Τα πορίσματα της έρευνας δείχνουν ότι παρά τις κοινωνικοοικονομικές βελτιώσεις, η τουρκική κοινωνία γίνεται περισσότερο συντηρητική και μη ανεκτική.
Τα πορίσματα πρόσφατης δημοσκόπησης του Γιλμάζ Εσμέρ από το πανεπιστήμιο Μπαξεσεχίρ, που διεξήχθη υπό την αίγίδα της έρευνας "Παγκόσμιες Αξίες" toy 2011 υποδηλώνουν σημαντικές τάσεις και αλλαγές στην τουρκική κοινωνία.
Η έρευνα δείχνει ότι έξι στους δέκα ερωτηθέντες πιστεύουν στην ανάγκη περισσότερων θρησκευτικών δεδομένων παρά στην επιστήμη, το 61% θεωρεί αμαρτία τη χρήση των μαγιό και σχεδόν οι μισοί από τους ερωτηθέντες (44%) θεωρούν ότι τα εστιατόρια θα πρέπει να παραμένουν κλειστά τις περιόδους νηστείας του Ραμαζανίου.
Ορισμένοι ειδικοί λένε ότι αυτή η θρησκευτικότητα συνδέεται στενά με τις φιλοϊσλαμικές πολιτικές του κυβερνώντος κόμματος ΑΚΡ.
Ωστόσο, η Σεζίν Ονέι, δημοσιογράφος της ημερίσιας εφημερίδας Taraf, λέει στους SETimes ότι ο συντηρητισμός έχει ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό πεδίο δράσης στην Τουρκία και εκτείνεται πέραν της θρησκείας. Η Σεζίν λέει ότι σε αυτό συμβάλλουν ο εθνικισμός, η ξενοφοβία και η μη ανοχή της διαφορετικότητας.
"Σήμερα, το ΑΚΡ διαθέτει μαι άνευ προηγουμένου πλειοψηφία και η κοινωνικοπολιτική κουλτούρα στην Τουρκία λατρεύει την εξουσία", είπε στους SETimes, προσθέτοντας ότι "Το ΑΚΡ είναι υπέρ το δέον ρεαλιστικό όσον αφορά την προαγωγή μιας τυποποιημένης κοινωνικής άποψης σε οποιοδήποτε θέμα".
Οι θρησκευτικές προτιμήσεις και η φυλή, καθώς και οι σεξουαλικές προτιμήσεις εξακολουθούν ακόμα να είναι σημαντικοί παράγοντες στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι βλέπουν τους γείτονές τους. Η έρευνα έδειξε, για πράδειγμα, ότι το 84% των πολιτών δεν θέλουν να έχουν γείτονες ομοφυλόφιλους, ενώ το 64%, 54% και 48% δεν επιθυμούν να μένουν κοντά σε άθεους, εβραίους και χριστιανούς, αντίστοιχα.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι στο βαθμό που η οικογενειακή βία είναι "εσωτερικευμένη": το 62% των ερωτηθέντων -- ανδρών και γυναικών -- υποστηρίζουν ότι οι γυναίκες θα πρέπει να υπακούνε στους άνδρες, ενώ το 30% λένε ότι σε ορισμένες γυναίκες αξίζει η συζυγική κακοποίηση.
Ο Μουράτ Σομέρ, επίκουρος καθηγητής διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο Koc και συνεργάτης του Ινστιτούτου Διεθνών και Περιφερειακών Μελετών στο πανεπιστήμιο του Princeton, λέει ότι τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι παρά την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη, η τουρκική κοινωνία δεν καθίσταται περισσότερο ανοικτή στη διαφορετικότητα, τον πλουραλισμό και τη ισότητα. "Αντ' αυτών, πολλοί άνθρωποι γίνονται περισσότερο θρησκόληπτοι- συντηρητικοί, πατριαρχικοί και επιρρεπείς στη βία", λέει ο Σομέρ.
Η μελέτη έδειξε επίσης την αποστροφή της κοινωνίας στη συμμετοχή των πολιτών: το 61% των ερωτηθέντων θα αρνούνταν κατηγορηματικά να υπογράψουν κάποιο συλλογικό αίτημα, ενώ το 68% δεν θα συμμετείχε σε ειρηνική διαδήλωση.
Κατά τον Σομέρ, τα αποτελέσματα αυτά εκφράζουν την διαστακτικότητα του κοινού να ασκήσει βασικά δημοκρατικά δικαιώμα από φόβο της αστυνομίας, του συστήματος δικαιοσύνης και της ισχύς της κυβέρνησης.
Ωστόσο, η εμπιστοσύνη ανέβηκε δραματικά από το 29% το 2001 στο 61% το 2011, πράγμα που μπορεί να εκφράζει τις επιδόσεις της κυβέρνησης. Από το 2011, η κυβέρνηση εξασφάλισε την οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη, αύξησε τον πολιτικό έλεγχο στο στρατό και εξελέγη τρεις φορές.
Δοθέντων των παραπάνω, ο Σομέρ υποστηρίζει ότι θα μπορούσε κανείς να περιμένει η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση να ήταν ακόμα μεγαλύτερη, όμως σημαντικά τμήματα της κοινωνίας άντιτίθενται σθεναρά στην πολιτική ταυτότητα και ορισμένες πολιτικές του κυβερνώντος κόμματος.
Αντίθετα, η υποστήριξη για το στρατό παρουσίασε σταθερή μείωση από 94% το 1996 στο σημερινό 75%. Υπάρχουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ανά περιοχή, με την υποστήριξη να είναι άνω του 90% στα δυτικά τμήματα της χώρας, αλλά μόνο 43% στο νοτιοανατολικό τμήμα της χώρας που κατοικείται κυρίως από Κούρδους, περιοχή η οποία βίωσε την επιθετικότητα των προσπαθειών του στρατού να καταπολεμήσει το PKK για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών δεκαετιών.
Ο σομέρ λέει ότι οι συγκρούσεις με την κυβέρνηση, οι κατηγορίες συνομωσίας και η επίδειξη ανικανότητας στον πόλεμο κατά του PKK έχουν οδηγήσει στη μείωση της δημοτικότητας του στρατού.
"Ουσιαστικά, η εμπιστοσύνη στο στρατό θα είχε μειωθεί ακόμα περισσότερο, η εικόνα όμως του τουρκικού στρατού είναι παραδοσιακά ισχυρή και ορισμένοι άνθρωποι βασίζονται στο στρατό λόγω της δυσπιστίας τους προς την κυβέρνηση", προσθέτει.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου