Γράφει ο Αλέξανδρος Δρίβας*
Τα blocks διαμορφώνονται στη Μέση Ανατολή και πλέον ο πόλεμος είναι αναπόφευκτος.
Ο Λίβανος είναι "η Ουκρανία" της Μέσης Ανατολής. Όσα έχουν γίνει τελευταίον καιρό (επιμένω πως το δημοψήφισμα του Β.Ιράκ ήταν πολύ ύποπτο και μόνο μετά το πέρας εξελίξεων θα δούμε τον καταλυτικό του ρόλο) έχουν βγάλει το Ιράν στη θάλασσα.
Παρά τη διάλυση της Συρίας, ο σιιτικός άξονας δουλεύει πολύ καλά και όχι μόνο αυτό, αλλά έχει κερδίσει και την Τουρκία και την ήπια (τουλάχιστον) μιας πυρηνικής δύναμης, της Ρωσίας.
Όταν λέμε πως είναι προς το συμφέρον του κόσμου όλου η αμερικανορωσική προσέγγιση, άλλοι απαντούσαν με ρωσοφοβίες και διάφορες κορώνες που χρονολογούνται 50 έτη πριν. Σε όλο αυτό που γίνεται, η Ελλάδα δε γίνεται να μείνει αμέτοχη καθώς τα ελληνοτουρκικά και ζητήματα που αφορούν την άλλη Ελλάδα, την Κύπρο, περνάνε από την εξέλιξη της καταιγίδας της Μέσης Ανατολής η οποία είναι πολύ μεγαλύτερη τώρα που απλοποιήθηκε η κατάσταση με την τοπική ήττα του ΙΚ. Το Κουρδιστάν εμποδίζεται αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να βρω τον τρόπο που το Ισραήλ αλλά και η Σαουδική Αραβία, θα κάτσουν να βλέπουν την ιρανική προέλαση στην περιοχή.
2010-2011 η Τουρκία είχε προτείνει συμμαχία με Ιράν και Συρία, μπαίνοντας από το παράθυρο της ιρανοδυτικής διένεξης για το πυρηνικό πρόγραμμα τότε, οι ΗΠΑ είχαν αντιδράσει και σήμερα, 6,5 έτη μετά, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα.
Ο David Harris του AJC έχει πολλές φορές ψέξει την πολιτική του Οbama απέναντι στην Τουρκία που της έδωσε χώρο να παριστάνει τον επιτήδειο ουδέτερο. Μη νομίζετε, ο Ερντογάν στην Ελλάδα γι'αυτό έρχεται, για να πάρει μια ''παύση" από τα δυτικά του γιατί έχει πολλή δουλειά στα ανατολικά και νότια, ελπίζω να έχουμε καταλάβει οτι είμαστε σε άλλο block και οτι έχουμε και μια συνεργασία με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο.
*Υποψήφιος Διδάκτωρ Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίο
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου