Αυτό που δεν δείχνουν να μπορούν να καταλάβουν πολλοί Έλληνες σε σχέση με το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι ότι δεν χρειάζεται να ασκήσουν βία οι μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες για να επέλθει η άλωση μιας χώρας. Ο κίνδυνος δεν προέρχεται μόνο από την πιθανότητα να μετατραπούν κάποια στιγμή οι λαθρομετανάστες σε «δούρειο ίππο» του φονταμενταλιστικού Ισλάμ, να πάρουν τα όπλα και να ξεχυθούν στους δρόμους αλαλάζοντες για να σκοτώσουν «απίστους».
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είναι οι πλέον φιλειρηνικοί άνθρωποι του κόσμου, το αριθμητικό μέγεθος των μεταναστευτικών ροών και τα δικαιώματα που αποκτούν οι λαθρομετανάστες από τη στιγμή που τους επιτρέπεται να περάσουν τα σύνορα με οποιονδήποτε τρόπο και να εγκατασταθούν μόνιμα σε μια ευρωπαϊκή χώρα, συνιστούν τεράστιο κίνδυνο. Κι αυτό διότι οι άνθρωποι αυτοί, στη συντριπτική πλειονότητά τους, ούτε θέλουν ούτε μπορούν να αφομοιωθούν στις δυτικές κοινωνίες από τις οποίες τους χωρίζει πολιτισμική άβυσσος. Όταν ο αριθμός τους γίνει κάποια στιγμή υπολογίσιμος, θα απαιτήσουν να γίνουν σεβαστά τα θρησκευτικά τους δικαιώματα, και το περίφημο «ευρωπαϊκό κεκτημένο» για το οποίο δικαίως καμαρώνουμε τώρα εμείς οι Ευρωπαίοι, θα λειτουργήσει προς όφελός τους, αλλάζοντας μια για πάντα την ίδια τη φυσιογνωμία των ευρωπαϊκών χωρών..
Φανταστείτε, για παράδειγμα, στην πόλη της Ρόδου, δίπλα στους 56.000 χριστιανούς κατοίκους να ξεφυτρώσουν κάποια στιγμή 20.000 μουσουλμάνοι μόνιμοι κάτοικοι. Από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος θα ανεχθεί την παρουσία τους στο ελληνικό έδαφος και δεν θα τους απελάσει, οι άνθρωποι αυτοί μοιραία θα αποκτήσουν ΟΛΑ τα δικαιώματα που έχουν οι Ευρωπαίοι πολίτες. Θα δικαιούνται δηλαδή να ζητήσουν να χτιστεί τζαμί στη Ρόδο (πιθανώς περισσότερα από ένα) για να ασκούν τα λατρευτικά τους καθήκοντα, θα ζητήσουν να κατέβουν όλες οι χριστιανικές εικόνες από τις δημόσιες υπηρεσίες για να μην προσβάλουν το θρησκευτικό τους αίσθημα, θα δικαιούνται να απολαμβάνουν τις αργίες του μουσουλμανικού εορτολογίου οι ίδιοι και τα παιδιά τους που θα φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, και θα δικαιούνται να έχουν το δικό τους δικαιικό σύστημα με βάση τη σαρία, όπως ακριβώς ισχύει ήδη για τη μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη με βάση τις πρόνοιες της Συνθήκης της Λωζάνης.
Μόλις το ποσοστό των μουσουλμάνων κατοίκων γίνει αρκετά μεγάλο σε πανελλαδική κλίμακα (δεν είναι ανάγκη να γίνουν η πλειονότητα σε σχέση με τους χριστιανούς) θα απαιτήσουν να αφαιρεθεί ο σταυρός από την ελληνική σημαία και από το εθνόσημο και να τροποποιηθεί η παράγραφος 1 του άρθρου 3 του Συντάγματος περί «επικρατούσας θρησκείας στην Ελλάδα», με το επιχείρημα ότι θα πρέπει το κράτος να είναι θρησκευτικά ουδέτερο απέναντι στους πολίτες του. Σε όλες αυτές τις απαιτήσεις το ελληνικό κράτος απλούστατα δεν θα μπορεί να πει «όχι» διότι, ακόμη κι αν το κάνει, θα έρχονται κάθε φορά τα ευρωπαϊκά δικαστήρια να δικαιώνουν τους πρώην λαθρομετανάστες και νυν Έλληνες πολίτες και να επιβάλουν την υιοθέτηση των αιτημάτων τους υπό την απειλή δυσβάστακτων προστίμων. Έτσι η εθνική μας αυτοχειρία θα επέλθει με δικαστικές αποφάσεις, χωρίς να χρειαστεί να ασκηθεί καμία βία σε βάρος των γηγενών κατοίκων.
Ας αναρωτηθούμε, αυτό είναι που θέλουμε για την πατρίδα μας και τα παιδιά μας; Για να έχουμε φθηνά εργατικά χέρια στα χωράφια είμαστε πρόθυμοι να μετατρέψουμε την Ελλάδα σε πολυπολιτισμικό αχταρμά; Για να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού μας συστήματος και ένα ικανοποιητικό επίπεδο συντάξεων για τα επόμενα 30-50 χρόνια, είμαστε πρόθυμοι να γεμίσουμε με τζαμιά τη χώρα και να αλλάξουμε μέχρι και τη σημαία μας; Ενδεχομένως το 41% των Ελλήνων που ψήφισε έναν δεδηλωμένο αντινατιβιστή να πιστεύει όντως ότι μία ισλαμική Ελλάδα θα μπορέσει να λειτουργήσει μια χαρά σε όλα τα επίπεδα, ότι θα έχει συμπαγή κοινωνική συνοχή και ισχυρή εθνική άμυνα. Ενδεχομένως, πάλι, να μην το απασχολούν καθόλου όλα αυτά τα ζητήματα και να τα θεωρεί ανούσιες εμμονές ή υπερβολές που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου