Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το σκηνικό του παραλόγου στα θέματα της ελληνικής άμυνας συνεχίζεται. τα δημοσιεύματα του Σαββατοκύριακου, συνεισφέρουν τα μέγιστα στη συντήρηση της πεποίθησης πολλών, ότι η χώρα στερείται ενός ολιστικού σχεδίου αντιμετώπισης των απειλών ασφαλείας, το οποίο οφείλεται σε πολλούς λόγους. Κυρίως όμως, οι υπερβολές στην ανάμειξη του θέματος εκ μέρους των αρμοδίων με την εσωτερική πολιτική κόντρα, πλέον και στο εσωκομματικό πέραν του διακομματικού επιπέδου, αλλά και διότι δεν φαίνεται πως υπάρχει καταγεγραμμένη θεσμικά συμφωνία περί του περιβάλλοντος ασφαλείας που αντιμετωπίζουν τα δυο κράτη του Ελληνισμού, η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία. Σε αυτό αν προστεθούν και οι λιγότερο ή περισσότερο ιδιοτελείς ατζέντες προσώπων – ομάδων συμφερόντων και η εικόνα συμπληρώνεται…
Καταρχάς, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Δένδιας, εντάσσεται “αυτομάτως” στην ταμπέλα “ακροδεξιός” την οποία κραδαίνουν “παπαγάλοι” του επίσημου κυβερνητικού αφηγήματος έναντι όσων διανοήθηκαν να διατυπώσουν κριτική για τους χειρισμούς και να προειδοποιήσουν για δυνητικούς κινδύνους που θα μπορούσαν να προκύψουν, με όσα είπε στη συνέντευξη σε συνέντευξή του στο “ΒΗΜΑ” και τη συνάδελφο Αλεξάνδρα Φωτάκη. Να περιμένουμε “κεραυνούς” εναντίον του ΥΕΘΑ, ο οποίος θύμισε “τις πολλές μετατοπίσεις ιστορικά στο εκκρεμές των σχέσεων Ελλάδας και Τουρκίας”;
Τόλμησε ο Δένδιας να προειδοποιήσει, ότι “οφείλουμε να είμαστε πάντα έτοιμοι τόσο για το θετικό όσο και για το αρνητικό σενάριο”. Άρα δεν είναι όλα ρόδινα για όλους… αγαπητοί “παπαγάλοι”. Για τις ανοησίες περί “ακροδεξιών”, ο λόγος ανήκει στην ελληνική κοινωνία. Για τον Δένδια, ο ομόλογός του στρατηγός ε.α. Γκιουλέρ “είναι ένας εξαιρετικά συμπαθής άνθρωπος” και πως “η καλή προσωπική επικοινωνία οπωσδήποτε παίζει σημαντικό ρόλο”. Άλλο αυτό όμως και άλλο η δυσανεξία στην κριτική! Ο ΥΕΘΑ ήταν ξεκάθαρος: “Κατανοώ τον προβληματισμό όσων επισημαίνουν ότι τα δομικά προβλήματα στις σχέσεις μας με την Τουρκία … δεν εξέλιπαν. Ομολογώ ότι δεν στερείται επιχειρημάτων η συγκεκριμένη θέση”. Ορμάτε του αντρειωμένα τρολ…
Πριν προχωρήσουμε, θα πρέπει με την ευκαιρία να παραπέμψουμε στην ομιλία του Κώστα Καραμανλή, ενός από τους αποκαλούμενους “βαρόνους” της Νέας Δημοκρατίας, με σημαντική επιρροή τόσο εντός του κόμματος, όσο και στη βάση των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κόμματος. Όσα αναφέρει μοιάζουν ευθυγραμμισμένα με τις θέσεις του Νίκου Δένδια, άρα αξίζει να τα προσέξουμε διπλά…
“Η ειρήνη δεν εξαγοράζεται με παραχώρηση κυριαρχίας. Ούτε με ασαφείς διατυπώσεις που επιδέχονται ποικίλες ερμηνείες, ικανές να ενθαρρύνουν την Τουρκία – ή οποιονδήποτε σύμμαχο, εταίρο ή τρίτο – να νομίσει ότι, με αντίτιμο την μείωση της έντασης, είμαστε πρόθυμοι να ενδώσουμε σε αξιώσεις ή πιέσεις εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας και αξιοπρέπειας ή κυριαρχικών δικαιωμάτων. Ούτε, βέβαια, του αυτονόητου δικαιώματος άμυνας και αποτροπής για κάθε σπιθαμή ελληνικού εδάφους.”
Και συνέχισε… “Δεν χωρά καμιά έκπτωση σε ζητήματα εθνικής κυριαρχίας και εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Γκρίζες ρυθμίσεις, οι οποίες έχουν ως στόχο, με αυθαίρετη ερμηνεία των συνομιλητών μας, να παγώσουν ή να αναστείλουν την άσκηση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, εκεί που κρίνεται το στρατηγικό βάθος του Ελληνισμού, δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Πολύ δε περισσότερο εάν ο στόχος τρίτων είναι η συνδιαχείριση του αρχιπελάγους του Αιγαίου. Εμείς οι Έλληνες επιζητούμε την ειρήνη και τις σχέσεις καλής γειτονίας με όλους τους γείτονές μας, αλλά πάντοτε είμαστε σε επιφυλακή για να διακρίνουμε τυχόν κινδύνους που ελλοχεύουν εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Είναι χρέος όλων μας να ορθώσουμε ενιαίο εθνικό μέτωπο για να αποκρούσουμε τυχόν απαιτήσεις που θα οδηγήσουν στην διχοτόμηση του Αιγαίου και στην εγκατάλειψη της Κύπρου.”
Επιστρέφοντας στη συνέντευξη Δένδια στο “ΒΗΜΑ”, έγινε αναφορά στους δυο εν εξελίξει πολέμους, στην Ουκρανία και στη Γάζα. Μην τυχόν και χαλάσει το ροζ συννεφάκι των ελληνοτουρκικών και πει κανείς ότι εγείρεται ένα θέμα με τη διχογνωμία που ξεφεύγει από το διμερές και πηγαίνει στο συμμαχικό επίπεδο! Κι εδώ ο Δένδιας φρόντισε να ξεκαθαρίσει τη θέση του: “Η διαπίστωση της συγκεκριμένης απόκλισης στη στάση μας, έστω και αν δεν αφορά τον στενό πυρήνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, οπωσδήποτε προκαλεί έναν προβληματισμό“.
Δεν εκπλήσσει που οι διαρροές θέλουν τον ΥΕΘΑ να βρίσκεται “εκτός γραμμής Μεγάρου Μαξίμου”. Κι εκεί αρχίζει το εσωκομματικό πολιτικό παιχνίδι. Αν κάποιος επιλέγει να εστιάσει αποκλειστικά στα ζητήματα της ελληνικής άμυνας, κάτι χάνει στη “μεγάλη εικόνα”. Διότι η συζήτηση στην “πολιτική πιάτσα” θέλει να αναβιβάσει τα πάντα στη διαμάχη για το πλασάρισμα διαδοχής του Μητσοτάκη όταν κι αν εγερθεί τέτοιο ζήτημα. Άλλοι προτάσσουν ιδεολογικά κίνητρα για τη διαφοροποίηση και άλλοι πιο ιδιοτελή, ότι ομάδα εντός του κόμματος “έχει ανέβει στα κάγκελα” επειδή τους έχουν αποκλείσει από τη νομή της εξουσίας, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται! Ακόμα και στρατηγική “ηρωικής εξόδου” του Δένδια από την κυβέρνηση συζητούν! Μια ομορφιά…
Ας το αφήσουμε όμως αυτό κι ας περάσουμε στην “αυλή των θαυμάτων” των ελλαδικών εξοπλιστικών! Από τη μία υπάρχουν οι αιώνια αφελείς που εξακολουθούν να πιστεύουν στην… αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία, λες και η γειτονική χώρα δεν έχει άλλα μέτωπα που άνοιξε μάλιστα μόνη της, ή δεν εξακολουθεί με φρενήρεις ρυθμούς την εξοπλιστική της προσπάθεια, σε συνδυασμό με την απεξάρτηση από διεθνείς προμηθευτές! Η βλακεία όμως είναι ανίκητη. Άρα… εγκαταλείπουμε.
Υπάρχει και η άλλη πλευρά που θέτει το πρόβλημα σε εντελώς άλλες βάσεις, όπου και εκεί υπάρχουν προβλήματα και σημειώνονται ευτράπελα. Ο Νίκος Δένδιας, στη συνέντευξη, τάσσεται υπέρ του να υπάρχουν “ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις και να μην είναι όμηρος της συγκυρίας“, εννοώντας στα ελληνοτουρκικά, ενώ απευθυνόμενος εμμέσως στους αθεράπευτα αφελείς που κινούνται και πέριξ της κεντρικής εξουσίας, υπενθυμίζοντας ότι… “με την Τουρκία και τη Μέση Ανατολή συνορεύουμε και όχι με το Λουξεμβούργο“.
Περνώντας ακολούθως στην ουσία: “…[Ν]α αξιοποιήσουμε με τον βέλτιστο τρόπο τα χρήματα που διαθέτει ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του για τις Ένοπλες Δυνάμεις”. Κάπου εκεί πέταξε την “μπόμπα”: Μέχρι την κατάρτιση του δωδεκαετούς Μακροπρόθεσμου Προγραμματισμού Αμυντικών Εξοπλισμών και τις υπόλοιπες προβλεπόμενες διαδικασίες, δηλαδή την ενημέρωση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής της Βουλής και την έγκρισή του από το ΚΥΣΕΑ, “εύλογα θα περιοριστεί το πλήθος των προγραμμάτων που κατ’ εξαίρεση ενεργοποιείτο εκτός σχεδιασμού, όπως συνέβαινε μέχρι πρότινος“.
Άρα δεν είχαμε τρελαθεί όσοι μιλούσαμε για “ασανσέρ” στις εξοπλιστικές προτεραιότητες και προβληματικές διαδικασίες. Τη δε “διαταγή¨προς τα επιτελεί να ξαναδούν τις εξοπλιστικές τους προτεραιότητες, την έθεσε πιο διπλωματικά: “…[Π]αρέχεται η δυνατότητα στα Επιτελεία να επαναξιολογήσουν προγράμματα… Είπε κι άλλα πολλά ο Δένδιας, επί των οποίων θα επανερχόμαστε στο μέτρο που θα υπάρχουν συγκεκριμένες εξελίξεις.
Πρώτα έρχονται όμως οι κρίσεις της ανώτατης ηγεσίας στου στρατεύματος, με σύγκληση του ΚΥΣΕΑ, κατά τα φαινόμενα περί τα μέσα Ιανουαρίου. Και οι συζητήσεις φουντώνουν! Κόντρα Μητσοτάκη – Δένδια βλέπουν πολλοί, ανατροπές βλέπουν άλλοι, μεγάλα μαχαίρια προλέγουν ότι θα βγουν οι τρίτοι! Το DP, πιστό στην πάγια τακτική του, θα είναι εξαιρετικά φειδωλό στην αναπαραγωγή σεναρίων, παρόλο που όλα λίγο πολύ έχουν φτάσει και στα δικά μας αυτιά.
Κάπου εκεί, όλα δείχνουν ότι τα εξοπλιστικά θα καθυστερήσουν. Επίσημη -και παράλληλα πραγματική- δικαιολογία ο δημοσιονομικός χώρος. Ακόμα όμως κι αν η ΕΕ εξαιρέσει στα τέλη του έτους τις αμυντικές δαπάνες από τον υπολογισμό του ελλείμματος και τις ανάγκες εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους, η συγκεκριμένη “σχολή σκέψης” έχει ένα ισχυρό επιχείρημα! Παρόλο που θα δώσει τη δυνατότητα ευελιξίας, ασφαλώς δεν θα πρέπει να περιμένει κανείς οι διεθνείς οίκοι πιστοληπτικής αξιολόγησης (rating agencies) να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίον αξιολογούν την οικονομία μιας χώρα και “απονέμουν” βαθμολογία που αφορά στο αξιόχρεο…
Κάποιοι λένε ότι η εξοπλιστική ανάπαυλα(;) αξιοποιείται ως “άτυπο δώρο” στην Τουρκία. Δηλαδή,,, “όσο κάθεστε καλά δεν θα εξοπλιζόμαστε”. Εάν κάποιοι το σκέπτονται έτσι, είναι εντελώς ανόητο, στο μέτρο που δεν υπάρχει αμοιβαιότητα. Προς το παρόν θα τσακωνόμαστε για την προτεραιοποίηση. Ο πρώην Α/ΓΕΕΘΑ και μετέπειτα υπουργός, ναύαρχος Παναγιώτης Χηνοφώτης, εξαπέλυσε μύδρους για τον ναύσταθμο στον Αλμυρό του Βόλου, ερωτώμενος από την εφημερίδα “ΕΣΤΙΑ”. Άλλοι βλέπουν οικονομική ζημία από την προτίμηση της Αεροπορίας για ελικόπτερα SAR AW139 της ιταλικής Leonardo με το επιχείρημα της ομοιοτυπίας, υπονοώντας ότι έπρεπε να αποκτήσουν τα αμερικανικά Blackhawk της Lockheed Martin.
Εξαιρετικά ελικόπτερα αμφότερα κατά τη γνώμη μας. Το ερώτημα που εγείρεται είναι γιατί δεν το υπολογίζουν και ανάποδα! Στο μέτρο που εμφανίζονται με πολύ χαμηλότερο κόστος κύκλου ζωής, μήπως να τα εξετάζαμε και για τον Στρατό Ξηράς, πάλι με το επιχείρημα της ομοιοτυπίας! Τα ίδια λένε και για την άτυπη κόντρα των C-130J της Lockheed Martin και των C-390 Millennium της βραζιλιάνικης Embraer!
Αυτά τα προβλήματα λύνονται με τη διενέργεια διαγωνισμών. Και το μόνο βέβαιο, είναι, ότι είτε ο προμηθευτής σου είναι Αμερικανός, είτε Ιταλός, είτε Βραζιλιάνος, εάν δεν έχει αντίπαλο δέος απέναντι, τα δικά τους συμφέροντα θα εξυπηρετήσει και θα προσπαθήσει να στο πουλήσει όσο το δυνατόν ακριβότερα. Όλοι το ίδιο θα κάναμε! Καθένας καλείται να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα που -υποτίθεται πως- εκπροσωπεί!
Άρα επανερχόμαστε στην ανάγκη τήρησης των διαδικασιών που επί της ουσίας είπε ο Νίκος Δένδιας στη συνέντευξη στο “ΒΗΜΑ”. Κι αν οι διαδικασίες κριθούν ως προβληματικές, τότε μπορούν απλά να τις αλλάξουν επιτέλους και να εισαγάγουν κάτι βιώσιμο, ώστε να εκλείψει η εκ των υστέρων νομιμοποίηση με τη μετατροπή των συμβάσεων σε νόμους του ελληνικού κράτους. Μπας και γλιτώσουμε το φρενοκομείο στην Ελλάδα με όσα συμβαίνουν…
Δημοσίευση σχολίου