Με κινήσεις καλά υπολογισμένες η Τουρκία επιχειρεί να εμφανιστεί πλέον στις Βρυξέλλες, όχι απλά σαν μια υποψήφια χώρα αλλά σαν μια ‘περιφερειακή’ δύναμη που απαιτεί η υποψηφιότητα της στην ΕΕ, ν’ αντιμετωπιστεί διαφορετικά από άλλες χώρες. Επιστρέφει έτσι λοιπόν, στην πολιτική των κανονιοφορων και των δημοσίων σχέσεων. Η τελευταία επίδειξη δύναμης εκτελέστηκε μέσω των δηλώσεων των Ταγίπ Ερντογάν και Εγκεμέν Μπαγίς, σχετικά με την Κύπρο και το Ισραήλ, αμφισβητωντας το δικαίωμα έρευνας και εξόρυξης υδρογοναθράκων. Συμπληρώθηκε, με την επίδειξη σημαίας των πλοίων του Τουρκικού Πολεμικού ναυτικού στην ΝΑ Μεσόγειο. Ως σήμερα, η πολιτική αυτή είχε για την Άγκυρα, φτωχά η αρνητικά αποτελέσματα.
Ένα από τα στοιχεία της νέας τουρκικής πολιτικής, αφορά την προσπάθεια υποβαθμισης της Κύπρου. Επιχειρώντας να καταδείξει οτι η Λευκωσία με την παρουσία της στους κόλπους της ΕΕ, ζημιώνει την ευρωπαϊκή υπόθεση, εκβιάζει με το επιχείρημα ότι ”θα παγώσει τις σχέσεις της με την ΕΕ,αν επιτραπεί στην Κύπρο ν’ αναλάβει την Προεδρία της Ενωσης, τον Ιούλιο του 2012”. Σαν επιχείρημα θα είχε βάρος, αν πράγματι η πρόοδος στις σχέσεις ΕΕ – Τουρκίας ήταν ομαλή. Αλλά είναι γνωστό πως εκτός της Κύπρου, τόσο η Γαλλία, όσο και η Γερμανία έχουν προβάλλει εμπόδια, ”παγώνοντας” κεφάλαια της διαδικασίας ένταξης. Άρα, οι πραγματικές απειλές μπορεί να ειναι μόνο στρατιωτικού χαρακτήρα…
Η στρατιωτική δύναμη της Τουρκίας παραμένει ισχυρή. Η ισχυρότερη στη ΝΑ Μεσόγειο, εξαιρουμένων των πυρηνικών του Ισραήλ. Είναι όμως βέβαιο πλέον, ότι μια σύγκρουση θα φέρει αντιμετωπες περισσότερες από δύο χώρες. Αυτό δείχνει η πρόσφατη αμυντική συμφωνία Ελλάδας – Ισραήλ, αλλά και η προστασία των κυπριακών ερευνών απο την Πολεμική Αεροπορία αυτής της χώρας. Στην περίπτωση αυτή, η στρατιωτική υπεροχή της γείτονος μειώνεται σοβαρά, καθώς θα αντιμετωπίζει πολλαπλά μέτωπα. Το κόστος παρομοιας σύγκρουσης και των πολιτικών και διπλωματικών αποτελεσμάτων, την καθιστούν εμφανώς ασύμφορη για την Άγκυρα και το κυβερνών κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν.
Παρά την αρνητική εικόνα που οι επιλογές της τουρκικής ηγεσίας δημιουργούν, οι κινήσεις της αξιζουν προσοχής και σεβασμού καθώς το οποίο αποτέλεσμα θα έχει συνέπειες για τη θέση της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή. Ωστόσο οι ”κόκκινες γραμμές” της Εξωτερικής μας πολιτικής ειναι αναγκαίο να καθοριστούν δημόσια και με σαφήνεια. Ειναι η ώρα, που η Άγκυρα ανοίγει τα χαρτιά της, λέγοντας πως τα Εθνικά συμφέροντά της επεκτείνονται απο τις ακτές της, ως τον Ινδικό Ωκεανό. Όταν δημόσια διεκδικεί ΑΟΖ 200 ναυτικά μίλια, στην περίπτωση αυτή τα δικά μας ως που φθάνουν; Πρόκειται για απάντηση που ο Γ. Παπανδρέου,οφείλει στους Έλληνες…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου