Γιώργος Σκαφιδάς
«“Μείναμε χωρίς χρήματα”: Οι ΗΠΑ εξαντλούν τα κεφάλαια για την ασφάλεια της Ουκρανίας», γράφει ο αμερικανικός ιστοχώρος DefenseNews, επικαλούμενος όχι τις εκτιμήσεις ειδικών αλλά τις δηλώσεις που έκανε δημόσια την περασμένη Πέμπτη, 4 Ιανουαρίου, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Πατ Ράιντερ.
«Αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου έχουν προειδοποιήσει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σύντομα δεν θα είναι σε θέση να προμηθεύουν με πυραύλους τις συστοιχίες των Patriot που έχουν στείλει στην Ουκρανία», γράφουν, σε δική τους ανάλυση, οι New York Times. Στον αντίποδα ωστόσο, την ίδια ώρα «η Ρωσία παράγει τώρα πάνω από 100 πυραύλους (cruise, βαλλιστικούς) και από 300 επιθετικά drones κάθε μήνα», σύμφωνα με όσα γράφει ο Τζακ Γουάτλινγκ (RUSI) στο Foreign Affairs.
Μέσα σε μόνο ένα πενθήμερο, από τις 29 Δεκεμβρίου ως τις 2 Ιανουαρίου, οι Ρώσοι επιτέθηκαν στην Ουκρανία με εκατοντάδες (πάνω από 500, σύμφωνα με την ουκρανική πλευρά) πυραύλους και drones. Από την αρχή του πολέμου, δε, τον Φεβρουάριο του 2022 και έπειτα, η Ρωσία έχει πλήξει τις ουκρανικές πόλεις με πάνω από 3.800 drones και περισσότερους από 7.400 πυραύλους, σύμφωνα με όσα αναφέρουν οι NYTimes.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι από τα συστήματα αεράμυνας που διαθέτουν οι Ουκρανοί (Stinger, Gepard, SAMP/T, NASAMS κ.ά.), μόνον οι αμερικανικοί Patriot αποτελούν επαρκώς αποτελεσματικό μέσο αναχαίτισης εχθρικών βαλλιστικών πυραύλων. Ωστόσο, το «πρόβλημα» με τις συστοιχίες των Patriot είναι ότι εκτοξεύουν πυραύλους (PAC-3 και PAC-2) κάθε ένας από τους οποίους κοστίζει 2 με 4 εκατομμύρια δολάρια.
«Το υψηλό κόστος κάθε πυραύλου, σε συνδυασμό με τον σχετικά μικρό αριθμό πυραύλων σε κάθε συστοιχία, σημαίνει ότι οι χειριστές των Patriot δεν μπορούν να βάλλουν κατά κάθε στόχου. Το να εκτοξεύεις πυραύλους αξίας 4 εκατ. δολ. ενάντια σε ρωσικούς κρουζ των 250.000 δολ. μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο εάν οι ρωσικοί κρουζ απειλούν ευαίσθητους στόχους. Το να εκτοξεύεις, ωστόσο, πυραύλους αξίας 4 εκατ. δολ. ενάντια σε ιρανικά drones των 50.000 δολ. όπως είναι τα Shahed-136, μάλλον δεν δικαιολογείται», έγραφαν σε παλαιότερη έκθεσή τους, του 2022, («Patriot to Ukraine: What Does It Mean?») οι αναλυτές του CSIS.
Οι Patriot (πρόκειται για ακρωνύμιο των λέξεων Phased Array Tracking Radar for Intercept on Target) αποτελούν, ωστόσο, μόνον ένα μέρος του ουκρανικού «παζλ».
Στη δική τους εκτίμηση για τους μεγαλύτερους γεωπολιτικούς κινδύνους του 2024, οι Ιαν Μπρέμερ και Κλιφ Κάπτσαν, επικεφαλής του ομίλου αναλύσεων Eurasia Group, μιλούν για «de facto διαμελισμό» της Ουκρανίας υποστηρίζοντας μάλιστα ότι εκείνη θα κινδυνέψει να χάσει επιπλέον εδάφη εάν δεν καταφέρει να καλύψει τα κενά με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη:εν προκειμένω τις ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό (περίπου 760.000 Ουκρανοί, ηλικίας 25 έως 60 ετών, οι οποίοι βρίσκονται σήμερα στο εξωτερικό, θα κληθούν να επιστρέψουν για να ενταχθούν στις ένοπλες δυνάμεις, έγραφε το BBC, επικαλούμενο τον Ουκρανό υπουργό Άμυνας Ρουστέμ Ουμέροφ),
τις ελλείψεις σε οπλικά συστήματα, ανταλλακτικά και, κυρίως, πυρομαχικά,
και την απουσία μιας ρεαλιστικής στρατιωτικής στρατηγικής.
Εάν το Κίεβο εντείνει, δε, τα δικά του χτυπήματα κατά στόχων εντός της Ρωσίας (βλ. Μπέλγκοροντ) μέσα στο 2024, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει πρωτοφανείς αντιδράσεις από την πλευρά της Μόσχας και, ενδεχομένως, να συμπαρασύρει ακόμη και το ΝΑΤΟ σε αυτήν την εν εξελίξει σύγκρουση, προειδοποιούν οι αναλυτές του Eurasia Group.
Η ουκρανική αντεπίθεση του 2023 απέτυχε. Εάν είχε επιτύχει, οι Ουκρανοί θα είχαν πάρει πίσω τη Μελιτόπολη, διαρρηγνύοντας τις γραμμές των Ρώσων και τη σύνδεσή τους με την Κριμαία, πράγμα που δεν συνέβη. Ο άλλος στόχος που έχει διατυπωθεί από την πλευρά του Κιέβου, περί απελευθέρωσης όλων των ουκρανικών εδαφών έως τον Οκτώβριο του 2024, προτού δηλαδή πραγματοποιηθούν οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές τον ερχόμενο Νοέμβριο, δεν θεωρείται σε καμία περίπτωση ρεαλιστικός με βάση τα σημερινά δεδομένα.
Αντιθέτως, το 2024 ξεκινά με την – εξοπλιστικά «αναζωογονημένη» – Ρωσία να έχει την πια πρωτοβουλία στα πεδία των μαχών την ώρα που η στήριξη των Δυτικών προς την Ουκρανία πρακτικά ατονεί.
«Η Δύση βρίσκεται αντιμέτωπη με μια κρίσιμη επιλογή αυτήν τη στιγμή: Θα υποστηρίξει την Ουκρανία ώστε οι ηγέτες της να μπορέσουν να υπερασπιστούν την επικράτειά τους και να προετοιμαστούν για νέες επιθέσεις το 2025, ή θα παραχωρήσει ένα μη-ανακτήσιμο πλεονέκτημα στη Ρωσία. Εάν δεν υπάρξουν σαφείς δεσμεύσεις από την πλευρά της Δύσης στις αρχές του 2024, η αποφασιστικότητα του Κρεμλίνου θα ενταθεί […] Ένα ρεαλιστικό σχέδιο θα περιλάμβανε την αποστολή πόρων στο Κίεβο προκειμένου εκείνο να μπορέσει να “κρατηθεί” αμυντικά το 2024, ενώ οι μονάδες του θα προετοιμάζονται για νέες επιθετικές επιχειρήσεις το 2025», γράφει ο Τζακ Γουάτλινγκ στο περιοδικό Foreign Affairs, υπογραμμίζοντας ωστόσο ότι ακόμη και τα σενάρια περί εκεχειρίας συνοδεύονται από διόλου ευκαταφρόνητους κινδύνους.
«Η Μόσχα δεν ενδιαφέρεται απλώς να καταλάβει μέρος της ουκρανικής επικράτειας: ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι θέλει να μεταβάλει τη λογική του διεθνούς συστήματος», γράφει ο Γουάτλινγκ, απορρίπτοντας προφανώς ως αναξιόπιστα πολλά από όσα έχουν διαρρεύσει ρωσικές πηγές το τελευταίο διάστημα. Υπενθυμίζεται ότι ρωσικές πηγές είχαν αναφέρει στους Τάιμς της Νέας Υόρκης τον περασμένο Δεκέμβριο ότι ο Πούτιν θα ήταν διατεθειμένος να δώσει ένα τέλος στον πόλεμο και μάλιστα άμεσα, ακόμη και πριν από τις ρωσικές προεδρικές εκλογές του Μαρτίου, εάν κρατήσει περίπου το 20% της Ουκρανία που έχει πια καταλάβει… Ο Γουάτλινγκ προειδοποιεί, ωστόσο, ότι εάν υπάρξει εκεχειρία, η ρωσική πλευρά θα την παραβιάσει, όπως είχε άλλωστε κάνει και στο παρελθόν…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου