Το βασικό πλεονέκτημα της Κίνας στην επιδίωξή της για παγκόσμια ηγεσία –ενόψει του κορωνοϊού και ευρύτερα- είναι η ανεπάρκεια και η εσωστρεφής εστίαση της πολιτικής των ΗΠΑ
Με εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων τώρα να αυτο-απομονώνονται σε ολόκληρο τον κόσμο, η νέα πανδημία των κορωνοϊών έχει γίνει ένα πραγματικά παγκόσμιο γεγονός.
Και ενώ οι γεωπολιτικές επιπτώσεις της πρέπει να θεωρηθούν δευτερεύουσες έναντι των θεμάτων υγείας και ασφάλειας, οι επιπτώσεις αυτές μπορεί, μακροπρόθεσμα, να αποδειχθούν εξίσου σοβαρές -ειδικά όταν πρόκειται για την παγκόσμια θέση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι παγκόσμιες τάξεις έχουν την τάση να αλλάζουν σταδιακά στην αρχή και στην συνέχεια δια μιάς.
Το 1956, μια κακοφτιαγμένη επέμβαση στο Suez αποκάλυψε την παρακμή της βρετανικής ισχύος και σήμανε το τέλος της βασιλείας του Ηνωμένου Βασιλείου ως παγκόσμια δύναμη.
Σήμερα, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εγερθούν για να αντιμετωπίσουν την εποχή, η πανδημία του κορωνοϊού θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια άλλη «στιγμή Suez».
Τώρα είναι ξεκάθαρο για όλους, εκτός από τους πιο παρωπιδικούς κομματικούς, ότι η Ουάσινγκτον έχει κακοτεχνήσει την αρχική της αντίδραση.
Σφάλματα από βασικούς θεσμούς, από τον Λευκό Οίκο και το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας μέχρι τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (Centers for Disease Control and Prevention, CDC), υπονόμευσαν την εμπιστοσύνη στην αντίληψη και στην ικανότητα της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Οι δημόσιες δηλώσεις του προέδρου Donald Trump, είτε ως ανακοινώσεις του Οβάλ Γραφείου είτε ως πρωινά tweets, χρησίμευσαν σε μεγάλο βαθμό για να σπείρουν την σύγχυση και να εξαπλώσουν την αβεβαιότητα.
Τόσο ο δημόσιος όσο και ο ιδιωτικός τομέας αποδείχθηκαν φτωχά προετοιμασμένοι για να παράγουν και να διανείμουν τα απαραίτητα εργαλεία για [ιατρικά] τεστ και απαντήσεις.
Και σε διεθνές επίπεδο, η πανδημία έχει ενισχύσει τα ένστικτα του Trump να το πάει μόνος του, και εξέθεσε το πόσο απροετοίμαστη είναι η Ουάσιγκτον να ηγηθεί μιας παγκόσμιας αντίδρασης.
Το status των Ηνωμένων Πολιτειών ως παγκόσμιου ηγέτη κατά τις τελευταίες επτά δεκαετίες είχε οικοδομηθεί όχι μόνο στον πλούτο και την ισχύ, αλλά επίσης, και εξίσου σημαντικά, στη νομιμοποίηση που απορρέει από την εσωτερική διακυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, την παροχή παγκόσμιων δημόσιων αγαθών, την πρόνοια για τα κοινά αγαθά, καθώς και την ικανότητα και την προθυμία να συγκεντρώσει και να συντονίσει μια παγκόσμια αντίδραση σε κρίσεις.
Η πανδημία των κορωνοϊών δοκιμάζει και τα τρία στοιχεία της ηγεσίας των ΗΠΑ. Μέχρι στιγμής, η Ουάσιγκτον αποτυγχάνει στην δοκιμασία.
Καθώς η Ουάσινγκτον παραπαίει, το Πεκίνο κινείται γρήγορα και επιδέξια για να επωφεληθεί από το άνοιγμα που δημιουργήθηκε από τα αμερικανικά λάθη, γεμίζοντας το κενό για να τοποθετήσει τον εαυτό του ως παγκόσμιο ηγέτη στην αντιμετώπιση της πανδημίας.
Προσπαθεί να διαλαλήσει το δικό του σύστημα, να παράσχει υλική βοήθεια σε άλλες χώρες και ακόμη και να οργανώσει άλλες κυβερνήσεις.
Η ωμή αυτοπεποίθηση της κίνησης της Κίνας είναι δύσκολο να υπερτιμηθεί.
Στο κάτω-κάτω, ήταν τα σφάλματα του ίδιου του Πεκίνου -ιδιαίτερα οι προσπάθειές του να κρύψει την σοβαρότητα και την εξάπλωση της επιδημίας- που συνέβαλαν στην δημιουργία της ίδιας της κρίσης που τώρα πλήττει μεγάλο μέρος του κόσμου.
Ωστόσο, το Πεκίνο αντιλαμβάνεται ότι αν θεωρηθεί ότι ηγείται, και η Ουάσινγκτον θεωρείται ως ανίκανη ή απρόθυμη να το πράξει, αυτή η αντίληψη θα μπορούσε να μεταβάλει θεμελιωδώς την θέση των Ηνωμένων Πολιτειών στην παγκόσμια πολιτική και τον ανταγωνισμό για την ηγεσία στον 21ο αιώνα.
Εγιναν λάθη
Αμέσως μετά το ξέσπασμα [της επιδημίας] του νέου κορωνοϊού, που προκαλεί την ασθένεια που τώρα αναφέρεται ως COVID-19, τα λάθη των Κινέζων ηγετών συννέφιασαν την παγκόσμια θέση της χώρας τους.
Ο ιός εντοπίστηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2019 στην πόλη Wuhan, αλλά οι αξιωματούχοι δεν το αποκάλυψαν επί μήνες και μάλιστα τιμώρησαν τους γιατρούς που το ανέφεραν για πρώτη φορά, σπαταλώντας πολύτιμο χρόνο και καθυστερώντας τουλάχιστον για πέντε εβδομάδες τα μέτρα που θα μπορούσαν να εκπαιδεύσουν το κοινό, να σταματήσουν τα ταξίδια και να ενεργοποιήσουν εκτεταμένους ελέγχους.
Ακόμη και όταν προέκυψε η πλήρης έκταση της κρίσης, το Πεκίνο ήλεγξε αυστηρά τις πληροφορίες, απέφυγε την βοήθεια του CDC, περιόρισε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας από το να ταξιδεύει στην Wuhan, πιθανότατα περιέκοψε τον αριθμό των λοιμώξεων και των θανάτων, και επανειλημμένα άλλαξε τα κριτήρια εγγραφής νέων περιστατικών COVID-19 –ίσως σε μια σκόπιμη προσπάθεια να χειραγωγήσει τον επίσημο αριθμό των κρουσμάτων.
Καθώς η κρίση επιδεινώθηκε τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, ορισμένοι παρατηρητές εξέφρασαν την εικασία ότι ο κορωνοϊός μπορεί να υπονομεύσει ακόμη και την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.
Ονομάστηκε το «Τσερνομπίλ» της Κίνας. Ο Δρ Li Wenliang -ο νεαρός πληροφοριοδότης που φιμώθηκε από την κυβέρνηση, ο οποίος αργότερα υπέκυψε σε επιπλοκές από COVID-19- παρομοιάστηκε με τον «άνθρωπο του τανκ» της πλατείας Τιενανμέν.
Ωστόσο, στις αρχές Μαρτίου, η Κίνα ισχυριζόταν νίκη.
Οι μαζικές καραντίνες, μια διακοπή των ταξιδιών, και η πλήρης παύση της περισσότερης καθημερινής ζωής σε ολόκληρη την επικράτεια πιστώθηκαν ότι σταμάτησαν την παλίρροια˙ οι επίσημες στατιστικές, όπως κι αν είναι, ανέφεραν ότι τα καθημερινά νέα κρούσματα στα μέσα Μαρτίου είχαν πέσει σε μονοψήφιο αριθμό από εκατοντάδες στις αρχές Φεβρουαρίου.
Σε μια έκπληξη για τους περισσότερους παρατηρητές, ο Κινέζος ηγέτης, Xi Jinping -ο οποίος ήταν ασυνήθιστα ήσυχος τις πρώτες εβδομάδες- άρχισε να τοποθετεί τον εαυτό του στο κέντρο της αντίδρασης [στην επιδημία]. Αυτόν τον μήνα, επισκέφθηκε προσωπικά την Γουχάν.
Παρόλο που η [καθημερινή] ζωή στην Κίνα δεν έχει ακόμη αποκατασταθεί (και παρά τα συνεχιζόμενα ερωτήματα σχετικά με την ακρίβεια των στατιστικών της Κίνας), το Πεκίνο προσπαθεί να μετατρέψει αυτά τα πρώιμα σημάδια επιτυχίας σε ένα μεγαλύτερο αφήγημα που θα μεταδοθεί στον υπόλοιπο κόσμο –ένα αφήγημα που κάνει την Κίνα τον βασικό παράγοντα σε μια επερχόμενη παγκόσμια ανάκαμψη, ενώ ταυτόχρονα σβήνει την προηγούμενη κακοδιαχείρισή της για την κρίση.
Ένα κρίσιμο μέρος αυτού του αφηγήματος είναι η υποτιθέμενη επιτυχία του Πεκίνου στην καταπολέμηση του ιού.
Μια σταθερή ροή προπαγανδιστικών άρθρων, tweets, και δημόσιων μηνυμάτων, σε μια μεγάλη ποικιλία γλωσσών, διαλαλεί τα επιτεύγματα της Κίνας και τονίζει την αποτελεσματικότητα του μοντέλου εσωτερικής διακυβέρνησής της.
«Η χαρακτηριστική ισχύς της Κίνας, η αποτελεσματικότητα και η ταχύτητα σε αυτόν τον αγώνα έχουν αναγνωριστεί ευρέως», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Υπουργείου Εξωτερικών, Zhao Lijian.
Η Κίνα, πρόσθεσε, έθεσε «ένα νέο πρότυπο για τις παγκόσμιες προσπάθειες κατά της επιδημίας».
Οι κεντρικές Αρχές έχουν θεσπίσει αυστηρό πληροφοριακό έλεγχο και πειθαρχία στα κρατικά όργανα για να εξαλείψουν αντιφατικές αφηγήσεις.
Αυτά τα μηνύματα βοηθούνται από την υπονοούμενη αντιδιαστολή με τις προσπάθειες για την καταπολέμηση του ιού στην Δύση, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες -η αποτυχία της Ουάσινγκτον να παράγει επαρκή αριθμό κιτ ελέγχων, πράγμα που σημαίνει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν ελέγξει σχετικά λίγους ανθρώπους, ή η συνεχιζόμενη διάλυση από την διοίκηση Τραμπ των υποδομών της κυβέρνησης των ΗΠΑ για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Το Πεκίνο έχει αρπάξει την αφηγηματική ευκαιρία που παρέχεται από την αμερικανική αταξία, με τα κρατικά μέσα ενημέρωσης και τους διπλωμάτες του να υπενθυμίζουν τακτικά στο παγκόσμιο ακροατήριο την ανωτερότητα των κινεζικών προσπαθειών, και να επικρίνουν την «ανευθυνότητα και την ανικανότητα» της «λεγόμενης πολιτικής ελίτ στην Ουάσινγκτον», όπως το έθεσε το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua σε ένα κύριο άρθρο.
Κινέζοι αξιωματούχοι και κρατικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν επιμείνει μάλιστα ότι ο κορωνοϊός δεν αναδύθηκε στην πραγματικότητα από την Κίνα -παρά τις συντριπτικές αποδείξεις για το αντίθετο- προκειμένου να μειωθεί η ευθύνη της Κίνας για την παγκόσμια πανδημία.
Αυτή η προσπάθεια έχει στοιχεία μιας πλήρους έκτασης εκστρατείας παραπληροφόρησης ρωσικού στυλ, με τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας και πάνω από δώδεκα διπλωμάτες να μοιράζουν άρθρα με φτωχές πηγές [για τις πληροφορίες τους] τα οποία κατηγορούν τον στρατό των ΗΠΑ ότι διέσπειρε τον κορωνοϊό της Wuhan.
Αυτές οι ενέργειες, σε συνδυασμό με την άνευ προηγουμένου μαζική απέλαση δημοσιογράφων από τρεις κορυφαίες αμερικανικές εφημερίδες, βλάπτουν τις φιλοδοξίες της Κίνας για ηγεσία.
Η Κίνα φτιάχνει, ο κόσμος παίρνει
Ο Xi κατανοεί ότι η παροχή παγκόσμιων αγαθών μπορεί να λαμπρύνει τα ηγετικά διαπιστευτήρια μιας ανερχόμενης δύναμης.
Έχει ξοδέψει τα τελευταία χρόνια πιέζοντας τον μηχανισμό της εξωτερικής πολιτικής της Κίνας να σκέπτεται εντονότερα σχετικά με το να ηγηθεί μεταρρυθμίσεων για την «παγκόσμια διακυβέρνηση», και ο κορωνοϊός προσφέρει την ευκαιρία να τεθεί σε λειτουργία η θεωρία αυτή.
Εξετάστε τις ολοένα και πιο καλά διαφημισμένες εκδηλώσεις υλικής βοήθειας της Κίνας -συμπεριλαμβανομένων μασκών, αναπνευστήρων (respirators), εξαεριστήρων (ventilators) και φαρμάκων.
Στην αρχή της κρίσης, η Κίνα αγόρασε και παρήγαγε (και έλαβε ως βοήθεια) τεράστιες ποσότητες αυτών των αγαθών.
Τώρα είναι σε θέση να τα παραδώσει σε άλλους.
Όταν κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν απάντησε στην επείγουσα έκκληση της Ιταλίας για ιατρικό και προστατευτικό εξοπλισμό, η Κίνα δεσμεύτηκε δημοσίως να στείλει 1.000 εξαεριστήρες, δύο εκατομμύρια μάσκες, 100.000 αναπνευστήρες, 20.000 προστατευτικές φόρμες και 50.000 κιτ ελέγχου.
Η Κίνα έχει επίσης αποστείλει ιατρικές ομάδες και 250.000 μάσκες στο Ιράν και έστειλε προμήθειες στην Σερβία, ο πρόεδρος της οποίας απέρριψε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ως «παραμύθι» και διακήρυξε ότι «η μόνη χώρα που μπορεί να μας βοηθήσει είναι η Κίνα».
Ο συνιδρυτής της Alibaba, Jack Ma, έχει υποσχεθεί να στείλει μεγάλες ποσότητες κιτ ελέγχου και μάσκες στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και 20.000 κιτ ελέγχου και 100.000 μάσκες σε κάθε μια από τις 54 χώρες της Αφρικής .
Το πλεονέκτημα του Πεκίνου στην παροχή υλικής βοήθειας ενισχύεται από το απλό γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος από αυτά από τα οποία ο κόσμος εξαρτάται για την καταπολέμηση του κορωνοϊού φτιάχνονται στην Κίνα.
Ήταν ήδη ο μεγαλύτερος παραγωγός χειρουργικών μασκών˙ τώρα, μέσω της βιομηχανικής κινητοποίησης που μοιάζει με εκείνη εν καιρώ πολέμου, έχει ενισχύσει την παραγωγή μασκών περισσότερο από δέκα φορές [10], κάτι που της δίνει την δυνατότητα να τις παρέχει στον κόσμο.
Η Κίνα παράγει επίσης περίπου το ήμισυ των αναπνευστήρων N95 που είναι κρίσιμοι για την προστασία των εργαζομένων στον τομέα της υγείας (έχει αναγκάσει ξένα εργοστάσια στην Κίνα να τους κατασκευάζουν και στην συνέχεια να τους πωλούν απευθείας στην κυβέρνηση), κάτι που της δίνει ακόμα ένα εργαλείο εξωτερικής πολιτικής με την μορφή του ιατρικού εξοπλισμού. Εν τω μεταξύ, τα αντιβιοτικά είναι κρίσιμα για την αντιμετώπιση των αναδυόμενων δευτερογενών λοιμώξεων από τον COVID-19 και η Κίνα παράγει την συντριπτική πλειοψηφία των ενεργών φαρμακευτικών συστατικών που είναι απαραίτητα για την παρασκευή τους.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, αντιθέτως, στερούνται των εφοδίων και της ικανότητας να ανταποκριθούν σε πολλά από την δική τους ζήτηση, πόσω μάλλον να παράσχουν βοήθεια σε περιοχές κρίσης αλλού.
Η εικόνα είναι ζοφερή.
Το Αμερικανικό Στρατηγικό Εθνικό Απόθεμα των Ηνωμένων Πολιτειών, το απόθεμα του έθνους σε κρίσιμες ιατρικές προμήθειες, πιστεύεται ότι έχει μόνο το 1% από τις μάσκες και τους αναπνευστήρες και ίσως το 10% των εξαεριστήρων που χρειάζονται για να αντιμετωπίσει την πανδημία.
Τα υπόλοιπα θα πρέπει να καλυφθούν από εισαγωγές από την Κίνα ή με την ταχεία αύξηση της εγχώριας παραγωγής.
Ομοίως, το μερίδιο της Κίνας στην αγορά αντιβιοτικών ΗΠΑ είναι περισσότερο από 95% και τα περισσότερα από τα συστατικά δεν μπορούν να κατασκευαστούν στην εγχώρια αγορά.
Παρόλο που η Ουάσιγκτον προσέφερε βοήθεια στην Κίνα και σε άλλους στην αρχή της κρίσης, είναι λιγότερο ικανή να το πράξει τώρα, καθώς οι δικές της ανάγκες μεγαλώνουν˙ το Πεκίνο, αντίθετα, προσφέρει βοήθεια ακριβώς όταν η παγκόσμια ανάγκη είναι μεγαλύτερη.
Η απάντηση στην κρίση, ωστόσο, δεν αφορά μόνο τα υλικά αγαθά.
Κατά την διάρκεια της κρίσης του Εbola την περίοδο 2014-2015, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέπηξαν και ηγήθηκαν ενός συνασπισμού δεκάδων χωρών για την αντιμετώπιση της εξάπλωσης της νόσου.
Η κυβέρνηση Trump απέφυγε μέχρι τώρα μια παρόμοια προσπάθεια ηγεσίας για να ανταποκριθεί στον κορωνοϊό. Ακόμη και ο συντονισμός με συμμάχους εκλείπει.
Για παράδειγμα, η Ουάσινγκτον φαίνεται να μην είχε προειδοποιήσει τους Ευρωπαίους συμμάχους της για την απαγόρευση των ταξιδιών από την Ευρώπη.
Η Κίνα, αντίθετα, έχει αναλάβει μια ισχυρή διπλωματική εκστρατεία για να συγκαλέσει δεκάδες χώρες και εκατοντάδες αξιωματούχους, γενικώς μέσω τηλεδιάσκεψης, για να μοιραστούν πληροφορίες σχετικά με την πανδημία και διδάγματα από την εμπειρία της ίδιας της Κίνας στη μάχη κατά της ασθένειας.
Όπως και μεγάλο μέρος της διπλωματίας της Κίνας, αυτές οι προσπάθειες συσκέψεων διεξάγονται γενικότερα σε περιφερειακό επίπεδο ή μέσω περιφερειακών φορέων. Περιλαμβάνουν κλήσεις με κράτη της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης μέσω του μηχανισμού «17 + 1», με την γραμματεία του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης, με δέκα νησιωτικά κράτη του Ειρηνικού καθώς και με άλλες ομάδες στην Αφρική, την Ευρώπη και την Ασία.
Και η Κίνα εργάζεται σκληρά για να δημοσιοποιήσει τέτοιες πρωτοβουλίες. Σχεδόν κάθε ιστορία στην πρώτη σελίδα των οργάνων προπαγάνδας που στοχεύουν στο εξωτερικό, διαφημίζει τις προσπάθειες της Κίνας να βοηθήσει διάφορες χώρες με αγαθά και πληροφορίες ενώ υπογραμμίζει την υπεροχή της προσέγγισης του Πεκίνου.
Πως γίνεται η ηγεσία
Το βασικό πλεονέκτημα της Κίνας στην επιδίωξή της για παγκόσμια ηγεσία –ενόψει του κορωνοϊού και ευρύτερα- είναι η αντιληπτή ανεπάρκεια και η εσωστρεφής εστίαση της πολιτικής των ΗΠΑ.
Η τελική επιτυχία της επιδίωξης της Κίνας, ως εκ τούτου, θα εξαρτηθεί τόσο από το τι συμβαίνει στην Ουάσιγκτον όσο και από το τι συμβαίνει στο Πεκίνο.
Κατά την τρέχουσα κρίση, η Ουάσινγκτον μπορεί να γυρίσει την παλίρροια αν αποδειχθεί ικανή να κάνει ό, τι αναμένεται από έναν ηγέτη: Να διαχειριστεί το πρόβλημα εγχωρίως, να παρέχει παγκόσμια δημόσια αγαθά, και να συντονίσει μια παγκόσμια αντίδραση.
Το πρώτο από αυτά τα καθήκοντα -η διακοπή της εξάπλωσης της νόσου και η προστασία των ευάλωτων πληθυσμών στις Ηνωμένες Πολιτείες- είναι πιο επείγον και σε μεγάλο βαθμό θέμα εσωτερικής διακυβέρνησης παρά γεωπολιτικής.
Αλλά το πώς θα το χειριστεί η Ουάσινγκτον θα έχει γεωπολιτικές συνέπειες, και όχι μόνο στον βαθμό που θα αποκαταστήσει ή δεν θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην ανταπόκριση των ΗΠΑ.
Για παράδειγμα, αν η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στηρίξει άμεσα και επιδοτήσει την επέκταση της εγχώριας παραγωγής μασκών, αναπνευστήρων και εξαεριστήρων -μια αντίδραση που αρμόζει στο πολεμικό επείγον αυτής της πανδημίας- θα σώσει και αμερικανικές ζωές και θα βοηθήσει άλλους σε όλο τον κόσμο μειώνοντας την σπανιότητα των παγκόσμιων προμηθειών.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι σήμερα σε θέση να ανταποκριθούν στις επείγουσες υλικές απαιτήσεις της πανδημίας, η συνεχιζόμενη παγκόσμια αιχμή τους στις βιοεπιστήμες και την βιοτεχνολογία μπορεί να συμβάλει στην εξεύρεση μιας πραγματικής λύσης στην κρίση: Το εμβόλιο.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να βοηθήσει με την παροχή κινήτρων στα εργαστήρια και στις εταιρείες των ΗΠΑ να αναλάβουν ένα ιατρικό «Σχέδιο Μανχάταν» για να επινοήσουν, να δοκιμάσουν γρήγορα σε κλινικές δοκιμές, και να παράγουν μαζικά ένα εμβόλιο.
Επειδή οι προσπάθειες αυτές είναι δαπανηρές και απαιτούν τρομακτικά υψηλές επενδύσεις, η γενναιόδωρη κρατική χρηματοδότηση και τα μπόνους για την επιτυχή παραγωγή εμβολίων θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά την κακή διαχείριση της Ουάσινγκτον, πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις, μη κερδοσκοπικές και θρησκευτικές οργανώσεις, πανεπιστήμια και εταιρείες δεν περιμένουν την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να οργανωθεί πριν αναλάβουν δράση [οι ίδιες].
Εταιρείες και ερευνητές που χρηματοδοτούνται από τις ΗΠΑ προχωρούν ήδη προς την κατεύθυνση ενός εμβολίου -αν και ακόμη και στο βέλτιστο σενάριο, θα περάσει αρκετός χρόνος πριν κάποιο να είναι έτοιμο για ευρεία χρήση.
Ωστόσο, ακόμη και καθώς επικεντρώνεται στις προσπάθειες εγχωρίως, η Ουάσιγκτον δεν μπορεί απλώς να αγνοήσει την ανάγκη μιας συντονισμένης παγκόσμιας αντίδρασης.
Μόνο η ισχυρή ηγεσία μπορεί να επιλύσει προβλήματα παγκόσμιου συντονισμού που σχετίζονται με ταξιδιωτικούς περιορισμούς, ανταλλαγή πληροφοριών, και ροή κρίσιμων αγαθών.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει με επιτυχία μια τέτοια ηγεσία εδώ και δεκαετίες και πρέπει να το κάνουν και πάλι.
Αυτή η ηγεσία θα απαιτήσει επίσης αποτελεσματική συνεργασία με την Κίνα, παρά να αναλωθεί από έναν πόλεμο αφηγήσεων σχετικά με το ποιος ανταποκρίθηκε καλύτερα.
Λίγα μπορούν να κερδηθούν από την επανειλημμένη έμφαση στην προέλευση του κορωνοϊού –η οποία είναι ήδη ευρέως γνωστή παρά την προπαγάνδα της Κίνας- ή με την εμπλοκή σε μια μικροπρεπή ρητορική «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» με το Πεκίνο.
Καθώς οι Κινέζοι αξιωματούχοι κατηγορούν τον στρατό των ΗΠΑ ότι εξάπλωσε τον ιό και επικρίνουν αγρίως τις προσπάθειες των ΗΠΑ, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να απαντά όταν είναι απαραίτητο, αλλά γενικά να αντισταθεί στον πειρασμό να θέσει την Κίνα στο επίκεντρο των μηνυμάτων της για τον κορωνοϊό.
Οι περισσότερες χώρες που αντιμετωπίζουν την πρόκληση θα προτιμούσαν μάλλον ένα δημόσιο μήνυμα που να υπογραμμίζει την σοβαρότητα μιας κοινής παγκόσμιας πρόκλησης και τις πιθανές πορείες προς τα εμπρός (συμπεριλαμβανομένων επιτυχημένων παραδειγμάτων αντίδρασης με κορωνοϊούς σε δημοκρατικές κοινωνίες όπως η Ταϊβάν και η Νότια Κορέα).
Και υπάρχουν πολλά που θα μπορούσαν η Ουάσινγκτον και το Πεκίνο να κάνουν μαζί προς όφελος του κόσμου: Συντονισμός της έρευνας για τα εμβόλια και τις κλινικές δοκιμές, καθώς και δημοσιονομικά κίνητρα˙ ανταλλαγή πληροφοριών˙ συνεργασία στην βιομηχανική κινητοποίηση (π.χ. στις μηχανές παραγωγής κρίσιμων εξαρτημάτων αναπνευστήρων ή εξαρτημάτων των εξαερωτήρων)˙ και προσφέροντας από κοινού βοήθεια σε άλλους.
Τελικά, ο κορωνοϊός μπορεί να χρησιμεύσει ως μια κλήση αφύπνισης, παρακινώντας την πρόοδο σε άλλες παγκόσμιες προκλήσεις που απαιτούν συνεργασία μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, όπως η κλιματική αλλαγή.
Ένα τέτοιο βήμα δεν πρέπει να θεωρηθεί -και δεν θα θεωρηθεί από τον υπόλοιπο κόσμο- ως παραχώρηση στην κινεζική ισχύ. Αντίθετα, θα προχωρούσε κάπως στην αποκατάσταση της πίστης στο μέλλον της αμερικανικής ηγεσίας.
Στην παρούσα κρίση, όπως και στην γεωπολιτική σήμερα γενικότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να τα πάνε καλά κάνοντας το καλό.
Kurt M. Campbell πρώην ΥφΥΠΕΞ των ΗΠΑ για τις υποθέσεις Ασίας-Ειρηνικού 2009-2013
Rush Doshi, Ϊδρυμα Brookings και Νομική Σχολή Yale
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου