Δείχνουν να μην πιστεύουν στ’ αυτιά τους οι αξιωματούχοι της Ατλαντικής Συμμαχίας, αλλά και επιμέρους κυβερνητικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι των χωρών-μελών του ΝΑΤΟ, για τη διαφαινόμενη απόφαση της Τουρκίας να επιλέξει την κινεζική υποψηφιότητα για το νέο σύστημα αντιαεροπορικής – αντιβαλλιστικής άμυνας που θα προστατεύσει το έδαφος της χώρας από τις όποιες απειλές.
Η «εκτροπή» είναι ίσως η πιο σοβαρή και ουσιώδης από την εποχή που δημιουργήθηκε το ΝΑΤΟ, αφού ακόμα και επί εποχής του στρατάρχη Ντε Γκολ στη Γαλλία και την απόφαση αποχώρησης από το στρατιωτικό σκέλος της Συμμαχίας, τα «δυτικά διαπιστευτήρια» της Γαλλικής Δημοκρατίας ουδέποτε τέθηκαν σε αμφιβολία.
Αντιθέτως, στην περίπτωση της Τουρκίας, εξαιτίας τόσο των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της χώρας, αλλά και της σημερινής συγκυρίας όπου συντελούνται τεράστιες γεωπολιτικές εξελίξεις και ανατροπές, αυτό που φαίνεται να τίθεται σε κίνδυνο είναι ο συνολικότερος προσανατολισμός της χώρας. Προφανώς αυτό είναι θέμα που απασχολεί τη Συμμαχία, τις ΗΠΑ και τις υπόλοιπες χώρες, πλην Ελλάδας, αφού η Αθήνα δεν δικαιολογείται να τρέφει συναφείς ψευδαισθήσεις, όντας καταδικασμένη να ζει με τον απροσάρμοστο γείτονα στη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή.
Όχι ότι πρόκειται για κάτι άγνωστο και γενικότερα, αλλά σε κάθε περίπτωση, η αφέλεια και τα αργά αντανακλαστικά είναι ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά των χωρών που ανήκουν στον αποκαλούμενο ως «δυτικό κόσμο», με αποτέλεσμα μία αυτοκαταστροφική τάση να κλείνουνε μάτια και αυτιά, ακόμα και όταν οι εξελίξεις και τα δεδομένα «φωνάζουν». Απλώς επικρατεί τάση να πέφτουν όλοι θύματα της ψευδαίσθησης ότι συνεχίζει να επικρατεί το «ευκταίο» σενάριο, ενώ στην πραγματικότητα τα πάντα έχουν αλλάξει…
Οι αντιδράσεις καταγράφηκαν ακόμα και σε δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, με ακολούθους άμυνας (ΑΚΑΜ) και μη κατονομαζόμενους γενικότερα αξιωματούχους να εμφανίζονται ενεοί και να προειδοποιούν για συνέπειες, οι οποίες δεν θα μείνουν απλά στο επίπεδο της μη ενσωμάτωσης του συστήματος στον αμυντικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ, αλλά και στο πολιτικό επίπεδο, υποδεικνύοντας έτσι έμμεσα ότι δεν πρόκειται για ένα θέμα ήσσονος σημασίας που μπορεί να το προσπεράσει εύκολα κάθε ενδιαφερόμενος…Όπως έχει ήδη αναφέρει το «defence-point.gr», επικαλούμενο δημοσίευμα της έγκυρης στα αμυντικά ζητήματα αμερικανικής εφημερίδας Defense News, το θέμα βρίσκεται προς έγκριση στο επίπεδο του υπουργού Άμυνας και του πρωθυπουργού, με το υφυπουργείο Αμυντικής Βιομηχανίας (SSM) που συντονίζει τα των εξοπλιστικών προμηθειών να έχει εκτιμήσει ότι το κινεζικό σύστημα διαθέτει «ικανοποιητική» τεχνολογία και είναι σημαντικά φθηνότερο από τους ανταγωνιστές του. Η μικρή αλλαγή που έχει συντελεστεί σε σχέση με το αρχικό σχέδιο απευθείας προμήθειας του συστήματος σε ένα πρόγραμμα 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι ότι πλέον οι Τούρκοι ζητούν την υποβολή προτάσεων συμπαραγωγής από τους υποψήφιους.
Υπενθυμίζεται, ότι την προμήθεια διεκδικούν η κοινοπραξία των αμερικανικών εταιριών Raytheon και Lockheed Martin, προσφέροντας το σύστημα Patriot, η ρωσική Rosoboronexport που προωθεί το S-300, η ιταλο-γαλλική κοινοπραξία Eurosam που προσφέρει το SAMP/T Aster 30 και η κινεζική China Precision Machinery Export-Import Corp., το απόλυτο αουτσάιντερ αρχικά, προσφέροντας το HQ-9.
Επειδή όμως τα τουρκικά «κόλπα» τα έχουμε «σπουδάσει» στην Ελλάδα επί πολλές δεκαετίες, να μην εκπλαγούμε καθόλου εάν τελικά οι Τούρκοι δεν προχωρήσουν και η όλη στρατηγική τους είναι η δημιουργία διαπραγματευτικών χαρτιών. Δηλαδή, στήνετε το θέμα και η τουρκική κυβέρνηση παρασύρει τη Δύση σε μια διαπραγμάτευση ώστε να αποδεχθεί να δώσει ανταλλάγματα για να μην υιοθετηθεί αυτή η καταστροφική για τον αμυντικό σχεδιασμό του ΝΑΤΟ λύση.
Το πραγματικό ερώτημα που εγείρεται, είναι για πόσο ακόμα οι χώρες της Δύσης είναι διατεθειμένες να τους «δουλεύει» ο Ερντογάν και η Τουρκία «ψιλό γαζί». Σίγουρα, το να πιάνονται συνεχώς κορόιδα των επιτήδειων ισλαμιστών που κυβερνούν στην Άγκυρα, δεν συνάδει ούτε με το ηγετικό προφίλ που θέλουν να προωθήσουν στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, ούτε με την αξιοπιστία που χρειάζεται και την αποφασιστικότητα που οφείλει να επιδεικνύει ο εκάστοτε «ηγέτης». πηγή
Δημοσίευση σχολίου