Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Άρχισαν να πετούν πάνω από το κεφάλι μας μη επανδρωμένα αεροπλάνα. Τουρκικά αεροπλάνα. Θεωρείται και αυτό κάτι που γίνεται για πρώτη φορά εδώ σε εμάς. Είχαμε δει επανδρωμένα αεροπλάνα μέχρι τώρα, αλλά όχι μη επανδρωμένα. Αλήθεια, πώς λειτουργούν αυτά τα μη επανδρωμένα πτητικά μέσα; Δεν υπάρχει πιλότος. Δεν υπάρχει κανείς.
Το αεροπλάνο προγραμματίζεται και στέλνεται προς τον στόχο; Κατευθύνεται με τηλεχειριστήριο; Δεν υπάρχει ρίσκο;
Ο Ερντογάν βγήκε από τα ρούχα του, όπως ένα τζίνι που βγαίνει από το μπουκάλι. Και πλέον σαστίζει πού να επιτεθεί. Μετά τη Συρία άνοιξε μέτωπο και στη Λιβύη. Και τώρα τα βάζει με την Κύπρο.
Γιατί; Διότι λογαριάζει ότι μόνο με «εθνικές νίκες» θα μπορούσε να παραγκωνίσει το γεγονός ότι έπεσε σε δυσμένεια στην Τουρκία. Ακόμα και οι πιο σφοδροί του αντίπαλοι συμπαρατάσσονται μαζί του σε αυτό τον δρόμο. Ονειρεύεται να φτάσει στις προεδρικές εκλογές του 2023 με μια τέτοια νίκη. Ξοδεύει απλόχερα για χάρη αυτού του ονείρου τόσο τα χρήματα όσο και τον στρατό της Τουρκίας. Κοιτάξτε, τυγχάνει της πιο μεγάλης στήριξης πάλι από τους εθνικιστές που είναι γνωστοί ως αντίπαλοί του στην Τουρκία, ακόμα και όταν παραγκωνίζει τον Μουσταφά Ακιντζί εδώ.
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας «Sozcu» Ραχμί Τουράν ρωτάει ξεδιάντροπα: «Ο πρόεδρος Μουσταφά Ακιντζί θέλει να μπει κάτω από την κυριαρχία των Ελληνοκυπρίων; Ή, τι θέλει; Η στάση του είναι τόσο λανθασμένη…» . Αυτοί οι τύποι, που είναι στενά προσηλωμένοι στα στρατιωτικά άρβυλα, δεν διστάζουν να πάρουν θέση δίπλα στον φασίστα και ισλαμιστή Ταγίπ Ερντογάν σε τέτοια θέματα.
Η Τουρκία προκαλεί. Η Τουρκία προχωρεί τις απειλές της κατά της Κύπρου. Ήρθε η σειρά των μη επανδρωμένων αεροπλάνων. Είστε βέβαιοι ότι δεν θα πετάξουν και τα επανδρωμένα πολεμικά τζετ; Ή, ποιος μπορεί να ξέρει ότι δεν θα πέσουν στο έδαφος τα μη επανδρωμένα; Απομακρυνθήκαμε από την ειρήνη. Πλέον παρακαλούμε να μην γίνει πόλεμος και όχι να γίνει ειρήνη.
Υπάρχουν και εκείνοι που αντιλαμβάνονται πόσο επικίνδυνη είναι η κατάσταση και εκείνοι που δεν το αντιλαμβάνονται. Ο Σάββας, με τον οποίο γνωρίστηκα σε ένα καφέ στα Λεύκαρα, αποκαλεί τρελό τον Ερντογάν. «Αυτός ο τρελός θα μας φέρει πολλά στο κεφάλι μας», λέει. Ο Σάββας αντιλαμβάνεται τα πάντα σε αυτό το χωριό που διαθέτει μοναδικές ομορφιές και μαγεύει τους πάντες με τα δαντελωτά του κεντήματα και τα πέτρινά του σπίτια. Ξέρει και τα όσα συνέβησαν στην εφημερίδα μας μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια. Οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού είναι ένα πολύ αξιαγάπητο ζευγάρι. Με αναγνώρισαν. Μου κέρασαν λεμονάδα. «Είναι φίλη μου η Μεράλ, η σύζυγος του Ακιντζί», είπε. «Πέρασε και ο Ακιντζί με τη σύζυγό του από αυτό το κατάστημα», λέει. Γνωρίζονται πολύ καλά. «Ήρθε καθόλου μετά την εκλογή του;», ρώτησα. «Όχι, δεν ήρθε», είπε.
Ο Ακιντζί δεν μπορεί να εξηγήσει στην κοινότητα εξαιτίας ποιου μίσους και έχθρας τον παραγκώνισε ο Ταγίπ Ερντογάν και τον προσβάλλει καταφανώς. Η κοινότητα περιμένει μια θαρραλέα και τολμηρή κίνηση απ’ αυτόν. Αλλά, άδικα περιμένει. Έτσι συνεχίζουμε να παίζουμε μπάλα μεταξύ μας σαν τα παιδιά της γειτονιάς.
Ο Κουτρέτ μπορεί να χτυπάει ελεύθερα. Και ο Τατάρ. Αλλά δεν λένε κουβέντα για τον Ερντογάν. Δεν λένε κουβέντα για την Άγκυρα. Δεν λένε κουβέντα και για τα νέα τανκ που ήρθαν. Και για τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα. Και για το «Φατίχ». Και για το «Γιαβούζ». Αυτό ακριβώς ήταν που ήθελε και ο Ραούφ Ντενκτάς.
«Βρίστε εμένα όσο θέλετε, αλλά μην αγγίζετε την Τουρκία», έλεγε. Ο Ντενκτάς άντεχε και την κριτική εναντίον του. Ο Ακιντζί δεν μπορεί να την αντέξει. Δεν ρωτάει ξανά την άποψη όσων δεν συμφωνούν μαζί του. Κρατάει αποστάσεις απ’ όσους αποκαλούν την Τουρκία κατοχική δύναμη. Όμως, δεν ήταν έτσι όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Άραγε κάναμε λάθος που τον στηρίξαμε και συμβάλαμε στην εκλογή του; Αν ήταν τώρα στην αντιπολίτευση, έστω και αν δεν έλεγε ότι «ο στρατηγός υπερέβη τα εσκαμμένα», θα έλεγε σίγουρα κάτι γι’ αυτά τα μη επανδρωμένα αεροπλάνα, γι’ αυτά τα τανκ και γι’ αυτή τη γεώτρηση.
Με την εκλογή του, η κοινότητα κέρδισε έναν φιλειρηνιστή ηγέτη οπαδό της ομοσπονδίας, αλλά έχασε έναν καλό ηγέτη της αντιπολίτευσης. Παρά το γεγονός ότι μας ευχόταν κάθε χρόνο για τα γενέθλια της εφημερίδας μας προτού πάει στο προεδρικό μέγαρο, μέσα στα τέσσερα χρόνια που βρίσκεται εκεί δεν τόλμησε να μας στείλει έστω και ένα συγχαρητήριο μήνυμα. Όμως, αν μετά την επίθεση που δεχθήκαμε με πέτρες έμπαινε μέσα από την πόρτα αυτής της εφημερίδας, αν περιδιάβαζε ανάμεσα στα σπασμένα τζάμια και τις πεταμένες πέτρες, αν έλεγε ένα περαστικά, αν έλεγε κάτι να καταδικάσει αυτή την επίθεση λιντσαρίσματος, θα μπορούσε να αλλάξει την τύχη της κοινότητας. Θα ήταν ένα νέο κομβικό σημείο.
Του έμειναν οκτώ μήνες στο προεδρικό μέγαρο. Αλλά ακόμα υπάρχουν κάποιοι που δεν έπαψαν να ελπίζουν. «Είμαστε πίσω σου, προχώρα και μην φοβάσαι», του λένε. Πού να προχωρήσει; Ιδού, ήρθαμε στις 20 Ιουλίου. Πάλι θα ανέβει στο θωρακισμένο όχημα στο οποίο ανεβαίνει εδώ και τέσσερα χρόνια μαζί με τον στρατιωτικό διοικητή. Θα πει «εμείς δώσαμε χέρι ειρήνης προς την ελληνοκυπριακή πλευρά, αλλά έμεινε μετέωρο το χέρι μας». Και θα περάσουν τα τανκ.
Θα πετάξουν τα τζετ. Αυτή τη φορά θα γίνουν ακροβατικές επιδείξεις και με μη επανδρωμένα αεροπλάνα. Και τα αεροπλάνα και εμείς διοικούνται με τηλεχειριστήριο!
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου