Δεν είναι απλώς ένας εμπορικός πόλεμος: πίσω από αυτό, κρύβεται έναν τεχνολογικός πόλεμος – και πίσω από αυτό, βρίσκονται μια κούρσα εξοπλισμών πλήρους φάσματος – από το διάστημα στον κυβερνοχώρο αναφέρει σε ανάλυσή του το think tank Strategic Culture Foundation για την αντιπαράθεση ΗΠΑ και Κίνας.
Έτσι, ο νέος αγώνας των εξοπλισμών είναι τόσο για τη διατήρηση και την προώθηση της ηγετικής τεχνολογίας των ΗΠΑ στην εξέλιξη των τσιπ, στην κβαντική υπολογιστική, στα μεγάλα δεδομένα και στην Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) για τα όπλα, καθώς πρόκειται για τεχνολογικό μόλυβδο στην οικονομική σφαίρα: πολιτικά πρότυπα της βιομηχανίας για την επόμενη γενιά αυτών των έξυπνων ηλεκτρονικών συσκευών – που όλοι θα αγοράσουμε.
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Το στρατιωτικό συγκρότημα των ΗΠΑ εργάζεται πάνω σε αυτό το κομμάτι.
Εργάζεται για την επόμενη στρατιωτική αντιπαράθεση με την Κίνα.
Το γεγονός ότι η Κίνα κλέβει την τεχνολογία των ΗΠΑ, την τεχνογνωσία της και τα δεδομένα της – και τώρα οι ισχυρισμοί για κυβερνοεπιθέσεις της Κίνας και πιθανή παρεμβολή της στις αμερικανικές εκλογές, ουσιαστικά (αλλά όχι εξ ολοκλήρου) δημιουργεί ένα casus belli έναντι της Κίνας.
Μια ειδική έκθεση της αμερικανικής υπηρεσίας άμυνας που υποβλήθηκε στο Κογκρέσο τον Νοέμβριο, προειδοποίησε:
«Η στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ μειώνεται και σε ορισμένες περιπτώσεις χάνεται καθώς οι αντίπαλες χώρες γίνονται πιο υγιείς, πιο δυναμικές και πιο επιθετικές..
Οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να χάσουν τον επόμενο πόλεμο που θα εμπλακούν.
Μπορεί να ζοριστεί για να κερδίσει ή ίσως και να χάσει έναν πόλεμο εναντίον της Κίνας Ρωσία.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να πολεμήσουν τη Ρωσία σε μια Βαλτική κρίση ή την η Κίνα σε έναν πόλεμο με φόντο την Ταϊβάν, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια αποφασιστική στρατιωτική ήττα …
«Οι αντίπαλοι έχουν μελετήσει τις στρατιωτικές στρατηγικές των ΗΠΑ και έμαθαν πώς να τις αντιμετωπίσουν», δήλωσε ο συμπρόεδρος της επιτροπής, Eric Edelman
Οι απλοί Αμερικανοί δεν έχουν συνηθίσει να σκέφτονται την Κίνα ως «απειλή»:
Ίσως ως εμπορική απειλή, ναι – αλλά όχι ως στρατιωτικό αντίπαλο.
Αλλά η ροή των ισχυρισμών για το πώς η Κίνα «κλέβει» την ευημερία και τις θέσεις εργασίας της Αμερικής, έχει σκοπό να το αλλάξει και να προετοιμάσει την κοινή γνώμη για μια ενδεχόμενη σύγκρουση.
Το ίδιο ισχύει και για την τεχνολογική αντιπαλότητα των ΗΠΑ με την Κίνα;
Λοιπόν, δυστυχώς όχι.
Είναι απλά ότι ένα casus belli για τη Ρωσία δεν είναι απαραίτητο.
Θεωρείται δεδομένο ότι η Ρωσία είναι «εχθρός».
Τα γεράκια της εξωτερικής πολιτικής της Trump, όπως ο John Bolton και ο Mike Pompeo, έχουν στο στόχαστρο τους τη Ρωσία, όσο και την Κίνα.
Η έκθεση για την άμυνα στο Κογκρέσο το καθιστά σαφές:
Οι τακτικές έχουν καθοριστεί από τους υπαλλήλους της Διοίκησης αρκετά ξεκάθαρα:
Απαγορεύεται η εξαγωγή αναδυόμενων ή «θεμελιωδών» τεχνολογιών προς την Κίνα, για περιορίσουν την τεχνολογική πρόσβαση σε ιδιώτες, καθώς και σε εταιρείες και αποκοπή της Κίνας από τους βασικούς κατασκευαστές εξαρτημάτων.
Και να πιέσουν τους Ευρωπαίους να μποϊκοτάρουν κινεζική τεχνολογία.
Και η Ρωσία;
Είναι κατά κάποιο τρόπο εκτός αυτού του «πολέμου»;
Λοιπόν, η Ρωσία είναι ξεκάθαρη.
Δεν έχει την ίδια αλληλοδιείσδυση με τις ΗΠΑ στον τομέα της τεχνολογίας, και οι δυνατότητες άμυνας και αεροηλεκτρονικής είναι σε μεγάλο βαθμό οικιακές – παρόλο που με κάποια περιορισμένη ευαισθησία όσον αφορά τις απαιτήσεις των συστατικών στοιχείων.
Αλλά οι ΗΠΑ έχει και άλλες, «θεμελιώδεις» τεχνολογικές γνώσεις: Και οι αρχές της άρνησης της Κίνας για «τεχνολογικό πόλεμο» μπορούν να εφαρμοστούν εξίσου εύκολα στη Ρωσία – αν και με ελαφρώς διαφορετικό τρόπο.
Ο Trump έχει δηλώσει ότι οι ΗΠΑ προτίθενται να κυριαρχήσουν σε παγκόσμιο επίπεδο.
Και ο υπουργός Εσωτερικών των ΗΠΑ έχει παράλληλα συνδέσει την ενεργειακή υπεροχή των ΗΠΑ με τη δυνατότητα αποκλεισμού των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου.
Ο Ryan Zinke δήλωσε το Σεπτέμβριο του 2018 ότι το αμερικανικό ναυτικό έχει την ικανότητα να εμποδίσει τη Ρωσία από τον έλεγχο των ενεργειακών προμηθειών: η οικονομική επιλογή για το Ιράν και τη Ρωσία είναιη αντικατάσταση των καυσίμων.
Μπορούμε να το κάνουμε αυτό επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός πετρελαίου και φυσικού αερίου».
Στην πράξη, μια τέτοια ενέργεια είναι απίθανο να συμβεί.
Είναι μια τακτική μαστίγιοκαι καρότο καθώς οι ΗΠΑ θέλουν τις τιμές του πετρελαίου χαμηλά και όχι ψηλά.
Αλλά το σημείο εδώ, μάλλον, είναι η αμερικανική εστίαση στη ρωσική ενέργεια.
Τα σχόλια του Zinke αποδεικνύουν τη νοοτροπία της ελίτ των ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας ότι η ικανότητα της Ρωσίας να πωλεί ενέργεια είναι πρωταρχικής σημασίας για την οικονομική της επιβίωση.
Ωστόσο, τα προηγηθέντα από την τεχνολογία του πολέμου της Κίνας, όσον αφορά την άρνηση συνιστωσών και τη μεταφορά τεχνολογίας κυρώσεων, δεν είναι μόνο πιο πιθανά στην περίπτωση της Ρωσίας: συμβαίνουν ήδη (δηλαδή, στις απειλές γύρω από το NordStream 2, οι οποίες αντικατοπτρίζουν τους Ευρωπαίους αντιμετωπίζοντας την αγορά της υποδομής 5G της Huawei).
Και πάλι, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Κίνας, οι ΗΠΑ ασκούν πιέσεις σε πολλαπλές γεωπολιτικές πιέσεις στη Ρωσία – ταυτόχρονα προσπαθώντας να την καταστρέψουν οικονομικά, μέσω κυρώσεων.
Τo 2019 σχεδόν σίγουρα (είναι μια νομική απαίτηση) – οι ΗΠΑ θα εξαπολύσουν ένα νέο χείμαρρο κυρώσεων κατά της Ρωσίας σε σχέση με την υπόθεση Skripal.
Πρέπει να πάρουμε σοβαρά υπόψη την ιδέα της αμερικανικής κυβέρνησης να προκαλέσει γεωπολιτικές συγκρούσεις, επαρκείς για να τινάξουν, τι έχει απομείνει από το «παγκόσμιο σύστημα»;
Νομίζω ότι είναι πολύ δυνατό.
Ο Πρόεδρος Trump θα αγωνιστεί το 2019 με την αποφυγή του εαυτού του, της οικογένειάς του και των επιχειρήσεων του, από τις μυριάδες έρευνες αφενός.
Από την άλλη, θα αγωνιστεί με τους Δημοκρατικούς στο Κογκρέσο – και, αν οι αγορές υποχωρήσουν σε μεγάλοβαθμό, θα απωλέσει το πλεονέκτημά του έναντι των Δημοκρατικών της Γερουσίας θα εξατμιστεί.
Και πέρα από τις ΗΠΑ, πολλά πιθανά σημεία ανάφλεξης είναι προφανή:
Η Μέση Ανατολή βρίσκεται σε αναταραχή.
Η Σαουδική Αραβία βρίσκεται σε εσωτερική ασφυξία.
Ο Poroshenko στην Ουκρανία προσπαθεί να σώσει την πολιτική του καριέρα.
Οι ΗΠΑ (μέχρι χθες) επιχειρούσαν να διατηρήσουν μια μακροπρόθεσμη στρατιωτική κατοχή στη Συρία, στην οποία η Τουρκία αντιτίθεται μαχητικά.
Το Ισραήλ βρίσκεται εκ νέου σε στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Χεζμπολάχ.
Η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα μιας πιθανής οικονομικής ύφεσης, τα συμπτώματα των «κίτρινων γιλέκων» πιθανόν να ξεσπάσουν και σε άλλες χώρες.
Brexit, Ιταλία, κρατικά ομόλογα, τράπεζες – όλοι οι κίνδυνοι που αυξάνονται.
Αλλά εδώ είναι το λρίσιμο σημείο.
Ενώ ο Trump είναι απασχολημένος με τα εσωτερικά του προβλήματα και τα πιθανά νομικά προβλήματα που ενδέχεται να αντιμετωπίσει από τους Δημοκρατικούς τα «γεράκια» της κυβέρνησης αυξάνουν την επιρροή τους και έχουν στραμμένο το ενδιαφέρον τους στην Κίνα και τη Μέση Ανατολή με «καπετάνιο» του σκάφους, τον John Bolton.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου