Την περασμένη βδομάδα η Γερμανίδα καγκελάριος Α. Μέρκελ με τις επισκέψεις της σε Ρωσία, Κίνα και Καζαχστάν περιέγραψε σαφέστατα τους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς της χώρας της. Πέρα από την αναζήτηση εμπορικών εταίρων και αγορών η περιοδεία της Μέρκελ περιγράφει την απόφαση της Γερμανία να αμφισβητήσει τα σε βάρος της δεδομένα,
όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά την ήττα της στο β Παγκόσμιο Πόλεμο. Βασικός μηχανισμός για την διαιώνιση της μετά τον β. Παγκόσμιο πόλεμο «τάξης» είναι το (αμερικανικό) ΝΑΤΟ που δημιουργήθηκε για να κρατά τη Γερμανία «κάτω» τη Ρωσία «έξω» και την Αμερική «μέσα» στην Ευρώπη. Η Μέρκελ με την περιοδεία της σε Ρωσία, Κίνα και Καζακστάν, υπογράμμισε ότι δεν είναι διατεθειμένη να παραμένει «κάτω». Με πιο απλά λόγια η Γερμανία , ενισχύοντας έμπρακτα τις σχέσεις της με τις τρεις αυτές χώρες ξεκίνησε την ευθεία αμφισβήτηση της αμερικανικής «τάξης» όπως αυτή επιβάλλεται τελικά από το ΝΑΤΟ.
Διαβάζοντας ένα βιβλίο ιστορίας οποιασδήποτε περιόδου , κάθε φορά που συναντάμε αναφορές για τη δημιουργία μιας «μεγάλης αμυντικής συμμαχίας», γνωρίζουμε –ή θα έπρεπε να γνωρίζουμε– τι ακολουθεί στις επόμενες σελίδες: Δημιουργία του «αντίπαλου δέους», ανταγωνισμοί, εχθροπραξίες, πόλεμος. Το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί εξαίρεση παρά το γεγονός ότι μετά τη διάλυση του αντίπαλου συνασπισμού (Σύμφωνο Βαρσοβίας), «παίζει» μόνο του στην παγκόσμια σκακιέρα.
Χωρίς εμφανές αντίπαλο δέος η δύναμη της προπαγάνδας φιλοτεχνεί εδώ και είκοσι πάνω κάτω χρόνια το ΝΑΤΟ ως έναν μεγάλο «αμυντικό συνασπισμό» ο οποίος μάχεται έναν αόρατο, επικίνδυνο, χωρίς αρχές αντίπαλο: Τη «διεθνή τρομοκρατία».
Ο απροσδιόριστος εχθρός, διευρύνει τα όρια που «νομιμοποιείται» να δράσει το ΝΑΤΟ, για να κυνηγήσει τους …αδίστακτους «κακούς» και αόρατους τρομοκράτες, προς όφελος της πανανθρώπινης ειρήνης. Καλό το παραμύθι, αλλά με λάθος «δράκο». ..
Ο εχθρός του ΝΑΤΟ δεν είναι πια τόσο αόρατος και απροσδιόριστος, όσο το ασαφές περίγραμμα της «διεθνούς τρομοκρατίας». Δεν θα πρέπει να είναι πολλοί μεταξύ των υπηκόων των χωρών μελών του ΝΑΤΟ που γνωρίζουν και έχουν συνειδητοποιήσει ότι ήδη έχει δημιουργηθεί και εξελίσσεται με «σάρκα και οστά» ο εχθρός: Ονομάζεται SCO (Shanghai Coorperation Organization) .
O SCO είναι μια συμμαχία που συμπεριλαμβάνει το 1/4 του παγκόσμιου πληθυσμού. Γεωγραφικά περιλαμβάνει τις παρυφές της ανατολικής ευρώπης, τα βόρεια τμήματα της Ασίας μέχρι τις στέπες στα κεντρικά της Ηπείρου. Ιδρύθηκε το 2001 και ανάμεσα στα μέλη του περιλαμβάνονται η Ρωσία, η Κίνα, το Καζακστάν (οι χώρες που επισκέφτηκε η Μέρκελ), το Κυργιστάν, το Τατζικιστάν και το Ουζμπεκιστάν. Με όρους γεωπολιτικής, o Oργανισμός της Σαγκάης πλησιάζει να περιγράψει τον αμερικανικό εφιάλτη: Δηλαδή έναν αντιαμερικανικό συνασπισμό ο οποίος θα συσπειρώνει τη Ρωσία, τη Κίνα και την Ινδία. Για την ώρα η Ινδία δεν είναι μέλος του SCO. Ισως γιατί, εκτός των άλλων, συνορεύει με το πυρηνικά εξοπλισμένο Πακιστάν, το οποίο ελέγχεται από την Ουάσιγκτον. Μέλος του sco δεν είναι ούτε η Γερμανία, ακόμη…
Οι γερμανικές κινήσεις ωστόσο, δείχνουν τη σαφέστατη επιλογή του Βερολίνου να διασυνδέσει τα συμφέροντά του με τη ραγδαία αναπτυσσόμενη «ανατολική συμμαχία». Ηδη η Γερμανία είναι απόλυτα διασυνδεδεμένη με τους ρωσικούς ενεργειακούς πόρους και τώρα επιταχύνει το άνοιγμα στη δυνάμει μεγαλύτερη αγορά της γης: Την Κίνα. Γερμανική τεχνολογία, «απεριόριστοι» (υπό ρωσικό έλεγχο) ενεργειακοί πόροι και 1,4 δισεκατομμύρια Κινέζοι είτε ως φτηνή εργατική δύναμη είτε ως καταναλωτές συνθέτουν το «κοινό συμφέρον» που διαμορφώνεται και ωθεί το Βερολίνο προς ανατολάς.
…Ήδη η γερμανική ατμομηχανή της ευρωπαϊκής οικονομίας έχει ξεκινήσει το ταξίδι της εγκαταλείποντας τα «άχρηστα» βαγόνια του ευρωπαικού νότου (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία) που δεν μπορούν, δεν επιθυμούν ή αμφιταλαντεύονται (Γαλλία) να παρακολουθήσουν το (γερμανικό) παιχνίδι για την παγκόσμια κυριαρχία.
–==
Η οργάνωση «αμυντικών συνασπισμών» αργά ή γρήγορα οδηγεί σε συγκρούσεις, θερμές ή ψυχρές. Δεν είναι λίγες οι φωνές που επισημαίνουν γεγονότα και προειδοποιούν πως η ανθρωπότητα οδηγείται ταχύτατα σε μια νέα περίοδο άγριων ανταγωνισμών (η οικονομική κρίση αποτελεί σαφέστατη έκφρασή τους) που θα πυροδοτήσει ένα «ψυχρό πόλεμο» ανάμεσα σε συνασπισμούς .
==
Οι ενδείξεις που σηματοδοτούν την πορεία προς έναν νέο ψυχρό (ελπίζουμε μόνο) πόλεμο είναι πολλές: Είχαμε πρόσφατα την ιστορία με τη σύλληψη των Ρώσων κατασκόπων στις ΗΠΑ. Εχουμε τη συνέχιση της αμερικανικής προσπάθειας για την εγκατάσταση πυραύλων «δίπλα» στη Ρωσία (Πολωνία, Τσεχία, Βαλκανικές χώρες)…
==
Πάνω απ όλα όμως έχουμε την κορύφωση ττης κούρσας των εξοπλισμών. Οι ετήσιοι «αμυντικοί» προϋπολογισμοί της Ουάσιγκτον μετά το 2001 ξεπερνούν σταθερά τα 500 δισεκατομμύρια δολάρια. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των ποσών θα πρέπει να σημειωθεί πως πριν το 2001 οι αμερικανικές στρατιωτικές δαπάνες ήταν δέκα φορές λιγότερες. Μάλιστα, για το 2009 οι ΗΠΑ είχαν στρατιωτικές δαπάνες μεγαλύτερες από τις δαπάνες της χώρας καθ όλη τη διάρκεια του β’ παγκοσμίου πολέμου! Την ίδια στιγμή η παγκόσμια τάση των εξοπλιστικών δαπανών αυξάνεται κατά 30% ετησίως! Τι άλλο άραγε, εκτός από την κατασπατάληση πόρων, σημαίνουν αυτές οι δαπάνες; Μήπως προετοιμασία για αντιπαράθεση, σύγκρουση ή και πόλεμο;
Που «παίζει» η Ελλάδα σ αυτό το παιχνίδι; Ο τρόπος και η ευκολία με την οποία η Γερμανία ξεφορτώθηκε την Ελλάδα και μεθόδευσε την οικονομική της καταστροφή, ωθώντας την έξω από τη ζώνη (επιρροής της) του ευρώ, δείχνουν πως η ελληνική κυβέρνηση είτε δεν μπόρεσε να απομακρυνθεί από τον πυρήνα των αμερικανικών γεωπολιτικών επιλογών, είτε επέλεξε την αμερικανική πατρωνία . Αυτό ίσως εξηγεί και την ένταση με την οποία βιώνει η χώρα την οικονομική κρίση
Δημοσίευση σχολίου