Ο Σαμαράς, πάλι, προκαλεί την κλήτευση Σημίτη στην εξεταστική, σχεδόν αδιαφορώντας για το ότι με τον τρόπο αυτό, ανοίγει ο δρόμος για να κληθεί και ο Καραμανλής στην εξεταστική για το Βατοπέδι. Τα ίδια και στην Αριστερά, αλλά εκεί -ευτυχώς για την ίδια- χωρίς σκάνδαλα: Οι σχέσεις Αλαβάνου-Τσίπρα βρίσκονται στα άκρα και ο Αλέξης έχει ήδη αρχίσει να αδειάζει τον πολιτικό “πατέρα” του. Ο Αλαβάνος, πάλι, δε θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια: μαθαίνω πως θέλει να αποδείξει ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει...
Η καθυστέρηση που λέει πολλά...
Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, αναγνώστη μου, αλλά στην περίπτωση Σημίτη, το Μαξίμου λειτούργησε με χρονοκαθυστέρηση. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τον συντονισμό των συνεργατών του πρωθυπουργού, που ούτως ή άλλως δεν είναι και ο καλύτερος, αλλά χρειάστηκε ένα 24ωρο για να απαντήσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στο αίτημα της Νέας Δημοκρατίας να καλέσει τον πρώην πρωθυπουργό στην εξεταστική για τη Siemens. Αλλά ακόμη κι όταν απάντησε ο Γιώργος Πεταλωτής, απλώς παρέπεμψε στην εξεταστική επιτροπή και τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που συμμετέχουν στις εργασίες της. “Να σε κάψω Γιάννη μου, να σ' αλείψω μέλι”, δηλαδή. Κάπως έτσι, ο ίδιος ο Σημίτης, εκνευρισμένος ως εκεί που δεν παίρνει, όπως με πληροφορεί συνεργάτης μου που τηρεί ανοιχτή γραμμή με την Αναγνωστοπούλου, έβγαλε ανακοίνωση, με την οποία κατηγορούσε τον Αντώνη Σαμαρά ότι επιχειρεί με την κίνησή του αυτή “να φτιάξει ηγετικό προφίλ”.
“Πώς να τον δικαιολογήσουμε;”
Όμως, έχω βάσιμες υποψίες ότι η καθυστέρηση -και η μετέπειτα αφ' υψηλού δήλωση Πεταλωτή- δεν έχει να κάνει μόνο με τον ελλιπή συντονισμό του πρωθυπουργικού επιτελείου. Ρώτησα πηγή μου στο Μαξίμου και έλαβα μία εντελώς αποστομωτική απάντηση: “Πώς να τον δικαιολογήσουμε το Σημίτη, όταν Μαντέλης και Τσουκάτος ήταν στενοί συνεργάτες του; Θα μας κρεμάσει ο κόσμος στα μανταλάκια”, μου είπε ο συνομιλητής μου, επιβεβαιώνοντας ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έχει καμία πρόθεση να βάλει πλάτη για να καλύψει το Σημίτη.
Μια σχέση από... σαράντα κύματα!
Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, αναγνώστη μου, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που ο Σημίτης και ο Γιώργος είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Όλα τελείωσαν λίγους μήνες μετά τα Φώτα του 2004, όταν ο Γιώργος πήγε στην Αναγνωστοπούλου και βγήκε από την πολυκατοικία του Σημίτη (με καθ' όλα δημοκρατικές κομματικές διαδικασίες, προφανώς...) με το δαχτυλίδι του ΠΑΣΟΚ στο μεσαίο δάχτυλό του. Του το χρωστούσε, λένε οι “παπανδρεϊκοί”, από το Συνέδριο του '96, όταν ο Παπανδρέου έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του και δεν βγήκε ο “έχω το νεοκλασικό σε off shore και γλιτώνω φόρους” Άκης Τσοχατζόπουλος. Ο Γιώργος έκτοτε έκανε πολλές προσπάθειες και φιλότιμες, αναγνώστη μου. Περιόδευσε ανά τη χώρα για τις εκλογές του Μαρτίου του 2004, έκανε “αμφίπλευρη διεύρυνση” με Μάνο, Αδριανόπουλο, Δαμανάκη και Ανδρουλάκη και κατάφερε να χάσει με 5 μονάδες, ενώ το ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη ήταν 8 μονάδες πίσω στις δημοσκοπήσεις.
Το δαχτυλίδι το θαμπό...
Μετά την αναμενόμενη εκλογική νίκη της Νέας Δημοκρατίας και του Κώστα Καραμανλή, ο Γιώργος ξεκίνησε μαχητικά την αντιπολίτευση. Έλα όμως που το ΠΑΣΟΚ παρέμενε στο ναδίρ. Τότε ξεκίνησε από “παπανδρεϊκούς” κύκλους η θεωρία του “θαμπού δαχτυλιδιού”. Ότι, δήθεν, το κόμμα που του δώρισε ο Σημίτης ήταν τόσο χάλια και διεφθαρμένο, που δεν μπορούσε να πάρει τα πάνω του με τίποτα. Παπανδρέου και Σημίτης ψυχράνθηκαν οριστικά μετά τις εκλογές του 2007, όταν ο πρώην πρωθυπουργός τάχθηκε εμμέσως πλην σαφώς υπέρ της υποψηφιότητας του Ευάγγελου Βενιζέλου για την προεδρία του Κινήματος (sic). Και μετά ήρθε η άτυπη διαγραφή του Κώστα Σημίτη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ (12 Ιουνίου 2008), με αφορμή τη διαφοροποίησή του από την επίσημη θέση του Παπανδρέου για το Ευρωσύνταγμα: βλέπεις, αναγνώστη μου, ο Γιώργος ήθελε δημοψήφισμα. Χέρι χέρι με τον Αλαβάνο, τότε. Η μεθόδευση της Ιπποκράτους να περιφέρει με διαρροές δεξιά και αριστερά την βουλευτική υποψηφιότητα του Σημίτη στις τελευταίες εκλογές, ώστε να αποσυρθεί για λόγους στοιχειώδους αξιοπρέπειας (όπως και έγινε...) ήταν απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.
Στην πυρά οι “εκσυγχρονιστές”
Κατόπιν όλων των παραπάνω, καταλαβαίνεις, αναγνώστη μου, ότι ο Παπανδρέου ουδεμία διάθεση έχει να βάλει πλάτη για χάρη του Σημίτη ή των συνεργατών του. Θα κρατήσει τα προσχήματα, αλλά όπως θα έλεγε κι ο Πεταλωτής, “αυτά είναι θέματα που χειρίζεται η εξεταστική επιτροπή της Βουλής και η Δικαιοσύνη”... Άλλωστε, οφείλω να επισημάνω κάτι αυτονόητο: ο Παπανδρέου παίζει το πολιτικό παιχνίδι όπως το παίζει, δεδομένου ότι είναι πρόεδρος ενός “παπανδρεϊκού” κόμματος. Και αυτό για το Γιώργο είναι “διαβατήριο”. Αποδείχτηκε και στις 11 Νοεμβρίου 2007...
Το “καραμανλικό” DNA της Δεξιάς
Έλα όμως που στη Νέα Δημοκρατία δεν ισχύει το ίδιο. Η Ρηγίλλης είναι “καραμανλική” και το “καραμανλικό” DNA του κόμματος ως τώρα έχει υπερισχύσει. Θυμάμαι ότι, όταν από το '88 και μετά, ο Μητσοτάκης ξεκίνησε μία διαδικασία “αποκαραμανλικοποίησης” του κόμματος, το πλήρωσε ακριβά. Ακόμη θεωρείται “ξένο σώμα” στη Νέα Δημοκρατία (ρώτα και την Ντόρα, αν δεν με πιστεύεις...), ενώ ο ισχυρότερος αντίπαλός του τα τρία μόλις χρόνια που ήταν πρωθυπουργός (εκτός του εαυτού του, φυσικά...) ήταν η εσωκομματική αντιπολίτευση. Βέβαια, εκ του αποτελέσματος, δεν ξέρω πόση σχέση έχει ο Καραμανλής με το επώνυμό του. Δηλαδή με το θείο του. Μάλλον ελάχιστη. Και σίγουρα ο τέως πρωθυπουργός δεν προκαλεί πια ρίγη στους νεοδημοκράτες, όταν ακούνε το όνομά του...
Ο “αχάριστος” Αντώνης και ο εκνευρισμένος Κώστας...
Για το λόγο αυτό, ο Αντώνης Σαμαράς δεν προβληματίζεται ιδιαίτερα, όπως μου λένε, από την απόφασή του να “αδειάσει” το κυβερνητικό παρελθόν της Νέας Δημοκρατίας και να βγάλει στα μανταλάκια Βουλγαράκη και Ρουσόπουλο. Κι ας έχει εκνευριστεί ο Καραμανλής. Κι ας μου λέει “καραμανλικός” συνομιλητής μου ότι “ο Σαμαράς είναι αχάριστος”. Βλέπεις, αναγνώστη μου, μεταξύ πολλών “γαλάζιων” στελεχών έχει επικρατήσει η εντύπωση ότι ο Καραμανλής προμόταρε τον Αντώνη Σαμαρά στην κούρσα διαδοχής, επειδή στενοί συνεργάτες του -πλην Αντώναρου και Παυλόπουλου- ήταν με το Σαμαρά και όχι με την Ντόρα.
Άλλαξε απόφαση στη μέση της διαδρομής!
Εκτός της στάσης των συνεργατών του, όμως, “γαλάζιοι” συνομιλητές μου επικαλούνται το ότι στα μέσα της κούρσας διαδοχής του, ο Καραμανλής άλλαξε απόφαση και επέτρεψε την εκλογή από τη βάση, που διευκόλυνε την εκλογή Σαμαρά. Δεν ξέρω αν ο τέως πρωθυπουργός έκανε ό,τι έκανε επειδή ήθελε να βγει ο Σαμαράς, αλλά είμαι σε θέση να γνωρίζω δύο πράγματα: πρώτον, στην αρχή της διαδικασίας, υπογείως στήριζε Ντόρα. Όχι γιατί τη συμπαθεί πιο πολύ, αλλά γιατί θεωρούσε ότι δε θα τον άδειαζε. Δεύτερον, ο ίδιος πιέστηκε να επιτρέψει την εκλογή αρχηγού από τη βάση. Συγκεκριμένα, είχε γίνει μία μυστική σύσκεψη ένα σαββατόβραδο, στο σπίτι του Πέτρου Μολυβιάτη στην Κηφισιά, με τη συμμετοχή του Γιάννη Βαρβιτσιώτη και του Προκόπη Παυλόπουλου. Οι τρεις τους, είδαν ότι μύριζε “γαλάζιο” μπαρούτι και πήραν απευθείας τηλέφωνο τον Καραμανλή, λέγοντάς του: “πρόεδρε, το θέλει ο κόσμος. Πρέπει να επιτρέψεις να εκλεγεί αρχηγός από τη βάση”. Για την ιστορία, Μολυβιάτης και Βαρβιτσιώτης (σε αντίθεση με το γιο του, Μιλτιάδη) ήταν με το Σαμαρά, ενώ ο Προκόπης ήταν με την Ντόρα.
Οι σχέσεις τους στα άκρα
Πάντως, οι σχέσεις Σαμαρά-Καραμανλή είναι πια στα άκρα. Στην πλατεία Μαβίλη έχουν καταλάβει ότι η αλλαγή στάσης του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας είναι κλιμακούμενη και θα υπάρξει και συνέχεια στο “άδειασμα”. Ενώ στη Ρηγίλλης επιμένουν ότι “πρέπει ο Καραμανλής να μας λυτρώσει και να σταματήσει να περιμένει από εμάς να τον υπερασπιζόμαστε”. “Ο Σαμαράς δε θα ξανακαλύψει τον Καραμανλή. Στόμα έχει, ας μιλήσει”, μου λέει ορθά κοφτά “σαμαρικός” συνομιλητής μου. Ο Καραμανλής, όμως, δεν έχει συνηθίσει στην πίεση. Εδώ δεν υπέκυψε στην πίεση της πραγματικότητας όταν ήταν πρωθυπουργός. Θα υποκύψει στο Μιχαλολιάκο και το Μαρκόπουλο που βγαίνουν στα ραδιόφωνα και τον προτρέπουν να μιλήσει; Δε νομίζω. Θα το κάνει με τους δικούς του ρυθμούς. Ξέρεις. Τους αργούς, τους καραμανλικούς. Με το λεγόμενο “σύνδρομο Ραντανπλάν”...
Τώρα αισθάνεται ισχυρός!
Κι αν απορείς, αναγνώστη μου, πώς γίνεται και δε φοβάται ο Σαμαράς το “καραμανλικό” DNA της Νέας Δημοκρατίας, συνεργάτης μου στο νεοκλασικό με διαβεβαιώνει ότι ο πρόεδρος του κόμματος αισθάνεται ισχυρός. Εκτιμά, μάλιστα, ότι όπως “αναίμακτα” έκλεισε το μέτωπο της Ντόρας, έτσι θα κλείσει και το μέτωπο με τον Καραμανλή. Λίγο αισιόδοξο μου ακούγεται. Όσο για την Ντόρα, θα φανεί από το πόσο αίμα θα χυθεί στις περιφερειακές εκλογές, καθώς μαθαίνω ότι στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου ετοιμάζουν αντάρτικο υψηλού επιπέδου. Και όχι μόνο στην Κρήτη...
Εδώ η συμμετοχή, εκεί η συμμετοχή, πού είναι η συμμετοχή;
Και τώρα που έγραψα “Κρήτη”, θυμήθηκα την τεράστια αποχή στη Μεγαλόνησο, στις εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας την περασμένη Κυριακή. Και όχι μόνο στην Κρήτη. Αν και η Ρηγίλλης έδωσε στοιχεία, που δείχνουν ότι πήγαν και ψήφισαν κάτι παραπάνω από 352.000 μέλη του κόμματος, ο αριθμός μου φαίνεται υπερβολικός. Όχι μόνο γιατί έκανα βόλτα σε μερικά εκλογικά κέντρα της Αττικής και είδα “νέκρα”. Αλλά και διότι την ίδια “νέκρα” διαπίστωσαν “γαλάζια” τοπικά στελέχη με τα οποία συνομίλησα. Άσε που κατά τις 9 το βράδυ της Δευτέρας, αφού η Ρηγίλλης είχε δώσει τη δική της εκδοχή για τη συμμετοχή, κατέφθασε στο mail μου (και πολλών ακόμη πολιτικών συντακτών, απ' όσο μαθαίνω) ένα e-mail, από το όνομα “Ελένη Παπαντωνίου” -που μάλλον δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο- με αναλυτική κατάσταση των ψηφισάντων σε όλη την Ελλάδα. Το άθροισμά τους, όμως, δεν ήταν 352.000. Ήταν κάτι παραπάνω από 196.000... Τα συμπεράσματα δικά σου, αναγνώστη μου...
“Γραφικός” ο Αλαβάνος;
Όταν διάβασα προχθές, στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, τον Αλέξη Τσίπρα να χαρακτηρίζει “γραφικότητες” τις προτάσεις Αλαβάνου για “νέο ΕΑΜ” και “αποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ από τη Βουλή”, αναρωτήθηκα τι άλλαξε και ο Αλέξης πέρασε στην κόντρα. Βλέπεις, αναγνώστη μου, ο Αλαβάνος είναι εδώ και ενάμιση χρόνο persona non grata στην Κουμουνδούρου, αλλά ο Τσίπρας ήταν πάντα προσεκτικός και δε διακινδύνευε ανοιχτή σύγκρουση. Ως προχθές. Ρώτησα και έμαθα ότι στην Κουμουνδούρου θορυβήθηκαν ιδιαίτερα από τη συγκέντρωση του “Μετώπου” στο Σπόρτινγκ, την περασμένη Πέμπτη. Βλέπεις, αναγνώστη μου, ενώ ο Τσίπρας στην πλατεία Κοτζιά είχε καταφέρει να μαζέψει 1.700 ανθρώπους, ο Αλαβάνος με το “Μέτωπο” κατάφερε να φτάσει τους 1.500 και οι συγκρίσεις είναι εμφανείς. Έτσι, πληροφορούμαι ότι στην Κουμουνδούρου έχουν καταλάβει ότι ο Αλαβάνος, με το Μέτωπο που έχει φτιάξει, θέλει να δημιουργήσει ένα κόμμα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Άσε που έχει και την υποστήριξη των μισών συνιστωσών...
Υποψήφιος περιφερειάρχης;
Ο Αλέκος σε αυτή τη συγκέντρωση είπε πολλά. Κρατώ μόνο ότι χαρακτήρισε “δημοψήφισμα κατά των μέτρων” τις περιφερειακές εκλογές και μίλησε για “ιδιαίτερα κρίσιμο κρίκο”, σχετικά με την περιφέρεια Αττικής. Προσπάθησα να βυθιστώ στην ιδιαιτερότητα της αλαβανικής σκέψης και έμαθα ότι ο Αλέκος σχεδιάζει να ζητήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή από τον Τσίπρα, να είναι υποψήφιος περιφερειάρχης στις 7 Νοεμβρίου. Αν ο Αλέξης αρνηθεί, τότε θα κατέβει με το Μέτωπο και θα μετρήσει τις δυνάμεις του. Όπως δηλαδή θα κάνει και η Ντόρα...
“Ούτε να το σκέφτεσαι”
Ρώτησα την Κουμουνδούρου αν θα δώσουν χρίσμα στον Αλαβάνο για την περιφέρεια Αττικής. “Ούτε να το σκέφτεσαι”, μου απάντησε απολύτως “τσιπρικός” συνομιλητής μου, χωρίς δεύτερη σκέψη. Δικαιούμαι, κατόπιν αυτών, να μιλήσω για “πατροκτονία”, μέσω “χυλόπιτας” για το χρίσμα του υποψήφιου περιφερειάρχη. Όμως, για να είμαστε δίκαιοι, έχουν προηγηθεί πολλές προσπάθειες “παιδοκτονίας”, με τον Αλέκο να υπονομεύει φανερά τον Αλέξη. Ενδεικτικά, ακόμη περιμένω τη δήλωση στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ, που υποτίθεται ότι θα έκανε ο Αλαβάνος στις εκλογές του Οκτωβρίου...
Εξεταστική επιτροπή χαμένη στη μετάφραση...
Θα διάβασες, αναγνώστη μου, τα δημοσιεύματα του σαββατοκύριακου, που μιλούσαν για άνθρωπο του υπουργικού συμβουλίου επί Καραμανλή, τον οποίο “καίει” e-mail που περιλαμβάνεται στη δικογραφία για το σκάνδαλο Siemens και λέει: “πληρώστε το 50% των συμφωνηθέντων στον cabinet man”.
Cabinet στα αγγλικά είναι το υπουργικό συμβούλιο, αλλά και... το ντουλάπι. Και αποδεικνύεται, μετά και την παραδοχή του Σήφη Βαλυράκη ότι δε στοιχειοθετείται δωροδοκία “γαλάζιου” υπουργού, πως η εντολή της αμερικανικής εταιρείας προς ελληνική φαρμακευτική εταιρεία ήταν... “πληρώστε το 50% των συμφωνηθέντων στον κατασκευαστή ντουλάπας” και όχι στον “άνθρωπο του υπουργικού συμβουλίου”...
“Επίσημη”... παραπληροφόρηση!
Μάλλον η βλάβη του τηλεφώνου του πρωθυπουργού στο Καστρί είχε και παράπλευρες απώλειες στα τηλέφωνα στενών συνεργατών του. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το “χαλασμένο” τηλέφωνο σχετικά με τη σύσκεψη στο Μαξίμου για το Ασφαλιστικό, που έγινε μεσημέρι Τρίτης. Δημοσιογράφοι έπαιρναν υψηλόβαθμο παράγοντα με γραφείο στο Μέγαρο Μαξίμου και τους διέψευδε ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος είχε συνάντηση με τον πρωθυπουργό για το Ασφαλιστικό. Όμως, ο Λοβέρδος ήταν ήδη στο δρόμο προς το Μαξίμου, αφού ο ίδιος είχε ζητήσει τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό! Πού το ξέρω αυτό; Μα, το είπε επισήμως στους δημοσιογράφους ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιώργος Πεταλωτής, λίγα λεπτά αφότου ο παράγοντας στο Μαξίμου είχε διαψεύσει τη συνάντηση! Όταν ο Πεταλωτής αποκάλυψε το “μυστήριο” της συνάντησης Παπανδρέου-Λοβέρδος, δημοσιογράφος στο μπρίφινγκ, ρώτησε: “τελικά έγινε η σύσκεψη; Ρωτάω, γιατί από το Μαξίμου μας λένε άλλα”. “Ποιος”, ρώτησε ο Πεταλωτής. Ο δημοσιογράφος είπε το όνομα και τότε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπάθησε να περάσει σε άλλο θέμα. Αφού πρώτα είχε αλλάξει δέκα χρώματα...
Κενό ενημέρωσης
Όμως, στο μπρίφινγκ της Τρίτης, ο εκπρόσωπος άλλαξε δύο φορές χρώματα. Όταν μπήκε στην αίθουσα της ενημέρωσης, ξεκίνησε -όπως πάντα- με το πρόγραμμα του πρωθυπουργού. Και λέει: “Σε λίγα λεπτά θα γίνει η συνάντηση του πρωθυπουργού με τον πρόεδρο του Κοινοβουλίου της Γερμανίας”. Έλα όμως που ο υψηλόβαθμος παράγοντας του Μαξίμου που ανέφερα πριν, ήξερε από το πρωί ότι η συνάντηση είχε αναβληθεί! “Μα, έχει έρθει SMS και λέει ότι η συνάντηση αναβλήθηκε”, αντέτειναν στον Πεταλωτή οι δημοσιογράφοι. “Α, εντάξει”, απάντησε εκείνος, αφού πρώτα είχε αλλάξει άλλα δέκα χρώματα, διαπιστώνοντας ότι το Μαξίμου δεν μπαίνει καν στον κόπο να τον ενημερώσει για τις αλλαγές στο πρόγραμμα του πρωθυπουργού...
NEWSTIME
Δημοσίευση σχολίου