Ίμια – Πτώση ελικοπτέρου: Δείχνει ο ηρωισμός μαχητική ικανότητα; 23 χρόνια μετά πολλά ερωτήματα δεν έχουν απαντηθεί
Μήπως είναι πολλά, τα 23 χρόνια, μετά το αεροπορικό ατύχημα του ελικοπτέρου ΑΒ-212 ΠΝ21 στα Ίμια, που στοίχισε στο Πολεμικό Ναυτικό της χώρας μας τις ζωές τριών στελεχών του, για επαναλαμβανόμενες αναλύσεις και άραγε πόσο ενδιαφέρον μπορούν να παρουσιάζουν σχετικά άρθρα για το ελληνικό κοινό σήμερα;Αυτή είναι μια ερώτηση που απαντήθηκε πρόσφατα από την Dr Taha Yasseri του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, όταν η ίδια, μετά από έρευνα, διαπίστωσε πως οι άνθρωποι διατηρούν το ενδιαφέρον τους για αεροπορικά ατυχήματα σε βάθος σαραντακοπενταετίας.
Κι αν αυτό φαίνεται από μελέτες που γίνονται στα Wikipedia, Facebook, Twitter, κλπ, τότε για πόσο καιρό θα μπορούσε να διατηρείται το ενδιαφέρον αναδρομής, στα τότε γεγονότα, αλλά και στα γραφόμενα και στις εύκολα ανακτήσιμες πληροφορίες του διαδικτύου, από κοινό που θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως περισσότερο εξειδικευμένο;
Η επόμενη ερώτηση θα μπορούσε να είναι: ποιο κοινό μπορεί να χαρακτηρίζεται ως εξειδικευμένο; Μα κοινό που βέβαια εκτελεί στρατιωτικά καθήκοντα και υποχρεωτικά συλλέγει και αξιολογεί πληροφορίες.
Είναι γνωστό εξάλλου, πως πληθώρα Νατοϊκών Ενόπλων Δυνάμεων από σειρά ετών ήδη, συντηρούν πλέον στρατιωτικές δομές πολυπληθών μελών που ασχολούνται με ψυχολογικές επιχειρήσεις μέσω του διαδικτύου (δίκτυα κοινωνικής δικτύωσης, κλπ).
Ίμια – Πτώση ελικοπτέρου – Αναπάντητα ερωτήματα
Στην Ελλάδα ακόμη και σήμερα 23 χρόνια μετά το συγκεκριμένο αεροπορικό ατύχημα, οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, συνεχίζουν για σειρά ετών την πολιτική μη δημοσιοποίησης στοιχείων που σχετίζονται με αεροπορικά ατυχήματα, πορίσματα, αιτίες τους και αλλαγές που αυτά επιφέρουν στον τρόπο που οι ίδιες εκτελούν την αποστολή τους.
Μάλιστα μαζικά χαρακτηρίζουν έγγραφα που αναφέρονται σε αυτά τα γεγονότα ως απόρρητα-άκρως απόρρητα κι έτσι στην ουσία θεωρούν ίσως πως επιτελούν καλύτερα την αποστολή τους.
Τελικά ποιά είναι τα στρατιωτικά-εθνικά μυστικά που επιθυμούν να διαφυλάξουν και άραγε πράγματι το καταφέρνουν ή μήπως το μόνο που κάνουν είναι να εφαρμόζουν το δόγμα «της στρουθοκαμήλου»;, του σχετικού μύθου που θέλει το συμπαθές πτηνό να «χώνει το κεφάλι στην άμμο» για να κρυφθεί από τον εχθρό, με την πεποίθηση πως έτσι, δεν θα γίνει αντιληπτό;
Ίμια – Πτώση ελικοπτέρου: Τι δείχνουν τα δεδομένα
Εκείνη την μοιραία νύκτα, ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου 1996 στις 04:30, το πλήρωμα του ελικοπτέρου απογειώθηκε από την φρεγάτα Ναυαρίνο και σύμφωνα με άρθρο του 2017,
που εύκολα ανακτάται από το διαδίκτυο, συνάντησε κακές καιρικές συνθήκες με χαμηλή βάση νεφών (περίπου 850 πόδια), μικρή οριζόντια ορατότητα κάτω του 1,5 χιλιομέτρου, ενώ δεν υπήρχε ορατός ορίζοντας.
Τα μέλη του πληρώματος σύμφωνα πάντα με το ίδιο άρθρο είχαν 30-40 ώρες να κοιμηθούν.
Μετά την πτώση του ελικοπτέρου η επίσημη άποψη του ελληνικού κράτους ήταν «ότι το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου», όπως φαίνεται επίσης σε άλλο άρθρο του ηλεκτρονικού τύπου.
Η επιχειρησιακή πραγματικότητα των ελικοπτέρων ΑΒ-212 του ΠΝ όμως λέει πως αυτά χρησιμοποιούνται σε αποστολές ανθυποβρυχιακού αγώνα, έρευνας στόχων επιφανείας (αναφέρεται κυρίως σε ανεύρεση στόχων-πλοίων επιφανείας του εχθρού ακόμη και αγκιστρωμένων στις ακτές νησιών), για μεταφορά επιβατών και φορτίου και τέλος για ενδεχόμενη έρευνα διάσωση.
Από και μόνη την ανάγνωση του είδους αποστολών που αναλαμβάνουν τα ελικόπτερα του ΠΝ, ίσως διαφαίνεται, πως η αποστολή που διατάχθηκε το συγκεκριμένο πλήρωμα εκείνη την νύκτα, δεν ανήκε στο φάσμα εκείνων που ίσως είχε εκπαιδευθεί να φέρει σε πέρας.
Από την άλλη όμως γεννώνται μια σειρά ερωτημάτων που μάλλον ουδέποτε έχουν τεθεί και βέβαια δεν έχουν απαντηθεί μέχρι σήμερα, έστω και ακαδημαϊκά.
Αλήθεια με ποιο τρόπο υπολογιζόταν τότε η βάση νεφών, από τα πλοία του Στόλου, πριν την απογείωση των ελικοπτέρων για εκτέλεση αποστολών;
Πως υπολογίζεται η οριζόντια ορατότητα πτήσης των ελικοπτέρων πριν από την απογείωσή τους από φρεγάτα;
Με ποιο τρόπο επιβεβαιωνόταν από την φρεγάτα πως ο ορίζοντας ήταν ορατός και πως κανονικά τα πληρώματα ελικοπτέρων μπορούσαν να εκτελέσουν την πτήση τους;
Πριν την απογείωση του ΠΝ21 ήταν γνωστά τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα, όπως αργότερα τα συνάντησε το πλήρωμα του ελικοπτέρου που κατέπεσε;
Η ξεκούραση του πληρώματος και η φυσική του κατάσταση λαμβανόταν υπόψη την περίοδο του ατυχήματος και θεωρούνταν φυσιολογικό πλήρωμα να πετάξει έχοντας νωρίτερα παραμείνει άυπνο για διάστημα άνω των 24 ωρών;
Εκείνο το βράδυ για κάποιους λόγους, ενώ υπήρχαν συγκεκριμένα όρια ασφαλείας πτήσης ελικοπτέρων, έπρεπε να ξεπεραστούν;
Ίμια – Πτώση ελικοπτέρου: Δείχνει ο ηρωισμός μαχητική ικανότητα;
Τα ελικόπτερα ακόμη και την νύκτα δεν μπορούν και δεν πέφτουν λόγω της κακοκαιρίας, αντίθετα τα πληρώματά τους είναι σε θέση αδυναμίας μόνο όταν εκτελούν πτήσεις κάτω από όρια ασφαλείας που έχουν ξεπερασθεί.
Συνεπώς οι εκάστοτε καιρικές συνθήκες πρέπει να παρακολουθούνται και επιπλέον να υφίστανται χρηστικά και αποτελεσματικά όρια που να προστατεύουν τα πληρώματα από τις μη ευνοϊκές καιρικές συνθήκες, που ξεπερνούν τα κατασκευαστικά όρια των μηχανημάτων-ελικοπτέρων, αλλά και τα φυσικά όρια των ανθρώπων.
Ανεξάρτητα αν πληροφορίες παραμένουν διαβαθμισμένες , που σχετίζονται με ατυχήματα, η σκέψη και η ανάλυση παραμένει ελεύθερη σε όλους.
Αυτό που μένει να αποσαφηνιστεί είναι πόσο ένας στρατιωτικός οργανισμός επιθυμεί να διαχέεται η πεποίθηση πως τα στελέχη του οφείλουν να δρουν ηρωικά και μάλιστα πολύ μακριά χρονικά από τις εποχές των «Σιμπού» καμικάζι της Ιαπωνίας.
Τότε το δίλημμα που αντιμετώπιζαν οι Ιάπωνες πιλότοι από τον φυσικό τους προϊστάμενο ναύαρχο Τακιγίρο Ονίσι ήταν:
«Προτιμάτε να πεθάνετε μαχόμενοι ένας εναντίον δέκα χωρίς την ελάχιστη ελπίδα επιτυχίας ή να πεθάνετε βυθίζοντας ο καθένας σας ένα εχθρικό πλοίο;»
Ήταν ήρωες πράγματι, τα τρία μέλη του πληρώματος του ελικοπτέρου ΠΝ21.
Ο Χριστόδουλος, ο Παναγιώτης και ο Έκτωρας. Τους αξίζει όλη η δόξα, οι προσευχές και η ανάμνηση που τους ακολουθεί ακόμη και σήμερα.
Ο λόγος είναι απλός και συνάγεται εύκολα από τις γραμμές του συγκεκριμένου άρθρου: Το πιθανότερο γνώριζαν τις κακές καιρικές συνθήκες που θα καλούνταν να αντιμετωπίσουν.
Αν δεν γνώριζαν, πολύ σύντομα μετά την απογείωσή τους το διαπίστωσαν. Δεν παραπονέθηκαν, δεν δείλιασαν, δεν επέστρεψαν πίσω, ακυρώνοντας την αποστολή τους.
Η πράξη τους ήταν πράγματι ηρωική, όμως δεν κερδίζονται έτσι πλέον οι πολεμικές επιχειρήσεις και βέβαια κανείς στρατιωτικός οργανισμός δεν αποδεικνύει με αυτόν τον τρόπο την μαχητική του ικανότητα.
Αντίθετα η διαχείριση που κάνει σε περιπτώσεις κρίσεων δείχνει την πραγματική του ισχύ. Είναι ευκαιρίες σκέψεις αυτές οι τραγικοί επέτειοι των αεροπορικών ατυχημάτων.
Είναι αφορμές αλλαγής που όμως ακόμη και σήμερα παραμένει αβέβαιο αν ξεκίνησαν. Κρίμα!
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου