Γνωρίζοντας οι Αμερικανοί, μετά το Λόκερμπι και την ανατίναξη του αεροπλάνου της «Panamerican», ότι η ένταση δεν θα περάσει εύκολα, αλλά μπορεί να έχει γι' αυτούς μακροχρόνια αρνητικά αποτελέσματα, άλλαξαν τότε πορεία και εξαπέλυσαν επίθεση φιλίας και συνεργασίας στην Λιβύη. Οι νεκροί του Λόκερμπι ξεχάστηκαν γρήγορα και τα λιβυκά πετροδολάρια άρχισαν να ρέουν στη Δύση. Εκτός των άλλων επενδύσεων στην Ιταλία, ο ένας γιος του Καντάφι ελέγχει το 7% των μετοχών της «Γιουβέντους». Και οι επενδύσεις έφερναν όλο και πιό μεγάλα κέρδη.
Ο Λίβυος ηγέτης δεν είδε όμως τη φάκα που του είχαν στήσει. Άρχισαν να μπαινοβγαίνουν στη χώρα του χιλιάδες σύμβουλοι, να έχουν ελευθερία κινήσεων και την ευκαιρία να προετοιμάσουν αυτό που σήμερα υφίσταται ο ίδιος και ο λιβυκός λαός. Ο Καντάφι, τυφλωμένος από τα μεγαλεία των κερδών, τις θριαμβευτικές υποδοχές που του έκαναν στις διάφορες επισκέψεις και την ομορφιά των θηλυκών της προσωπικής φρουράς του, δεν αντιλήφθηκε ότι κάποιοι του ετοίμαζαν τον λάκκο. Δεν αντιλήφθηκε ακόμα ότι ερχόταν σε αντίθεση με τον πιστό στο Ισλάμ λαό του. Το κακό ήταν ότι, αφού τα κέρδη ήταν μεγάλα, περίσσευαν για πολλές δουλειές, ακόμα και για τις βρώμικες.
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία στη διεθνή διπλωματική σκηνή. Τα πάντα ξεκίνησαν με την οικονομική κρίση του 2008. Απώτερος στόχος φυσικά, δεν ήταν η οικονομία των ΗΠΑ, αλλά η Ευρώπη. Αυτό φαίνεται στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης. Στις ΗΠΑ δόθηκαν χρήματα, κινήθηκε η αγορά και πολύ γρήγορα φάνηκε η ανάκαμψη. Αντίθετα για τις ευρωπαϊκές χώρες, και ιδιαίτερα αυτές της ζώνης του ευρώ, με τη συνδρομή του ΔΝΤ αποφασίστηκαν μέτρα καθαρά εισπρακτικά, που αντί να βγάζουν από την ύφεση, τη βαθαίνουν.
Έτσι άρχισαν να ξεσπούν οι "πορτοκαλί" επαναστάσεις στον αραβικό κόσμο, με στόχο τον απόλυτο έλεγχο των πετρελαιοπηγών. Τα γεγονότα στη Βόρειο Αφρική ασκούν πίεση και στις υπόλοιπες αραβικές χώρες, που μερικές ήδη προανάγγειλαν παραχωρήσεις πολιτικών ελευθεριών μπροστά στον φόβο εσωτερικών ταραχών και στις ίδιες. Εδώ πρέπει να αναφερθούμε και στις συνεχιζόμενες αντιτουρκικές κινητοποιήσεις των Τουρκοκυπρίων, που εκνεύρισαν τον Ερντογάν. Είναι μια προειδοποίηση και προς την ισλαμική δημοκρατία της Τουρκίας, που κάποιοι ετοιμάζουν για πρότυπο διακυβέρνησης των αραβικών χωρών. Μια προειδοποίηση για το φιλόδοξο ηγέτη του μουσουλμανικού κόσμου, ότι εύκολα τα πράγματα αλλάζουν. Είναι φανερό πως με τη Μεσόγειο και το Αιγαίο υπό κάποιο έλεγχο, οι ΗΠΑ επιθυμούν να ρυθμίζουν αυτές, όσο θα μπορούν, τη ροή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.
Και ο ΟΗΕ; Που βρίσκεται; Ο ΟΗΕ δεν θα ενοχληθεί αν επέμβουν ξένες δυνάμεις στη Λιβύη. Ήταν απών όμως από τη βάναυση καταπάτηση των ανθρωπίνων στην Παλαιστίνη, στην Κύπρο και στο Ιράκ. Επέτρεψε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον των Σέρβων και τελικά αναγνώρισε την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου. Τράβηξε όμως τη μάσκα των ''υπερασπιστών'' των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η έκθεση του Ελβετού δικαστή Ντικ Μάρτι, για τα εγκλήματα των Κοσσοβάρων εναντίον των Σέρβων. Σύμφωνα με την έκθεση, οι Κοσσοβάροι είναι υπεύθυνοι για 12.000 θανάτους, 1.350 τραυματισμούς, 1.000 απαγωγές, 340.000 απελάσεις μη αλβανοφώνων, 107.000 εμπρησμούς σερβικών κατοικιών και ορθόδοξων ναών και το θάνατο 70 παιδιών. Βεβαίως, κορωνίδα της κοσσοβαρικής βαρβαρότητας ήταν η αφαίρεση και εμπορία οργάνων των εκτελεσμένων.
Το χειρότερο είναι ότι ο Μάρτι στην έκθεσή του λέει ότι τα στοιχεία αυτά τα πήρε από υπηρεσίες του ΝΑΤΟ αλλά και δυτικών χωρών. Για να γυρίσουμε στο σημείο εκκίνησης του σύντομου αυτού σημειώματος: Η παραμικρή επέμβαση στη Λιβύη από ό,ποια δύναμη, στερείται επί του παρόντος νομιμοποίησης. Και το αδιέξοδο παραμένει....
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου