Η Γερμανία είναι μία χώρα η οποία, αφενός μεν ασχολείται διαρκώς με την Ελλάδα, σαν να μην υπάρχει κανένα άλλο κράτος στον κόσμο, αφετέρου προσπαθεί, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, να εξευτελίζει τους Έλληνες – κατηγορώντας τους, μεταξύ άλλων, ως βασικούς υπαίτιους για όλα τα δεινά της Ευρωζώνης.
Παράλληλα, ένας από τους (καλώς ή κακώς) βασικότερους οικονομολόγους της, παρομοιάζει θρασύτατα την Ελλάδα με τη Μογγολία (άρθρο του) – αποσιωπώντας βέβαια ότι, τα καθαρά περιουσιακά στοιχεία της Γερμανίας, το αποτέλεσμα δηλαδή της αφαίρεσης των χρεών από τη δημόσια περιουσία, είναι πλέον μόλις 38 δις € (από 737 δις € πριν από είκοσι χρόνια).
Εν τούτοις, όσα κακά και αν έχουμε κάνει, δεν οδηγήσαμε εμείς τον πλανήτη σε δύο αιματηρούς παγκοσμίους πολέμους, δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι για το ολοκαύτωμα των Εβραίων, δεν είμαστε οι πρωταθλητές της χρεοκοπίας (δύο φορές η Γερμανία αθέτησε την εξυπηρέτηση του τεραστίου χρέους της τον προηγούμενο αιώνα), δεν εκθρέψαμε εμείς το ναζισμό, βοηθήσαμε στην ένωση της, ενώ μας οφείλει ακόμη τις πολεμικές επανορθώσεις, από τα χρήματα που μας έκλεψε – χωρίς καν να υπολογίζουμε τη ληστεία των έργων τέχνης από τα στρατεύματα κατοχής, τα εγκλήματα όπως αυτά του Διστόμου και τόσα πολλά άλλα.
Ανεξάρτητα τώρα από αυτά, η οικονομία της Γερμανίας δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση – παρά το ότι η κυβέρνηση της προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια από τους ίδιους τους πολίτες της. Έχοντας ήδη αναφερθεί στα βασικά της προβλήματα , θεωρούμε σκόπιμο να συμπληρώσουμε ακόμη ένα.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της γερμανικής στατιστικής υπηρεσίας, απέναντι στο δημόσιο χρέος της χώρας υπάρχουν πλέον σχεδόν τα ίδια περιουσιακά στοιχεία – όταν, μόλις είκοσι χρόνια πριν, τα περιουσιακά στοιχεία του δημοσίου υπερέβαιναν κατά 737 δις € το δημόσιο χρέος. Αυτό σημαίνει βέβαια ότι, εντός των τελευταίων 20 ετών η Γερμανία έχασε περίπου 700 δις € – επομένως, οι ζημίες της σε ετήσια βάση ήταν της τάξης των 37 δις €.
Περαιτέρω, όταν εξετάζουμε τα οικονομικά στοιχεία μίας επιχείρησης, επικεντρωνόμαστε κυρίως στη ρευστότητα της, καθώς επίσης στα μεγέθη του ισολογισμού της. Εάν τώρα η επιχείρηση αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας, πολύ περισσότερο εάν το ενεργητικό της (περιουσιακά στοιχεία) είναι χαμηλότερο από το παθητικό (χρέη), τότε η επιχείρηση συνήθως χρεοκοπεί – ενώ είναι φυσικά υπεύθυνη να το δηλώσει.
Με κριτήριο λοιπόν τον ισολογισμό της, η Γερμανία είναι ήδη χρεοκοπημένη – αφού έχει πάψει πλέον να επενδύει σε δημόσια έργα υποδομής, ενώ έχει σχεδόν ξεπουλήσει ολόκληρη τη δημόσια περιουσία της (ακριβώς το αντίθετο από την Ελλάδα, η δημόσια περιουσία της οποίας διατηρείται σχεδόν στο ακέραιο, ενώ έχει επενδύσει πάρα πολλά σε έργα υποδομής τα τελευταία χρόνια).
Βέβαια μία χώρα, σε αντίθεση με μία επιχείρηση, δεν μπορεί θεωρηθεί αφερέγγυα, αφού εξασφαλίζει την απαιτούμενη ρευστότητα για την εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους της, μέσω της αυξημένης φορολόγησης των πολιτών της – εκτός εάν οι πολίτες της γίνουν με τη σειρά τους αφερέγγυοι ή απλά αρνηθούν την επιβάρυνση τους με νέους φόρους.
Οι φόροι όμως έχουν τα όρια τους – ενώ η άθλια πλέον κατάσταση των γερμανικών δρόμων, τα προβλήματα στα σχολεία, οι καταστραμμένες παιδικές χαρές και τόσα άλλα αποδεικνύουν ότι, τα όρια αυτά πλησιάζουν επικίνδυνα. Επομένως, η Γερμανία δεν είναι τόσο μακριά από τη χρεοκοπία της, όσο ίσως φανταζόμαστε – γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα πως χρησιμοποιεί δυστυχώς την Ελλάδα σαν προπέτασμα καπνού, για τον αποπροσανατολισμό των δανειστών της.
Όμως η αλήθεια, αργά ή γρήγορα, λάμπει, όπως λέει χαρακτηριστικά η γνωστή παροιμία – ενώ δεν πρόκειται να την αποφύγει η Γερμανία, είτε μας συγκρίνει με τη Μογγολία, είτε όχι. Η πρόσφατη δε μεγάλη αύξηση του επιτοκίου δανεισμού της τεκμηριώνει το ότι, οι αγορές είναι πολύ πιο έξυπνες και διορατικές, από όσο η ίδια η Γερμανία πιστεύει.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου