Γράφει ο Ευθύμιος Πέτρου
Όσοι εξεπλάγησαν από την πρωτοφανή κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων που κορυφώθηκαν την περασμένη Πέμπτη με 168 παραβιάσεις του εθνικού εναερίου χώρου και 41 υπερπτήσεις ελληνικών νήσων και νησίδων, μάλλον δεν έχουν επαρκή γνώση των μεθόδων της Αγκύρας.
Αν παρατηρήσει κανείς τα στατιστικά στοιχεία των καθημερινών παραβιάσεων, θα δει ότι η τελευταία κλιμάκωσις άρχισε λίγες ημέρες μετά την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη. Μετά το περίφημο κατ’ ιδίαν γεύμα, στο οποίο συμφώνως προς τα διθυραμβικά δημοσιεύματα των ημερών «έσπασε ο πάγος» και συνεφωνήθησαν συζητήσεις για Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης, ακόμη και πρόσκληση της Τουρκίας στην Διάσκεψη των Κρατών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που προγραμματίζεται για το φθινόπωρο.
Την τακτική αυτή, της κλιμακώσεως των προκλήσεων την έχουμε ξαναδεί. Σε κάθε περίπτωση που σημειώνεται μια προσέγγισις όπως την ονομάζουμε εμείς, ή μια υποχώρησις όπως την θεωρούν οι Τούρκοι, εμφανίζονται προκλητικοί και επιθετικοί. Εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να παγιώσουν θέσεις και διεκδικήσεις. Πολύ περισσότερο, όταν εμπλέκεται «συμμαχικός» παράγων.
Γνωστόν είναι ότι την συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν μεθόδευσε ο «διεθνής παράγων» που θέλησε να επιβάλλει μια λύση (όπως την αντιλαμβάνεται) σε μια τριβή που κατατρύχει την Ατλαντική Συμμαχία προ των πολεμικών εξελίξεων στην Ουκρανία. Ως συνήθως η Ελλάς προσήλθε με καλή πίστη και η Τουρκία με ανατολίτικη πονηρία. Κλιμάκωσε τις προκλήσεις για να βολιδοσκοπήσει τις αντιδράσεις της Ελλάδος «ποντάροντας» ότι η χώρα μας θα ήταν έτοιμη να υποχωρήσει περισσότερο υπό την πίεση των συνθηκών.
Έτσι δύο ημέρες μετά την συνάντηση της Κωνσταντινουπόλεως, στις 16 Μαρτίου οι παραβιάσεις της ημέρας εξετοξεύθησαν στις 51. Από τις 27 Μαρτίου, ημέρα Κυριακή άρχισαν να γίνονται παραβιάσεις και τις Κυριακές. Μέχρι τότε οι παραβιάσεις σημειώνονταν εργάσιμες μόνον ημέρες. Το ότι οι κυριακάτικες παραβιάσεις διεπράττοντο με μη επανδρωμένα αεροχήματα (UAV) ουδόλως μειώνει το θράσος και την προκλητικότητα της Τουρκίας.
Η Ελλάς την ίδια περίοδο περιόριζε την αντίδραση της στις αναγνωρίσεις και αναχαιτίσεις των εναερίων εισβολέων «σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες κατά πάγια πρακτική».
Όμως αυτούς «διεθνείς κανόνες» η Τουρκία τους περιφρονεί χλευάζοντας ταυτοχρόνως την προσήλωσή μας σε αυτούς. Όσο για την «πάγια πρακτική» ουδείς στην ελληνική Κυβέρνηση έχει δώσει σημασία στο γεγονός ότι αυτή αποδεικνύεται τραγικά ανεπαρκής. Εφαρμόζεται από το 1983 που εσημειώθησαν οι πρώτες συστηματικές παραβιάσεις και το αποτέλεσμα είναι μια συνεχής κλιμάκωσις που αποδεικνύει ότι απλώς η Τουρκία αποθρασύνεται.
Ουδείς έχει σκεφθεί μέχρι στιγμής ότι αυτή η «πάγια πρακτική» πρέπει κάποτε να αλλάξει και να υιοθετηθούν πιο δραστικά μέτρα αντιμετωπίσεως. Και ας μην σπεύσει κάποιος στην υπεραπλουστευική προσέγγιση «να τους καταρρίψουμε». Υπάρχουν πολλά βήματα κλιμακώσεως των αντιδράσεών μας πριν φθάσουμε εκεί.
Σίγουρα όμως η ακύρωσις της προσκλήσεως της Τουρκίας στο Tiger Meet (μια κοινωνική εκδήλωση συμμαχικών αεροπορικών μοιρών με ομοειδείς αποστολές) δεν είναι μια από αυτές. Είναι μια βιαστική, αποσπασματική απόφασις την οποία η Άγκυρα μάλλον με θυμηδία αντιμετωπίζει. Μια απειλή βέτο στις χρηματοδοτήσεις της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ («πέρασε» και το Κέντρο Αριστείας της Κωνσταντινουπόλεως αυτές τις ημέρες) θα ήταν κάτι ουσιαστικότερο. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες «μπλοκαρίσματος» της Τουρκίας εντός της Συμμαχίας, τις οποίες ουδέποτε έχουμε αξιοποιήσει.
Καθώς όμως η ελληνική πλευρά περιοριζόταν στην «καταγραφή» των προκλήσεων ήλθε η άσκησις «Μαβή Βατάν» (Γαλάζια Πατρίδα) κατά την διάρκεια της οποίας η τουρκική Αεροπορία ξεπέρασε τα όρια. Και δεν σταμάτησαν εκεί. Ανήμερα το Πάσχα ακόμη είχαμε παραβιάσεις από τρία μαχητικά και δύο UAV. Να σημειωθεί ότι μόλις είχε περάσει από την ελληνική Βουλή η χρηματοδότησις του «Κέντρου Αριστείας Ναυτικών Επιχειρήσεων» της Κωνσταντινουπόλεως. Τι να σχολιάσουμε επ’ αυτού;
Την Πέμπτη είχαμε έναν άνευ προηγουμένου ορυμαγδό υπερπτήσεων που άρχισαν από τις 10.18 το πρωί και δεν τελείωσαν πριν τις 21.15 το βράδυ. Η τελευταία μάλιστα υπέρπτησις σημειώθηκε πάνω από μεγάλο νησί, την Κάρπαθο. Θα ήταν τραγικό αν μετά από όλα αυτά η Ελλάς παραμείνει αδρανής. Γνωρίζουμε ότι οι «Σύμμαχοι» ήδη έχουν αναλάβει επιχειρήσεις κατευνασμού. Όχι προς την Άγκυρα, αλλά προς την Αθήνα. Αν και πάλι υποχωρήσουμε προ των πιέσεων αυτών, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Δημοσίευση σχολίου