Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Η Kύπρος, η Ελλάδα και η Αίγυπτος δεσμεύτηκαν «να προχωρήσουν γρήγορα στις διαπραγματεύσεις σχετικά με την οριοθέτηση των κοινών θαλάσσιων συνόρων τους», αναφέρεται σε Κοινή Διακήρυξη, που υπέγραψαν χθες στη Λευκωσία οι ηγέτες των τριών χωρών, ο Νίκος Αναστασιάδης, ο Αλέξης Τσίπρας και ο Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι. Η αναφορά υπήρχε και σε προηγούμενες διακηρύξεις, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά και θα φανεί σύντομα.
Πρόκειται για μία απόφαση-σταθμό για τις τρεις χώρες, που διακρίνονταν και από ένα «φοβικό σύνδρομο» προς την Τουρκία, αν και η Κυπριακή Δημοκρατία τόλμησε εδώ και αρκετά χρόνια και ανακήρυξε ΑΟΖ με την Αίγυπτο, από την εποχή μάλιστα του Χόσνι Μουμπάρακ και του Τάσσου Παπαδόπουλου. Η αλήθεια είναι ότι και η Ελλάδα προσπάθησε, αλλά άργησε, και βρέθηκε αντιμέτωπη με την ισλαμική κυβέρνηση της Αιγύπτου, που ελεγχόταν πλήρως από τον Ταγίπ Ερντογάν. Ο ισλαμιστής Μόρσι, με απαίτηση του προέδρου της Τουρκίας, ακύρωσε οτιδήποτε είχε γίνει μέχρι τότε για το θέμα της οριοθέτησης των κοινών θαλασσίων συνόρων της Ελλάδας και της Αίγυπτου.
Η επάνοδος στην εξουσία των στρατηγών, με το στρατιωτικό πραξικόπημα του αλ Σίσι, άλλαξε άρδην τα πράγματα, καθώς η Αίγυπτος επέλεξε την απόλυτη σύγκρουση με τον Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος λέγεται ότι «φυλάττει» μέχρι σήμερα τον πλούτο σε χρυσό της χώρας των Φαραώ, που του παρέδωσαν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι».
Η θετική εξέλιξη, που αφορά την ΑΟΖ της Κύπρου με την Ελλάδα και της Αιγύπτου με την Ελλάδα, πρέπει να αντιμετωπιστεί ως έχει: Ως την υλοποίηση μίας απόφασης που έπρεπε να είχε ληφθεί εδώ και πολλά χρόνια, ως αποτέλεσμα των προνοιών του Δικαίου της Θάλασσας.
Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στον «ξεροκέφαλο» Νίκο Κοτζιά, ο οποίος αθόρυβα εργάστηκε με τους ομολόγους του της Κύπρου και της Αιγύπτου για να φέρει τα πράγματα, θέλω να ελπίζω, στο σημείο που δεν θα θα υπάρξει πισώγυρισμα ως αποτέλεσμα των απειλών της Τουρκίας. Για να είμαι δεοντολικά σωστός, πρέπει να αναφέρω ότι οι συζητήσεις για την ΑΟΖ ξεκίνησαν από την κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος -εάν δεν έχανε τις εκλογές- θα προχωρούσε με ταχύτατους ρυθμούς. Χωρίς αμφιβολία. Σημασία έχει ότι ο κ. Κοτζιάς κατάφερε και έπεισε τους Αιγύπτιους ότι πρέπει να συζητήσουν σοβαρά το θέμα, μη λαμβάνοντας υπόψιν τις φωνασκίες των φανατικών της Άγκυρας.
Έχουμε σημειώσει πολλές φορές ότι η διεθνής πολιτική δεν γίνεται στη βάση ότι «ο εχθρός σου είναι και δικός μου». Όμως μερικές φορές, τα πράγματα επί του εδάφους, καθορίζουν και τις σχέσεις χωρών και λαών. Εάν ο αλ Σίσι δεν ανέτρεπε τους φανατικούς ισλαμιστές «Αδελφούς Μουσουλμάνους» -και βεβαίως ο βιασμός της Δημοκρατίας είναι απαράδεκτη πράξη- οι τριμερείς συναντήσεις της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ. Με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» στην εξουσία, η Κύπρος και η Ελλάδα θα αντιμετώπιζαν απίστευτη εχθρότητα από την Αίγυπτο.
Θύμα αυτής της σχέσης του κ. Ερντογάν με τον Μόρσι, θα ήταν και η ειρήνη, αφού το Ισραήλ θα βρισκόταν στο επίκεντρο της οργής του προέδρου της Τουρκίας και των φανατικών ισλαμιστών. Η ανατροπή τους από τον αλ Σίσι, άλλαξε άρδην τα πράγματα, και για το Ισραήλ, αλλά και για την Ελλάδα και την Κύπρο. Σε συνδυασμό με την τριμερή συνεργασία της Αθήνας, της Λευκωσίας και του Τελ Αβίβ, η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο είναι εντελώς διαφορετική. Και αν επιδείξουν σοβαρότητα οι ηγεσίες στην Ελλάδα και την Κύπρο, τα οφέλη θα είναι εξαιρετικά, ιδιαίτερα στα θέματα της ενέργειας.
Για όσο καιρό ο Ερντογάν θα παραμένει στην εξουσία, η Τουρκία θα αποτελεί μία προβληματική χώρα. Βεβαίως, οι απειλές εναντίον της Κύπρου και της Ελλάδας, είναι μία καθημερινότητα ανεξάρτητα ποιός κυβερνά τη γειτονική χώρα. Επειδή τα πράγματα αλλάζουν χωρίς προειδοποίηση, η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να βιαστούν και να «τσιμεντώσουν» όσες συμφωνίες μπορούν με το Ισραήλ, την Αίγυπτο και άλλες γειτονικές χώρες. Η αποχώρηση του κ. Ερντογάν από την εξουσία, όποτε και αν γίνει, θα είναι μία κακή εξέλιξη για την Ελλάδα και την Κύπρο. Διότι αυτοί που θα ακολουθήσουν θα επιδιώξουν σίγουρα μία πολιτική συναίνεσης με το Τελ Αβίβ και το Κάιρο. Γι’ αυτό ας μην έχουμε αμφιβολία.
Ο Ταγίπ Ερντογάν, εάν δεν ήταν τόσο «κολλημένος» στις ισλαμικές ιδεοληψίες του, θα είχε κάνει από καιρό την «ανατροπή» τόσο με το Ισραήλ όσο και με την Αίγυπτο. Άλλωστε ο τρόπος με τον οποίο ανέτρεψε τις δικές του πολιτικές για να συμμαχήσει με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, που βλέπει ΜΟΝΟ τα συμφέροντα του, και καλά κάνει, δείχνει ότι την «συνταγή» την έχει ο Ερντογάν.
Η οριοθέτηση, λοιπόν, των θαλασσίων συνόρων της Κύπρου, της Ελλάδας και της Αιγύπτου δεν πρέπει να καθυστερήσει ούτε λεπτό.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου