Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Η φωτογραφία που έβγαλε ο Αδόλφος Χίτλερ μπροστά στον Πύργο του Άιφελ στο Παρίσι πέρασε προ πολλού στα αρχεία ως ένα από τα αξέχαστα ντοκουμέντα της παγκόσμιας κατοχικής ιστορίας.
Ο Χίτλερ θέλησε να ανέβει και πάνω στον πύργο, λέει. Αλλά δεν μπόρεσε να το κάνει επειδή ήταν χαλασμένο ένα από τα σκοινιά.
Έτσι αρκέστηκε μόνο στο να ποζάρει μπροστά στον πύργο. Ήταν το 1940. Είχε πέσει το Παρίσι. Αλλά η ζωή στην πόλη συνεχιζόταν. Λειτουργούσαν τα καφέ, τα μπαρ, τα εστιατόρια, οι κινηματογράφοι, τα θέατρα, οι αγορές. Η κατοχική Γερμανία διαχειριζόταν την κατάσταση με την κυβέρνηση μαριονέττα που έβαλε τους Γάλλους συνεργάτες της να συστήσουν στην γαλλική πόλη Vichy.
Οι Γερμανοί, έστω και αν ήταν φασίστες, δεν σκότωναν όλους τους Γάλλους. Δολοφονούσαν μόνο όσους δεν τους υπάκουαν και τους αγωνιστές που ήθελαν να τους κάνουν ζημιά. Δηλαδή, αν κανένας Γάλλος δεν αντιτίθετο στην κατοχή αυτή, αν μάλιστα χειροκροτούσαν τους Ναζί που εισήλθαν στο Παρίσι από την Αψίδα του Θριάμβου και τους φώναζαν πως ήταν απελευθερωτές, δεν θα υπήρχε κανένα ζήτημα.
Δύο από τις χώρες που κατέλαβε πιο εύκολα ο Χίτλερ ήταν οι σοβιετικές δημοκρατίες της Ουκρανίας και της Λευκορωσίας. Αν και είχε υπογράψει σύμφωνο μη επίθεσης με τους Σοβιετικούς, ο Χίτλερ παραβίασε αυτό το σύμφωνο και επιτέθηκε στην Σοβιετική Ένωση το 1941. Τα στρατεύματα των Ναζί μπήκαν πολύ εύκολα στην Ουκρανία και στην Λευκορωσία που βρίσκονταν στα δυτικά σύνορα. Τότε στην Σοβιετική Ένωση επικρατούσε το σκληρό καθεστώς του Στάλιν.
Όσοι δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένοι από αυτό το καθεστώς και ασφυκτιούσαν υποδέχτηκαν ως απελευθερωτές τα φασιστικά γερμανικά στρατεύματα. Τους φώναξαν πως ήταν οι ήρωες, οι οποίοι τους έσωσαν από τον Στάλιν. Και πλήρωσαν βαρύ τίμημα γι’ αυτό. Πόσο μοιάζουν όλα αυτά με την δική μας κατάσταση στην Κύπρο, έτσι δεν είναι; Κοιτάξτε την Γαλλία. Την Γαλλία που βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή. Στην εξουσία υπήρχε μια κυβέρνηση μαριονέττα. Και η ζωή που συνεχιζόταν σαν να μην υπήρχε η ντροπιαστική κατοχή. Μάλιστα, κάποιοι Γάλλοι είχαν αρχίσει να μαθαίνουν γερμανικά θεωρώντας ότι αυτά θα ήταν η επίσημη γλώσσα στο εξής.
Όπως οι Γερμανοί δεν πείραζαν όσους δεν τους αντιτίθεντο, έτσι και ο τουρκικός στρατός στην Κύπρο δεν πείραξε τους Τουρκοκύπριους που δεν του αντιτέθηκαν. Όταν έμαθαν αυτή την κατάσταση σάστισαν πολύ οι Ελληνοκύπριοι, που δεν ήταν ενήμεροι για τα τεκταινόμενα στον βορρά μετά το 1974 και είχαν διαμορφώσει τις απόψεις τους κάτω από την τρομερή προπαγάνδα της ελληνοκυπριακής διοίκησης.
Νόμιζαν ότι οι Τουρκοκύπριοι στέναζαν κάτω από την βαριά καταπίεση του κατοχικού τουρκικού στρατού και ότι δεν μπορούσαν καν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα και άνετα στους δρόμους. Εκπλάγηκαν πολύ κάποιοι Ελληνοκύπριοι διανοούμενοι με τους οποίους συναντήθηκα στον νότο το 1985 όταν ήρθα από την Αμμόχωστό και συναντήθηκα μαζί τους στην Λευκωσία.
Σάστισαν πιο πολύ ειδικά όταν είδαν ότι πάλι θα επέστρεφα στην Αμμόχωστο αργά το βράδυ. «Δηλαδή, θα ξεκινήσεις τώρα από την Λευκωσία, θα περάσεις από την Άσσια, θα πας στην Αμμόχωστο και δεν θα σε πειράξει καθόλου ο στρατός;» με ρώτησαν.
Γιατί τα γράφω αυτά; Προς τι αυτά τα παραδείγματα; Για να σας εξηγήσω ότι ενόσω δεν υπάρχει αντίσταση, ξεσηκωμός κατά του κατακτητή, δεν γίνεται καν αισθητή η ύπαρξη της κατοχής σε μια χώρα. Κοιτάξτε που από την μια είμαστε υπό κατοχή στο βόρειο τμήμα της Κύπρου και από την άλλη οι αξιωματούχοι που βρίσκονται επικεφαλής μας λένε ότι «εδώ είναι ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου».
Παρουσιάζουν τις εφημερίδες και τις τηλεοράσεις ως απόδειξη της δημοκρατίας. Είναι απολύτως ελεύθεροι όσοι δεν αντιτίθενται στην Τουρκία και θεωρούν υπεύθυνη την διοίκηση μαριονέττα για όλες τις συμφορές που τους συμβαίνουν. Είναι ελεύθεροι όλοι όσοι δεν βγαίνουν εκτός του χαραχθέντος πλαισίου! Πότε βγαίνει από το λημέρι του ο κατακτητής; Όταν παραβιάζεται το πλαίσιο. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Κουτλού Ανταλί πυροβολήθηκε και δολοφονήθηκε μπροστά στην πόρτα του στην μέση του δρόμου, επειδή είχε παραβιάσει το πλαίσιο αυτό.
Γι’ αυτό έπεσε θύμα εμπρησμού το όχημα του εκ των ηγετών της αντιπολίτευσης Αλπάι Ντουρντουράν.
Και γι’ αυτό έπαθε ό,τι έπαθε η εφημερίδα μας Αβρούπα-Αφρίκα. Επειδή αποκαλούμε κατακτητή τον κατακτητή τον οποίο οι άλλοι αποκαλούν «απελευθερωτή»!
Γι’ αυτό δέχθηκε δύο φορές βομβιστική επίθεση το τυπογραφείο μας. Γι’ αυτό δεχθήκαμε σφαίρες δύο φορές στην εφημερίδα και έγινε απόπειρα δολοφονίας μας.
Ενώ όλες οι εφημερίδες παίζουν το παιχνίδι της δημοκρατίας, εμείς δεχθήκαμε εκατοντάδες ποινικές αγωγές. Γι’ αυτό φυλακιστήκαμε.
Και στο τέλος γι’ αυτό ήρθαν να μας λιντσάρουν στις αρχές του τρέχοντος έτους. Βροχή οι πέτρες εναντίον της εφημερίδας κάτω από την προστασία της αστυνομίας.
Μοιάζουμε περισσότερο με τους Ουκρανούς και τους Λευκορώσους χωρικούς, οι οποίοι υποδέχτηκαν τα κατοχικά στρατεύματα ως απελευθερωτές, παρά με τους Γάλλους, οι οποίοι συνέχισαν την ζωή τους σαν να μην υπήρχε κατοχή το 1940. Εκείνοι νόμιζαν ότι σώθηκαν από την καταπίεση του Στάλιν. Ενώ εδώ σε εμάς υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι σώθηκαν από την ελληνοκυπριακή καταπίεση.
Εκείνοι πλήρωσαν με το αίμα τους το τίμημα για το ότι έκαναν λάθος. Ενώ εδώ δεν πειράχτηκαν όσοι δεν είπαν τίποτα και συνεργάστηκαν. Αλλά πάλι πλήρωσαν και πληρώνουν βαρύ τίμημα. Συνήθισαν να συμπεριφέρονται σάμπως και είναι ελεύθεροι ενώ δεν είναι και να ενεργούν σάμπως και υπάρχει δημοκρατία ενώ δεν υπάρχει. Ήταν βέβαιοι ότι δεν θα τους πείραζαν σε περίπτωση που σιωπούσαν. Ιδού, αυτή είναι η εικόνα μας!
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου