Ο εμπρησμός είτε από πρόθεση είτε από αμέλεια είναι ένα έγκλημα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία, τη Δικαιοσύνη αλλά και τους πολίτες.
Κι όμως, στη χώρα που πληρώνει κάθε χρόνο τεράστιο κόστος σε ανθρωπινες ζωές, χρήματα και καταστροφή στο φυσικό της περιβάλλον υπάρχει μια ασύγγνωστη ελαφρότητα από όλες τις πλευρές. Πολιτεία, Δικαιοσύνη και πολίτες έχουν το μερίδιο των ευθυνών που τους αναλογεί για την καθ’ έτος επαναλαμβανόμενη τραγωδία.
Τα στοιχεία είναι καταλυτικά:Την 20ετια 2001-2021, ασκήθηκαν 19.712 διώξεις για εμπρησμούς είτε από αμέλεια είτε από πρόθεση. Και μόλις 564 καταδικάστηκαν, δηλαδή ποσοστό 2,8%.
Το ποσοστό της καταδίκης για εκείνους που διώχθηκαν για εμπρησμό από πρόθεση είναι ακόμα χαμηλότερο, ήτοι 2,6%! Από τους 2.796 που ασκήθηκε εις βάρος τους ποινική δίωξη για εμπρησμό από πρόθεση, μόλις 74 στα είκοσι χρόνια που πέρασαν καταδικάστηκαν με διάφορες ποινές, ενώ ελάχιστοι από αυτούς πήγαν στη φυλακή.
Στην προκειμένη περίπτωση, είτε οι διωκτικές αρχές δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους στέλνοντας στη Δικαιοσύνη αθώους είτε οι δικαστικές αρχές αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερη ελαφρότητα τους καταστροφείς της πατρίδας μας.
Προφανώς είναι ένας συνδυασμός και των δύο αλλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε την ποσόστωση της ευθύνης.
Σε ότι αφορά στα διοικητικά πρόστιμα που σήμερα ανέρχονται στο… εξωφρενικό ποσό των 300 ευρώ είναι προφανές ότι πρόκειται για ανέκδοτο.
Δεν είναι δυνατόν με τέτοια πρόστιμα που έως φέτος σπανίως επιβάλλονταν και ενδεχομένως εισπράττονταν να σταματήσεις κανέναν εμπρηστή. Είναι σαφές ότι για να περιορίσεις, προφανώς είναι πολύ άτοπο να γίνεται λόγος για εξάλειψη το φαινόμενο των εμπρησμών χρειάζεται ένα συνδυασμός πρωτοβουλιών και μέτρων.
Αρχικά χρειάζεται ευαισθητοποίηση της κοινωνίας που πρέπει να ξεκινά από το σχολείο. Τεράστια εκστρατεία ενημέρωσης σε βαθμό πλύσης εγκεφάλου.
Και κυρίως βαριές και εξοντωτικές ποινές είτε για τους εμπρηστές από πρόθεση αλλά ακόμη και για όσους προκαλούν πυρκαγιές είτε για να κάψουν τα χόρτα τους είτε για να ψήσουν τα μπιφτέκια τους είτε για οποιοδήποτε άλλο λόγο.
Να γίνεται πλήρης αποτίμηση της ζημιάς που προκάλεσαν και να καταλογίζεται το ποσό στο ακέραιο. Η δε πληρωμή να γίνεται ακόμη και με δήμευση περιουσίας υπέρ του δημοσίου που κάθε χρόνο καλείται όχι μόνον να πληρώνει τεράστια ποσά για την κατάσβεση αλλά και για αποζημιώσεις, νοσήλια, ψυχική υγεία κ.λπ.
Οι ευθύνες της τοπικής αυτοδιοίκησης
Οι περιφέρειες και κυρίως οι δήμοι πρέπει να μπουν δυναμικά στο παιχνίδι και να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Ο νόμος είναι για μια ακόμη φορά σαφής: Κάθε ιδιοκτήτης οικοπέδου οφείλει να καθαρίζει από ξερά χόρτα κ.λπ την περιουσία του. Σε αντίθετη περίπτωση παρεμβαίνει ο δήμος, αναλαμβάνει την εργασία αυτή και στην συνέχεια καταλογίζει πρόστιμο στον ιδιοκτήτη.
Προφανώς αυτό δεν γίνεται πουθενά στην Ελλάδα.
Παράλληλα, οι αρμόδιες υπηρεσίες πρέπει να εκπονήσουν ένα σχέδιο πραγματικής πρόληψης κινητοποιώντας του πολίτες σε εθελοντική βάση για αποψίλωση και καθαρισμό των περιαστικών δασών. Η διεθνής εμπειρία είναι καταλυτική αλλά στην Ελλάδα κάθε θαύμα διαρκεί μόλις 3 ημέρες, ως γνωστόν.
Είναι αυταπόδεικτο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πυρκαγιών στην Ελλάδα ξεσπά από ανθρώπινο χέρι. Ας σταματήσουμε πρώτα αυτές και μετά να συζητήσουμε και για τις άλλες.
Για την… ιστορία
Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα που είναι τώρα σε ισχύ και με τις τροποποιήσεις που επέφερε η τελευταία νομοθετική μεταβολή του Ν. 4619/2019 το έγκλημα του εμπρησμού τιμωρείται σύμφωνα με τα άρθρα 264 και 265 Π.Κ.
Άρθρο 264 Π.Κ.- Εμπρησμός:
1. Όποιος προξενεί πυρκαγιά, τιμωρείται:
α) με φυλάκιση, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα,
β) με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο,
γ) με κάθειρξη, αν στην περίπτωση των περ. α’ ή β’ η πράξη προκάλεσε σημαντική βλάβη σε εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας ή είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ανθρώπου,
δ) με ισόβια κάθειρξη, αν στην περίπτωση της περ. β’ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο άλλου.
2. Όποιος στις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου προκαλεί από αμέλεια την πυρκαγιά από την οποία μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος για ξένα πράγματα ή κίνδυνος για άνθρωπο, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία (3) έτη.
Και το άρθρο 265 Π.Κ.- Εμπρησμός σε δάση:
1. Όποιος προξενεί πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση κατά την έννοια του νόμου ή σε έκταση που έχει νόμιμα κηρυχθεί δασωτέα ή αναδασωτέα, τιμωρείται:
α) με κάθειρξη έως οκτώ (8) έτη και χρηματική ποινή, αν δε ο δράστης σκόπευε να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη και χρηματική ποινή,
β) με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο,
γ) με κάθειρξη αν στην περίπτωση των περ. α’ ή β’ η πράξη προκάλεσε σημαντική βλάβη σε εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας ή είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ανθρώπου ή η φωτιά εξαπλώθηκε σε μεγάλη έκταση ή είχε ως επακόλουθο σοβαρή ή ευρεία ρύπανση ή υποβάθμιση ή σοβαρή ή ευρεία οικολογική και περιβαλλοντική διατάραξη ή καταστροφή,
δ) με ισόβια κάθειρξη αν στην περ. β’ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο άλλου.
2. Όποιος στις περιπτώσεις της πρώτης παραγράφου προκαλεί από αμέλεια την πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση κατά την έννοια του νόμου ή σε έκταση που έχει νόμιμα κηρυχθεί δασωτέα ή αναδασωτέα τιμωρείται με φυλάκιση, και αν από αμέλεια προκαλεί μια τέτοια πυρκαγιά από την οποία μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους.
Με τη νέα μορφή του άρθρου 264 ΠΚ, ο εμπρησμός δεν καθίσταται έγκλημα βλάβης, αλλά παραμένει έγκλημα διακινδύνευσης, συγκεκριμένης πλέον, γεγονός που συνεπάγεται ότι ο κίνδυνος θα πρέπει να είναι πραγματωμένος, κάτι που αναμφίβολα συνεπάγεται μείωση του αριθμού των περιπτώσεων οι οποίες θα εμπίπτουν στο εν λόγω έγκλημα.
Δημοσίευση σχολίου