Η πολιτική ζωή μιας χώρας κουβαλάει πάντοτε και ένα κάρο «γκάφες» από τους διάφορους πολιτικούς. Δηλώσεις που προκαλούν, φωτογραφίες που ντροπιάζουν, στοιχεία και αποκαλύψεις που εξοργίζουν. Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται, ύστερα ακολουθούν οι επιπόλαιες και εξαντλητικές προσπάθειες των υπευθύνων να κολλήσουν τα σπασμένα ή να δώσουν εξηγήσεις γιατί έσπασαν εξαρχής!.....Όμως, άμα ραγίσει το γυαλί πόσο καλά ξανακολλάει; Να ορισμένα από τα επικοινωνιακά τρικ που κάθε σύγχρονος πολιτικός πρέπει –και μάλλον ήδη- γνωρίζει στη Χώρα των Σκανδάλων.
Μιας και τέτοιου είδους περιστατικά αμαυρώνουν, όχι μόνο την προσωπική εικόνα κάθε πολιτικού, αλλά και τη δημόσια εικόνα της χώρας, σκοπός είναι ο επικοινωνιακός μετριασμός της έκτασης του ζητήματος, ώστε όλοι εμείς οι πολίτες να νιώσουμε ασφαλείς και καλυμμένοι. Στη Γαλλία εκπαιδευμένοι επικοινωνιολόγοι αποκάλυψαν στο περιοδικό Slate μερικά από τα μυστικά που λένε και στους μαθητές τους.
Κανόνας 1ος : Ποτέ να μην αρνείστε (την...παρασπονδία)
Το μεγάλο –για τους πολιτικούς- πρόβλημα της εποχής μας είναι η υπερπληροφόρηση. Παλαιότερα, ήταν εύκολο για έναν πολιτικό να αρνηθεί τις κατηγορίες λόγω έλλειψης στοιχείων. Σήμερα, μάτια που βιντεοσκοπούν και αυτιά που μαγνητοφωνούν υπάρχουν παντού και με ένα κλικ οι εγγραφές διαχέονται στο ίντερνετ. Είναι πολύ εύκολο για τον «κατηγορούμενο» να χάσει την αξιοπιστία του. Γι αυτό, καλύτερα να λέει κανείς την αλήθεια πριν τον διαψεύσει η πραγματικότητα. Άλλωστε, μπορεί κανείς να παίξει με τον όρο «αλήθεια». Υπάρχει και αλήθεια στο ½.
«Υπάρχει dvd, δεν το είδα!»
Κανόνας 2ος : Τραβήξτε αλλού την προσοχή
Όταν προκύπτει μία «άβολη» κατάσταση καλύτερα ο προβολέας να πέσει αλλού. Πρόκειται για τη λογική του υπάρχουν και χειρότερα, στην οποία ποντάρει κανείς για να αποπροσανατολίσει τα βλέμματα της κοινής γνώμης. «Δεν είναι η Siemens, δεν είναι η κρίση, είναι η γρίπη!»
Κανόνας 3ος : Αναφορά σε Μεγάλες Προσωπικότητες
Αν και ακούγεται αρκετά ξύλινο αποβαίνει σωτήρια η αναφορά σε αξιοσέβαστους ανθρώπους, που έχουν περάσει στην Ιστορία. Για παράδειγμα, εάν ακούγαμε ξανά το «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν», θα αισθανόμασταν πιο ασφαλείς ή, μάλλον, λιγότερο αδύναμοι γιατί το έχουμε ξαναπεράσει.
Κανόνας 4ος : Η επιλογή του σωστού καναλιού
Ένας πολιτικός πρέπει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ και όχι το αντίθετο.
Κανόνας 5ος : Η καλή εξήγηση των συσχετισμών
Οι πολίτες είναι αρκετά συγχυσμένοι και δεν χρειάζονται παραπάνω περιπλοκές. Ένας πολιτικός πρέπει να εξηγεί τις επιλογές που έχει και γιατί αυτή που διάλεξε είναι η σωστή. «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε!» είναι μια καλή αρχή!
Κανόνας 6ος : Παραμείνατε ασαφείς και αόριστοι
Ένας πολιτικός είναι -κατ΄ευφημισμό- σοφός. Γνωρίζει, λοιπόν, πως το μέλλον είναι ανατρεπτικό γι΄αυτό και οι φράσεις του πρέπει να είναι αρκετά αόριστες, ώστε να προσαρμόζονται στην οποιαδήποτε έκβαση. Προς αποφυγή ομολογίας άγνοιας!
Κανόνας 7ος : Εμπαιγμός στον αντίπαλο, κολακεία στους υποστηρικτές του
Πολλοί ψηφοφόροι έχουν την τάση να ταυτίζουν τα αθλητικά τους πάθη με τα πολιτικά, αφού και στις δύο περιπτώσεις χωρίζονται σε ομάδες και γήπεδα. Γι΄ αυτό, είναι καλύτερο να υποτιμάς την επιλογή του άλλου παρά τον ίδιο για την επιλογή του.
Και όποιος πείστηκε ... πρόβλημά του!
Δημοσίευση σχολίου