Το ερώτημα είναι αν η Δύση μπορεί να αντέξει δύο μέτωπα εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη αποφασίσουν να ξεκινήσουν έναν πόλεμο με την Κίνα.
ΣΑΧΖΆΝΤΑ ΡΑΧΊΜσε ένα μακροσκελές υπόμνημα προς τους διοικητές της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ, ο τεσσάρων αστέρων στρατηγός της Πολεμικής Αεροπορίας Μάικ Μίνιχαν απηύθυνε μια δυσοίωνη προειδοποίηση «για μια πιθανή αντιπαράθεση με την Κίνα» σε δύο χρόνια. Από την αρχή της ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας τη δεκαετία του 1980 υπό τον τότε Κινέζο ηγέτη Ντενγκ Σιαοπίνγκ, οι αμερικανικές πολυεθνικές έχουν διπλασιάσει τα κέρδη τους μπαίνοντας στην τεράστια κινεζική καταναλωτική αγορά. Κατά τη διάρκεια δεκαετιών, η Κίνα έχει γίνει ο πιο ελκυστικός επενδυτικός προορισμός για δυτικές εταιρείες και νεοσύστατες επιχειρήσεις.
Μέσα σε δεκαετίες, η Κίνα αναδείχθηκε σε κόμβο παραγωγής φθηνότερων αγαθών και υπηρεσιών και άρχισε να ενισχύει την εξαγωγική της βιομηχανία γεμίζοντας τα κρατικά ταμεία με δισεκατομμύρια δολάρια. Μέχρι το 2010, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας αντικατέστησε την Ιαπωνία ως η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο σοκάροντας τον κόσμο με το νέο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης γνωστό ως «Συναίνεση του Πεκίνου» ή «Μοντέλο της Κίνας».
Το 2012, η Κίνα είδε μια αλλαγή στο πολιτικό τοπίο, όταν ο Σι Τζινπίνγκ έγινε ο νέος ηγέτης της Λαϊκής Δημοκρατίας. Αυτό ερμηνεύτηκε από κινέζους εμπειρογνώμονες ως η αρχή του "κινεζικού αιώνα". Ο όρος είναι περίπλοκος και έχει τις ρίζες του σε έναν κινεζικό νεολογισμό που περιγράφει ένα οικονομικό θαύμα υποδεικνύοντας ότι το 21Αγ αιώνα μπορεί να κυριαρχείται γεωοικονομικά ή γεωπολιτικά από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Μέσα σε ένα χρόνο, το 2013, ο Σι ανακοίνωσε το ονειρικό έργο της Κίνας, την Πρωτοβουλία One Belt One Road (OBOR), που συχνά αναφέρεται ως «Νέος Δρόμος του Μεταξιού», με μια νέα κινεζική οικονομική φιλοσοφία για μια «win-win κατάσταση».
Η πρωτοβουλία One Belt and One Road, ύψους πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι η παγκόσμια στρατηγική ανάπτυξης υποδομών της Κίνας που στοχεύει να επενδύσει σε περισσότερες από 150 χώρες σε όλο τον κόσμο, κατασκευάζοντας έργα υποδομής μεγάλης κλίμακας, όπως λιμάνια (τόσο ξηρούς όσο και θαλάσσιους λιμένες), σιδηροδρόμους, αυτοκινητόδρομους, μικρές και μεγάλες οικονομικές ζώνες και εμπορικά αεροδρόμια.
Πριν από διακόσια χρόνια, ο Ναπολέων Βοναπάρτης παρατήρησε περίφημα ότι «η Κίνα είναι ένας κοιμισμένος γίγαντας. Αφήστε την να κοιμηθεί γιατί όταν ξυπνήσει, θα συγκινήσει τον κόσμο». Με τον Σι Τζινπίνγκ στην Κίνα, φαίνεται ότι ο κοιμισμένος δράκος έχει ξυπνήσει. Αλλά θα ταρακουνήσει πραγματικά τον κόσμο όπως προέβλεψε κάποτε ο Ναπολέων; Ακόμη και πριν από τα εγκαίνια της πρωτοβουλίας, το 2004, αρκετοί αμερικανοί γεωπολιτικοί εμπειρογνώμονες επινόησαν τη θεωρία της «Σειράς μαργαριταριών» που είναι μια γεωπολιτική υπόθεση που εικάζει την κινεζική κυριαρχία στον Ινδικό Ωκεανό μέσω της εμπορευματοποίησης βασικών λιμένων δημιουργώντας λωρίδες επικοινωνίας που θα συνδέουν την ηπειρωτική Κίνα με το Κέρας της Αφρικής.
Τα σημαντικότερα εμπορικά λιμάνια στον Ινδικό Ωκεανό, τα οποία η Κίνα αναπτύσσει επί του παρόντος για εμπορική χρήση, περιλαμβάνουν το Gwadar στο Πακιστάν, το λιμάνι Hambantota στη Σρι Λάνκα, το λιμάνι Lamu και Mombasa στην Κένυα, το λιμάνι Bagamoyo και το λιμάνι Dar es Salaam στην Τανζανία, το λιμάνι Sokhna στην Αίγυπτο και το λιμάνι του Σουδάν στη Δημοκρατία του Σουδάν. Υπάρχουν επίσης πολλά άλλα μικρά λιμάνια, τα οποία η Κίνα σχεδιάζει να αναπτύξει από κοινού με τις σχετικές κυβερνήσεις στις προαναφερθείσες χώρες.
Σύμφωνα με τους κινεζικούς ισχυρισμούς, αυτά τα λιμάνια αναπτύσσονται αποκλειστικά για εμπορικούς σκοπούς, αλλά οι γεωπολιτικοί εμπειρογνώμονες των ΗΠΑ βλέπουν την αυξανόμενη κινεζική σφαίρα επιρροής στον Ινδικό Ωκεανό ως αυξανόμενη απειλή. Στο διάσημο βιβλίο του Monsoon: Ο Ινδικός Ωκεανός και το μέλλον της αμερικανικής ισχύος, ο Αμερικανός πολιτικός μελετητής Robert D. Kaplan παρατηρεί ότι η ισχύς και η επιρροή των ΗΠΑ τείνουν προς τα κάτω, ενώ η Κίνα αυξάνεται και στους δύο λογαριασμούς σε ολόκληρη την περιοχή.
Ωστόσο, η κινεζική ηγεσία αντικρούει αυτούς τους ισχυρισμούς και υπερασπίζεται την εμπορευματοποίηση μεγάλων λιμανιών στον Ινδικό Ωκεανό ως οδό για την ενίσχυση των εμπορικών σχέσεων της Κίνας με τις χώρες της Ασίας και της Αφρικής. Η ταχεία επιτυχία των βασικών λιμένων ανάπτυξης υποδομών στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας OBOR υποδηλώνει σαφώς την αρχή του κινεζικού αιώνα. Σύμφωνα με Κινέζους ιστορικούς και πολιτικούς εμπειρογνώμονες, ο «Κινεζικός Αιώνας» υπό την ηγεσία του Σι υποδηλώνει την ενοποίηση των τριών βασικών ιστορικών παραδόσεων της Κίνας.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον Κινέζο φιλόσοφο Gan Yang ο Κομφουκιανισμός, ο Ταοϊσμός και ο Βουδισμός είναι οι τρεις κύριες ιστορικές παραδόσεις που έχουν διαμορφώσει τον κινεζικό πολιτισμό και την κοινωνία κατά τη διάρκεια των αιώνων. Κατά την άποψη του Γιανγκ σε όλη την κινεζική ιστορία που κυμαίνεται από τη δυναστική κυριαρχία, τη Ρεπουμπλικανική Επανάσταση έως την Κομμουνιστική Επανάσταση. Αυτές οι τρεις παραδόσεις έχουν διαμορφώσει τον κινεζικό πολιτισμό και την κοινωνία και συνεχίζουν να επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σκέφτονται και ζουν στην Κίνα σήμερα.
Στη σημαντική διάλεξή του το 2012 στο Πανεπιστήμιο Tsinghua με τίτλο «'Ενοποιώντας τις τρεις παραδόσεις' στη νέα εποχή», ο Κινέζος φιλόσοφος Gan Yang εξηγεί πώς η Κίνα υπό την ηγεσία του Xi ανθεί σε όλη την πολιτική, κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική σφαίρα. Αναφερόμενος στην ιστορία της Κίνας στο 21Αγ αιώνα, είπε ο Γκαν στο ακροατήριο, «Η σύγχρονη κινεζική ιστορία αναφέρεται σε μια νέα κατανόηση των δεσμών και των συνέχειων μεταξύ της επιτυχίας της μεταρρύθμισης και του ανοίγματος και της εποχής του Μάο, καθώς και σε μια νέα κατανόηση του θεμελιώδους ρόλου που έχει διαδραματίσει η παραδοσιακή κινεζική ιστορία και ο πολιτισμός στη σύγχρονη Κίνα».
Ο Jiang Shigong, ένας άλλος Κινέζος φιλόσοφος, μοιράζεται τον ίδιο πραγματισμό για τις αρχές του κινεζικού αιώνα στο δοκίμιό του "Αυτοκρατορία και Παγκόσμια Τάξη". " Αναφερόμενος στην κινεζική απομόνωση στα μέσα του εικοστού αιώνα μετά την κομμουνιστική επανάσταση και την ανάδειξή της ως παγκόσμια δύναμη τον 21ο αιώνα, ο Shigong εξηγεί τη διαδικασία με τον ακόλουθο τρόπο: «Η εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας ως πρόοδος μικρότερων πολιτικών μονάδων προς μεγαλύτερους ομίλους ή αυτοκρατορίες, με αποκορύφωμα την τελευταία φάση της «παγκόσμιας αυτοκρατορίας».
Ομοίως, στο άλλο διάσημο δοκίμιό του «Φιλοσοφία και Ιστορία: Ερμηνεύοντας την 'Εποχή Σι Τζινπίνγκ' μέσω της Έκθεσης του Σι στο Δέκατο Ένατο Εθνικό Συνέδριο του ΚΚΚ», ο Σιγκόνγκ εξηγεί την έννοια του Σι για τον «σοσιαλισμό με κινεζικά χαρακτηριστικά» με τον ακόλουθο τρόπο:
Ο σοσιαλισμός με κινεζικά χαρακτηριστικά έχει εισέλθει σε μια νέα εποχή, πράγμα που σημαίνει ότι ο κινεζικός λαός, ο οποίος υπέφερε από καιρό στη σύγχρονη εποχή, έχει κάνει τώρα ένα μεγάλο άλμα, από το να σηκωθεί 站起来 να γίνει πλούσιος 富起来, να γίνει ισχυρός 强起来. Το «να ορθώσουμε το ανάστημά μας», να «πλουτίσουμε» και να «γίνουμε δυνατοί» είναι τρόποι να διαιρέσουμε τις ιστορίες του Κόμματός μας και της Δημοκρατίας μας, αναφερόμενοι αντίστοιχα στην εποχή του Μάο Τσε Τουνγκ, στην εποχή Ντενγκ Σιαοπίνγκ και στην εποχή Σι Τζινπίνγκ.
Ο Σι διευκρίνισε τα θεμέλια του «Κινεζικού Αιώνα» στην περίφημη ομιλία του στο Δέκατο Ένατο Εθνικό Συνέδριο προς το Κομμουνιστικό Κόμμα το 2017. Σε αυτή την ομιλία, αναφέροντας την κλασική κομφουκιανική έννοια της tianxia (天下), ή «όλα κάτω από τον ουρανό», ο Xi εξήγησε το όραμά του για το ρόλο της Κίνας στη διευκόλυνση της ανάπτυξης διαφόρων περιοχών σε όλο τον κόσμο. Σήμερα, σε όλη τη γεωοικονομική και γεωπολιτική σφαίρα, η Κίνα είναι κορυφαίος ανταγωνιστής της Δύσης και ήταν το κινεζικό οικονομικό θαύμα του περασμένου αιώνα που ώθησε την Κίνα να επιλέξει την κούρσα με τις ΗΠΑ. Σήμερα, το ερώτημα είναι αν αυτός ο ανταγωνισμός θα μετατραπεί σε αντιπαράθεση.
Δημοσίευση σχολίου