Μηνύματα προς την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας επιχειρούν αν στείλουν οι Ρώσοι μέσω δηλώσεων και δημοσιευμάτων, παρεμβαίνοντας στην υπόθεση των S-400, με σκοπό ασφαλώς την προώθηση των δικών τους συμφερόντων. Μηνύματα όμως επιχειρούν να στείλουν και οι στριμωγμένοι Τούρκοι στις ΗΠΑ, φιλοξενώντας συνεντεύξεις αξιωματούχων, σε μια προσπάθεια να πείσουν ότι διαθέτουν επιλογές, επιχειρώντας να πείσουν ότι δεν βλέπουν κόστος…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τα μηνύματα της ρωσικής πλευράς όμως, αποτελούν ισχυρότατες ενδείξεις ότι όχι μόνο δεν υπάρχει καμία συμφωνία με τις ΗΠΑ για το θέμα, αλλά και συνιστούν υπενθύμιση πως το ζήτημα αυτό είναι “παίγνιο μηδενικού αθροίσματος” για τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατ’ επέκταση το ΝΑΤΟ. Είτε η Τουρκία θα αγοράσει και θα παραλάβει τους S-400, είτε θα υπαναχωρήσει και θα υποστεί συνέπειες από ρωσικής πλευράς…
Στο τελευταίο επεισόδιο του “σίριαλ” αυτού, ο Σεργκέι Τσεμέζοφ, επικεφαλής της κρατικής εταιρίας που ελέγχει τον τεχνολογικό τομέα στη Ρωσία, με έμφαση στην αμυντική τεχνολογία, της Rostec, δήλωσε ότι η Ρωσία είναι “έτοιμη να συνεργαστεί” με την Τουρκία για την πώληση μαχητών Su-57, αν η Άγκυρα σταματήσει να συμμετέχει στο πρόγραμμα για την παραγωγή αμερικανικών αεροσκαφών F-35.
“Τα συγκεκριμένα ρωσικά μαχητικά πέμπτης γενιάς έχουν εξαιρετικά χαρακτηριστικά, κάτι που διανοίγει τις προοπτικές για την εξαγωγή τους”, ανέφερε ο Τσεμέζοφ σε συνέντευξή του στο τουρκικό πρακτορείο Anadolu!
Πρόκειται για την πλέον ευθεία πρόσκληση της Ρωσίας στην Τουρκία, να προσδεθεί στο “άρμα” της Μόσχας και να απομακρυνθεί από αυτό του δυτικού κόσμου όπου βρισκόταν μεταπολεμικά. Θα πρόκειται για μια τεκτονική αλλαγή στο μεταπολεμικό οικοδόμημα και ένα συντριπτικό πλήγμα της ρωσικής διπλωματίας, παρόμοιου ή και πολύ μεγαλύτερου αντίκτυπου με την ένταξη στο ΝΑΤΟ των Βαλτικών Δημοκρατιών και το “φλερτ” της Ατλαντικής Συμμαχίας με σειρά άλλων χωρών στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας (π.χ. Ουκρανία, Γεωργία).
Η μέθοδος της κλιμάκωσης από την πλευρά της Ρωσίας δεν σημαίνει ότι η επιδείνωση των σχέσεων με τη Δύση αποτελεί τη βασική της επιλογή. Κάθε άλλο. Η κακή κατάσταση της οικονομίας της, αν και δεν έχει σχέση με την κατάσταση που παρέλαβε ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναλαμβάνοντας τα ηνία στη χώρα των τσάρων, θέτει σοβαρούς περιορισμούς κινήσεων και απαιτεί προσεκτικούς χειρισμούς, καθώς η “υπερεξάπλωση”, όταν δεν συνοδεύεται από “αρμονία” μέσων και αντικειμενικών σκοπών, οδηγεί σε περιπέτειες και εν τέλει εθνικές καταστροφές.
Το χθεσινό τηλεφώνημα ανάμεσα στον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ και τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν θα μπορούσε να περιγραφεί ως ειλικρινές από τον πρώτο, εάν περιλάμβανε διατύπωση απειλών και όχι απόπειρα εξήγησης της ρωσικής στάσης.
Πιθανότατα, ο Ρώσος πρόεδρος επιχείρησε να εξηγήσει στον Τραμπ, ότι οι κινήσεις των ΗΠΑ προκαλούν μεγάλους “πονοκεφάλους” στους σχεδιαστές της αμυντικής στρατηγικής της Μόσχας, η οποία χωρίς να το επιθυμεί, υποχρεώνεται να προβαίνει σε κινήσεις αμφισβήτησης των μεταπολεμικών ισορροπιών στη Γηραιά Ήπειρο, με στόχο να αυξήσει το κόστος στην Ουάσιγκτον για τις επιλογές της.
Εάν η Μόσχα δεν βρει τρόπο συνεννόησης με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τότε προσεταιριζόμενη την Άγκυρα, παρόλο που η Τουρκία ήταν ένας παραδοσιακός ανταγωνιστής και μεταξύ των δυο χωρών έχουν καταγραφεί ιστορικά πολυάριθμες πολεμικές αναμετρήσεις, κατορθώνει να “αγοράσει” ύφεση, για κάποιο χρονικό διάστημα, σε μέτωπα ενδιαφέροντος στο επίπεδο της εθνικής ασφάλειας, που θα της επικεντρώσει απερίσπαστη στα πιο σημαντικά και επείγοντα…
Η Τουρκία επιχειρεί να διεισδύσει παραδοσιακά στην περιοχή του Καυκάσου, το ευαίσθητο μαλακό υπογάστριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, με “όπλο” το Ισλάμ. Ενίοτε η επιδίωξη αυτή “ταίριαζε” και με την όποια προσπάθεια της Δύσης να υπονομεύσει τη σταθερότητα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού…
Όπως στην περίπτωση της Συρίας όπου η Ρωσία επέλεξε να μην υπεραντιδράσει στην κατάρριψη του Su-24 επιτυγχάνοντας εξομάλυνση και μια νέα σχέση με την Τουρκία, μέσω της οποίας ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τη συμπεριφορά της, άρα εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του συμμάχου της Μπασάρ Αλ Άσαντ, έτσι και σε άλλες περιοχές όπου τα συμφέροντα Ρωσίας και Τουρκίας είναι αποκλίνοντα, ο μηχανισμός διαβούλευσης με τους Τούρκους εξασφαλίζει καθορισμό αποδεκτών ορίων στην τουρκική συμπεριφορά.
Με όλα αυτά υπόψη, οι Ρώσοι επιχειρούν να δελεάσουν τους Τούρκους να μην υπαναχωρήσουν στη σύγκρουση με τις ΗΠΑ για το θέμα των S-400, δελεάζοντάς τους με δικά τους αμυντικά προϊόντα που θα αντιστάθμιζαν, σε έναν τουλάχιστον βαθμό τις απώλειες.
Επιπρόσθετα, με τα χρήματα που θα εξασφαλίσει η ρωσική αμυντική βιομηχανία, θα κατορθώσει να ολοκληρώσει την ανάπτυξή τους, καθώς τα διατιθέμενα κονδύλια δεν επαρκούν. Οπότε οι εξαγωγές είναι μοναδική διέξοδος. Αυτό επιχειρήθηκε στην περίπτωση της Ινδίας, η οποία όμως έχει υπαναχωρήσει…
Εκτός κι αν για οποιονδήποτε λόγο οι τιμές των υδρογονανθράκων σημειώσουν μεγάλη άνοδο, μαζί με τις εισροές στα κρατικά ρωσικά ταμεία. Τέτοιες αφορμές όμως δίνουν συνήθως πολεμικές συρράξεις που διαταράσσουν τον κανόνα προσφοράς και ζήτησης, όμως έχουν και πλήθος άλλον επιπτώσεων, όχι πάντα ευνοϊκών για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων, επιπτώσεων που χρήζουν προσεκτικής διαχείρισης.
Μένει λοιπόν να αποδειχθεί, ποια θα είναι η τελική έκβαση της σύγκρουσης της Τουρκίας με τις ΗΠΑ για τους S-400. Παρά την “εθνικά υπερήφανη” ρητορική των πρώτων, η ανησυχία δεν κρύβεται, ενώ είναι φανερό ότι διά των παρασκηνιακών διαπραγματεύσεων, αναζητούν τρόπο εύσχημης υπαναχώρησης για να δραπετεύσουν από το αδιέξοδο στο οποίο έχουν βρεθεί, ως συνέπεια της δικής τους αμετροέπειας.
Κατά συνέπεια, όλα θα κριθούν από το που βρίσκονται οι “κόκκινες γραμμές” των Αμερικανών και από το αν βλέποντας το τουρκικό αδιέξοδο, δεν θα επιχειρήσουν να τους διευκολύνουν, εάν δεν γίνουν αποδεκτές οι ανελαστικές προϋποθέσεις τους.
Με τελικό στόχο είτε μια Τουρκία που θα αποφεύγει στο εξής να αμφισβητεί και να υπονομεύει το οικοδόμημα ασφαλείας του δυτικού κόσμου, είτε ας αναλάβει το κόστος αλλαγής στρατοπέδου, υφιστάμενη τις συνέπειες. Καλές οι ασκήσεις ισορροπίας όλων, όμως η κατάσταση στην ανατολική Μεσόγειο, μυρίζει μπαρούτι ολοένα και περισσότερο…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου