Μπορούν άραγε οι πολιτικοί; Καταλαβαίνει την ευθύνη ο πρωθυπουργός; Θα διώξει τους άσχετους και τους ανίκανους; Ή θα ανοίξει ο δρόμος για επικίνδυνα για τη Δημοκρατία φαινόμενα Μπερλουσκόνι;
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι η χώρα, από το χείλος του γκρεμού όπου βρισκόταν, τίθεται ενώπιον μίας ιστορικής ευκαιρίας: Να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία και να εκμεταλλευθεί προς όφελος των πολιτών, αλλά και των επόμενων γενιών, την εμπιστοσύνη που η Ελλάδα απέσπασε από τη διεθνή πολιτικοοικονομική σκηνή.
Και εμμένουμε στη αρχική μας άποψη, που αιρετικά μέσα στο γενικευμένο κλίμα καταστροφολογίας διατυπώσαμε και σήμερα επιβεβαιωνόμαστε απόλυτα, ότι το ΔΝΤ και ο μηχανισμός στήριξης ΔΕΝ είναι το τέλος αλλά η ΑΡΧΗ για μια καλύτερη Ελλάδα, ευελπιστώντας ότι η ευρωαμερικανική Επιτροπεία, έστω "διά της βίας", θα επιβάλει μία τάξη στην απόλυτη κρατική αναρχία δεκαετιών, κανόνες και συμπεριφορές, θα συμβάλει στην αλλαγή μίας ξεπερασμένης παλαιοκομματικής νοοτροπίας που συνδέεται με τις πελατειακές σχέσεις, τους προνομιακούς προμηθευτές, τους μιζαδόρους διαχειριστές εκ του ασφαλούς του δημόσιου πλούτου που κονόμησαν εις βάρος των πολλών. Και η Επιτροπεία αυτή θα έλθει να καλύψει το μείζον για την κοινωνία ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ, υπουργούς και διοικητές οργανισμών άτολμους, με ελλιπή γνώση του αντικειμένου τους, που σε μεγάλο βαθμό χαρακτηρίζονται από μικροπολιτικές συμπεριφορές, παλαιοκομματικά κατάλοιπα, αδυναμία διαχείρισης κρίσεων την ώρα που ταυτοχρόνως συζητούν και "συνδιαλλέγονται" με τα ισχυρά συμφέροντα, τους μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοεργολάβους και προμηθευτές, δίνοντας στην κοινή γνώμη την αίσθηση ότι ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ είναι ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ.
Και εδώ εγείρεται το μείζον για την κοινωνία ζήτημα κατά πόσον ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος υπενθυμίζω εξελέγη τον περασμένο Οκτώβριο με συντριπτική (και κοινοβουλευτική) πλειοψηφία και ξεκάθαρη λαϊκή εντολή -που είναι ακόμη νωπή- να "αλλάξει τη χώρα", έχει αντιληφθεί την ανεπάρκεια πολλών από τις πρώτες κυβερνητικές επιλογές του και θα προχωρήσει σε έναν σαρωτικό ανασχηματισμό, αντικαθιστώντας τους ανεπαρκείς και τους "επικίνδυνους" με στελέχη νέα και άφθαρτα, με πρόσωπα που έχουν γνώση των αγορών, της οικονομίας, των επιχειρήσεων και των βαθέων προβλημάτων στη βάση της κοινωνίας.
Αν έχει συνειδητοποιήσει ότι η χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει με "μαθητευόμενους μάγους", κομματικούς νταραβεριτζήδες που "όλα τα πουλάν και όλα τ' αγοράζουνε", ψευτοσυνδικάλες της κυβερνητικής καρέκλας και ψευτομάνατζερ από το παρελθόν που έχουν εγκατασταθεί στις παρυφές του Μαξίμου και της Βασιλίσσης Σοφίας.
Ειδάλλως ο πρωθυπουργός κινδυνεύει το μεγάλο αυτό στοίχημα και τη μεγάλη τούτη πρόκληση, να αλλάξει ο τόπος και να καταστεί η Ελλάδα και πάλι ισχυρή, να ορθοποδήσει και να ξεπεράσει ακόμη και χώρες που σήμερα την λοιδορούν, να το "εκχωρήσει" στους εκλεκτούς των ΜΕΓΑΛΩΝ ΕΚΔΟΤΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ και των ισχυρών επιχειρηματικών ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ, που εξόφθαλμα προωθούν είτε ΠΡΟΒΕΒΛΗΜΕΝΟΥΣ επιχειρηματίες ως νέους ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ, είτε ξεπερασμένους και αποτυχημένους πολιτικούς που τους έχουν "πασπαλίσει" με πούδρα τεχνοκράτη και τους προβάλλουν ως δήθεν νέους ΣΩΤΗΡΕΣ.
Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ
Από το μέγεθος του πακέτου στήριξης, που θα φθάσει κατά τις πληροφορίες τα 120 δισ. ευρώ και το οποίο καλύπτει περίπου το 70% των δανειακών αναγκών της επόμενης τριετίας:
Πρώτον καταδεικνύεται η εμπιστοσύνη που η διεθνής πολιτικοοικονομική σκηνή δείχνει στην Ελλάδα, ευελπιστώντας ότι και η Ελλάδα θα ανταποκριθεί επαρκώς και θα υλοποιήσει το σταθεροποιητικό της πρόγραμμα.
Δεύτερον, το μέγεθος του πακέτου των 120 δισ. ευρώ κλείνει κάθε αβεβαιότητα που υπήρχε διάχυτη στους διεθνείς επενδυτές περί δήθεν αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους τόσο υπό την έννοια της περικοπής του κατά 30% όσο και της επιμήκυνσής του χρονικά, γεγονός που επαναφέρει προς τη χώρα την εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών, τραπεζών και διεθνών οίκων.
Τρίτον, αποκαθίσταται ταυτοχρόνως και η εμπιστοσύνη των καταθετών και των επενδυτών προς το ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, δεδομένου ότι οι φήμες περί κατάρρευσης των τραπεζών οργίαζαν κατά το προηγούμενο διάστημα, γεγονός που είχε διαταράξει τη σχέση εμπιστοσύνης τραπεζών-επενδυτών-καταθετών, πολλοί από τους οποίους αγωνιούσαν για το μέλλον των καταθέσεών τους.
Τέταρτον, παράλληλα αποκαθίσταται και η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τραπεζών - επιχειρήσεων. Το πακέτο σωτηρίας αναπόφευκτα θα δρομολογήσει την αποπληρωμή τεράστιων οφειλών του Δημοσίου προς τις επιχειρήσεις, οι οποίες με τη σειρά τους θα έχουν τη δυνατότητα να είναι συνεπείς προς τις υποχρεώσεις τους. Η σχέση αυτή οδηγεί σε ανάκτηση της εμπιστοσύνης με τις τράπεζες οι οποίες υπό τις νέες συνθήκες θα δύναται πλέον να στηρίξουν, είτε με απευθείας δανεισμό είτε μέσω των ΣΔΙΤ και των συγχρηματοδοτούμενων έργων, την αναπτυξιακή διαδικασία.
Πέμπτον (και τελευταίο) όλα όσα ήδη έχουμε καταγράψει συντείνουν στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των επενδυτών με τις αγορές και ειδικότερα με το Χρηματιστήριο της Αθήνας, το οποίο κατά κοινή ομολογία ήταν σορταρισμένο και υπερπουλημένο. Για το Χ.Α. -που μπήκε ήδη στην εποχή του "ράλι ανακούφισης", όπως χαρακτηριστικά αποκαλείται- όπως και για την Ελλάδα γενικότερα διανοίγεται πλέον μία νέα εποχή, η έκβαση της οποίας συναρτάται απόλυτα με την αποτελεσματικότητα της εφαρμοζόμενης πολιτικής, του Προγράμματος Σταθερότητας.
Υπό την έννοια αυτή η ευθύνη των διοικούντων είναι πολύ μεγάλη, καθώς καλούνται να διαχειρισθούν ένα εθνικό στοίχημα. Ενα στοίχημα που μέχρι να φθάσει στην πραγματοποίησή του θα περάσει μέσα από σκοπέλους κοινωνικών αναταράξεων, ύφεση χρόνων και σκληρή λιτότητα.
AXIA PLUS
Δημοσίευση σχολίου