Τσιτσιλιάνος Γιώργος
Είχαμε την επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα ,συνοδευόμενος από τους Υπουργούς Εξωτερικών ,της Άμυνας και πολυπληθούς αντιπροσωπείας .Υπογράφτηκαν πολλές διμερείς συμφωνίες στους τομείς της μετανάστευσης , της οικονομίας , της εκπαίδευσης ,των μεταφορών ,του τουρισμού ,κλπ , που άφησαν ένα θετικό αποτύπωμα και για τις δύο χώρες, αρκεί να δούμε ότι αυτές θα εφαρμοστούν στην πράξη. Είχαμε την διακήρυξη μεταξύ των δύο χωρών ,που αν και δεν διαθέτει την νομική κάλυψη , δηλαδή έχουμε μία άτυπη συμφωνία φιλικής προσέγγισης μεταξύ των δύο χωρών την οποία υπογράφουν οι ηγέτες της Ελλάδας και της Τουρκίας και αυτό ως γεγονός έχει την σημασία του. Το κύριο χαρακτηριστικό της εν λόγω διακήρυξης είναι ότι θα υφίστανται δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των ευαίσθητων υπουργείων ,όπως των Εξωτερικών και της Άμυνας και από ότι διαφαίνεται θα περάσουμε τουλάχιστον τους επόμενους μήνες σε ηρεμία στον αέρα και στην θάλασσα.
Παρατηρούσα τον κ. Μητσοτάκη την ώρα που μιλούσε ο κ. Ερντογάν ( μετά την συνομιλία τους ) , τον είδα να χαμογελάει με το δικό του “μοτίβο “, και με μεγαλύτερο χαμόγελο ,όταν ο Τούρκος Πρόεδρος αναφέρθηκε στην τουρκική μειονότητα. Σαν να έλεγε: “ το ανέμενα “ και τώρα θα δείτε : Όντως πήρε το λόγο στη συνέχεια και μίλησε για μουσουλμανική μειονότητα σύμφωνα με την συνθήκη της Λωζάνης , βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους .
Είμαι της λογικής ότι οι δύο λαοί μας είναι αναγκασμένοι λόγω της γεωγραφίας να ζήσουν αρμονικά ,σεβόμενοι τα κυριαρχικά δικαιώματα των γειτόνων τους ,να σταματήσουν οι σπάταλοι εξοπλισμοί που απορροφούν σημαντικά κονδύλια για κοινωνικά αγαθά, και θα ήταν εύλογο οι δύο χώρες να εστιάσουν στην ευημερία των πολιτών τους.
Για να υπάρξει όμως αυτό θα πρέπει να έχει εδραιωθεί η “εμπιστοσύνη” μεταξύ των δύο χωρών .
Και το ερώτημα που τίθεται είναι αν υπάρχει αυτή η λέξη που λέγεται : “ εμπιστοσύνη “ και αν όλα αυτά τα “ γλυκόλογα “ που ακούσαμε από τον Ερντογάν είναι ένας αντιπερισπασμός ,μία τρίπλα αν θέλετε, να κερδίσει χρόνο σε συνδυασμό με τις επερχόμενες εκλογές στις ΗΠΑ , ή να τύχει ευνοϊκές οικονομικές συνθήκες από την ΕΕ ή να εγκριθεί τελικά αυτή η περιβόητη προμήθεια των αεροσκαφών F-16 Block 70/72 από τις ΗΠΑ. Ώστε στη συνέχεια ο Ερντογάν να επανέλθει δριμύτερος βρίσκοντας πολύ άνετα διάφορες αφορμές για να πετύχει τα οθωμανικά του όνειρα.
Γιατί μην μου πείτε , ότι ο Ερντογάν πάτησε ένα “ κουμπί ” και ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε αρνάκι και πέταξε στο καλάθι των αχρήστων την ιδεολογία και τα πιστεύω του ; Δεν νομίζω ότι ο πανούργος , ο ηγέτης Ερντογάν είναι τέτοιος άνθρωπος .
Είναι σίγουρο ότι πιέστηκε από εξωτερικούς παράγοντες ( ΗΠΑ, Γερμανία , ΕΕ ) , ωστόσο έχει δείξει ότι από πιέσεις δεν καταλαβαίνει εύκολα ,αν δεν είναι σίγουρος ότι θα έχει σημαντικό όφελος .Το είδαμε και πρόσφατα με τις βολές που εξαπέλυσε εναντίον των ΗΠΑ ,ενώ παράλληλα ο υπουργός των εξωτερικών του βρίσκεται στις ΗΠΑ διαπραγματεύοντας την προμήθεια των F-16 και την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Το πως θα εκμεταλλευτεί ο Ερντογάν την δική μας περίπτωση οφείλει η κυβέρνηση που διαθέτει τους διαύλους επικοινωνίας να διερευνήσει για να μην βρεθεί σε απρόοπτες σε βάρος μας καταστάσεις . Και δεν χρειάζεται να είμαστε απλώχεροι στα θέλω του Ερντογάν σχετικά με τις οικονομικές επιδιώξεις του στην ΕΕ. Σταδιακά βήματα που θα είναι ανάλογα με την καλή διαγωγή του και σύμφωνα με αυτά που υπέγραψε στην διακήρυξη της Αθήνας .
Υπάρχουν τουρκικά βήματα εμπιστοσύνης ;
Όταν ο γείτονας σου απλώνει το χέρι της φιλίας , όπως ο Ερντογάν ,λογικά θα πρέπει να υπάρχουν οι ανάλογες προϋποθέσεις πιστοποίησης της ομολογουμένως πρόθεσης ειλικρινούς φιλίας .
Όταν όμως υπάρχει ακόμη σε ισχύ ένα Casus Belli ,όπου η Τουρκία μας απειλή με πόλεμο στην περίπτωση που επεκτείνουμε σύμφωνα με το δίκαιο της θάλασσας την Αιγιαλίτιδα ζώνη στα 12 νμ , και το απαράδεκτο Τουρκολυβικό σύμφωνο ,που δεν αναγνωρίζει στην Κρήτη ότι διαθέτει ΑΟΖ και αποκόβει το Αιγαίο ,δεν μπορείτε κ. Ερντογάν να επικαλείστε την επιθυμία ειλικρινούς φιλίας και η Αθήνα να κλείνει τα μάτια ,λόγω των πιθανών εξωτερικών πιέσεων και των οικονομικών συμφερόντων της Γερμανίας .
Αν η διάσκεψη κορυφής Αθήνας – Άγκυρας δεν είχε τα “ αγκάθια “ που μνημόνευσα και αν ο Ερντογάν είχε δηλώσει επίσημα ό,τι αναθεωρεί τα επεκτατικά του σχέδια σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου ,τότε θα μπορούσαμε να βρούμε ένα μέτρο εμπιστοσύνης μεταξύ μας ,ώστε να υπάρξει μία ρεαλιστική προσέγγιση ,που θα έχει μέλλον για την ευημερία και των δύο χωρών.
Ο κ. Γεραπετρίτης μας δήλωσε ότι διέκρινε στον κ. Φιντάν ,από την διάσκεψη κορυφής σημάδια αληθινής προσέγγισης επίλυσης των προβλημάτων όταν ωριμάσουν οι συνθήκες. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε από ποιο συγκεκριμένο γεγονός κατά την διάρκεια των συνομιλιών του πηγάζει η αισιοδοξία του. Το πιθανότερο σε βάθος χρόνου ενδεχόμενο είναι το αντίθετο ,όπως άλλωστε έχει συμβεί όλα τα προηγούμενα χρόνια ,όπου οι όποια αισιοδοξία μετατράπηκε σε” μπούμερανγκ “,γιατί η Άγκυρα διαχρονικά ακολουθεί βήμα – βήμα το αναθεωρητικό της πρόγραμμα κερδίζοντας κάθε φορά διπλωματικό έδαφος. Και μόνο που ο Έλληνας Πρωθυπουργός συζήτησε τα “ θέλω “ του Ερντογάν σε θέματα που αφορούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα ( που είναι σίγουρο ότι συζητήθηκαν ) είναι ένα θετικό βήμα για την Τουρκική διπλωματία και αρνητικό για την Ελληνική .
Εμείς αν θέλουμε να διατηρήσουμε την ειρήνη ας έχουμε τα διπλωματικά μας μάτια ανοιχτά σε συνδυασμό με την ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων σε εξοπλιστικά προγράμματα ,που αν και έχουν εγκριθεί στο σύνολό τους από την βουλή παραμένουν στο συρτάρι και άλλα που βρίσκονται σε εκκρεμότητα.
Δημοσίευση σχολίου