GuidePedia

0

Έχουμε πολλές φορές αναφέρει σε αναλύσεις – σχόλια που έχουμε δημοσιεύσει, ότι οι Τούρκοι το τελευταίο διάστημα «ψάχνονται» να στήσουν επεισόδιο στο Αιγαίο, με τα Ίμια να προσφέρουν μια ελκυστική επιλογή, αφενός σε μια προσπάθεια να κατοχυρώσουν όσα «γκρίζαραν» το 1996 στην ομώνυμη κρίση και αφετέρου λόγω γεωγραφικής γειτνίασης με την ηπειρωτική Τουρκία που είναι γνωστή ότι «παίζει στα σίγουρα».

Η Ελλάδα θα πρέπει ασφαλώς να διατηρήσει απόλυτη ψυχραιμία στην αντιμετώπιση της κρίσης που διαφαίνεται στον ορίζοντα κινητοποιώντας τη διπλωματία της προς κάθε κατεύθυνση, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι τις ένοπλες δυνάμεις τις έχει αποκλειστικά για λόγους αποτροπής.

Θα πρέπει να το κάνει αυτό, διευκρινίζοντας όμως παράλληλα ότι δεν απευθύνεται σε φίλους και εταίρους ως ικέτης, αλλά για να τους εξηγηθεί πως εάν δεν κινητοποιηθούν για την ανάσχεση της κλιμακούμενης αντισυμμαχικής συμπεριφοράς του παρανοϊκού ηγέτη μιας χώρας «κακού γείτονα», ο οποίος είναι όμως κύριος ενός πολύτιμου» γεωστρατηγικά «οικοπέδου», θα είναι υπεύθυνοι για τη διάλυση της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Είναι όμως αυτή η γεωστρατηγική αξία που έχει θέσει εκτός ελέγχου τον ηγέτη της Τουρκίας. Ενός ανθρώπου η περίπτωση του οποίου θα αποτελούσε ενδιαφέρουσα περίπτωση διατριβής, ακόμα και διδακτορικής, ψυχιατρικού περιεχομένου. Ο άνθρωπος αυτός δεν γνωρίζει άλλον τρόπο πέραν του «bullying», όποιος δεν υποτάσσεται στα «θέλω» της υψηλής πύλης θα τιμωρείται παραδειγματικά, διότι όλη η γύρω περιοχή είναι νεοθωμανικό βιλαέτι. Αυτό αποδεικνύεται και από τη συμπεριφορά που επιδεικνύει αυτές τις ημέρες και στην Κύπρο.

Η Ελλάδα θα πρέπει να διαβιβάσει με απόλυτη σαφήνεια το μήνυμα ότι εάν αυτή η αποτροπή καταρρεύσει, τότε θα χτυπήσει με εντελώς δυσανάλογη της εικόνας που έχουν για τη χώρα μας οι Τούρκοι σκληρότητα, οπουδήποτε αυτή θεωρήσει ότι πρέπει να το πράξει στο ελληνοτουρκικό μέτωπο.

Η συνήθης τουρκική απόπειρα εξασφάλισης τακτικού πλεονεκτήματος θα πρέπει να εξισορροπηθεί και η απόφαση αυτή πρέπει να κοινοποιηθεί στον αντίπαλο, που θα πρέπει να καταλάβει ότι δεν θα του επιτραπεί πλήρης ελευθερία κινήσεων στον καθορισμό των όρων της σύγκρουσης, εάν καταστεί πεποίθηση της ελληνικής πλευράς ότι καθίσταται αναπόφευκτη και αναπότρεπτη.

Σε κάθε περίπτωση, η κλιμάκωση της τουρκικής συμπεριφοράς είναι συνεχής το τελευταίο διάστημα και τίποτα δεν έδειχνε ικανό να σταματήσει την πρόθεση αυτή, καθώς ο Ερντογάν και η ισλαμιστική του κλίκα είναι φανερό ότι αν δε διστάζουν να προκαλέσουν ευθέως και να απειλούν ακόμα τις Ηνωμένες Πολιτείες, όσα θα ήταν έτοιμοι να επιχειρήσουν απέναντι στην Ελλάδα με τη γνωστή νεοθωμανική υπεροψία, είναι πολύ χειρότερα.

Η συγκυρία μοιάζει εξαιρετικά ύποπτη, καθότι ο αήττητος τουρκικός στρατός «παιδεύεται» πολύ από τους Κούρδους στη Συρία και σε κάθε περίπτωση δεν φαίνεται να ξεμπερδεύει εύκολα, κάνοντας την προ ημερών επισήμανση του «DP» περί πιθανού «τουρκικού Βιετνάμ» στη βόρεια Συρία, να μη μοιάζει και τόσο υπερβολική.

Η Τουρκία γνωρίζει ότι ελέω οικονομικής κρίσης ο χρόνος κυλά σε βάρος της Ελλάδας. Ίσως να έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάπου εδώ σταματά η κατρακύλα της χώρας μας; Να υποχρεώνεται λόγω των εξελίξεων να κινηθεί τώρα κατά της Ελλάδας; Να στοχεύει δηλαδή σε μια νίκη σε ένα μέτωπο για να συγκαλύψει το αδιέξοδο στη Συρία; Να πρόκειται απλά για νεοθωμανική υπεροψία; Όλα είναι πιθανά.

Κάπου εδώ κρύβεται και η μεγάλη ευκαιρία. Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να «τσαλακώσει» επικίνδυνα την εικόνα των υπερφίαλων Τούρκων. Το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, σε τέτοιες συγκρούσεις, το θέμα ΔΕΝ τίθεται σε όρους νικητής και ηττημένος και όλα είναι πολύ πιο σχετικά.

Εκεί για το καλό της χώρας, η ελληνική ηγεσία θα πρέπει να αντιληφθεί το αυτοκαταστροφικό της πολιτικής πεποίθησης και πράξης ενός ευφυέστατου αλλά μοιραίου ανθρώπου, του Θεόδωρου Πάγκαλου, που είχε διατυπώσει κατά την κρίση των Ιμίων το ασύλληπτης στρατηγικής μωρίας επιχείρημα που συνοψίζεται στο «δεν κάνω πόλεμο διότι θα έχω θύματα».

Τώρα πως ταιριάζει αυτό με το «Ο μόνος καλός Τούρκος είναι ένας νεκρός Τούρκος. Εγώ το πιστεύω γιατί δεν έχω βρει καλό Τούρκο. Τους λείπουν στοιχειώδεις έννοιες. Ο Τούρκος δεν έχει την έννοια του δικαίου», που είπε πριν λίγη ώρα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, θα το αντιμετωπίσουμε ως έμμεση αυτοκριτική για το 1996…

Το πρόβλημα με αυτή την τοποθέτηση είναι ότι στέλνει το ακριβώς αντίθετο μήνυμα στον αντίπαλο από αυτό που επιθυμεί η ελληνική πλευρά. Είναι σα να συμβουλεύει και να (προ[σ])καλεί τον αντίπαλό της να κάνει το αυτονόητο: «Πίεσέ με στρατιωτικά και εγώ κάποια στιγμή θα υποχωρήσω διότι είμαι φιλειρηνικό κράτος και διότι δεν θέλω θύματα».

Σε αυτή την περίπτωση δεν θα πρέπει να ψέγουμε αιωνίως την Τουρκία, ενώ το μήνυμα που εκπέμπεται από ελληνικής πλευράς στερείτε στρατηγικής συνοχής και λογικής, ενώ η άρθρωση αποτρεπτικής ρητορικής της Ελλάδας απέναντι στην Τουρκία έχει αφεθεί στον υπουργό Άμυνας η εικόνα του οποίου στο εξωτερικό δεν είναι και η πλέον κολακευτική.

Το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν να έχει ακολουθήσει, στρογγυλεύοντας έστω τη ρητορική που εκπέμπεται από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας και εξορθολογίζοντάς τη, χωρίς να αδειάζει το επί της ουσίας περιεχόμενο που αφορά στην πρόθεση της ελληνικής πλευράς να μην αφήσει αναπάντητη κάποια σοβαρή πρόκληση και ανεξέλεγκτη την ηγεσία της.

Σε μια χώρα όμως που ο καθένας κάνει ό,τι του γουστάρει θεωρώντας ότι εκφράζει αυθεντικά τη χώρα και δεν υπάρχει ο απαραίτητος συντονισμός ώστε η χώρα να απευθύνει λόγο συνεκτικό, νηφάλιο και στρατηγικά ορθολογικό, είναι αυτονόητο να προκύπτουν καταστάσεις που θα μπορούσαν να αποφευχθούν εάν συλλογικά συμπεριφερόμασταν πιο φυσιολογικά…

πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.

Δημοσίευση σχολίου

 
Top