασσας έχουν προκαλέσει σημαντική φθορά. Στη δεξιά πλευρά της πλώρης, εκεί όπου χτύπησε η τορπίλη, υπάρχει ένα τεράστιο ρήγμα». Στο πλαίσιο αυτής της περιορισμένης χρονικά πρώτης αποστολής της, η ομάδα έχει χρόνο μόνο να φέρει εις πέρας το έργο της αναγνώρισης του ναυαγίου και να κάνει μια γενική επισκόπηση του χώρου. Ένα άλλο μέλος της ομάδας, ο Νίκος Βαρδάκας μάς εξηγεί: «Οι καταδύσεις σ΄ αυτά τα βάθη χρειάζονται λεπτομερή προετοιμασία και έχουν αυξημένη επικινδυνότητα. Οι δύτες αναπνέουν πολλαπλά μείγματα ηλίου, αζώτου και οξυγόνου, ενώ για 20 λεπτά παραμονής στο ναυάγιο χρειάζεται αποσυμπίεση περίπου μιάμισης ώρας προτού γυρίσουν στην επιφάνεια». Η Ελένη Τσοπουροπούλου, φωτογράφος της ομάδας και ίσως η μοναδική γυναίκα στην Ελλάδα που καταδύεται ενεργά σε αυτά τα βάθη, δηλώνει: «Το ναυάγιο βρίσκεται σε μεγάλο βάθος, μακριά από την ακτή και το μέρος είναι εκτεθειμένο στους καιρούς. Πολλές φορές η ορατότητα υποβρυχίως είναι κακή, με αποτέλεσμα η φωτογράφηση να είναι αδύνατη. Αυτά σε συνδυασμό με το μέγεθος του πλοίου, σημαίνει ότι θα χρειαστεί μεγάλος αριθμός καταδύσεων προκειμένου να ερευνηθεί και να αποτυπωθεί πλήρως ο χώρος». Λόγω του χειμώνα, η προσπάθεια της ομάδας θα συνεχιστεί το καλοκαίρι του 2010. Μια προκαταρκτική αναφορά και υλικό από προηγούμενες καταδύσεις τους υπάρχουν στον ιστότοπο www. wreckdiving.gr
Βούλιαξε μέσα σε 15 λεπτά
ΕΚΕΙΝΟ το πρωινό, το γερμανικό υποβρύχιο «U 35» με κυβερνήτη τον Waldemar Κophamel περιπολεί στα ανοικτά της Θεσσαλονίκης.
Στις 09.00 εντοπίζει ένα πλοίο σε απόσταση 1.300
μέτρων και επιτίθεται. Είναι το επιταγμένο βρετανικό υπερωκεάνιο «Μarquette» προερχόμενο από την Αλεξάνδρεια και το οποίο μεταφέρει 646 επιβάτες, νοσοκομειακό και πολεμικό υλικό με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Το 150 μέτρων πλοίο θα βυθιστεί πολύ γρήγορα, σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά.
Ο απολογισμός είναι θλιβερός, ο αριθμός των νεκρών ανέρχεται σε 167. Το πλοίο πήρε μεγάλη κλίση, η οποία δυσχεραίνει τη διαδικασία εγκατάλειψής του. Επιπλέον, οι ναυαγοί θα παραμείνουν στο νερό για αρκετές ώρες προτού φτάσουν στο σημείο της επίθεσης τα γαλλικά και αγγλικά πλοία για να τους περισυλλέξουν. Μεταξύ των θυμάτων είναι και 10 νοσοκόμες του Νο1 (Νew Ζealand) Stationary Ηospital, στοιχείο το οποίο προσδίδει στο γεγονός έντονη συναισθηματική φόρτιση και το κάνει μία από τις πιο συζητημένες ναυτικές τραγωδίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
«Περπατήσαμε κάνοντας τον γύρο του καταστρώματος και μετά σταθήκαμε αγναντεύοντας πέρα από την πλώρη. Είδαμε μια πράσινη γραμμή μέσα στο νερό να έρχεται καταπάνω μας και η φίλη μου είπε: “Αναρωτιέμαι εάν είναι τορπίλη...». Αυτή η μαρτυρία ανήκει σε μία από τις επιζήσασες του πλοίου «Μarquette» που βυθίστηκε τον Οκτώβριο του 1915, 14 μίλια ανοικτά του Θερμαϊκού Κόλπου. Η Jeannie Sinclair ήταν νοσοκόμα από τη Νέα Ζηλανδία και περιγράφει σε έντυπα της εποχής τις τραγικές στιγμές που έζησε εκείνη την ημέρα. Ήταν πράγματι μία τορπίλη.....
Ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά, μία ομάδα Ελλήνων αυτοδυτών κάνει την πρώτη της κατάδυση σε ένα άγνωστο ναυάγιο, 14 ναυτικά μίλια από τις ελληνικές ακτές, στα ανοικτά του Θερμαϊκού Κόλπου. Τη θέση τούς την έχουν υποδείξει ψαράδες της περιοχής. Σε συνδυασμό με μια προπαρασκευαστική ιστορική έρευνα, η οποία διήρκεσε αρκετούς μήνες, κατορθώνουν και αναγνωρίζουν το «Μarquette».
Στην αποστολή συμμετείχαν οι Νίκος Βαρδάκας, Νίκος Βασιλάτος, Γιώργος Καμαρινός, Κώστας Μυλωνάκης και Ελένη Τσοπουροπούλου. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Νίκος Βασιλάτος, ένας από τους αυτοδύτες που ήρθαν σε επαφή με το ναυάγιο: «Αναγνωρίσαμε το ναυάγιο συγκρίνοντάς το με φωτογραφίες και σχέδια του πλοίου στην πρώτη μας κιόλας κατάδυση. Βρίσκεται σε βάθος 87 μέτρων και επικάθεται στον ομαλό, αμμώδη πυθμένα με αριστερή κλίση. Το σχήμα του πλοίου διατηρείται, παρ΄ όλο που ο χρόνος και τα στοιχεία της θάλασσας έχουν προκαλέσει σημαντική φθορά. Στη δεξιά πλευρά της πλώρης, εκεί όπου χτύπησε η τορπίλη, υπάρχει ένα τεράστιο ρήγμα». Στο πλαίσιο αυτής της περιορισμένης χρονικά πρώτης αποστολής της, η ομάδα έχει χρόνο μόνο να φέρει εις πέρας το έργο της αναγνώρισης του ναυαγίου και να κάνει μια γενική επισκόπηση του χώρου. Ένα άλλο μέλος της ομάδας, ο Νίκος Βαρδάκας μάς εξηγεί: «Οι καταδύσεις σ΄ αυτά τα βάθη χρειάζονται λεπτομερή προετοιμασία και έχουν αυξημένη επικινδυνότητα. Οι δύτες αναπνέουν πολλαπλά μείγματα ηλίου, αζώτου και οξυγόνου, ενώ για 20 λεπτά παραμονής στο ναυάγιο χρειάζεται αποσυμπίεση περίπου μιάμισης ώρας προτού γυρίσουν στην επιφάνεια». Η Ελένη Τσοπουροπούλου, φωτογράφος της ομάδας και ίσως η μοναδική γυναίκα στην Ελλάδα που καταδύεται ενεργά σε αυτά τα βάθη, δηλώνει: «Το ναυάγιο βρίσκεται σε μεγάλο βάθος, μακριά από την ακτή και το μέρος είναι εκτεθειμένο στους καιρούς. Πολλές φορές η ορατότητα υποβρυχίως είναι κακή, με αποτέλεσμα η φωτογράφηση να είναι αδύνατη. Αυτά σε συνδυασμό με το μέγεθος του πλοίου, σημαίνει ότι θα χρειαστεί μεγάλος αριθμός καταδύσεων προκειμένου να ερευνηθεί και να αποτυπωθεί πλήρως ο χώρος». Λόγω του χειμώνα, η προσπάθεια της ομάδας θα συνεχιστεί το καλοκαίρι του 2010. Μια προκαταρκτική αναφορά και υλικό από προηγούμενες καταδύσεις τους υπάρχουν στον ιστότοπο www. wreckdiving.gr
ΣΕ ΒΑΘΟΣ 87 ΜΕΤΡΩΝ
Το ναυάγιο βρίσκεται σε μεγάλο βάθος, στα 87 μέτρα, μακριά από την ακτή και το μέρος είναι εκτεθειμένο στους καιρούς
Βούλιαξε μέσα σε 15 λεπτά
ΕΚΕΙΝΟ το πρωινό, το γερμανικό υποβρύχιο «U 35» με κυβερνήτη τον Waldemar Κophamel περιπολεί στα ανοικτά της Θεσσαλονίκης.
Στις 09.00 εντοπίζει ένα πλοίο σε απόσταση 1.300
μέτρων και επιτίθεται. Είναι το επιταγμένο βρετανικό υπερωκεάνιο «Μarquette» προερχόμενο από την Αλεξάνδρεια και το οποίο μεταφέρει 646 επιβάτες, νοσοκομειακό και πολεμικό υλικό με προορισμό τη Θεσσαλονίκη. Το 150 μέτρων πλοίο θα βυθιστεί πολύ γρήγορα, σε λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά.
Ο απολογισμός είναι θλιβερός, ο αριθμός των νεκρών ανέρχεται σε 167. Το πλοίο πήρε μεγάλη κλίση, η οποία δυσχεραίνει τη διαδικασία εγκατάλειψής του. Επιπλέον, οι ναυαγοί θα παραμείνουν στο νερό για αρκετές ώρες προτού φτάσουν στο σημείο της επίθεσης τα γαλλικά και αγγλικά πλοία για να τους περισυλλέξουν. Μεταξύ των θυμάτων είναι και 10 νοσοκόμες του Νο1 (Νew Ζealand) Stationary Ηospital, στοιχείο το οποίο προσδίδει στο γεγονός έντονη συναισθηματική φόρτιση και το κάνει μία από τις πιο συζητημένες ναυτικές τραγωδίες του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Δημοσίευση σχολίου