«Φινλανδία του Νότου» ή ισχυρός γεωπολιτικός πόλος , τρίτος δρόμος δεν υπάρχει για την Ελλάδα

Γράφει ο Κωνσταντίνος Γιανναδάκης 

Βλέποντας τις τελευταίες εξελίξεις στον γεωπολιτικό περίγυρό μας συνειδητοποιούμε ότι ο Ερντογάν είναι αποφασισμένος να υλοποιήσει το σχέδιο του να μεγαλώσει την Τουρκία. Όπως είπε και ο ίδιος, η Τουρκία ή θα μεγαλώσει ή θα μικρύνει. Η Ελλάς λοιπόν δεν έχει το δικαίωμα να εθελοτυφλεί. Είναι ιστορική της υποχρέωση να αντισταθεί.

Όταν οι Σοβιετικοί επιτέθηκαν στην Φινλανδία το 1939 και νίκησαν τους Φινλανδούς, παρά τη σκληρή αντίσταση των τελευταίων, επέβαλαν στους ηττημένους την μερική απώλεια εδάφους και την δορυφοροποίησή τους στην ΕΣΣΔ με αντάλλαγμα την διατήρηση της κρατικής τους υπόστασης στο υπόλοιπο του εδάφους τους. Είναι η περίφημη «φινλανδοποίηση» με την οποία φλερτάρει έντονα η χώρα μας τα τελευταία χρόνια με τις επιλογές της. Η συνεχής υποχωρητικότητα, ο αυτό-αφοπλισμός με την εγκατάλειψη των ενόπλων δυνάμεων, η περίφημη στρατηγική ψυχραιμία, η οποία προκαλεί τον κρυφό γέλωτα εχθρών και «φίλων», και η συνεχής επίκληση του διεθνούς δικαίου όταν ο Τούρκος έχει μπει στο σπίτι σου και είναι έτοιμος να ασελγήσει, μόνο ως χώρα-ανέκδοτο μπορεί να σε χαρακτηρίσει.
Η Ελλάς έχει στριμωχτεί από τον Τούρκο στη γωνία και έχει δύο επιλογές, ή ο υποτελής γυρνά την πλάτη και κατεβάζει τα παντελόνια ή ο τσολιάς σηκώνει την τιμημένη φουστανέλα και δείχνει στον εχθρό τι τον περιμένει. Προφανώς η επιτροπή «Ελλάδα 2021» θα μας συμβούλευε να κάνουμε το πρώτο ενώ ο Καποδίστριας και ο Καραϊσκάκης θα μας οδηγούσαν χωρίς δισταγμό να επιλέξουμε το δεύτερο.

Η Ελλάς βρίσκεται σε ένα στρατηγικό σημείο του πλανήτη, χρήσιμο για όλες τις μεγάλες δυνάμεις και πρέπει να μάθει να το εκμεταλλεύεται αυτό και να μη μας θεωρεί κανείς δεδομένους. Έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε ένας ισχυρός πόλος ισχύος δημιουργώντας ένα πλέγμα χωρών με κοινά συμφέροντα, με επίκεντρο την Ελλάδα. Φανταστείτε μια αλυσίδα χωρών με κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα στο κέντρο ως τον κρίκο που τις ενώνει. Ποιες μπορεί να είναι αυτές οι χώρες; Ήδη έχουν διαμορφωθεί κάποια προπλάσματα συμμαχιών, με τις τριμερείς συμμαχίες, οι οποίες συμμαχίες πρέπει να ενισχυθούν, να επεκταθούν και να δημιουργήσουν έναν άξονα στην κεντρική και ανατολική Μεσόγειο, ο οποίος άξονας θα έχει συγκεκριμένους στόχους.

Ποιοι θα είναι αυτοί οι στόχοι;

• Α) Η ανάσχεση του ριζοσπαστικού ισλάμ και της μουσουλμανικής αδελφότητας.
• Β) Η καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και η παροχή οικονομικής βοήθειας στα κράτη της Αφρικής και της Ασίας από τα οποία προέρχονται οι μετανάστες, με σκοπό την οικονομική τους ανάπτυξη και με αντάλλαγμα να μην επιτρέπουν την έξοδο των πολιτών τους από την χώρα.
• Γ) Ο έλεγχος των θαλάσσιων οδών με σκοπό την απρόσκοπτη μεταφορά των αγαθών.
• Δ) Η επιβολή του Δικαίου της Θάλασσας σε όλη την κεντρική και ανατολική Μεσόγειο, η οριοθέτηση των ΑΟΖ μεταξύ των συμμετεχουσών χωρών, η υποχρεωτική καταφυγή στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση των ΑΟΖ αν δύο ή περισσότερα από τα συμμετέχοντα κράτη αδυνατούν να συμφωνήσουν μεταξύ τους και η ελεύθερη επιλογή οποιουδήποτε κράτους να περάσει υποθαλάσσιο αγωγό μέσα από οποιαδήποτε ΑΟΖ, όπως ρητά αναφέρει το Δίκαιο της θάλασσας, αρκεί να είναι εκτός των χωρικών υδάτων των άλλων κρατών.
• Ε) Η καταπολέμηση της τρομοκρατίας, της πειρατείας και της παράνομης διακίνησης όπλων και ναρκωτικών, όπως και η προστασία αγωγών και πλατφορμών άντλησης πετρελαίου και φυσικού αερίου.
• Στ) Η υποχρεωτική συμμετοχή των συμμετεχουσών χωρών σε κοινή αεροναυτική δύναμη, με σκοπό την επιβολή των ανωτέρω.

Ποιες θα μπορούσαν να είναι οι χώρες που θα συνέπλεαν τα συμφέροντά τους και θα επιθυμούσαν να συμμετέχουν σε μια τέτοια συμμαχία; Η μέχρι σήμερα γεωπολιτική εικόνα της περιοχής δείχνει τους δυνητικούς συμμάχους. Οι τετραμερείς Ελλάδος – Κύπρου – Ισραήλ – ΗΠΑ και Ελλάδος – Κύπρου – Αιγύπτου – Γαλλίας δείχνουν ποιες χώρες θα είναι η βάση αυτού του άξονα. Η Σαουδική Αραβία και τα Η.Α.Ε αν και κράτη που δεν βρέχονται από την Μεσόγειο θα συμμετέχουν λόγω κοινών συμφερόντων και πλήρους ταύτισης με τους προαναφερθέντες όρους. Οι συμμετέχουσες στο East Mediterranean Gas Forum χώρες, ήτοι Αίγυπτος, Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία, Ισραήλ, Παλαιστίνη και Ιορδανία, επίσης έχουν κάθε λόγο να συμμετέχουν. Βουλγαρία και Ρουμανία επίσης θα ενδιαφέρονταν να συμμετάσχουν σε έναν τέτοιο ισχυρό άξονα ισχύος.

Ποιες χώρες θα είναι εχθρικές σε έναν τέτοιο άξονα, ποιες θα ήταν αδιάφορες, ποιες θα το έβλεπαν θετικά και ποιες θα αναγκάζονταν να συμμετάσχουν; Η πλέον εχθρική χώρα σε αυτό το σχέδιο είναι η Τουρκία, την οποία δεν ευνοεί η Γεωγραφία, όσον αφορά το Δίκαιο της Θάλασσας και γι’ αυτό τον λόγο έχει επιδοθεί σ’ αυτή την προσπάθεια της επιβολής δια της βίας της παράνομης «γαλάζιας πατρίδας». Οι φανεροί σύμμαχοι της Τουρκίας είναι η κυβέρνηση της Τρίπολης, το Κατάρ, το Πακιστάν, το Αζερμπαϊτζάν και όλοι οι φανατικοί ισλαμιστές (Μουσουλμανική Αδελφότητα, Μπόκο Χαράμ, Αλ Νούρσα κτλ). 

Η Αλγερία και η Τυνησία κρυφοκοιτάζουν προς την Άγκυρα αλλά όταν υπάρξει απειλή χρήσης ένοπλης ισχύος από το αντίπαλο στρατόπεδο θα τηρήσουν ουδέτερη στάση. Η Ιταλία αν και έχει συμφέροντα με την κυβέρνηση της Τρίπολης, όταν κληθεί να διαλέξει στρατόπεδο θα επιλέξει τον Ευρωμεσογειακό Άξονα, εφόσον κατοχυρώσει τα εμπορικά δικαιώματα των εταιριών της, που έχει ήδη εξασφαλίσει με την κυβέρνηση Σάρατζ.

 Η Γερμανία αν και έχει κάθε συμφέρον να μην γίνει ο East Med, προκειμένου να προωθήσει τον Nord Stream 2, εντούτοις δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτε περισσότερο από το να μείνει ουδέτερη. Η Ρωσία ως υπερδύναμη δεν μπορεί να αποκλειστεί από την περιοχή. Έχοντας ήδη ισχυρές αεροναυτικές βάσεις στη Συρία και εξαιρετικές σχέσεις με την Αίγυπτο και τον Στρατάρχη Χαφτάρ, αλλά και βλέποντας την απληστία και το υποχθόνιο σχέδιο του Ερντογάν για ισλαμική κυριαρχία στην περιοχή, θεωρώ ότι δεν θα αντιδράσει στην επιβολή της τάξης και στον περιορισμό του Ερντογάν από τις δυνάμεις του Ευρωμεσογειακού Άξονα. 

Η Κίνα δεν έχει τις δυνάμεις (ακόμη τουλάχιστον) να επιβληθεί στρατιωτικά στην περιοχή, ίσως να μην το επιθυμεί καν, επομένως θα αρκεστεί στα εμπορικά συμφέροντα που έχει στην περιοχή και θα συνεργαστεί. Το Ιράν, εφόσον θα έχει εξασφαλίσει τον έλεγχο των σιιτικών πληθυσμών, καθώς και την έξοδό του στη Μεσόγειο μέσω της Συρίας δεν θα είναι καθόλου αντίθετο στον περιορισμό του Ερντογάν. Οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων αναγκαστικά θα σύρονταν στο στρατόπεδο του Ευρωμεσογειακού Άξονα και θα σταματούσαν να ερωτοτροπούν με τον Ερντογάν. 

Ο Στρατάρχης Χαφτάρ θα είχε κάθε λόγο να υποστηρίξει αυτόν τον Ευρωμεσογειακό άξονα, καθότι θα του παρείχε μόνο κέρδη ( σ’ αυτόν ή οποιονδήποτε άλλον επέλεγε ο λιβυκός λαός, μετά από εκλογές σε μια ενιαία Λιβύη). Θα αξιοποιούνταν τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα υδρογονανθράκων της Λιβύης, θα υπήρχε η δυνατότητα σύνδεσης του λιβυκού φυσικού αερίου με τον αγωγό East Med και η ελεύθερη πρόσβασή του στην τεράστια αγορά φυσικού αερίου της Ευρώπης, αλλά θα ήταν και κάτω από την προστατευτική ομπρέλα της τεράστιας αεροναυτικής δύναμης που διαθέτουν οι δυνάμεις του Ευρωμεσογειακού Άξονα.

Εν κατακλείδι η Ελλάδα δεν έχει τρίτο δρόμο. Αν δεν θέλει να «φινλανδοποιηθεί» θα πρέπει άμεσα να ηγηθεί των προσπαθειών της δημιουργίας αυτού του ενεργειακού – στρατιωτικού άξονα, του οποίου θα είναι στρατηγικός συνδετικός κρίκος και να καθιερωθεί ως σημαντικός στρατηγικός, στρατιωτικός, πολιτικός και ενεργειακός πόλος ισχύος στην κεντρική και ανατολική Μεσόγειο.

πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.