Λυγερός Σταύρος
Σε εξέλιξη βρίσκεται μεγάλης κλίμακας και σε πολλά μέτωπα ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, οι επιχειρήσεις των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων έχουν σκοπό να εξουδετερώσουν την ουκρανική άμυνα σ’ όλη την έκταση της χώρας. Δεν είναι προς το παρόν σίγουρο ποιος είναι ο αντικειμενικός σκοπός που έχει θέσει ο πρόεδρος Πούτιν, εάν δηλαδή επιδιώκει την κατάληψη όλης της Ουκρανίας, ή ενός τμήματός της.
Ο τρόπος, πάντως, που κινούνται οι ρωσικές δυνάμεις δείχνει ότι επιδιώκουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους το σύνολο της Ουκρανίας, ανεξαρτήτως του ποια θα είναι η τελική διευθέτηση, εάν δηλαδή θα εγκαταστήσει μία φιλική προς τη Μόσχα κυβέρνηση στο Κίεβο, ή θα αφήσει τη δυτική Ουκρανία εκτός της ρωσικής επιρροής. Από τις πρώτες πληροφορίες, πάντως, φαίνεται ότι οι Ρώσοι επιδιώκουν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους όλη την παράκτια ζώνη, μέχρι και την Οδησσό, γεγονός που εκ των πραγμάτων θα μετατρέψει την Ουκρανία σε περίκλειστο κράτος.
Είναι προφανές ότι ο πρώτος στη σειρά αντικειμενικός στόχος της Μόσχας είναι ο αποκαλούμενος “αποκεφαλισμός ηγεσίας”, δηλαδή η εξουδετέρωση της δυνατότητας της κυβέρνησης Ζελένσκι να ελέγξει και να κατευθύνει τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις. Η κίνηση, πάντως, στο μέτωπο κοντά στο Χάρκοβο δείχνει ότι οι ρωσικές δυνάμεις έχουν στόχο να αποκόψουν και τελικά περικυκλώσουν τις ουκρανικές δυνάμεις, οι οποίες είναι συγκεντρωμένες στο μέτωπο με τις αποσχισθείσες περιοχές του Λουγκάνσκ και του Ντονέτσκ.
Προς το παρόν, δεν είναι σαφές εάν οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις έχουν δυνατότητα να προβάλουν ουσιαστική άμυνα. Αυτό θα φανεί τις επόμενες ώρες. Η διαφορά δυναμικού, πάντως, είναι μεγάλη και δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ έχει ξεκαθαρίσει πως δεν πρόκειται να εμπλακεί στρατιωτικά στο ουκρανικό μέτωπο, το πιθανότερο είναι ότι αργά ή γρήγορα οι ρωσικές δυνάμεις θα επικρατήσουν.
Η απόφαση για την ρωσική εισβολή
Σύμφωνα και με τις τελευταίες εξελίξεις, μπορούμε πλέον να θεωρήσουμε ότι ο πρόεδρος Πούτιν είχε λάβει την απόφαση για εισβολή από τη στιγμή που διέταξε τη συγκέντρωση των ισχυρών ρωσικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία και στη Λευκορωσία. Και βεβαίως πρέπει να πούμε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες είχαν διαβάσει εξαρχής σωστά τις προθέσεις του Κρεμλίνου για επικείμενη εισβολή.
Προφανώς, η Μόσχα θεώρησε, όπως το είπε, ότι ενδεχομένως η Δύση να διευκόλυνε το επόμενο διάστημα τη μετατροπή της Ουκρανίας σε πυρηνική δύναμη, γεγονός που θα άλλαζε ποιοτικά τα δεδομένα, καθιστώντας απαγορευτική όχι μόνο την ρωσική εισβολή, αλλά και την άσκηση πίεσης στο Κίεβο. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι ο πρόεδρος Πούτιν αποφάσισε ότι είναι τώρα η ώρα για να τελειώσει με αυτή την εκκρεμότητα. Δεν ήθελε, άλλωστε, να φθάσει στην άνοιξη, οπότε και το έδαφος στην Ουκρανία γίνεται λάσπη, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει πολύ η κίνηση του στρατού και ειδικά των τεθωρακισμένων και της επιμελητείας.
Το γεγονός ότι η Ρωσία παίζει τα ρέστα της στην Ουκρανία, υποχρεώνει εξ αντιδιαστολής τη Δύση να αντιδράσει αναλόγως. Είναι προφανές ότι θα ενεργοποιηθεί άμεσα το σκληρότερο δυνατό πακέτο οικονομικών κυρώσεων. Δεν αποκλείεται, ωστόσο, το ΝΑΤΟ να κινηθεί και σε άλλα επίπεδα, εγκαθιστώντας ισχυρές δυνάμεις (κυρίως στις Βαλτικές χώρες αλλά όχι μόνο), ενδεχομένως και τακτικά πυρηνικά όπλα, σε μία προσπάθεια να στείλουν το μήνυμα στο Κρεμλίνο ότι εάν με οποιονδήποτε τρόπο απειληθεί χώρα-μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, η αντίδραση θα είναι και στρατιωτική.
Περιττό να υπογραμμίσουμε ότι –όπως σε κάθε εισβολή– κρίσιμο ρόλο παίζει ο χρόνος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι ρωσικές δυνάμεις πρέπει να επιτύχουν τουλάχιστον τον πρώτο αντικειμενικό στόχο τους εντός της ημέρας ή τουλάχιστον μέχρι αύριο. Εάν για τον οποιονδήποτε λόγο οι ρωσικές δυνάμεις κολλήσουν, λόγω ουκρανικής αντίστασης, δεν μπορεί να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο και δυτικής στρατιωτικής εμπλοκής.
Μπορούμε να πιθανολογήσουμε, ότι ο πρόεδρος Πούτιν είχε προϊδεάσει το Πεκίνο για τις προθέσεις του, εξασφαλίζοντας κάποιου είδους διπλωματική ανοχή και σίγουρα μία κάλυψη σε οικονομικό επίπεδο. Η εικόνα αναμένεται να αρχίζει να ξεκαθαρίζει τις επόμενες ώρες. Αν οι ρωσικές δυνάμεις επιτύχουν να ελέγξουν το Κίεβο και να εξουδετερώσουν την κυβέρνηση Ζελένσκι, ο πόλεμος-αστραπή θα έχει επιτύχει, διαμορφώνοντας τελείως διαφορετικά δεδομένα στην περιοχή και ευρύτερα.
Δημοσίευση σχολίου