Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει πάνω από τρεις δεκαετίες στην πολιτική σκηνή του Ισραήλ. Έχει επίσης κερδίσει δικαίως τόσα προσωνύμια όσα και οι εκλογικές του νίκες.
Όμως, η πρωτοφανής επίθεση της Χαμάς, σύμφωνα με τα ιστορικά διδάγματα στην σύντομη πολιτική ιστορία της χώρας, δείχνει να είναι το χέρι που έβαλε μπροστά την αντίστροφη μέτρηση για τον «Μπιμπι», αναφέρει σε ανάλυσή του το αμερικανικό CNN.
Ο Νετανιάχου συχνά αναφέρεται ως «Μάγος» λόγω της ασυνήθιστης ικανότητάς του να αποσπά τη νίκη εκεί που όλα δείχνουν καταφανή ήττα. Επίσης τον λένε «Βασιλιά Μπίμπι», επειδή έχει παραμείνει στην κορυφή της ισραηλινής πολιτικής περισσότερο απ’ οποιονδήποτε άλλο. Και, γενικά, τον αποκαλούν «Μπίμπι», όχι απαραίτητα για λόγους συμπάθειας όπως μπορεί να υπονοεί το στοργικό προσωνύμιο.Αλλά υπάρχει κι ένα άλλο το οποίο απολάμβανε, και το οποίο τώρα μοιάζει κουρελιασμένο: «Κύριος Ασφάλεια». Πώς πήγαν όλα τόσο στραβά;
Παραμένει ασαφές πώς περισσότεροι από 1.000 τρομοκράτες της Χαμάς κατάφεραν να περάσουν στο Ισραήλ σε μια τέτοια καταστροφική, αιφνιδιαστική, θανατηφόρα επίθεση, δολοφονώντας –όπως έγραψε ο Πρόεδρος Ισαάκ Χέρτζοκ – περισσότερους Εβραίους σε μια μέρα μετά το Ολοκαύτωμα.
Και προς το παρόν, οι αντίπαλοι του Νετανιάχου δεν του ζητούν να παραιτηθεί. «Δεν ασχολούμαι τώρα με το ποιος φταίει ή γιατί αιφνιδιαστήκαμε», είπε ο πρώην πρωθυπουργός Γιαίρ Λάπιντ, «Δεν είναι η ώρα, δεν είναι το μέρος».
Αλλά αυτή η ώρα και ο τόπος θα έρθουν.
Πράγματι, σύμφωνα με τον Αμίτ Σεγκάλ, επικεφαλής πολιτικό σχολιαστή για το Channel 12 του Ισραήλ, η έκπληξη θα είναι αν η πρωθυπουργία του «Μπίμπι» επιζήσει από αυτόν τον πόλεμο.
«Θα δημιουργούσε εθνικό προηγούμενο», είπε στο CNN. «Η ισραηλινή ιστορία μας έχει διδάξει ότι κάθε έκπληξη και κρίση οδήγησε στην κατάρρευση της κυβέρνησης. Αυτό συνέβη το 1973 [μετά τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ] με την Γκόλντα Μέιρ, το 1982 με τον Μεναχέμ Μπεγκίν στον πρώτο πόλεμο του Λιβάνου και το 2006, με τον Εχούντ Όλμερτ, στον δεύτερο πόλεμο του Λιβάνου. Το ρολόι χτυπά.”
Η ιστορία παρέχει σίγουρα μια χρήσιμη σύγκριση: Η τελευταία φορά που οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες απέτυχαν σε τέτοιο βαθμό –και με τόσα θύματα– ήταν σχεδόν πριν από 50, όταν η Αίγυπτος και η Συρία εισέβαλαν στο Ισραήλ στο Γιομ Κιπούρ – την ημέρα της μεγαλύτερης εβραϊκής εορτής.
Ωστόσο, τότε, ήταν ένας πόλεμος «που ακολούθησε κάποιου είδους λογική κανόνων και μοτίβων», δήλωσε ο Γιοχάνάν Πλέσνερ, πρόεδρος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας του Ισραήλ.
«Διαπραγματευτήκαμε την ειρήνη με τον [Αιγύπτιο] Πρόεδρο Σαντάτ λίγα χρόνια αργότερα, με την υποστήριξη της πλειοψηφίας της Κνεσέτ [ισραηλινής βουλής]. Δεν πρόκειται να διαπραγματευτούμε καμία ειρήνη με τη Χαμάς. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό ματς».Κάποιου είδους διαπραγμάτευση – πιθανώς μέσω διαμεσολαβητών, όπως η Αίγυπτος – είναι αναπόφευκτη. Παρόλο που το Ισραήλ χτυπά τη Γάζα με αεροπορικές επιδρομές, επιβάλλει μια «πλήρη πολιορκία » στον θύλακα και προετοιμάζεται για μια πιθανή χερσαία εισβολή για τον αποδεκατισμό της Χαμάς, ο Νετανιάχου πρέπει επίσης να βρει έναν τρόπο να απελευθερώσει τους 150 ομήρους που του έχουν κρατήσει οι τρομοκράτες μέσα στη Γάζα.
Αυτό θα ήταν μια μεγάλη πρόκληση για έναν Νετανιάχου στις δόξες του. Αλλά μετά από 10 μήνες διαδηλώσεων κατά της αμφιλεγόμενης και διχαστικής δικαστικής του αναθεώρησης, την υπόθεσης διαφθοράς η οποία τον βαρύνει – και μιας παραλίγο θανατηφόρας εμπειρίας όταν υποβλήθηκε εσπευσμένα σε τοποθέτηση βηματοδότη – υπάρχει ένας καταβεβλημένος και νικημένος «Μπίμπι», κι όχι η vintage εκδοχή του.
Μπορεί να είναι μια έστω μικρή παρηγοριά γι’ αυτόν το γεγονός ότι η Χαμάς κατάφερε να επανενώσει το Ισραήλ.
«Το τελευταίο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρονται οι Ισραηλινοί αυτή τη στιγμή είναι η πολιτική καριέρα του Νετανιάχου», είπε ο Πλέσνερ, ο οποίος υπηρετεί επίσης στις εφεδρείες των ισραηλινών ειδικών δυνάμεων, όπου είναι ταγματάρχης.
Αξίζει επίσης να θυμηθούμε ότι ο Μπίμπι έχει διαγραφεί από το πολιτικό προσκήνιο αμέτρητες φορές στο παρελθόν – μόνο και μόνο για να επιστρέψει, σαν «Εξολοθρευτής», για να κατατροπώσει τους αντιπάλους του.
Αυτή η φορά, όμως, είναι διαφορετική. Αυτή τη φορά, έχει αναγκαστεί να εμπλακεί σε έναν πόλεμο που δεν επέλεξε, ενώ πιθανόν να είχε αποσπαστεί η προσοχή του από άλλα πράγματα.
Η εστίαση στη δικαστική αναθεώρηση «δεν βοήθησε», είπε ο Σέγκαλ του Channel 12. Αλλά αυτή η εισβολή της Χαμάς, είπε, θα πρέπει να είχε σχεδιαστεί πριν από 12 με 18 μήνες – όταν ο Νετανιάχου ήταν στην αντιπολίτευση. Ο λάθος υπολογισμός, είπε, ήταν ότι η Χαμάς αναζητούσε οικονομικές παραχωρήσεις και άμβλυνση του ισραηλινού αποκλεισμού της Γάζας. «Τελικά, είναι ένα ναζιστικό καθεστώς που θέλει να μας καταστρέψει όλους. Και δεν μπορείς να ζήσεις με ένα τέρας στην αυλή σου».
Το εάν ο Νετανιάχου και οι αμυντικές δυνάμεις του Ισραήλ είναι σε θέση να σκοτώσουν το τέρας μπορεί να γίνει πιο ξεκάθαρο τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες. Μπορεί να πετύχει τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης «έκτακτης ανάγκης» εθνικής ενότητας που θα τον απάλλασσε από τυχόν εκκλήσεις να παραιτηθεί.
Βραχυπρόθεσμα, αυτό θα μπορούσε να περιθωριοποιήσει αυτό που ο Λάπιντ περιγράφει ως τα πιο «ακραία» και «δυσλειτουργικά» στοιχεία του συνασπισμού του Νετανιάχου. Αλλά ακόμα κι αν περάσουν στο περιθώριο, οι ιδέες τους μπορεί να επιβιώσουν.
Ήταν τέτοιο το σοκ και η οργή για τη θεαματική επίθεση της Χαμάς που οι Ισραηλινοί ψηφοφόροι μπορεί να είναι ανοιχτοί σε πιο ακραίες ιδέες. «Ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού θα περιμένει μια πολύ, πολύ σκληρή απάντηση», είπε ο Πλέσνερ, «και θα βασίζεται σε ένα παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος: είτε εμείς είτε αυτοί». Και αυτή τη φορά, το “Mr Security” μπορεί να μην τα καταφέρει.
Δημοσίευση σχολίου