Ο Πάνος Ιωαννίδης, Νομικός και Πρόεδρος της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, απαντά στο mavroprovato.com και στο Σταύρο Χατζησάββα, σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση εφ’ όλης της ύλης για το κυπριακό. Το ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α. σημειώνει πως η Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο, είναι αυτή τη στιγμή εκ των βασικών αντικατοχικών
οργανώσεων στην Κύπρο, μαζί με την Κίνηση Σωτηρίας της Κύπρου, το Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης (ΚΕΑ) και το Παγκύπριο Αντικατοχικό Κίνημα (ΠΑΚ).
Συνέντευξη: Σταύρος Χατζησάββας
-Για ποιους λόγους κ. Ιωαννίδη, προχωρήσατε στην σύσταση και ίδρυση της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο;
-Η πορεία, που από την πρώτη ώρα μετά από τις εκλογές του 2008 θα ακολουθούσε στο Κυπριακό Ζήτημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν προδιαγεγραμμένη και προβλέψιμη. Γι’ αυτό και άμεσα δημοσιοποιήσαμε και τις δικές μας προβλέψεις για τους κινδύνους που αυτή η πορεία θα δημιουργούσε, οι οποίες -δυστυχώς- επαληθεύτηκαν και υπερκεράστηκαν από τις εξελίξεις των τελευταίων 36 μηνών. Με αυτή την αγωνία, ιδρύθηκε και δραστηριοποιήθηκε η υπερκομματική, πολιτική «Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ», η οποία ιδρύθηκε επίσημα στις 11 Μαΐου 2008, ως μη κερδοσκοπική Εταιρεία.
-Ποιοι είναι οι βραχυπρόθεσμοι και ποιοι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σας;
-Ο μοναδικός σκοπός της Κίνησης είναι «η περιφρούρηση της οντότητας του ευρωπαϊκού κυπριακού Κράτους και η διασφάλιση της εφαρμογής των αρχών της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας». Ο σκοπός είναι σαφής και η Κίνηση έχει ήδη αποδείξει ότι προς αυτόν στοχεύει, διαφυλάττοντας την υπερκομματικότητα της ως κόρη οφθαλμού. Συνεπώς, οι εκάστοτε στόχοι της είναι η υλοποίηση των επί μέρους κεφαλαίων της στρατηγικής της προς επίτευξη του σκοπού της, για όσο χρονικό διάστημα τούτο χρειαστεί να διαρκέσει. Όταν η επίτευξη του σκοπού διασφαλιστεί, θα επέλθει και η ημερομηνία λήξης της Κίνησης, η οποία θα αυτο-διαλυθεί, καθόσον -όπως επανειλημμένα έχουμε διακηρύξει- η Κίνηση δεν αποτελεί αυτοσκοπό και δεν είναι (ή πρόκειται ποτέ να γίνει) κόμμα.
-Μέχρι σήμερα τι έργο έχει επιτύχει η Κίνηση και πάνω σε ποιους άξονες κινείται;
-Διαπιστώνοντας ότι, με το Κοινό Ανακοινωθέν με τους Τούρκους στις 23/5/2008, το Μνημόνιο Συναντίληψης με τους Βρετανούς στις 5/6/2008) και με κάθε κίνηση που ακολούθησε, δρομολογήθηκε η πορεία προς αποδόμηση και απο-ευρωπαϊσμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, προς αφελληνισμό και εκτουρκισμό της Κύπρου και προς μετατροπή της σε Τουρκικό προτεκτοράτο κάτω από μόνιμη Βρετανική κηδεμονία, αλλά και βλέποντας όλα αυτά να συμβαίνουν μέσα σε ένα οικονομικό ξεχαρβάλωμα και μέσα σε κλίμα άκρατου λαϊκισμού και προσπάθειας για δημιουργία ενοχών στον Λαό, με στόχο τον απο-προσανατολισμό από την Εισβολή και την Κατοχή, την καταρράκωση του φρονήματος και την ηττοπάθεια, με σαφή πλέον τον στόχο για επαναφορά του καταστροφικού σχεδίου Αννάν μέσω της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η Κίνηση άρχισε να εργάζεται με ταχύτητα, μεθοδευμένα και με σαφείς στόχους:
Στόχος 1ος, η εξουδετέρωση των ενοχών που δημιούργησε η βρετανο-τουρκική προπαγάνδα, ότι ΔΗΘΕΝ «για όλα τα δεινά της Κύπρου φταίμε οι Έλληνες και -συνεπώς- θα πρέπει να πληρώσουμε»!
Ο στόχος υλοποιήθηκε τον Απρίλιο 2009, με την έκδοση του βιβλίου «Αιματηρή Αλήθεια-Bloody Truth», το οποίο τεκμηρίωσε την αλήθεια των τελευταίων 60 ετών, κατέδειξε τους εμπνευστές, τους υποκινητές και τους εκτελεστές των εγκλημάτων που έγιναν.
Το βιβλίο διαδόθηκε διεθνώς και άρχισε πράγματι να εξουδετερώνει τη βρετανο-τουρκική προπαγάνδα, την οποίαν -δυστυχώς- είχαν υιοθετήσει και μερικοί ελληνόφωνοι ηγέτες.
Στόχος 2ος, η δημιουργία του περιγράμματος μιας πραγματικά δίκαιης, βιώσιμης και αξιοπρεπούς «Πρότασης» για ορθή πορεία και κατάληξη στο Κυπριακό Ζήτημα, που να προέρχεται από το υπεύθυνο Κράτος και να βασίζεται επί των διεθνών Αρχών Δικαίου και των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί ισότιμο Κράτος-μέλος, κυρίαρχο επί ολοκλήρου του κυπριακού εδάφους.
Και αυτός ο στόχος υλοποιήθηκε (τον Σεπτέμβριο 2009), με τη δημιουργία του εγγράφου «η Πρόταση του ορθού ΝΑΙ». Με ευρωπαϊκή τεκμηρίωση, η Πρόταση βασίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα, ότι «το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς ήταν την ώρα που εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτο».
Και επεξηγεί η πρόταση, ότι «το Κράτος που εντάχθηκε στην ΕΕ» είναι μεν το Κράτος που δημιουργήθηκε το ‘60, αλλά όπως το διαμόρφωσε η βρετανο-τουρκική συνωμοσία το ‘63, η οποία κατάργησε όλες τις παγίδες του Συντάγματος του ’60, όπως κατάργησε και τη Συνθήκη Εγγυήσεως, διότι 2 από τις 3 Εγγυητές -η Αγγλία και η Τουρκία- συνωμότησαν για να διαλύσουν το Κράτος, του οποίου είχαν εγγυηθεί την οντότητα και εδαφική ακεραιότητα.
Η Πρόταση, δηλαδή, βασίζεται στο γεγονός, ότι «το θνησιγενές Κράτος του ’60 διορθώθηκε το ‘63 και έκτοτε διοικείται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ, ότι αυτή είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που αναγνωρίζεται διεθνώς για 50 τώρα χρόνια και ότι αυτό είναι το Κράτος που εντάχθηκε ισότιμο και κυρίαρχο στην ΕΕ το 2004».
Την ίδια ώρα, η Πρόταση προνοεί και τη σαφή υποχρέωση που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία «να μεριμνήσει για την πλήρη και ομαλή επανένταξη των νομίμων Τούρκων της Κύπρου στο επίσημο Κράτος». Και δηλώνεται ρητά, ότι «ο μόνος αρμόδιος για να υλοποιήσει την Πρόταση, είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Στόχος 3ος, η ενημέρωση του Κυπριακού Λαού και του απανταχού ελληνισμού για τις δυσμενείς από το 2008 εξελίξεις και για την ακολουθητέα πορεία.
Η ενημερωτική προσπάθεια γίνεται αδιαλείπτως για 36 τώρα μήνες, με αρθρογραφία, με διοργάνωση τοπικών εκδηλώσεων στις πόλεις και στην ύπαιθρο της Κύπρου και του εξωτερικού και με συμμετοχή σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και ηλεκτρονικά μέσω της ιστοσελίδας της Κίνησης (www.freedomjustice.com.cy).
Και στόχος 4ος, με δεδομένο το γεγονός ότι ο Πρόεδρος επιμένει -ερήμην του Λαού- στην καταστροφική προοπτική της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η πρόταση για ορθή πορεία να υιοθετηθεί και να υλοποιηθεί από τον επόμενο Πρόεδρο (2013), ο οποίος θα πρέπει να εκλεγεί ΟΧΙ με βάση τα πάρε-δώσε μεταξύ των κομματικών ηγεσιών, αλλά με βάση προσωπικά κριτήρια και με τρεις τουλάχιστον προϋποθέσεις:
■Ο βίος και η πολιτεία του να πείθουν για την ευθύτητα, τις ικανότητες και τον πατριωτισμό του,
■να έχει προαναγγείλει με σαφήνεια την πορεία που θα ακολουθήσει αναφορικά με το Κυπριακό Ζήτημα,
■και να έχει δώσει εκ των προτέρων επαρκή εχέγγυα, ότι «θα ασκήσει την προεδρία υπερκομματικά και θα εκτελέσει πιστά την εντολή που θα πάρει από τον Κυπριακό Λαό».
-Ποια τα συμπεράσματα σας από τη μέχρι τώρα δραστηριότητα της Κίνησης;
-Τα βασικά συμπεράσματα από τη μέχρι τώρα προσπάθεια της Κίνησης είναι τρία:
Πρώτον, ότι τα όσα η Κίνηση επικαλείται για να τεκμηριώσει το παρελθόν, τις τρέχουσες εξελίξεις και την ορθή πορεία προς το μέλλον, ΔΕΝ έχουν αμφισβητηθεί από οποιονδήποτε ντόπιο ή ξένο, γεγονός που ισχυροποιεί την εμπιστοσύνη του Κυπριακού Λαού προς τα όσα η Κίνηση διακηρύττει και πράττει.
Δεύτερον, ότι η πρόταση πως «για δίκαιη, βιώσιμη και αξιοπρεπή κατάληξη στο Κυπριακό, βάση πρέπει να αποτελεί η διατήρηση του Κράτους και η πλήρης διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» αναγνωρίζεται ως αδιαμφισβήτητα ορθή, αλλά συνάμα και ρεαλιστική, καθόσον βασίζεται καθ’ ολοκληρίαν στο υπάρχον ευρωπαϊκό κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και τρίτον, αναφορικά με την υπερκομματική νοοτροπία και τις προϋποθέσεις, με τις οποίες η Κίνηση καλεί τον Κυπριακό Λαό να εκλέξει τον επόμενο Πρόεδρο, η διαπίστωση όλων όσων συνομιλήσαμε μέχρι τώρα είναι, ότι «πολύ σωστά, η εκλογή Προέδρου ΠΡΕΠΕΙ να διαφέρει από τις άλλες εκλογές», αλλά και ότι «χρειάζεται πολλή δουλειά για να εμπεδωθεί αυτή η πραγματικότητα», διότι -ατυχώς- δεν φρόντισε ποτέ κανένας μέχρι σήμερα να επιμορφώσει τον Κυπριακό Λαό-
- ότι, με το σύστημα της Προεδρικής Δημοκρατίας, άλλο η εκλογή Δημάρχων και Βουλευτών και άλλο η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας,
- ότι, όποιος κι αν εκλεγεί ως Πρόεδρος, τα ποσοστά των Κομμάτων ΔΕΝ επηρεάζονται,
- ότι, ο Πρόεδρος εκλέγεται και παραμένει για πέντε συναπτά χρόνια, άσχετα από το «εάν τήρησε τις υποσχέσεις του ή απώλεσε τη δημοτικότητα του»,
- και ότι, ενώ για όλες τις άλλες ενέργειες του ο Πρόεδρος ελέγχεται από τη Βουλή, για τον χειρισμό της εθνικής υπόθεσης ΔΕΝ ελέγχεται από κανέναν απολύτως,
ΑΡΑ, ο κόσμος πρέπει να ψηφίζει τον Πρόεδρο ΟΧΙ «κρατώντας στο χέρι την κομματική ταυτότητα», αλλά με το χέρι στη καρδιά και με βάση τα δεδομένα του ΠΡΟΣΩΠΟΥ που θα επιλέξει.
Γιατί το Εθνικό Συμβούλιο και τα κόμματα στην Κύπρο, πιστεύετε αδυνατούν διαχρονικά να εφαρμόσουν μακροπρόθεσμους κοινούς στόχους και πολιτικές, όσο αφορά την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος αλλά και για τα μεγάλα ζητήματα π.χ. φυσικό αέριο, εξωτερική πολιτική κλπ, τα οποία θα αποτελούν δέσμευση του εκάστοτε προέδρου από την μια, αλλά και από την άλλη θα είναι εγγύηση για την διασφάλιση της επίλυσης του κυπριακού και κατ’ επέκταση στην ενότητα του λαού μας;
Οι βασικοί λόγοι είναι οι ακόλουθοι:
Πρώτον, διότι το Εθνικό Συμβούλιο είναι θεσμικά άυλο και ανύπαρκτο, γεγονός που συνεπάγεται την ανευθυνότητα όσων συμμετέχουν.
Δεύτερον, διότι στο Εθνικό Συμβούλιο συμμετέχουν αποκλειστικά κομματικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι μοιραίως το έχουν μετατρέψει σε «αρένα επίδειξης προσωπικής ευφυίας και λαϊκισμού» μάλλον, παρά σε ανώτατο σώμα λήψης υπευθύνων αποφάσεων για την εθνική μας υπόθεση.
Τρίτον, διότι ο μεν Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιμένει σε πορεία της προσωπικής του επιλογής ΧΩΡΙΣ την εξουσιοδότηση του Κυπριακού Λαού, αλλά και διότι -ενώ όλα τα Κόμματα είναι απολύτως σεβαστά- κάποιες κομματικές ηγεσίες υποβάθμισαν το Κυπριακό Ζήτημα από εθνικό σε προσωπικό, με αποτέλεσμα από τα Κόμματα να ΜΗΝ αναμένεται πλέον ότι μπορούν να συμφωνήσουν σε μια γνήσια πορεία προς την ορθή κατεύθυνση.
-Τα τελευταία χρόνια οι νέοι και γενικά αρκετοί συμπολίτες μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουν απογοητευτεί–αποστασιοποιηθεί από τα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Τι πιστεύετε πως οδήγησε τους πολίτες, σε αυτή την στάση και αντιμετώπιση της πολιτικής;
-Το γεγονός ότι, ενώ ο Κυπριακός Λαός έχει ωριμάσει και προσδοκά ουσιαστική άσκηση πολιτικής τόσο επί του εθνικού ζητήματος όσο και επί των επί μέρους κοινωνικο-οικονομικών ζητημάτων, βρίσκεται διαρκώς ενώπιον ενός προσωποπαγούς συστήματος «άσκησης πολιτικής», το οποίο συντηρούν σκόπιμα οι κομματικές ηγεσίες χάριν προσωπικών σκοπιμοτήτων.
-Ένα μήνυμα προς τους νέους ανθρώπους που έρχονται στην Κύπρο μορφωμένοι για να προσφέρουν τις γνώσεις τους στην πατρίδα, αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους (π.χ. ρουσφέτι, αναξιοκρατία κ.α.) μένουν άνεργοι , περιθωριοποιημένοι και επιλέγουν τον δρόμο της ξενιτιάς. Τελικά η ίδια η πατρίδα έμμεσα ‘’τρώει’’ τα παιδιά της;
-Όλα ξεκινούν και τελειώνουν από τον ίδιο τον Λαό. Την ώρα που αποφασίζει για την ποιότητα της ηγεσίας του και για τα κριτήρια με τα οποία δίδει την εκάστοτε εντολή του προς τους άρχοντες του Τόπου και, ιδιαίτερα, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό που παίρνουμε είναι πάντοτε το προϊόν των δικών μας αποφάσεων, την ώρα που ασκούμε το υπέρτατο δικαίωμα της επιλογής…
-Μετά τις Προεδρικές εκλογές του 2008, στην Κύπρο άρχισε να διαμορφώνεται δειλά δειλά μια νέα πολιτική σκηνή. Συγκεκριμένα είδαμε τα δυο μεγάλα κόμματα να διεκδικούν από τον πρώτο γύρο με δικό τους υποψήφιο, την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έθεσαν σε όλους τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, το δίλημμα δεξιά ή αριστερά. Με βάση αυτό, βλέπουμε ότι η νέα τάξη πραγμάτων στην πολιτική σκηνή του τόπου, ενισχύει τον δικομματισμό και στην Κύπρο. Πιστεύετε ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για συνένωση του ευρύτερου ”κεντρώου” πολιτικού χώρου την περίοδο του 2004;
-Ναι. Η αμέσως μετά το δημοψήφισμα (και ένταξη στην ΕΕ) περίοδος πέρασε ανεκμετάλλευτη, όχι κατ’ ανάγκη για «συνένωση», ενδεχόμενο που διαχρονικά προσκρούει στη συμπλεγματική συμπεριφορά των κομματικών αρχηγών, αλλά ιδιαίτερα για την ανεξαρτητοποίηση της βούλησης των ψηφοφόρων και την αποτίναξη του κομματικού ζυγού την ώρα της απόφασης.
Ιδιαίτερα, η μη αξιοποίηση της «ελεύθερης ψήφου του 76% στο Δημοψήφισμα» έδωσε την ευκαιρία στα μουδιασμένα τότε ακραία κόμματα να ανασυνταχθούν και να εγκλωβίσουν ξανά τη βούληση των ψηφοφόρων στα γνωστά κομματικά στεγανά.
-Πως η Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στην Κύπρο, πιστεύετε πως πρέπει να αντιμετωπίσει το δίλημμα των προεδρικών εκλογών κάθε φορά που θα έχει να επιλέξει, δεξιά ή αριστερά, μεταξύ δύο πολιτικών χώρων που ΚΑΝΕΝΑ κοινό δεν σας συνδέει όσο αφορά το Κυπριακό ζήτημα;
Υλοποιώντας τον 4ο στόχο που αναφέραμε πιο πάνω. Επιτυγχάνοντας, δηλαδή, την πλήρη ανεξαρτητοποίηση του Κυπριακού Λαού την ώρα που θα ψηφίσει τον επόμενο και κάθε μετέπειτα Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΠΗΓΗ
οργανώσεων στην Κύπρο, μαζί με την Κίνηση Σωτηρίας της Κύπρου, το Κίνημα Ελληνικής Αντίστασης (ΚΕΑ) και το Παγκύπριο Αντικατοχικό Κίνημα (ΠΑΚ).
Συνέντευξη: Σταύρος Χατζησάββας
-Για ποιους λόγους κ. Ιωαννίδη, προχωρήσατε στην σύσταση και ίδρυση της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο;
-Η πορεία, που από την πρώτη ώρα μετά από τις εκλογές του 2008 θα ακολουθούσε στο Κυπριακό Ζήτημα ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ήταν προδιαγεγραμμένη και προβλέψιμη. Γι’ αυτό και άμεσα δημοσιοποιήσαμε και τις δικές μας προβλέψεις για τους κινδύνους που αυτή η πορεία θα δημιουργούσε, οι οποίες -δυστυχώς- επαληθεύτηκαν και υπερκεράστηκαν από τις εξελίξεις των τελευταίων 36 μηνών. Με αυτή την αγωνία, ιδρύθηκε και δραστηριοποιήθηκε η υπερκομματική, πολιτική «Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ & ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ», η οποία ιδρύθηκε επίσημα στις 11 Μαΐου 2008, ως μη κερδοσκοπική Εταιρεία.
-Ποιοι είναι οι βραχυπρόθεσμοι και ποιοι οι μακροπρόθεσμοι στόχοι σας;
-Ο μοναδικός σκοπός της Κίνησης είναι «η περιφρούρηση της οντότητας του ευρωπαϊκού κυπριακού Κράτους και η διασφάλιση της εφαρμογής των αρχών της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας». Ο σκοπός είναι σαφής και η Κίνηση έχει ήδη αποδείξει ότι προς αυτόν στοχεύει, διαφυλάττοντας την υπερκομματικότητα της ως κόρη οφθαλμού. Συνεπώς, οι εκάστοτε στόχοι της είναι η υλοποίηση των επί μέρους κεφαλαίων της στρατηγικής της προς επίτευξη του σκοπού της, για όσο χρονικό διάστημα τούτο χρειαστεί να διαρκέσει. Όταν η επίτευξη του σκοπού διασφαλιστεί, θα επέλθει και η ημερομηνία λήξης της Κίνησης, η οποία θα αυτο-διαλυθεί, καθόσον -όπως επανειλημμένα έχουμε διακηρύξει- η Κίνηση δεν αποτελεί αυτοσκοπό και δεν είναι (ή πρόκειται ποτέ να γίνει) κόμμα.
-Μέχρι σήμερα τι έργο έχει επιτύχει η Κίνηση και πάνω σε ποιους άξονες κινείται;
-Διαπιστώνοντας ότι, με το Κοινό Ανακοινωθέν με τους Τούρκους στις 23/5/2008, το Μνημόνιο Συναντίληψης με τους Βρετανούς στις 5/6/2008) και με κάθε κίνηση που ακολούθησε, δρομολογήθηκε η πορεία προς αποδόμηση και απο-ευρωπαϊσμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, προς αφελληνισμό και εκτουρκισμό της Κύπρου και προς μετατροπή της σε Τουρκικό προτεκτοράτο κάτω από μόνιμη Βρετανική κηδεμονία, αλλά και βλέποντας όλα αυτά να συμβαίνουν μέσα σε ένα οικονομικό ξεχαρβάλωμα και μέσα σε κλίμα άκρατου λαϊκισμού και προσπάθειας για δημιουργία ενοχών στον Λαό, με στόχο τον απο-προσανατολισμό από την Εισβολή και την Κατοχή, την καταρράκωση του φρονήματος και την ηττοπάθεια, με σαφή πλέον τον στόχο για επαναφορά του καταστροφικού σχεδίου Αννάν μέσω της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η Κίνηση άρχισε να εργάζεται με ταχύτητα, μεθοδευμένα και με σαφείς στόχους:
Στόχος 1ος, η εξουδετέρωση των ενοχών που δημιούργησε η βρετανο-τουρκική προπαγάνδα, ότι ΔΗΘΕΝ «για όλα τα δεινά της Κύπρου φταίμε οι Έλληνες και -συνεπώς- θα πρέπει να πληρώσουμε»!
Ο στόχος υλοποιήθηκε τον Απρίλιο 2009, με την έκδοση του βιβλίου «Αιματηρή Αλήθεια-Bloody Truth», το οποίο τεκμηρίωσε την αλήθεια των τελευταίων 60 ετών, κατέδειξε τους εμπνευστές, τους υποκινητές και τους εκτελεστές των εγκλημάτων που έγιναν.
Το βιβλίο διαδόθηκε διεθνώς και άρχισε πράγματι να εξουδετερώνει τη βρετανο-τουρκική προπαγάνδα, την οποίαν -δυστυχώς- είχαν υιοθετήσει και μερικοί ελληνόφωνοι ηγέτες.
Στόχος 2ος, η δημιουργία του περιγράμματος μιας πραγματικά δίκαιης, βιώσιμης και αξιοπρεπούς «Πρότασης» για ορθή πορεία και κατάληξη στο Κυπριακό Ζήτημα, που να προέρχεται από το υπεύθυνο Κράτος και να βασίζεται επί των διεθνών Αρχών Δικαίου και των αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της οποίας η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί ισότιμο Κράτος-μέλος, κυρίαρχο επί ολοκλήρου του κυπριακού εδάφους.
Και αυτός ο στόχος υλοποιήθηκε (τον Σεπτέμβριο 2009), με τη δημιουργία του εγγράφου «η Πρόταση του ορθού ΝΑΙ». Με ευρωπαϊκή τεκμηρίωση, η Πρόταση βασίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα, ότι «το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως ακριβώς ήταν την ώρα που εντάχθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να παραμείνει αναλλοίωτο».
Και επεξηγεί η πρόταση, ότι «το Κράτος που εντάχθηκε στην ΕΕ» είναι μεν το Κράτος που δημιουργήθηκε το ‘60, αλλά όπως το διαμόρφωσε η βρετανο-τουρκική συνωμοσία το ‘63, η οποία κατάργησε όλες τις παγίδες του Συντάγματος του ’60, όπως κατάργησε και τη Συνθήκη Εγγυήσεως, διότι 2 από τις 3 Εγγυητές -η Αγγλία και η Τουρκία- συνωμότησαν για να διαλύσουν το Κράτος, του οποίου είχαν εγγυηθεί την οντότητα και εδαφική ακεραιότητα.
Η Πρόταση, δηλαδή, βασίζεται στο γεγονός, ότι «το θνησιγενές Κράτος του ’60 διορθώθηκε το ‘63 και έκτοτε διοικείται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ, ότι αυτή είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που αναγνωρίζεται διεθνώς για 50 τώρα χρόνια και ότι αυτό είναι το Κράτος που εντάχθηκε ισότιμο και κυρίαρχο στην ΕΕ το 2004».
Την ίδια ώρα, η Πρόταση προνοεί και τη σαφή υποχρέωση που έχει η Κυπριακή Δημοκρατία «να μεριμνήσει για την πλήρη και ομαλή επανένταξη των νομίμων Τούρκων της Κύπρου στο επίσημο Κράτος». Και δηλώνεται ρητά, ότι «ο μόνος αρμόδιος για να υλοποιήσει την Πρόταση, είναι ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας».
Στόχος 3ος, η ενημέρωση του Κυπριακού Λαού και του απανταχού ελληνισμού για τις δυσμενείς από το 2008 εξελίξεις και για την ακολουθητέα πορεία.
Η ενημερωτική προσπάθεια γίνεται αδιαλείπτως για 36 τώρα μήνες, με αρθρογραφία, με διοργάνωση τοπικών εκδηλώσεων στις πόλεις και στην ύπαιθρο της Κύπρου και του εξωτερικού και με συμμετοχή σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην Αγγλία, στον Καναδά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς και ηλεκτρονικά μέσω της ιστοσελίδας της Κίνησης (www.freedomjustice.com.cy).
Και στόχος 4ος, με δεδομένο το γεγονός ότι ο Πρόεδρος επιμένει -ερήμην του Λαού- στην καταστροφική προοπτική της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, η πρόταση για ορθή πορεία να υιοθετηθεί και να υλοποιηθεί από τον επόμενο Πρόεδρο (2013), ο οποίος θα πρέπει να εκλεγεί ΟΧΙ με βάση τα πάρε-δώσε μεταξύ των κομματικών ηγεσιών, αλλά με βάση προσωπικά κριτήρια και με τρεις τουλάχιστον προϋποθέσεις:
■Ο βίος και η πολιτεία του να πείθουν για την ευθύτητα, τις ικανότητες και τον πατριωτισμό του,
■να έχει προαναγγείλει με σαφήνεια την πορεία που θα ακολουθήσει αναφορικά με το Κυπριακό Ζήτημα,
■και να έχει δώσει εκ των προτέρων επαρκή εχέγγυα, ότι «θα ασκήσει την προεδρία υπερκομματικά και θα εκτελέσει πιστά την εντολή που θα πάρει από τον Κυπριακό Λαό».
-Ποια τα συμπεράσματα σας από τη μέχρι τώρα δραστηριότητα της Κίνησης;
-Τα βασικά συμπεράσματα από τη μέχρι τώρα προσπάθεια της Κίνησης είναι τρία:
Πρώτον, ότι τα όσα η Κίνηση επικαλείται για να τεκμηριώσει το παρελθόν, τις τρέχουσες εξελίξεις και την ορθή πορεία προς το μέλλον, ΔΕΝ έχουν αμφισβητηθεί από οποιονδήποτε ντόπιο ή ξένο, γεγονός που ισχυροποιεί την εμπιστοσύνη του Κυπριακού Λαού προς τα όσα η Κίνηση διακηρύττει και πράττει.
Δεύτερον, ότι η πρόταση πως «για δίκαιη, βιώσιμη και αξιοπρεπή κατάληξη στο Κυπριακό, βάση πρέπει να αποτελεί η διατήρηση του Κράτους και η πλήρης διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» αναγνωρίζεται ως αδιαμφισβήτητα ορθή, αλλά συνάμα και ρεαλιστική, καθόσον βασίζεται καθ’ ολοκληρίαν στο υπάρχον ευρωπαϊκό κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και τρίτον, αναφορικά με την υπερκομματική νοοτροπία και τις προϋποθέσεις, με τις οποίες η Κίνηση καλεί τον Κυπριακό Λαό να εκλέξει τον επόμενο Πρόεδρο, η διαπίστωση όλων όσων συνομιλήσαμε μέχρι τώρα είναι, ότι «πολύ σωστά, η εκλογή Προέδρου ΠΡΕΠΕΙ να διαφέρει από τις άλλες εκλογές», αλλά και ότι «χρειάζεται πολλή δουλειά για να εμπεδωθεί αυτή η πραγματικότητα», διότι -ατυχώς- δεν φρόντισε ποτέ κανένας μέχρι σήμερα να επιμορφώσει τον Κυπριακό Λαό-
- ότι, με το σύστημα της Προεδρικής Δημοκρατίας, άλλο η εκλογή Δημάρχων και Βουλευτών και άλλο η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας,
- ότι, όποιος κι αν εκλεγεί ως Πρόεδρος, τα ποσοστά των Κομμάτων ΔΕΝ επηρεάζονται,
- ότι, ο Πρόεδρος εκλέγεται και παραμένει για πέντε συναπτά χρόνια, άσχετα από το «εάν τήρησε τις υποσχέσεις του ή απώλεσε τη δημοτικότητα του»,
- και ότι, ενώ για όλες τις άλλες ενέργειες του ο Πρόεδρος ελέγχεται από τη Βουλή, για τον χειρισμό της εθνικής υπόθεσης ΔΕΝ ελέγχεται από κανέναν απολύτως,
ΑΡΑ, ο κόσμος πρέπει να ψηφίζει τον Πρόεδρο ΟΧΙ «κρατώντας στο χέρι την κομματική ταυτότητα», αλλά με το χέρι στη καρδιά και με βάση τα δεδομένα του ΠΡΟΣΩΠΟΥ που θα επιλέξει.
Γιατί το Εθνικό Συμβούλιο και τα κόμματα στην Κύπρο, πιστεύετε αδυνατούν διαχρονικά να εφαρμόσουν μακροπρόθεσμους κοινούς στόχους και πολιτικές, όσο αφορά την επίλυση του Κυπριακού προβλήματος αλλά και για τα μεγάλα ζητήματα π.χ. φυσικό αέριο, εξωτερική πολιτική κλπ, τα οποία θα αποτελούν δέσμευση του εκάστοτε προέδρου από την μια, αλλά και από την άλλη θα είναι εγγύηση για την διασφάλιση της επίλυσης του κυπριακού και κατ’ επέκταση στην ενότητα του λαού μας;
Οι βασικοί λόγοι είναι οι ακόλουθοι:
Πρώτον, διότι το Εθνικό Συμβούλιο είναι θεσμικά άυλο και ανύπαρκτο, γεγονός που συνεπάγεται την ανευθυνότητα όσων συμμετέχουν.
Δεύτερον, διότι στο Εθνικό Συμβούλιο συμμετέχουν αποκλειστικά κομματικοί αξιωματούχοι, οι οποίοι μοιραίως το έχουν μετατρέψει σε «αρένα επίδειξης προσωπικής ευφυίας και λαϊκισμού» μάλλον, παρά σε ανώτατο σώμα λήψης υπευθύνων αποφάσεων για την εθνική μας υπόθεση.
Τρίτον, διότι ο μεν Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιμένει σε πορεία της προσωπικής του επιλογής ΧΩΡΙΣ την εξουσιοδότηση του Κυπριακού Λαού, αλλά και διότι -ενώ όλα τα Κόμματα είναι απολύτως σεβαστά- κάποιες κομματικές ηγεσίες υποβάθμισαν το Κυπριακό Ζήτημα από εθνικό σε προσωπικό, με αποτέλεσμα από τα Κόμματα να ΜΗΝ αναμένεται πλέον ότι μπορούν να συμφωνήσουν σε μια γνήσια πορεία προς την ορθή κατεύθυνση.
-Τα τελευταία χρόνια οι νέοι και γενικά αρκετοί συμπολίτες μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, έχουν απογοητευτεί–αποστασιοποιηθεί από τα πολιτικά δρώμενα του τόπου. Τι πιστεύετε πως οδήγησε τους πολίτες, σε αυτή την στάση και αντιμετώπιση της πολιτικής;
-Το γεγονός ότι, ενώ ο Κυπριακός Λαός έχει ωριμάσει και προσδοκά ουσιαστική άσκηση πολιτικής τόσο επί του εθνικού ζητήματος όσο και επί των επί μέρους κοινωνικο-οικονομικών ζητημάτων, βρίσκεται διαρκώς ενώπιον ενός προσωποπαγούς συστήματος «άσκησης πολιτικής», το οποίο συντηρούν σκόπιμα οι κομματικές ηγεσίες χάριν προσωπικών σκοπιμοτήτων.
-Ένα μήνυμα προς τους νέους ανθρώπους που έρχονται στην Κύπρο μορφωμένοι για να προσφέρουν τις γνώσεις τους στην πατρίδα, αλλά για πολλούς και διάφορους λόγους (π.χ. ρουσφέτι, αναξιοκρατία κ.α.) μένουν άνεργοι , περιθωριοποιημένοι και επιλέγουν τον δρόμο της ξενιτιάς. Τελικά η ίδια η πατρίδα έμμεσα ‘’τρώει’’ τα παιδιά της;
-Όλα ξεκινούν και τελειώνουν από τον ίδιο τον Λαό. Την ώρα που αποφασίζει για την ποιότητα της ηγεσίας του και για τα κριτήρια με τα οποία δίδει την εκάστοτε εντολή του προς τους άρχοντες του Τόπου και, ιδιαίτερα, προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό που παίρνουμε είναι πάντοτε το προϊόν των δικών μας αποφάσεων, την ώρα που ασκούμε το υπέρτατο δικαίωμα της επιλογής…
-Μετά τις Προεδρικές εκλογές του 2008, στην Κύπρο άρχισε να διαμορφώνεται δειλά δειλά μια νέα πολιτική σκηνή. Συγκεκριμένα είδαμε τα δυο μεγάλα κόμματα να διεκδικούν από τον πρώτο γύρο με δικό τους υποψήφιο, την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και έθεσαν σε όλους τους άλλους πολιτικούς σχηματισμούς, το δίλημμα δεξιά ή αριστερά. Με βάση αυτό, βλέπουμε ότι η νέα τάξη πραγμάτων στην πολιτική σκηνή του τόπου, ενισχύει τον δικομματισμό και στην Κύπρο. Πιστεύετε ότι χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία για συνένωση του ευρύτερου ”κεντρώου” πολιτικού χώρου την περίοδο του 2004;
-Ναι. Η αμέσως μετά το δημοψήφισμα (και ένταξη στην ΕΕ) περίοδος πέρασε ανεκμετάλλευτη, όχι κατ’ ανάγκη για «συνένωση», ενδεχόμενο που διαχρονικά προσκρούει στη συμπλεγματική συμπεριφορά των κομματικών αρχηγών, αλλά ιδιαίτερα για την ανεξαρτητοποίηση της βούλησης των ψηφοφόρων και την αποτίναξη του κομματικού ζυγού την ώρα της απόφασης.
Ιδιαίτερα, η μη αξιοποίηση της «ελεύθερης ψήφου του 76% στο Δημοψήφισμα» έδωσε την ευκαιρία στα μουδιασμένα τότε ακραία κόμματα να ανασυνταχθούν και να εγκλωβίσουν ξανά τη βούληση των ψηφοφόρων στα γνωστά κομματικά στεγανά.
-Πως η Κίνηση για ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ στην Κύπρο, πιστεύετε πως πρέπει να αντιμετωπίσει το δίλημμα των προεδρικών εκλογών κάθε φορά που θα έχει να επιλέξει, δεξιά ή αριστερά, μεταξύ δύο πολιτικών χώρων που ΚΑΝΕΝΑ κοινό δεν σας συνδέει όσο αφορά το Κυπριακό ζήτημα;
Υλοποιώντας τον 4ο στόχο που αναφέραμε πιο πάνω. Επιτυγχάνοντας, δηλαδή, την πλήρη ανεξαρτητοποίηση του Κυπριακού Λαού την ώρα που θα ψηφίσει τον επόμενο και κάθε μετέπειτα Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου