Ένας πόλεμος πάντα λέει σε έναν λαό τις τρομερές και κρυφές αλήθειες για αυτόν τον λαό, που όμως δεν θέλει να ακούσει. Το Ισραήλ τα τελευταία τέσσερα χρόνια έκανε δύο πολέμους, τον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου το 1996 και τον πόλεμο στη Γάζα στο τέλους του 2008 αρχάς 2009. Ο νέος ¨πόλεμος¨ της Γάζας δεν διεξήχθη στην πολύπαθη λωρίδα της Γάζας, αλλά στα διεθνή ύδατα, περίπου 70-80 μίλια μακριά από τις ακτές της Γάζας, για τη Γάζα.
Ο εχθρός αυτή την φορά δεν ήταν οι οργανώσεις Χεζμπολλάχ ή Χαμάς (αμφότερες τρομοκρατικές για το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, εξαρτάται από ποια οπτική γωνία το βλέπεις), αλλά μία διεθνής ομάδα ειρηνιστών(με η χωρίς εισαγωγικά) , εθελοντών ανθρωπιστικών οργανώσεων, αριστεριστές και γενικά ακτιβιστές από πολλά κράτη. Πάντως δεν ήταν δηλωμένοι τρομοκράτες, δεν ήταν στρατιωτική δύναμη, δεν ήταν αποβατική δύναμη, που σκοπός της θα ήταν η απόβαση, αλλά ένας στολίσκος που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα!! Και το Ισραήλ τι υπερασπιζόταν αυτή την φορά, την εδαφική του επικράτεια και μάλιστα στα διεθνή ύδατα? Όχι βέβαια, αλλά τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας, που έχει αποφασίσει μονομερώς και έχει καταδικαστεί και από τον ΟΗΕ ότι είναι παράνομος και όπως παραδέχτηκε και ο εξαίρετος αρθρογράφος της έγκριτης και δημοκρατικής εφημερίδος Haaretz , ο Bradley Burston “θα αποτελέσει το Βιετνάμ του Ισραήλ”. Και συνεχίζει ο Burston: «Σκοπός του πολέμου στην Γάζα το 2008 ήταν σύμφωνα με τις διακηρύξεις της πολιτικής και στρατιωτικής Ισραηλινής ηγεσίας να δώσουν ένα σκληρό μάθημα στη Χαμάς. Το πέτυχαν. Η Χαμάς έμαθε ότι ο καλύτερος τρόπος για να πολεμήσεις το Ισραήλ είναι να αφήσεις το Ισραήλ να κάνει ότι έχει αρχίσει να κάνει φυσιολογικά: Λεονταρισμούς, γκάφες, κωλυσιεργίες , προπετάσματα καπνού . Η Χαμάς και φυσικά η Χεζμπολλάχ και ακόμη το Ιράν αντελήφθησαν πολύ γρήγορα ότι το Ισραηλινό εμπάργκο στην υπό την Χαμάς ελεγχόμενη λωρίδα της Γάζας ήταν το πλέον υπερσύγχρονο και πανίσχυρο όπλο, που θα μπορούσε να αναπτυχθεί κατά του Ισραηλινού κράτους ».
Αυτό που δεν θα μπορούσες να κατηγορήσεις το Ισραήλ με τίποτα, είναι το έλλειμμα δημοκρατικότητας και η ελευθεροτυπία. Προσωπικά διάβασα τις πιο σκληρές κριτικές για την αποτυχημένη Ισραηλινή ναυτική επιχείρηση στις Ισραηλινές εφημερίδες και ιστοσελίδες. Σε αντίθεση βέβαια με τους εχθρούς του Ισραήλ που εκεί αυτό που σίγουρα απουσιάζει είναι η ελευθεροτυπία και η δημοκρατία, αλλά το σχόλιο μου δεν αφορά θέματα εκδημοκρατισμού των Αραβικών- Ισλαμικών κρατών και καθεστώτων, αλλά τη ναυτική Ισραηλινή επιχείρηση SEA BREEZE, στα διεθνή ύδατα, δυτικά της Γάζας. Δεν είμαι ειδικός σε ότι αφορά τις ναυτικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα τις ειδικές ναυτικές επιχειρήσεις, αλλά μου φαίνεται ότι η επιχείρηση δεν διεκδικεί δάφνες, όταν μάλιστα υπάρχουν τραγικές παράπλευρες απώλειες. Κατά την άποψη μου οι Ισραηλινοί κομάντος που ανέλαβαν να εκτελέσουν την επιχείρηση αντί να αιφνιδιάσουν και να καταλάβουν αστραπιαία το Τουρκικό πλοίο, αντιθέτως αιφνιδιάστηκαν από τους ακτιβιστές, οι οποίοι τους επιτέθηκαν με ότι μέσο είχαν, πάντως δεν είχαν όπλα και οι κομάντος για να σώσουν τη ζωή τους άνοιξαν πυρ εναντίον αόπλων , με τραγικά αποτελέσματα. Η όλη επιχείρηση κατά την άποψή μου ήταν κακώς σχεδιασμένη, υποτίμησε τον αντίπαλο, επέδειξαν υπεροψία και αλαζονεία, δεν είχε εναλλακτικά σενάρια σε περίπτωση που κάτι δεν πήγαινε καλά και γενικά οι άριστα (?) εκπαιδευμένοι Ισραηλινοί κομάντος της περίφημης SHAYETET 13 (S13), που ανήκει στο Ναυτικό, δεν δικαίωσαν την φήμη τους. Εδώ να πούμε ότι η S13 ιδρύθηκε το 1949, έλαβε μέρος σε όλους τους πολέμους του Ισραήλ και αναλαμβάνει επιχειρήσεις θαλάσσης, επιδρομές σε ξηρά και θάλασσα, σε επιχειρήσεις κάτω από τη θάλασσα, σαν την ΜΥΚ. Ε λοιπόν μία από τις καλύτερες ειδικές δυνάμεις τα θαλάσσωσε, προφανώς λόγω του κακού σχεδιασμού , των ελλιπών πληροφοριών, έλλειψης αιφνιδιασμού, μη ύπαρξης εναλλακτικών σχεδίων δράσης.
Και ερχόμαστε τώρα στους ισχυρισμούς του Ισραήλ: Ο πρώτος ότι ζήτησαν από τον στολίσκο να πάει στο λιμάνι του Ασντότ και αφού εκφορτωθούν τα υλικά της ανθρωπιστικής βοήθειας, να ελεγχθούν και να μεταφερθούν οδικώς στη Γάζα. Μα καλά είναι σοβαρό επιχείρημα αυτό? Ο κύριος σκοπός του στολίσκου δεν ήταν η ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα, αλλά το σπάσιμο του αποκλεισμού της Γάζας, άρα ήταν σαφές ότι δεν θα γινόταν αποδεκτό. Αν είχαν σκοπό να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια δεν θα οργάνωναν στολίσκο αρχικά 9 στο τέλος 6 πλοίων και δεν θα μετέφεραν και 700 ακτιβιστές, άρα ο σκοπός ήταν άλλος. Ο δεύτερος αφορά την χρήση βίας και την εκτέλεση πυρών κατά αμάχων, με αποτέλεσμα νεκρούς και τραυματίες, ότι δηλαδή οι κομάντος άνοιξαν πυρ για να σώσουν τη ζωή τους από το λυντσάρισμα. Και πάλι δεν είναι σοβαρό το επιχείρημα. Μα καλά όταν σε ένα πλοίο γεμάτο με ακτιβιστές, δηλαδή με ανθρώπους έντονα πολιτικοποιημένους, ενημερωμένους, και αποφασισμένους, που άφησαν την θαλπωρή των και συμμετείχαν στο παράτολμο αυτό εγχείρημα με γνώση των κινδύνων, βλέπουν να κάνουν ρεσάλτο από ελικόπτερα οπλισμένοι κομάντος, στα διεθνή ύδατα μέσα στη μαύρη νύχτα, τι περίμεναν οι Ισραηλινοί? Ότι θα τους περίμεναν με ανθοδέσμες και με κόκκινα χαλιά στο κατάστρωμα του τουρκικού πλοίου MAVI MARMARA, ενώ η μπάντα θα παιάνιζε τον εθνικό ύμνο του Ισραήλ? Όχι βέβαια, αλλά το αναμενόμενο θα ήταν να ορμούσαν πάνω τους με ότι μπορούσαν να βρουν, όπως κοντάρια, σφενδόνες κλπ και ότι θα προσπαθούσαν να αρπάξουν και τα όπλα των, λογικό και αναμενόμενο δεν είναι? Έτσι κατά την άποψή μου και οι δύο ισχυρισμοί του Ισραήλ είναι έωλοι και η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του φέρουν κατά ένα μεγάλο μέρος την ευθύνη για το μακελειό.
Ερχόμαστε στον δεύτερο παράγοντα, που έχει παρόμοια ευθύνη για το μακελειό και είναι βέβαια η Τουρκία. Η Τουρκία με τον νέο ρόλο που της ανέθεσε η κυβέρνηση Ομπάμα, ως η περιφερειακή δύναμη στη Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή, με την είσοδό της στο G20, αισθάνεται μεγάλη χώρα. Ο Ερντογάν αφού ξεκαθαρίζει με τους στρατηγούς και τους αφαιρεί προνόμια και εξουσία δεκαετιών, θέτει σε εφαρμογή το νέο-οθωμανικό δόγμα Νταβούτογλου. Έτσι αποφασίζει να ηγηθεί πλέον και του Αραβικού – Ισλαμικού κόσμου, αφού η Αίγυπτος, με τον ανήμπορο Μουμπάρακ χάνει την δύναμη και τον παραδοσιακό της ρόλο. Για να ηγηθείς του Αραβικού κόσμου πρέπει να έλθεις σε ρήξη με το Ισραήλ. Η Τουρκία ήδη το έπραξε. Παρακολουθήσαμε το έργο αυτό σε πολλά επεισόδια, από το επεισόδιο Ερντογάν-Πέρες στο Νταβός και άλλα πολλά στη συνέχεια. Και ερχόμαστε στα πρόσφατα. Ήδη από τις 25/52010 σε άρθρο μας για τον στολίσκο (με τίτλο Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΕΙΛΕΙ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ) είχαμε επισημάνει τι συμβαίνει, ποιος οργάνωσε, ποιος ηγείται, τι πρόκειται να γίνει. Και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε με τον πιο δραματικό τρόπο. Έτσι λοιπόν είναι πλέον βέβαιο και αποδεικνύεται από πληθώρα στοιχείων, ότι η Τουρκία (με εντολή και επίβλεψη Ερντογάν) εκμεταλλεύτηκε ανθρωπιστικές οργανώσεις και τις αγαθές των προθέσεις και μεθόδευσε, οργάνωσε, σχεδίασε (έβαλε μέσα στο καράβι-ναυαρχίδα του στολίσκου και γνωστά εξτρεμιστικά μπουμπούκια, όλων των αποχρώσεων και οργανώσεων, δασκαλεμένα και έτοιμα για προβοκάτσιες και κάθε κατάσταση) και ηγήθηκε μιας επιχείρησης-τσαμπουκά, που σκοπό είχε να αποδείξει ότι είναι η ηγέτιδα δύναμη του Αραβικού κόσμου, ενδιαφέρεται για τα καυτά θέματα, καταφέρνει αυτά που δεν μπορούν οι άλλοι, τα βάζει με τον ¨κακό¨ της περιοχής και μετά θα επαίρετο σαν παγώνι για τα επιτεύγματά της. Να αναφέρουμε βέβαια ότι μετέφεραν στο πλοίο και ανθρωπιστική βοήθεια πολλών τόνων για τη Γάζα, έτσι για δόλωμα, καθόσον ο πιο σίγουρος τρόπος είναι δια μέσω Ισραήλ, όπως και γίνεται άλλωστε και αυτόν ακολουθεί και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Δυστυχώς για την Τουρκία οι εξελίξεις την εξέθεσαν. Για τους λόγους που αναφέραμε και αφορούσαν το Ισραήλ, ο στολίσκος της ελευθερίας όπως ονομάστηκε, έγινε στην πράξη ο στολίσκος του θανάτου, με τουλάχιστον εννέα νεκρούς (κατά άλλους 15) και δεκάδες τραυματίες. Τώρα να δούμε πως ο Ερντογάν θα δικαιολογήσει τους νεκρούς τούρκους πολίτες και αν μπορεί ακόμη να κοιτάζει υπεροπτικά τους στρατηγούς του μετά το προσωπικό του φιάσκο. Και το ακόμη χειρότερο? Η συνέχεια. Τι θα κάνει? Θα κηρύξει τον πόλεμο στο Ισραήλ ή θα συνεχίσει να απειλεί φραστικά, χωρίς να κάνει κάτι? Ότι και να κάνει η Τουρκία είναι χαμένη από αυτή την ιστορία. Ήδη οι ΗΠΑ αρχίζουν να χάνουν την υπομονή των με την Τουρκία και αρχίζουν να αναθεωρούν την στάση των, καθόσον η Τουρκία γίνεται πλέον κακός μπελάς. Εδώ να αναφερθούμε στα λόγια του έγκριτου τούρκου δημοσιογράφου Μεχμέτ Αλί Μπιράντ, που δήλωσε στον δημοσιογράφο κ. Παπαχελά ότι πλέον η Τουρκία επέστρεψε στην Μ. Ανατολή και θα παραμείνει και ακόμη σε ερώτηση αν πίσω από τον στολίσκο βρισκόταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός Ερντογάν, απήντησε διπλωματικά ότι δεν το γνωρίζει αλλά αν η Τουρκία και ο Ερντογάν προσωπικά ήθελε να αποτρέψει την αποστολή του στολίσκου θα μπορούσε κάλλιστα να το κάνει, αλλά δεν το έκανε. Ηλίου φαεινότερο.
Από όλη αυτή την ιστορία υπάρχει και κάτι καλό και ενδιαφέρον για την πατρίδα μας. Το κενό που άφησε η Τουρκία με την οριστική της ρήξη με το Ισραήλ και στην πράξη η κατάργηση της περίφημης μυστικής Ισραηλινό-Τουρκικής στρατιωτικής συμφωνίας, θα πρέπει να το εκμεταλλευτούμε εμείς και να το καλύψουμε έγκαιρα, καθόσον κατά την άποψή μας θα εξυπηρετήσει άμεσα τα εθνικά μας συμφέροντα και θέματα. Και όπως λέει σοφά και ο λαός μας ¨ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου¨.
Την ίδια στιγμή που το Ισραήλ διέταξε το μακελειό στα πλοία, την ίδια στιγμη ζητούσε από το ΓΕΑ η άσκηση ΜΙΝΩΣ 2010 να μην περιλαμβάνει πτήσεις πέραν του 25ου παράλληλου. Αυτό, Στρατηγέ, δεν σας λέει τίποτα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Τούρκοι κάνουν τη δουλειά τους, οι Εβραίοι το ίδιο. Και εμείς, αντί να προτάξουμε μία ανεξάρτητη και αξιοπρεπή εθνική πολιτική, κοιτάμε να γίνουμε υποτελείς του ενός και του άλλου. Ψάχνουμε από μηχανής θεούς και σωτήρες από το εξωτερικό για να μας σώσουν.
Γιαυτό είμαστε και παραμένουμε ΡΑΓΙΑΔΕΣ!