Του Κωνσταντίνου Γρίβα
Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε την δυναμική των ελληνοτουρκικών σχέσεων πρέπει να έχουμε μία στοιχειωδώς ρεαλιστική εικόνα του διεθνούς συστήματός και του τρόπου που οι δύο χώρες λειτουργούν σε αυτό. Κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο μιας και το διεθνές σύστημα βρίσκεται σε μία μεταβατική φάση έντονης ρευστότητας.
Πολλώ δε μάλλον όταν δεν θες καν να επιχειρήσεις κάποια ρεαλιστική ανάγνωση, όπως κάνουν οι ελληνικές ηγετικές ελίτ. Συγκεκριμένα, η κυρίαρχη αντίληψη στην Ελλάδα είναι αυτή ενός μονοπολικού κόσμου, ωσάν ο Ψυχρός Πόλεμος να έχει τελειώσει μόλις χθες, με τις ΗΠΑ να αποτελούν τον κυρίαρχο πόλο ισχύος του πλανήτη, πλαισιωμένες από κάποια άλλα δυτικά κράτη.
Οι ελληνικές ελίτ ελπίζουν πως κάποιοι ”ισχυροί” του κόσμου θα τιμωρήσουν την Τουρκία για τις βλέψεις της να αναγορευτεί σε μία αυτόνομη δύναμη ευρασιατικής εμβέλειας και θα ανταμείψουν την Ελλάδα για την υπακοή της. Δηλαδή, για την γεωπολιτική της ανυπαρξία.
Πληθωριστικό πολυπολικό σύστημα ή νέα διπολικότητα;
Ίσως, αυτή η ρευστή και ασαφής περίοδος ”πληθωριστικής πολυπολικότητας” να αποτελεί ένα ενδιάμεσο στάδιο, πριν εδραιωθεί ένα νέο διπολικό διεθνές σύστημα, στο οποίο θα κυριαρχεί από την μία πλευρά η συσπειρωμένη Ευρασία, με πυρήνα το σύστημα Κίνας-Ρωσίας και από την άλλη ο ”ωκεάνιος κόσμος” με πυρήνα τις ΗΠΑ.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η Δύση έχει αποφασίσει να εξαπολύσει κατά της Ρωσίας και της Κίνας έναν ολοκληρωτικό υβριδικό πόλεμο, που προβλέπει ουσιαστικά μηδενισμό των σχέσεων των δυτικών χωρών μαζί τους, εις βάρος των αντιλήψεων περί της παγκοσμιοποιητικής ενοποίησης.
Ο υβριδικός πόλεμος της Δύσης
Στο πλαίσιο αυτής της λογικής οι κινεζικές επενδύσεις χαρακτηρίζονται σαν ”αρπακτική οικονομική συμπεριφορά” και οι πολιτισμικές ανταλλαγές σαν ”πολιτισμικός ιμπεριαλισμός”. Για την δε Ρωσία επιστρατεύουν επιχειρήματα που δείχνουν να απευθύνονται σε κρετίνους. Την εμφανίζουν να χειραγωγεί με τεράστια ευκολία τα εκλογικά σώματα σε χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ, την ίδια στιγμή εκδιώκεται με προκλητικά αυθαίρετο τρόπο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020.
Αυτό που μπορούμε τώρα να πούμε είναι πως, αν πράγματι συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν θα απομονωθούν φυσικά οι δύο μεγάλες ευρασιατικές χώρες, γιατί πολύ απλά είναι υπερβολικά μεγάλες για να συμβεί κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, θα εξωθηθούν η μία προς την αγκαλιά της άλλης.
Έτσι Ρωσία και Κίνα θα υποχρεωθούν να θέσουν στο περιθώριο τα ανταγωνιστικά τους στοιχεία, δημιουργώντας το πρόπλασμα ενός νέου γεωπολιτικού μεγέθους, που θα μπορούσε να εξελιχθεί στην πρώτη υπέρ-δύναμη (hyper power) στην ιστορία της Ανθρωπότητας.
Ο ρόλος της Τουρκίας
Οι ΗΠΑ έχουν ανάγκη την Τουρκία για να χτυπήσουν την Κίνα σε αυτόν τον νέου τύπου πόλεμο που έχει εξαπλωθεί εναντίον της.
Δεν μιλάμε για την εσωστρεφή Τουρκία των κεμαλιστών, που έψαχνε για μία θέση στην ΕΕ, αλλά για την εξωστρεφή Τουρκία του σήμερα που θέλει να λειτουργήσει ως μία μεγάλη ευρασιατική δύναμη σε έναν πολυπολικό κόσμο.
Με άλλα λόγια, η αυτοκρατορική και νεοοθωμανική Τουρκία είναι αυτή που επιδιώκει και δυνητικά μπορεί να ασκήσει επιρροή στον τουρκόφωνο διάδρομο και αυτήν θέλουν οι Αμερικάνοι. Αυτό σημαίνει πως όχι μόνο οι ΗΠΑ πολύ δύσκολα θα έρθουν σε ρήξη των σχέσεών τους με την Άγκυρα, αλλά ότι αποδέχονται τον ρόλο και την λειτουργία της Τουρκίας ως αυτόνομη δύναμη ευρασιατικής εμβέλειας.
Χωρίς διάθεση υπερβολής, η μόνη χώρα που συνεχίζει να φοβάται η Τουρκία, με την έννοια ότι αποτελεί το βασικό εμπόδιο στους σχεδιασμούς της, είναι η Ελλάδα. Κι αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα θα πρέπει μόνη της να προστατέψει τον εαυτό της.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου