Ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν σε χθεσινή του ομιλία μας υπενθύμισε ότι δεν πρέπει να “ξεχνάμε” ή να “υποτιμούμε” την απειλή από τη γειτονική χώρα. Η κρίση του COVID-19, δεν φαίνεται να έχει “αποσυντονίσει” το τουρκικό καθεστώς, σ΄ ότι έχει να κάνει με τους στόχους του στην περιοχή. Επίσης δεν πρέπει να ζούμε με τη ψευδαίσθηση , ότι ακόμη και μετά από τον Ερντογάν ,τα πράγματα θα αλλάξουν.
Θα περίμενε οποιοσδήποτε , ο Ερντογάν να αναφερθεί στη σοβαρή κρίση του Covid-19, που πλήττει τη χώρα του. Αντιθέτως, εκείνος προτίμησε ξανά να μιλήσει για τη “μεγάλη και δυνατή Τουρκία”, την “υπερδύναμη” του 2023…
Η πανδημία του Covid-19, αντιμετωπίζεται με επιτυχία από την Ελλάδα, η οποία αμέσως μετά θα βρεθεί αντιμέτωπη με τις δύσκολες συνέπειες στην οικονομία. Οι Έλληνες είναι ταλαιπωρημένοι από τη 10ετή οικονομική κρίση και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη συζήτηση για να εξηγηθεί ότι δεν μπορούν να αντέξουν νέα βάρη. Ελπίζουμε ότι δεν κληθούν αποκλειστικά οι πολίτες να “σπρώξουν μόνοι τους το κάρο”. Αυτό είναι λάθος που δεν πρέπει να επαναληφθεί. Υπάρχει κι ένα δεύτερο λάθος που δεν πρέπει να γίνει…
Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης η Εθνική Άμυνα της χώρας εγκαταλείφθηκε και οι συνέπειες είναι εμφανείς. Δικαιολογίες ακούστηκαν πολλές, καμία όμως δεν ευσταθούσε. Θα βρεθούν πολλοί που θα σπεύσουν ξανά να επικαλεστούν το δίλημμα “βούτυρο ή κανόνια”.
Κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει στα σοβαρά ότι πρέπει να εγκαταλειφθεί η προσπάθεια να βοηθηθεί ο κόσμος στην καθημερινότητα του. Παράλληλα όμως πρέπει να βρεθούν λύσεις ώστε η πρόσφατα ομολογημένη -λόγω Έβρου- ανάγκη ενίσχυσης των ΕΔ να προχωρήσει. Μπορεί να γίνει ,αρκεί να υπάρξει ο αναγκαίος επανασχεδιασμός για το τι χρειάζεται η χώρα για να καλύψει γρήγορα και αποτελεσματικά τις ανάγκες της. Αυτό απαιτεί αποφάσεις οι οποίες πιθανόν να στεναχωρήσουν “φίλους και συμμάχους”, αλλά είναι αναγκαίο να γίνει. Οι προτεραιότητες των ΕΔ πρέπει να επανεκτιμηθούν με ψυχραιμία μεγάλη και σοβαρότητα. Αυτό προϋποθέτει ότι το πρώτο κριτήριο για τις όποιες αλλαγές πλεύσης στον εξοπλισμό της χώρας θα είναι η κάλυψη των πραγματικών επιχειρησιακών αναγκών κι όχι η ικανοποίηση της λεγόμενης “εξοπλιστικής διπλωματίας”.
Προγράμματα που έχουν ξεκινήσει -υποτίθεται τουλάχιστον- θα πρέπει να “αναπροσαρμοστούν” και άλλα τα οποία περίμεναν τη σειρά τους, ίσως θα πρέπει να έρθουν “μπροστά και να τρέξουν”. Αυτονόητο ότι κάτι πρέπει να γίνει σήμερα με την υποστήριξη των υπαρχόντων οπλικών συστημάτων και αυτό αφορά πρωτίστως την Πολεμική Αεροπορία, η οποία θα πρέπει να ασχοληθεί τώρα, με το τι πετάει κι όχι να περιμένει τι θα ΄χει για να πετάξει …σε 10 χρόνια. Γιατί στα υψηλά κλιμάκια του ΓΕΑ δείχνουν ακόμη να ζουν σε άλλο σύμπαν.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου