Σε μια περίπτωση τοποθετήθηκαν οι πολίτες για το περιεχόμενο της λύσης και για την πορεία των συζητήσεων από το 1974 και εντεύθεν και έστειλαν μηνύματα, τα οποία όμως -όπως συνάγεται από την πορεία του Κυπριακού- δεν λήφθηκαν υπόψη. Αυτό έγινε το 2004 και δεν υπήρξε ανάλυση του αποτελέσματος και δεν αναζητήθηκαν οι λόγοι της συντριπτικής απόρριψης. Ούτε αναλύθηκε σε βάθος τι είναι αυτό που επιδιώκουν και θέλουν οι πολίτες. Ενδεχομένως τούτο να μην εξυπηρετεί τους διαχειριστές, που δεν θέλουν να αποφύγουν, να ξεφύγουν από την πεπατημένη.
Τη «σίγουρη πορεία», η οποία αποδεικνύεται ατελέσφορη και αδιέξοδη. Το 2004 επιβεβαιώθηκε πως ουδέποτε υπήρξε συνάφεια μεταξύ της διαχείρισης του Κυπριακού και των κυρίαρχων απόψεων στην κοινωνία. Άλλο συζητούσε η πολιτική ηγεσία κι άλλο ήταν και είναι εκείνο που θέλουν οι πολίτες.
Εάν 36 χρόνια μετά συζητούμε ταμπέλες και ορολογίες, πώς μπορεί να γίνεται λόγος για λύση του Κυπριακού και μάλιστα σύντομα; Εάν μετά από δεκαετίες προσπαθειών, πρωτοβουλιών, ατέλειωτων ωρών συζητήσεων και συνομιλιών, δεν είμαστε σίγουροι πως «αυτό που θεωρείται εφικτό» είναι και λειτουργικό, τότε πού οδεύουμε;
Λέγεται συχνά-πυκνά πως ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ μας. Όμως στην πορεία πολλά έχουν αλλάξει. Κατ’ αρχήν υπάρχουν νέα δεδομένα, όπως είναι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Από την 1η Ιανουαρίου 2008 η χώρα μας είναι και μέλος της ΟΝΕ. Αυτά τα στοιχεία ενισχύουν τη χώρα σημαντικά και της προσφέρουν πλεονεκτήματα και εφόδια στη διαχείριση του Κυπριακού. Πόσο αξιοποιήθηκε τούτο σε σχέση με τα ευρωτουρκικά είναι ένα χωριστό κεφάλαιο, αλλά αρκούντως σημαντικό στην προσπάθεια κεφαλαιοποίησης των πλεονεκτημάτων.
Μέσα από τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της πολιτικής συγκυρίας που διανύουμε (συμφωνία για φυσικό αέριο), επιβάλλεται μια συνολική θεώρηση του Κυπριακού. Χωρίς τους ιούς των μπαλκονάτων διθυράμβων και των επιδερμικών συνταγών του «δώστα όλα». Χωρίς να κυνηγούν τους διαμορφωτές τα σύνδρομα του παρελθόντος και τα σύνδρομα της επιβεβαίωσης.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου