- Μήνυμα των ΗΠΑ προς τους ευρωπαίους ηγέτες ή κατάρρευση των μυστικών τους υπηρεσιών;
- Μήνυμα των ΗΠΑ προς τους ευρωπαίους ηγέτες η «διαρροή» των παρακολουθήσεων
Και ξαφνικά, όλοι οι πολιτικοί άρχισαν να διαμαρτύρονται επειδή τους… κατασκοπεύουν.
Το όλοι, βέβαια, αφορά τους «ισχυρούς» (βλ. πολιτικούς) σε κάθε ευρωπαϊκό κράτος και όχι τους απλούς πολίτες που παρακολουθούνται νόμιμα είτε με τη Συνθήκη Σένγκεν (αφορά την ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών), είτε με τον διεθνή αντιτρομοκρατικό νόμο, ο οποίος είναι σε ισχύ μετά το χτύπημα των δίδυμων πύργων της Νέας Υόρκης.
Έτσι, νέα απόρρητα εθνικά έγγραφα διέρρευσαν από τον («βολικό» για πολλούς) Edward Snowden για τις κατασκοπευτικές ενέργειες της αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών.
Σε ένα έγγραφο απαριθμούνται 38 πρεσβείες και χαρακτηρίζονται στόχοι και περιέχονται πληροφορίες για τις μεθόδους παρακολούθησης που χρησιμοποιούνται για κάθε στόχο (από κοριούς στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό επικοινωνιών μέχρι και εξειδικευμένες κεραίες).
Μαζί με τις ευαίσθητες χώρες της Μέσης Ανατολής, στη λίστα των στόχων, σύμφωνα με τη Guardian, περιλαμβάνονται και οι πρεσβείες της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ελλάδας, καθώς και μια σειρά από άλλους αμερικανικούς συμμάχους, συμπεριλαμβανομένων της Ιαπωνίας, του Μεξικό, της Νότιας Κορέας, της Ινδίας και της Τουρκίας.
Στη λίστα του Σεπτεμβρίου 2010 δεν αναφέρει το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία ή άλλες δυτικο-ευρωπαϊκές χώρες.
Το σύστημα Dropmire
Από τα έγγραφα αποκαλύπτεται πως στόχος των υποκλοπών κατά της πρεσβείας της ΕΕ στην Ουάσιγκτον είναι να αποκτηθεί γνώση ως προς τις πολιτικές διαφωνίες σε διεθνή ζητήματα και άλλες ρίξεις μεταξύ των κρατών.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Γερμανίας Sabine Leutheusser-Schnarrenberger απαίτησε εξηγήσεις από την Ουάσιγκτον, τονίζοντας πως αν επιβεβαιωθεί, τότε η συμπεριφορά των ΗΠΑ θυμίζει τις πράξεις των εχθρών κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου.
Τα στοιχεία των παρακολουθήσεων που αφορούν τις ελληνικές διπλωματικές αποστολές στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών και την Ουάσιγκτον αναφέρονται στο 2010 και φέρουν τις κωδικές ονομασίες Powell και Klondyke, αντίστοιχα.
Πως γίνονται όμως επιτυχημένες οι παρακολουθήσεις;
Για να γίνουν παρακολουθήσεις ενός ξένου κράτους σε επίσημα στελέχη και πολιτικούς ενός άλλου κράτους, τότε κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει. Κάτι που κανείς από τους κατασκοπευόμενους δεν θέλει να αναφέρει, γιατί τότε πρέπει να ομολογήσει μία σειρά από μεγάλες αλήθειες που κρύβονται πολύ καλά στις αίθουσες συναντήσεων των αρχηγών κρατών.
Για να αναπτύξει δραστηριότητα μία μυστική υπηρεσία σε ένα ξένο κράτος δύο πράγματα μπορεί – απαιτείται – να συμβούν:
Ή να συνεργαστούν στην παρακολούθηση οι μυστικές υπηρεσίες του κράτους – «θύματος»
Ή να είναι απολύτως ανίκανες οι υπηρεσίες εκείνες που οφείλουν να εξασφαλίζουν το απόρρητο της επικοινωνίας των «ευαίσθητων» και σημαινόντων (πολιτικών και μη) προσώπων.
(στην περίπτωση που βρεθούν εμπόδια από αρμόδιους υπαλλήλους που δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις, τότε αυτοί «διαγράφονται» φυσικά ή ηθικά).
Άρα, από αυτό προκύπτει πως οι παρακολουθούμενοι είτε γνώριζαν πάρα πολύ καλά ότι όλες τους οι επαφές, οι συζητήσεις (μυστικές και μη) ήταν γνωστές στους πέραν του Ατλαντικού «συμμάχους», είτε λόγω απόλυτης διάβρωσης ή ανικανότητας των θεσμικά αρμοδίων υπηρεσιών, έγιναν στόχοι και υπέπεσαν θύματα συνεχόμενης και απόλυτα επιτυχημένης παρακολούθησης.
Η περίπτωση της ακίνδυνης Γερμανίας
Η περίπτωση της Γερμανίας, είναι σαφέστατη και δεν χρειάζεται καμία απολύτως διαμαρτυρία, εκτός και εάν η Γερμανία απαιτεί (έμμεσα) ή έχει κάποιον τρόπο να πιέσει τις ΗΠΑ (άμεσα) να απαλλαχθεί από την απόλυτη εποπτεία των ΗΠΑ επί της Γερμανίας, η οποία επίσημα και de facto έγινε αποδεκτή από τις γερμανικές αρχές, όταν η Γερμανία παραδόθηκε «άνευ όρων» στις συμμαχικές δυνάμεις και δη στις ΗΠΑ, οι οποίες έχουν μόνιμες και τεράστιες σε μέγεθος (φυσικά και σε επιχειρησιακή δραστηριότητα και ετοιμότητα) στρατιωτικές βάσεις στα γερμανικά εδάφη.
Γιατί, λοιπόν, διαμαρτύρεται η Γερμανία;
Όλες οι υπηρεσίες της αναφέρονται στις ΗΠΑ.
Όλες οι υπηρεσίες της συνεργάζονται άμεσα με τις ΗΠΑ ή λειτουργούν υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων.
Προς τι, λοιπόν, οι διαμαρτυρίες;
Που σκοπεύει η υπάρχουσα διαρροή;
Είναι προφανές πως κάτι άλλο συμβαίνει κάτω από την διαμαρτυρία που «ξεσήκωσε σάλο» στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ. Είναι απολύτως προφανές πως η συγκεκριμένη «διαρροή» είναι απολύτως στοχευμένη και προσδοκά σε μία σειρά από αποτελέσματα, τα οποία πρόκειται ή γίνεται προσπάθεια να λειτουργήσουν υπέρ της μίας (Ευρώπη) ή της άλλης (ΗΠΑ) πλευράς.
Ενδέχεται, όμως, η διαρροή να έγινε και από κανάλια που έχουν αναπτυγμένα στα ευρωπαϊκά ΜΜΕ οι ΗΠΑ, προκειμένου να σταλεί μία «προειδοποίηση» στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στις ηγεσίες των ευρωπαϊκών χωρών. Μία προειδοποίηση πως είναι δυνατόν να «διαρρεύσουν» και άλλες πληροφορίες, πέρα από τις παρακολουθήσεις… Πληροφορίες που έχουν να κάνουν με πολιτικά πρόσωπα και αποφάσεις που έχουν πάρει αυτά τα πρόσωπα.
Γιατί, όμως, οι ΗΠΑ επέλεξαν να εκτεθούν με έναν τέτοιο τρόπο;
Προφανώς για να δείξουν σε όλους ποιος είναι το… «αφεντικό».
Αλλά, κυρίως, για να εξαναγκάσουν τους ευρωπαίους «συμμάχους» να ακολουθήσουν απαρέγκλιτα τις επιταγές υποχρεώσεις του ΝΑΤΟ, με δεδομένη την ύψιστη υποχρέωση στήριξης και συμμετοχής σε μία ΝΑΤΟϊκή επέμβαση στη Συρία. Μία στρατιωτική επιχείρηση που δεν μπορεί να πραγματοποιήσει ο Λευκός Οίκος για δύο κυρίως λόγους:
Α. επειδή η οικονομική κρίση των ΗΠΑ δεν επιτρέπει «ανοίγματα» αυτού του μεγέθους
Β. επειδή η επίθεση μόνο από τις ΗΠΑ δεν θα μπορεί να υποστηριχθεί λογικά και ηθικά στον ΟΗΕ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς, με αποτέλεσμα να βρεθούν οι ΗΠΑ απέναντι στο «θηρίο» που λέγεται Ρωσία και η οποία έχει βγει από την «χειμερία νάρκη» της.
Οι ΗΠΑ, λοιπόν, χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε την «πίστη» των Ευρωπαίων πολιτικών και φυσικά την ενεργή και χωρίς αντιδράσεις συμμετοχή τους στο ήδη εν λειτουργία εγχείρημα της συνολικής αρπαγής του ορυκτού πλούτου της Ανατολικής Μεσογείου, της πτώσης του Άσαντ και της ταυτόχρονης τελικής προετοιμασίας για την επίθεση στο Ιράν.
Απάντηση μέσω των μυστικών υπηρεσιών θα δώσουν οι ΗΠΑ
Η Ουάσινγκτον πρόκειται να "απαντήσει με τον προσήκοντα τρόπο δια της διπλωματικής οδού και επίσης μέσω του διαλόγου ΗΠΑ – Ε.Ε., μεταξύ των ειδικών τους στις μυστικές υπηρεσίες", αναφέρει σε ανακοίνωσή της η αμερικανική Εθνική διεύθυνση Πληροφοριών (ODNI).
Η περίπτωση της Ελλάδας
Τα όρια της γελοιότητας έχει ξεπεράσει η «διαρροή» που αφορά την από την πλευρά των ΗΠΑ παρακολούθηση και της Ελλάδας, δηλαδή των Ελλήνων πολιτικών. Και η γελοιότητα αυτή αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ, αφού η Ελλάδα έχει παραδώσει την εθνική της κυριαρχία στην Ευρώπη, αλλά πολλά χρόνια πριν την είχε παραδώσει στις ΗΠΑ.
Μάλιστα, η περίπτωση της Ελλάδας ίσως να αξίζει να ερευνηθεί και από έγκριτους δημοσιογράφους, αφού έχει καταγραφεί (επισήμως και μέσα σε δικαστική αίθουσα) ομολογία ανθρώπων των Ελληνικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι αναφέρθηκαν ρητά σε συστηματική διαρροή άκρως απόρρητων εγγράφων της ΕΥΠ τα οποία απευθύνονταν προς τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή. Μάλιστα, η αναφορά έγινε για περίοδο που αφορούσε την διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του κ. Καραμανλή (αν και ήδη αρμόδιος ανακριτής ερευνά την υπόθεση του σχεδίου δολοφονίας του Καραμανλή και τις υποκλοπές της Vodafone).
Πριν από αυτή την ομολογία (για την οποία εξ όσων γνωρίζουμε δεν έχει υπάρξει καμία δικαστική παρέμβαση) υπήρξαν και τα περιβόητα δημοσιεύματα των Wikileaks, μέσα στα οποία καταγραφόταν εκ μέρους του πρέσβη Τσαρλς Ρις και στο ότι υπάρχουν «δυσαρεστημένοι ΠΑΣΟΚοι υπάλληλοι των Ελληνικών μυστικών υπηρεσιών επιρρεπείς στις διαρροές»(της ΕΥΠ) ή και πως υπήρξαν πολιτικοί προϊστάμενοι της ΕΥΠ (Χρυσοχοΐδης) ή διοικητές (Μπίκας) που έδιναν πλήρη αναφορά στους αμερικανούς πρέσβεις για τα διαλαμβανόμενα στο εσωτερικό της Ελληνικής Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥ) ή ότι απαιτείται να αλλάξει ολόκληρη η δομή της ΕΥΠ και να πλησιάζει στα… αμερικανικά πρότυπα!!! Και γι αυτά τα θέματα, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν υπάρχει καμία εισαγγελική ή δικαστική παρέμβαση.
Αν και ο Ελληνικός τύπος (ηλεκτρονικός και μη) μέχρι στιγμής έδωσε από ελάχιστη έως μηδενική προσοχή στα συγκεκριμένα καταγεγραμμένα επισήμως γεγονότα, παρ’ όλα αυτά πρέπει να επισημανθεί πως είτε οι αρμόδιοι (στις μετέπειτα κυβερνήσεις αλλά και στην σημερινή) δεν έχουν μάθει ακόμη πως κάτι πολύ περίεργο συμβαίνει σχετικά με απόρρητες πληροφορίες οι οποίες διαρρέουν στην αμερικανική πρεσβεία μέσω υπαρχόντων διαύλων, είτε γνώριζαν και επέλεξαν την σιωπή προκειμένου να παραμείνουν στις θέσεις τους ή επειδή χρωστούσαν τις θέσεις τους στους… παρακολουθούντες «φίλους και συμμάχους» αμερικανούς.
Μήπως οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έχουν πραγματικό πρόβλημα;
Πέρα από το σκεπτικό το οποίο αναλύθηκε και που αφορά την περίπτωση σκοπούμενης διαρροής μυστικών παρακολουθήσεων των ΗΠΑ σε ευρωπαίους πολιτικούς και διπλωμάτες, αξίζει να παραθέσουμε και εκείνη την περίπτωση που αφορά μία μεγάλη κατάρρευση του συστήματος πληροφοριών των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ.
Εξάλλου, τα περιστατικά φαίνεται να είναι συνεχή και δεν είναι απλώς μία μεμονωμένη περίπτωση (όπως αυτή του Σνόουντεν), αφού ελέγχεται ήδη για διαρροή μυστικών πληροφοριών ανώτατος αμερικανός στρατιωτικός, ενώ στο παρελθόν ήταν αρκετές οι «περιπτώσεις» που πρώην αμερικανοί πράκτορες φιλοξενήθηκαν οικειοθελώς ή συνελήφθησαν για κατασκοπευτική δραστηριότητα στη Ρωσία.
Στην περίπτωση, λοιπόν, που αντιμετωπίζουμε μία εκτεταμένης φύσεως διαρροή (αν και πρέπει να τονιστεί πως οι ΗΠΑ γνωρίζουν πολύ καλά τι έχει διαρρεύσει και ίσως αυτός να είναι και ο λόγος της ανησυχίας που εκφράζουν και άνθρωποί τους στην Αθήνα), τότε ο Λευκός Οίκος έχει να αντιμετωπίσει ένα ξέσπασμα αντι-αμερικανισμού στην Ευρώπη, οι πολίτες της οποίας δεν φημίζονται για τα φιλο-αμερικανικά τους αισθήματα.
Αυτό ακριβώς, όμως, είναι και το διακύβευμα από την πλευρά των ΗΠΑ στην περίπτωση που η διαρροή έγινε για να ικανοποιήσει μία σειρά από στόχους της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Στην περίπτωση που οι Ευρωπαίοι πολίτες σταθούν απέναντι στις ΗΠΑ, τότε θα υπάρξει ένας παράξενος ανασχηματισμός των ήδη υπαρχόντων δυνάμεων και δεν θα αποτελέσει έκπληξη εάν μέσα από έναν τέτοιο ανασχηματισμό επανέλθει η Γαλλία (η ανάδυση της Γερμανίας αποκλείεται για λόγους τους οποίους παραθέσαμε), η οποία όμως έχει σημαντικά οικονομικά προβλήματα και ως εκ τούτου θεωρείται από τους ισχυρούς παγκόσμιους «παίκτες» ως αντίπαλος «μικρού βάρους».
Στην περίπτωση, λοιπόν, που οι μυστικές υπηρεσίες έχουν πραγματικό πρόβλημα, τότε θα πρέπει να αναζητηθούν εκείνοι που προξένησαν το πρόβλημα και όχι απλά εκείνοι που εκτέλεσαν τον όποιο σχεδιασμό είχε γίνει. Δηλαδή, δεν είναι ο Σνόουντεν το πρόβλημα των ΗΠΑ, αλλά κάποια (ή κάποιες) άλλη μυστική υπηρεσία, άλλου κράτους, η οποία διατηρώντας χαμηλό προφίλ κατόρθωσε ένα σπουδαίο πλήγμα στους διαύλους πληροφοριών των ΗΠΑ. Προς αναζήτηση μίας τέτοιας μυστικής υπηρεσίας, βρίσκονται αυτή τη στιγμή και οι αρμόδιοι των ΗΠΑ, προκειμένου να ανιχνεύσουν, να εντοπίσουν και να αντιμετωπίσουν εκείνον που κινήθηκε εναντίον τους. Οι "μαριονέτες" τύπου Σνόουντεν, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Εξάλλου, ποτέ ιστορικά δεν έχει υπάρξει σύλληψη ανώτατου πράκτορα, αφού σε κάθε περίπτωση η αντικατασκοπεία λειτουργεί με απόλυτο στόχο την κάλυψη των πρακτόρων ή την διαγραφή τους εάν αυτοί εκτεθούν και δεν είναι δυνατόν να "επιστρέψουν".
Όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος της επόμενης ημέρας
Τέλος, κι επειδή υπάρχει σαφής φόβος να απωλέσουμε το αυτονόητο περί του στόχου των παρακολουθήσεων, πρέπει να τονίσουμε πως αυτές σχεδιάζονται και υλοποιούνται με χρήση όλων των μέσων, με μοναδικό στόχο την απόκτηση άκρως ευαίσθητων πληροφοριών, οι οποίες χρησιμοποιούνται σχεδόν στο σύνολό τους (μπορεί να αφορούν την «επαγγελματική», την πολιτική ή την ιδιωτική ζωή του παρακολουθούμενου) προκειμένου να υλοποιηθεί συγκεκριμένος σκοπός ή σκοποί εκείνου που παρακολουθεί. Και στον πόλεμο του κόσμου των πληροφοριών οι «συμμαχίες» που σχηματίζονται δεν είναι μόνο πολυσύνθετες, πολυεπίπεδες και ευμετάβλητες, αλλά και άκρως επικίνδυνες για όσους τολμούν να τις προσεγγίσουν και να αποκαλύψουν έστω και ένα μικρό τους κομμάτι.
Το ότι, λοιπόν, αποκαλύφθηκε μία μαζική παρακολούθηση εκ μέρους των ΗΠΑ, πρέπει να προβληματίσει όλους μας για τον σκοπό που αυτή σχεδιάστηκε να υλοποιηθεί και όχι με τα πρόσωπα – θύματα των υψηλών αξιωμάτων που εμφανίζονται. Και εν πάσει περιπτώσει, αν η Μέρκελ, ο Ολάντ ή ό,ποιος άλλος ένιωσε βαθύτατα θιγμένος από την παρακολούθησή του, ας τολμήσει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, διώχνοντας τις αμερικανικές υπηρεσίες (πρεσβείες, προξενεία κ.α.) από την χώρα του. Το ότι δεν συμβαίνει αυτό, αποτελεί απόδειξη και της γνώσης αλλά και του μηνύματος που στάλθηκε μέσω της «αποκάλυψης» περί παρακολουθήσεων υψηλών πολιτικών προσώπων της γηραιάς ηπείρου.
ΥΓ: Η περίπτωση των διαρροών του Σνόουντεν είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα, αφού είτε πρόκειται για εντελόμενο πράκτορα των ΗΠΑ που δρα με συγκεκριμένο σχέδιο, είτε υπάρχει ολόκληρη ομάδα που τον στηρίζει και λειτουργεί κατά των αμερικανικών συμφερόντων.
Η περίπτωση, πάντως, κλοπής δεδομένων σε ηλεκτρονική μορφή, θεωρείται απίθανη να έγινε από έναν και μόνο άνθρωπο, αφού αυτός με οποιαδήποτε διαπίστευση - πρόσβαση είχε στις πληροφορίες, δεν θα μπορούσε να τις συλλέξει χωρίς να γίνει αντιληπτός, αφού οι κεντρικοί υπολογιστές των υπηρεσιών καταγράφουν ποιός χρήστης χρησιμοποιεί ποιόν υπολογιστή και τι πληροφορίες επεξεργάζεται ή ανοίγει για ενημέρωση. Ετσι καθίσταται περισσότερο από σαφές ότι είναι αδύνατον να μην γνώριζαν οι διαχειριστές των κεντρικών υπολογιστών (servers) ποιό συνέλεγε και τι πληροφορίες. Όπως είναι αδύνατον να βγήκαν ηλεκτρονικά αυτές οι πληροφορίες εκτός των κτιριακών συγκροτημάτων στα οποία κινήθηκε ο Σνόουντεν. Ακόμη και στην περίπτωση εξαγωγής τους σε κάποια φορητή μονάδα αποθήκευσης (usb stick), είναι σχεδόν αδύνατο να διέφυγε του ελέγχου που γίνεται σε όλο το προσωπικό που προσεγγίζει εγκαταστάσεις στις οποίες δίνεται η δυνατότητα πρόσβασης σε διαπιστευμένες πληροφορίες.
Οπότε, είτε ο Σνόουντεν έβγαλε πληροφορίες με πλήρη γνώση και συνεργασία (άμεση ή έμμεση) των αμερικανικών υπηρεσιών, είτε καλύφθηκε από ομάδα άλλων υπαλλήλων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, οι οποίοι δρουν κατά των αμερικανικών συμφερόντων...
Η περίπτωση οι απόρρητες πληροφορίες να βγήκαν ηλεκτρονικά και μέσω δικτύου εκτός των αμερικανικών εγκαταστάσεων, θεωρείται απίθανη, αφού αυτά τα δίκτυα είναι "κλειστά" και δεν έχουν πρόσβαση με τον εξωτερικό κόσμο, αλλά και καταγράφονται όλες οι μετακινήσεις αρχείων που γίνονται μεταξύ ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Σε κάθε περίπτωση οι ΗΠΑ γνωρίζουν πάρα αναλυτικότατα τι πληροφορίες διαθέτει ο Σνόουντεν. Το μέγα ζητούμενο είναι, φοβούνται για περαιτέρω διαρροή ή εκφοβίζουν με περαιτέρω γνωστοποίηση απόρρητων μυστικών ευρωπαίων πολιτικών;
πηγή
Δημοσίευση σχολίου