Αυτές είναι οι τουρκικές βάσεις των μη επανδρωμένων Drone και UAV - Οπλισμένα με βλήματα και βόμβες με στόχευση σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο.
του Κώστα ΣαρικάΧρειάστηκε να περάσει σχεδόν μια δεκαετία για να «ξυπνήσει» η Αθήνα
Με τεράστια καθυστέρηση αποφασίστηκε η ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων με μη επανδρωμένα UAV υψηλών δυνατοτήτων. Η επίδειξη του Αμερικανικού MQ9 GUARDIAN στη Λάρισα άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις, με την Αθήνα να έχει ουσιαστικά συμφωνήσει στην απόκτηση τουλάχιστον δύο τέτοιων UAV. Ωστόσο, έως τώρα δεν έχουν εξασφαλιστεί οι απαραίτητες πιστώσεις. Ακόμα και αύριο αν αγοραστούν τα MQ9 θα χρειαστεί σημαντικό χρονικό διάστημα μέχρι να ενταχθούν επιχειρησιακά στη διάθεση των ΕΔ. Ενώ ακόμη εκκρεμεί και η οριστική απόφαση να αποκτηθούν με τη μέθοδο Leasing δύο ακόμη UAV HERON ισραηλινής κατασκευής.
Αντίθετα, η Άγκυρα έχει κάνει τεράστια άλματα και πλέον ο τομέας των μη επανδρωμένων αποτελεί σημαντικό βραχίονα των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Στα πρότυπα της Πολεμικής Αεροπορίας τόσο σε οργάνωση όσο και επιχειρησιακά «στήνουν» οι γείτονες τον στόλο των μη επανδρωμένων DRONE και UAV με ξεκάθαρη στόχευση το Αιγαίο αλλά και την περιοχή μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, δηλαδή την Αν. Μεσόγειο.
Ο χάρτης ο οποίος παρουσιάζει τις βάσεις από τις οποίες πετούν αλλά και κατευθύνονται τα UAV των γειτόνων όπως δημοσιεύεται στο Drone Databook είναι αποκαλυπτικός και δείχνει ότι η θάλασσα και οι περιοχές τις οποίες αμφισβητεί η Άγκυρα αποτελούν προτεραιότητα στην ανάπτυξη του δικτύου των μη επανδρωμένων στην τουρκική επικράτεια.
Τουλάχιστον 7 αεροπορικές βάσεις σε ολόκληρη την Τουρκία φιλοξενούν τα μη επανδρωμένα UAV τα οποία επιχειρούν στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και φυσικά στη Συρία.
Για τις αποστολές τους στο Αιγαίο χρησιμοποιούν τα αεροδρόμια στο Τσανακαλέ και στο Ντάλαμαν ενώ όταν θέλουν να πετάξουν μεταξύ Ρόδου και Κύπρου απογειώνονται από τις αεροπορικές βάσεις στο Ιντσιρλίκ και στο Γκαζιάντεπ.
Από το 1999 οι τουρκικές Ενοπλες Δυνάμεις έχουν εισάγει στο οπλοστάσιό τους τα πρώτα τετρακόπετρα Drone Class I ενώ από το 2010 χρησιμοποιούν και τα μεγάλα μη επανδρωμένα UAV Class III. Tο ισραηλινό Harpy ήταν το πρώτο drone που αγόρασαν για να φτάσουν να κατασκευάζουν οι ίδιοι δικά τους μικρά τετρακόπτερα, όπως το Κargu. Mόλις πέρυσι αγόρασαν από τις ΗΠΑ και τα υπερσύγχρονα mini Flir βάρους 33 γραμμαρίων το οποία ήδη χρησιμοποιούν οι Ειδικές Δυνάμεις τους.
Ιδιαίτερη ανησυχία όμως στο ελληνικό επιτελείο προκαλούν τα μεγάλα UAV τα οποία ήδη διαθέτουν τη δυνατότητα να φέρουν και όπλα με την εγχώρια τουρκική αμυντική βιομηχανία να προχωρά με ξέφρενους ρυθμούς στην κατασκευή εκατοντάδων αεροχημάτων ΑNKA και BAYRAKTAR. Στο στάδιο των τελικών δοκιμών βρίσκεται και το AKINCI. Δικινητήριο με δυνατότητα να μεταφέρει βαρύ οπλισμό όπως βλήματα και βόμβες.
Χρειάστηκε να περάσει σχεδόν μια δεκαετία για να «ξυπνήσει» η Αθήνα και να καταλάβει τις επιχειρησιακές δυνατότητες των μη επανδρωμένων στη σύγχρονο θέατρο των επιχειρήσεων και όχι μόνο. Τόσο στη θαλάσσια επιτήρηση για στρατιωτικούς σκοπούς όσο και για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης τα μη επανδρωμένα έχουν αποδειχθεί υπερπολύτιμα. Με μικρό κόστος προσφέρουν τεράστια πλεονεκτήματα. Αλλά και στον έλεγχο των προσφυγικών ροών η χρήση τους μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά.
Παρά το γεγονός ότι σε όλες τις εκθέσεις των επιτελών κυρίως της Πολεμικής Αεροπορίας είχε εμφατικά τονιστεί ότι τα μη επανδρωμένα θα αλλάξουν τα επόμενα χρόνια τον τρόπο που θα επιχειρούν οι Ένοπλες Δυνάμεις αλλά και το γεγονός ότι οι γείτονες αναπτύσσουν με ταχύτατους ρυθμούς την εγχώρια βιομηχανία τους το μήνυμα δεν απασχόλησε σοβαρά τους αρμόδιους έως πρόσφατα. Και τώρα η Αθήνα τρέχει για να καλύψει το χαμένο έδαφος. Πάντως, στρατιωτικές πηγές τονίζουν ότι δεν αρκεί μόνο η προμήθεια των νέων UAV αλλά ο τρόπος μεταφοράς και διαχείρισης της πληροφορίας. Και εκεί υστερούν σημαντικά οι ελληνικές ΕΔ, τόσο σε υποδομές όσο και σε εξειδικευμένο προσωπικό.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου