Στην Κωνσταντινούπολη για διήμερες συνομιλίες με την τουρκική κυβέρνησης έφτασε ο Σάλεχ Μουσλίμ, ηγέτης του Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης, του μεγαλύτερου κομματικού σχηματισμού των Κούρδων της Συρίας.
Οι εξελίξεις στις κουρδικές περιοχές της Συρίας όπου οι Κούρδοι αντάρτες ελέγχουν πλέον σημαντικής έκτασης περιοχή και σκοπεύουν να κατοχυρώσουν – αρχικά – την αυτονομία τους στο πλαίσιο της Συρίας, αργότερα όμως να ψηφίσουν για σύνταγμα (…) και να προκηρύξουν εκλογές, ανησυχούν σφόδρα την Άγκυρα που συνειδητοποιεί ότι η διαχείριση της κατάστασης μόνο απλή υπόθεση δεν αποδεικνύεται.
Την ίδια στιγμή, οι απειλές που συνεπάγονται για την τουρκική ασφάλεια είναι μεγάλοι και η Τουρκία δεν δείχνει να διαθέτει τα μέσα να διαχειριστεί την κατάσταση. Οι υποψίες κύκλων στρέφονται στην προώθηση του νεοθωμανικού οράματος του Νταβούτογλου και την απόδοση κινήτρων στους Κούρδους της Συρίας να αποσχιστούν και να συνδεθούν χαλαρά, σε μια μορφή ομοσπονδίας με την Τουρκία, ενδεχομένως προκρίνοντας παρόμοια λύση και για τον κουρδικό πληθυσμό που ζει στη Νοτιοανατολική Τουρκία.
Παράλληλα, οι εξελίξεις στη Συρία δείχνουν ότι ίσως έχει ήδη ληφθεί απόφαση διάλυσης της χώρας και οι μάχες, όπως αυτή που φαίνεται πως ξεκινά για την ανακατάληψη του Χαλεπιού από τους αντικαθεστωτικούς, φαίνεται να έχουν σκοπό να διασφαλιστούν εδάφη για ένα σουνιτικό κράτος, με τον Άσαντ να κρατάει τον έλεγχο στα παράλια, εφαπτόμενος με τον Λίβανο και τις περιοχές που ελέγχονται από την αποδυναμωμένη λόγω του βαρύτατου φόρου αίματος που καταβάλλει Χεζμπολάχ, για την ίδρυση αλαουιτικού κράτους.
Για τον σκοπό αυτό, άνθρωποι του Άσαντ φέρονται να έχουν πλησιάσει τους Ισραηλινούς, χωρίς να είναι απολύτως σαφές ποια είναι η στάση που θα υιοθετήσει το εβραϊκό κράτος, που ασφαλώς έχει λόγους να ενδιαφέρεται για το τι είδους γείτονες θα έχει στα Υψίπεδα του Γκολάν… Σε κάθε περίπτωση, τόσο η ενιαία Συρία, όσο και η ανατροπή του καθεστώτος Άσαντ φαίνεται να εγκαταλείπεται και οδεύουμε ολοταχώς για την επαναχάραξη των έτσι κι αλλιώς «αυθαίρετων» συνόρων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.
Αυτό το σενάριο η Τουρκία ήλπιζε να το αποφύγει και να κατορθώσει να ελέγξει γεωπολιτικά – και για λογαριασμό της Δύσης – την περιοχή. Σε αυτό αποσκοπούσε και η «αυτόνομη» από τις Ηνωμένες Πολιτείες εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, ώστε να γίνει δεκτός ως ο φυσικός ηγέτης όχι με βάση την εθνότητα, αφού δεν είναι Άραβας, αλλά με βάση την ισλαμική θρησκεία που θα αποτελούσε το ενοποιητικό στοιχείο… Το «παιχνίδι» όμως δεν δείχνει να της βγαίνει, ενώ δεν αποκλείεται να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου πολύ ευρύτερα…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου