Ο δήμαρχος της Μητροπολιτικής Δημαρχίας Καντίρ Τόπμπας υποσχέθηκε στους κατοίκους της Πόλης πως οι εκδηλώσεις φέτος θα ήταν «θεαματικές». Το επίκεντρο των εκδηλώσεων φέτος ήταν η Πύλη του Βελιγραδίου, που κατά τους βυζαντινούς χρόνους ήταν γνωστή ως Πύλη του Ξυλοκέρκου. Δεδομένου ότι φέτος η Κωνσταντινούπολη είναι Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, ο Τόπμπας μας ανακοίνωσε πως φέτος οι εορτασμοί στόχευαν να «τραβήξουν την προσοχή των επισκεπτών και να τους ενθουσιάσουν».
Προς το σκοπό αυτό, μας πληροφόρησε ο δήμαρχος – μεγαλοεπιχειρηματίας του Ισλαμικού κεφαλαίου, η δημαρχία δε θα περιορισθεί φέτος στις παραδοσιακές εκδηλώσεις των τελευταίων ετών. Αυτές περιλαμβάνουν την τοποθέτηση τεραστίου μεγέθους τουρκικών σημαιών στα τείχη, την αναπαράσταση της στιγμής όπου τα Οθωμανικά στρατεύματα σκαρφαλώνουν στα τείχη και εισβάλουν στην Πόλη συνοδεία Οθωμανικής μπάντας (με φουλ στολή και φουλ μουστάκι, ως ειρωνεύεται νεαρή δημοσιογράφος της Ραντικάλ). Αναπαρίσταται επίσης ο άθλος της μεταφοράς των πολεμικών πλοίων από το Βόσπορο στον Κεράτιο δια ξηράς, μέσω του λόφων του Πέραν. Απαραίτητη προσθήκη τα τελευταία τρία χρόνια το θέαμα με λέιζερ και τεράστια σιντριβάνια που στήνονται για την περίσταση στον Κεράτιο, και τα πυροτεχνήματα.
Παραδοσιακά, οι χαμηλότερες (κοινωνικά, και ας μου επιτραπεί η κακία, παντοιοτρόπως) ομάδες του πληθυσμού της σημερινής Πόλης, που κατοικούν στην περιφέρεια του Φάτιχ, στοιβάζονται την ημέρα αυτή στα τζαμιά, όπου διαβάζονται προσευχές εις ανάπαυσιν της ψυχής του Πορθητή και των άλλων ηρώων του 1453, ενώ πραγματοποιούνται επισκέψεις στους τάφους τους. Μεταξύ των μιναρέδων των τζαμιών τοποθετούνται λαμπιόνια, που σχηματίζουν εορταστικά μηνύματα. Φέτος κατατέθηκε και στεφάνι στον τάφο του Πορθητή. Από τα τζαμιά μοιράζεται δωρεάν πιλάφι στο πλήθος. Περιττό να σημειώσω πως στις εκδηλώσεις αυτές πρωτοστατούν ομάδες ισλαμιστών και ακροδεξιών. Στο ασυναγώνιστα αυτό κιτς θέαμα φέτος ο δήμαρχος πρόσθεσε και είκοσι λευκά άλογα και είκοσι αναβάτες, που αντιπροσωπεύουν τα Οθωμανικά στρατεύματα που μπαίνουν στην Πόλη.
«Δική μου ήταν η ιδέα για τα άλογα» μας είπε ο δήμαρχος υπερηφάνως, ενώ σημείωσε πως θα γίνει στα τείχη και χρήση λέιζερ και τρισδιάστατης τεχνολογίας. Έτσι, οι παρευρισκόμενοι θα είχαν τη χαρά να δουν τους στρατιώτες να «γκρεμίζουν» τα τείχη με πολιορκητικούς κριούς, ενώ θα αναπαραστήσουν και το περίφημο κανόνι του Ουρβανού, του Ούγγρου μηχανικού που συνεργάσθηκε με το Σουλτάνο, να τα συνθλίβει.
Δε γνωρίζω ποιος ξένος επισκέπτης θα καθίσει να ασχοληθεί με το κιτσαριό αυτό, που εκτός από κιτσαριό είναι και πολιτιστικά και ηθικά κακόγουστο και χυδαίο. Έτσι και αλλιώς, η πολιτιστική πρωτεύουσα δεν είναι παρά ένα φιάσκο. Ελάχιστες οι εκδηλώσεις, πλήρης η αποδιοργάνωση και αντίστοιχα λίγοι και οι επισκέπτες. Πάντως η Μητροπολιτική Δημαρχία φρόντισε να γεμίσει όλη την Πόλη με τεράστιες αφίσες και πανώ, υπενθυμίζοντάς μας τη σημερινή επέτειο και τις εκδηλώσεις της.
Γνωρίζω όμως πάρα πολύ καλά ποιοι απαρτίζουν εκείνο το πλήθος που τις παρακολουθεί, αλλά και τα τζαμιά και τις ουρές για το δωρεάν διανεμόμενο «πιλάφι της Κατάκτησης» (!). Πρόκειται για τους επήλυδες της Ανατολίας, που έπεσαν σαν τις ακρίδες πάνω στην Πόλη από τη δεκαετία του 1960 για να εκχυδαΐσουν, να ξεπατώσουν, να μαγαρίσουν την αστική κουλτούρα της (Οθωμανικής, όχι Βυζαντινής, να σημειώσω) Πόλης.
Περιφρόνηση, γέλιο, θυμό, οίκτο, εναλλάξ, αποκλειστικά ή ταυτόχρονα, προκαλούν λοιπόν οι εορτασμοί στη φιλελεύθερη διανόηση της Τουρκίας, που στέλνει κάθε χρόνο τεράστιες μούντζες στη δημαρχία και τους συμμετέχοντες σε αυτές. Αυτό που εορτάζεται, τονίζουν, δεν είναι η όποια «κατάκτηση» του 1453, αλλά η Άλωση μιας Πόλης τότε και σήμερα. Τότε, από τα στρατεύματα που έσφαξαν τους κατοίκους και βεβήλωσαν τα μνημεία της. Και ακόμη πιο σημαντικότερο σήμερα, από ένα θρησκόληπτο, εν πολλοίς αγράμματο και άξεστο στους τρόπους πλήθος που μετέτρεψε το μεγαλύτερο μέρος της Πόλης σε κόπια ανατολίτικου χωριού.
Η «Σιβιλάι άμπλα» γράφει από τη στήλη της στην Ταράφ πως πρόκειται για «τη γιορτή του δεν είμαστε Πολίτες». «Πάλι μας γέμισε όλη την Ιστάνμπουλ η δημαρχία με ανακοινώσεις για τους εορτασμούς της Κατάκτησης... Για να μας δείξει τι σημαίνει κατάκτηση, θα επιτεθεί στα τείχη, θα μεταφέρει καράβια από την ξηρά, θα υψώσει σημαίες στους πύργους, θα γιορτάσει το πώς πήραμε με τη βία ένα μέρος που ανήκε σε άλλους. Έτσι, θα δείξουμε πώς, ενώ ζούμε στην Πόλη εδώ και 557 χρόνια, δεν μπορέσαμε ακόμη να γίνουμε Πολίτες. Θα υπογραμμίσουμε πώς προτιμήσαμε, αν τί να είμαστε ντόπιοι της Πόλης, να είμαστε κατακτητές της.» Και δε θα βρίσκουν τίποτε το γελοίο οι συμμετέχοντες στους εορτασμούς να ρωτούν ο ένας τον άλλο, «εσύ από πού είσαι;» και να λαμβάνουν για απάντηση «από την Κασταμονή!»
Βρίθει το τουρκικό διαδίκτυο από άρθρα που διαμαρτύρονται για την «Άλωση της Πόλης από τους χωριάτες». «Αυτοί που τρέχουν στους εορτασμούς για την Άλωση είναι αυτοί που μας κουβαλήθηκαν από τα χωριά τους και γέμισαν την Πόλη μας μιναρέδες, κέντρα με λαϊκή μουσική, γυράδικα και λαχματζούν», γράφει ανώνυμος αναγνώστης που βλέπει στα φαγητά που κουβάλησαν οι Ανατολίτες στην Πόλη την προσωποποίηση της άλωσης της αστικής κουλτούρας. Άλλη πάλι blogger γελά με το γεγονός ότι «οι χωριάτες γέμισαν την Πόλη μας με άνδρες που τους λένε Φάτιχ [«Κατακτητή]». Το όνομα αποτελεί ένα από τα αγαπημένα των συντηρητικών μουσουλμάνων.
Πέραν του ατόπου να εορτάζουν την «Κατάκτηση της Πόλης» άνθρωποι που δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με ό,τι η Πόλη αντιπροσώπευε μέχρι λίγες δεκαετίες πριν (μία πόλη πολύγλωσση και πολύθρησκη), οι φιλελεύθεροι αναλυτές επισημαίνουν τα ανησυχητικά μηνύματα που κρύβουν οι εορτασμοί. Ο γνωστός φιλελεύθερος αναλυτής Τζεγκίζ Ακτάρ, διευθυντής του τμήματος Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μπαχτσέσεχιρ, διαμαρτύρεται για «τη σειρά συνεδρίων όπου πρυτανεύει η άγνοια της ιστορίας» τα οποία πραγματοποιούνται με αφορμή την επέτειο της «Κατάκτησης». Αλλά και για τι «Κατάκτηση» μπορεί να γίνει λόγος, 557 χρόνια μετά;
Το σύνολο των προοδευτικών αλλά και των κεντρώων και κεμαλιστών αναλυτών που περιγελούν τους σημερινούς εορτασμούς δεν παραλείπουν να υπογραμμίσουν πως επί Οθωμανών ποτέ δε σημειώθηκαν παρόμοιοι πανηγυρισμοί. Ο Τσεγκίζ Ακτάρ αποδίδει τον ενθουσιώδη εορτασμό της επετείου τα τελευταία έτη στην κληρονομία της «Τουρκοϊσλαμικής σύνθεσης», μιας σχολής εθνικισμού με θρησκευτικές αναφορές που προώθησε η χούντα Εβρέν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως αντίδοτο στις αριστερές ιδεολογίες. Η «Τουρκοϊσλαμική σύνθεση» θέλησε να δώσει έμφαση στα ισλαμικά και τουρκογενή πολιτιστικά στοιχεία, αλλά και να εξαλείψει τη μνήμη και την πολιτιστική παρουσία των μειονοτήτων στην Πόλη. Υπήρξε η «επίσημη ιδεολογία του κράτους» στα χρόνια του Τουργκούτ Οζάλ.
Πώς όμως και πότε άρχισαν οι «εορτασμοί για την Κατάκτηση;» Όλοι οι ιστορικοί και οι πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν πως την αρχή τους πρέπει να αναζητήσουμε στην «Εταιρεία Κατάκτησης της Πόλης». Αν και πολλοί αναλυτές εσφαλμένα θεωρούν πως η εταιρεία ιδρύθηκε από την κυβέρνηση Μεντερές, που επανατοποθέτησε το θρησκευτικό συναίσθημα στο δημόσιο βίο, ο Ακτάρ σημειώνει πως πίσω από την ίδρυσή της βρίσκεται η κυβέρνηση Ινονού. Ο φασιστικών αποχρώσεων εθνικισμός του Ινονού τον προέτρεψε να παραγγείλει την ίδρυσh της εταιρείας, με στόχο να προετοιμασθούν θεαματικές εκδηλώσεις για την 500στή επέτειο της Άλωσης το 1953. Παράλληλα, τη δεκαετία του 1940 κυκλοφόρησε και μυστική εγκύκλιος του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP), όπου σημειωνόταν πως οι αρχές πρέπει να μεριμνήσουν ώστε την 500στή επέτειο της Άλωσης η Πόλη να είναι πια «καθαρή από Ρωμηούς»...
Γεγονός πάντως αποτελεί πως η «Εταιρεία Κατάκτησης της Πόλης» ιδρύθηκε αργότερα, το 1950, μόλις εξελέγη η πρώτη κυβέρνηση Μεντερές, και δραστηριοποιήθηκε από την εποχή αυτή. Με αφορμή τους πρώτους εορτασμούς που πραγματοποιήθηκαν το 1953, δύο χρόνια πριν από τα Σεπτεμβριανά και την αποκορύφωση του σχεδίου απομάκρυνσης των Ελλήνων της Πόλης, η εταιρεία ανήρισε μαρμάρινες πλάκες σε όλες τις πύλες των Βυζαντινών τειχών και σε όλα τα προ-Οθωμανικά μνημεία της Πόλης, όπου αναγράφεται το ακριβές χρονικό σημείο κατά το οποίο κατελήφθησαν από τα Οθωμανικά στρατεύματα.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι την κοινή γνώμη προετοίμασε για τους περίφημους πρώτους εορτασμούς του 1953 η εφημερίδα Τζουμχουριέτ, το προπύργιο του Κεμαλισμού. Ο λόγος, υποστηρίζουν οι ιστορικοί, ήταν να προσεταιρισθεί την ισλαμική βάση των οπαδών του Μεντερές και να καταστεί έτσι αρεστή στην τότε κυβέρνηση, που πάσχιζε υποδαυλίζοντας το ισλαμικό συναίσθημα να αναιρέσει εν μέρει το κεμαλικό κράτος.
Έτερον γεγονός ότι οι εορτασμοί της Άλωσης συγκεντρώνουν προεχόντως, αν όχι αποκλειστικώς, το ενδιαφέρον των ακροδεξιών και των Ισλαμιστών – των προσώπων δηλαδή που μετοίκησαν πρόσφατα από τα χωριά της Ανατολίας και δεν έχουν καμία, ή ελάχιστη, σχέση με την αστική κουλτούρα και την ίδια την Πόλη. Ο Τζεγκίζ Ακτάρ κάνει λόγο για «λούμπεν» στοιχεία. Έτσι, οι τοπικές οργανώσεις των ισλαμικών κομμάτων και των φασιστικών νεολαιών του Κινήματος Εθνικιστικής Δράσης και του Κόμματος της Μεγάλης Ενότητας διακηρύσσουν πως στόχος των εορτασμών είναι «η εκ νέου κατάκτηση» της Πόλης.
Προκειμένου να αντιληφθεί κανείς τι εννοούν, πρέπει να εξετάσει γιατί είναι σημαντική για τους ισλαμιστές η Άλωση. Όλοι οι ισλαμιστές δημοσιογράφοι και συγγραφείς που από τις στήλες του φιλοκυβερνητικού τύπου υπεραμύνονται των εορτασμών αναφέρονται στην περίφημη (στην Τουρκία και μόνο, ας σημειωθεί!) δήθεν προφητεία του Μωάμεθ: «Η Κονσταντίνιγιε θα κατακτηθεί. Τι λαμπρός στρατηλάτης και τι λαμπρός στρατός εκείνος που θα την πάρει!» Πλάκα με την εν λόγω προφητεία τοποθετήθηκε μάλιστα από την «Εταιρεία Κατάκτησης της Πόλης» στην έξοδο της Αγίας Σοφίας. Το μήνυμα είναι προφανές: η κατάληψη της Χριστιανικής Πόλης από τους Μουσουλμάνους Τούρκους και η μετατροπή των χριστιανικών ναών της σε μουσουλμανικά τεμένη ήταν «Θέλημα Θεού», ο εξισλαμισμός της τμήμα των σχεδίων του Αλλάχ για την ανθρωπότητα.
Όταν λοιπόν η φασιστο – ισλαμική συμμαχία που πρωτοστατεί στους εορτασμούς κάνει λόγο για «δεύτερη κατάκτηση» της Πόλης, αναφέρεται σε μία «επιστροφή στις Ισλαμικές ρίζες». Κάθε 29η Μαΐου, από την αναβίωση του Ισλαμικού κινήματος τη δεκαετία του 1970, διατυπώνονται στους εορτασμούς αιτήματα με προέχον την επιστροφή της Αγίας Σοφίας στην ισλαμική λατρεία. «Η Αγία Σοφία είναι τζαμί, το Ισλάμ είναι Τζιχάντ» έκραξε πέρσι κατά τους εορτασμούς στο στάδιο Ινονού ο γηραιός Νετζμεττίν Έρμπακαν, ισλαμιστής ηγέτης και πρώην πρωθυπουργός, σε μία εκδήλωση που έφερε τρόμο και δυσφορία στους κεμαλιστές και τους φιλελευθέρους. Κυρίως γιατί το πλήθος που κατέκλυσε το στάδιο ήταν χωρισμένο κατά φύλα, όπως πάντα συμβαίνει στις εκδηλώσεις των Ισλαμιστών (όπου πρυτανεύει η κοινωνική καθυστέρηση).
Πολύ όμως περισσότερο από τις αναλύσεις σχετικά με το κοινωνικό και το ιδεολογικό προφίλ των συμμετεχόντων στους εορτασμούς, τη φιλελεύθερη διανόηση απασχολεί το μήνυμα που αυτοί εμπεριέχουν. «Αμέτρητες πόλεις στον κόσμο κατακτήθηκαν όπως η Κωνσταντινούπολη. Σε καμία όμως δεν ακούσθηκε να εορτάζουν όπως εδώ στην Πόλη. [...] η απόδοση μιας τέτοιας σημασίας στους εδώ εορτασμούς είναι άκομψη, κακή. Η σημερινή Ιστάνμπουλ βρίσκεται πολύ μακριά από την κοσμοπολίτικη Πόλη που έκτισε ο Πορθητής» σημειώνει ο Ακτάρ.
Ο Μουράτ Μπελγκέ
Έτι πλέον ξεσπαθώνει ο Μουράτ Μπελγκέ, που, για την ιστορία, είναι γνήσιος Πολίτης και η οικογένειά του έχει πολλές γενιές παρουσίας στην Πόλη, σε περσινό άρθρο του στην Ταράφ. Το άρθρο το έγραψε με αφορμή επίσκεψή του στο Panorama 1453, το μουσείο που ίδρυσε πέρσι η Μητροπολιτική Δημαρχία αφιερωμένο στην «Κατάκτηση». Το μουσείο βρίσκεται κοντά στην Πύλη του Ρωμανού, όπου είχε στηθεί και το περίφημο κανόνι του Ουρβανού που έβαλλε κατά των τειχών.
Ο Μπελγκέ χαρακτηρίζει «καφρεία» και «ντροπή» τους εορτασμούς, ενώ βλέπει στο Panorama 1453 μία εξεχόντως κιτς και ψευδοϊστορική προσπάθεια ηρωοποίησης προσώπων που παρουσιάζονται ως προάγγελοι του τουρκοϊσλαμικού ιδεώδους. «Γίνεται αναφορά στη δήθεν προφητεία του Μωάμεθ, αλλά όχι στην επιστολή με την οποία ο Πορθητής συστήνεται στους Ευρωπαίους ως Καίσαρ Ρωμαίων» σημειώνει ο Μπελγκέ, αναφερόμενος στην υιοθέτηση από τον Πορθητή όχι μόνο του Βυζαντινού τυπικού, αλλά και του τίτλου των Αυτοκρατόρων. Ο φιλόλογος και συγγραφέας τονίζει πως «Είναι κατ’ εμέ πολύ ωμή συμπεριφορά το να θυμάσαι και να υπενθυμίζεις κάθε χρόνο πώς άρπαξες με τη βία την πρωτεύουσα μιας άλλης κοινωνίας.
Την ειρωνεία του προς τους εορτασμούς εκφράζει και ο πάντοτε είρων και ανατρεπτικός Ενγκίν Αρντίτς σε άρθρο του στη Σαμπάχ με τίτλο «Μην το θυμίζετε στους Απίστους», στους οποίους συγκαταλέγει και τον εαυτό του καθώς δεν είναι πιστός μουσουλμάνος. «Και αν σήμερα διοργανωνόταν στην Αθήνα ένα συλλαλητήριο με θέμα Πώς θα ξαναπάρουμε την Πόλη; Για σκεφτείτε το» γράφει, ενώ φαντασιώνει έναν επίσημο εορτασμό όπου ο μορφές ντυμένες σαν τον Παλαιολόγο, καβάλα σε άσπρο άλογο, και το Λουκά Νοταρά θα εικονίζονται να απελεθερώνουν την Πόλη και θα γκρέμιζαν τους μιναρέδες της Αγίας Σοφίας. Πώς θα αντιδρούσαν οι Τούρκοι; «Θα γινόταν χαμός, μέχρι ίσως να ανακαλούσαμε και τον πρέσβυ μας».
«Πέρασαν τόσα χρόνια, γιατί γιορτάζουμε σαν η Πόλη να πάρθηκε χθες; Γιατί κάθε χρόνο γυρίζουμε σε όλο τον κόσμο και στέλνουμε το μήνυμα, εδώ δεν ήταν μέρος δικό μας, ήρθαμε μετά και το πήραμε με τη βία; [...] Μήπως υποσυνείδητα φοβόμαστε ότι μια μέρα το μέρος θα επιστραφεί; Μη φοβάστε, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται μία ομάδα ηλιθίων της Ερκένεκον, δεν υφίστανται οι όροι του 1919...» γράφει ο Εργκίντς, αναφερόμενος στην τρομοκρατική οργάνωση της ακροδεξιάς που εξαρθρώνουν οι αρχές, αλλά και στέλνοντας και ένα πλάγιο μήνυμα στις τελευταίες πως οι εορτασμοί προσήκουν στο προφίλ της Εργκένεκον και δεν πρέπει να στηρίζονται από το κράτος. «Πάντα υπερηφανευόμαστε με τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας υπερηφανευθούμε μία φορά και με μία που δημιουργήσαμε. Αλλά δεν υπάρχει καμία τέτοια. Όλες τις πήραμε από άλλους» διαμαρτύρεται, ενώ τονίζει – για να την μπει στους θρήσκους και τους εθνικιστές – ότι σε αντίθεση με ό,τι διαφημίζουν το όνομα Ιστάνμπουλ είναι ελληνικότατο. «Ας αρκεσθούν οι χωριάτες μας με το να σφάζουν την Ιστάνμπουλ, χωρίς να ξελαρυγγιάζονται κιόλας...»
Το φασιστο – ισλαμιστάν, όπως εύστοχα αναφέρονται σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού φιλελεύθερα blogs, δυστυχώς όμως καλά κρατεί. Διότι η βλακεία δεν πάει στα βουνά. Ούτε η κακοήθεια. Και για του λόγου το αληθές, ο Ισλαμιστής Μεμέτ Αλί Μπουλούτ (του οποίου το επίθετο σημαίνει σύννεφο και του ταιριάζει γάντι, γιατί όπως είπαμε δεν πάει στα βουνά) διαμαρτύρεται καλώντας τον Μουράτ Μπελγκέ αλλά «και τους διανοούμενούς μας» προδότες. Συνέγραψε άρθρο – πόνημα με τίτλο «Γίνεται η Ιστάνμπουλ Κονσταντίνιγιε;» Κωσταντινούπολη βέβαια εννοεί, όπως φαίνεται από το περιεχόμενο του μωρολογήματος, καθώς Κονσταντίνιγιε είναι το επίσημο ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ όνομα της Πόλης, που ονομάσθηκε επίσημα Ιστάνμπουλ το 1930 (με την πεποίθηση ότι το Ιστάνμπουλ είναι τουρκικό, που δεν είναι, περιττό να σημειωθεί).
Σε κάθε περίπτωση, μας λέει το Σύννεφο, ο Μπελγκέ διέπραξε απρέπεια. Διότι, αν μεν είναι Μουσουλμάνος, δεν μπορεί να μειώνει έτσι την Κατάκτηση, που είχε προβλέψει ο ίδιος ο Προφήτης! (Φαίνεται πως για τους ισλαμιστές ο Προφήτης δουλειά δεν είχε παρά να προβλέπει ολημερίς και ολονυχτίς, όπως ο Ατατούρκ για τους Κεμαλιστές να πετά τσιτάτα για θέματα που φθάνουν από τη σημασία της κουλτούρας και της παιδείας, ως εκείνη των τραπεζών, των σιδηροδρόμων και της προστασίας των άγριων ελαφιών!) Εάν δε ο Μπελγκέ είναι άθεος Τούρκος, πώς είναι δυνατό να χαρακτηρίζει «καφρεία» το γεγονός ότι η Πόλη πέρασε στους Τούρκους;
Και μας πληροφορεί το Σύννεφο, που εκπροσωπεί την «άλλη Τουρκία» (της ιδεολογικής και κοινωνικής αποχαύνωσης, δεν αντέχω να μην το πω!) ότι με τους εορτασμούς «δείχνουμε πως γνωρίζουμε την αξία της Πόλης, αλλά αυτό αποτελεί κρυφή παραδοχή πως βλάψαμε τους άλλους με το να τους πάρουμε την πόλη τους. Έτσι [....] μπαίνουν και οι άλλοι στο τριπ να θεωρούν τους εαυτούς τους τους πραγματικούς κυρίους της Πόλης, και ιδρύουν ενώσεις και ιδρύματα που καταστρώνουν σχέδια για το μέλλον της.»
Και ποια είναι σε παρακαλώ τα σχέδια για το μέλλον που καταστρώνονται από τους «άλλους» (προφανώς εννοεί τους Έλληνες και τους Χριστιανούς ειδικότερα, χωρίς ούτε μία φορά να τους κατονομάζει) και πού βλέπει το Σύννεφο την απόδειξή τους; «Υπάρχει μία ιστοσελίδα με το όνομα www.byzantium1200.org. Μπείτε εκεί και θα δείτε. Οι δυτικοί φίλοι μας τι σχέδια έχουν για την Ιστάνμπουλ. Αν το σχέδιο που περιέχεται στην ιστοσελίδα μία μέρα πραγματοποιηθεί, θα γκρεμισθούν οι μιναρέδες και οι ημισέληνοι θα ξαναγίνουν σταυροί! Ορίστε τι ορέξεις θρέφουν αυτοί για την πόλη αυτοί, εξαιτίας των αδαών που μας κυβερνούν, οι οποίοι νομίζουν πως με δύο γιορτές μόνο μπορούν να γίνουν κύριοι της πόλης».
Δεν είναι, βλέπεις, μόνο – το ξέρεις τι άλλο – αλλά και η κακοήθεια που δεν πάει στα βουνά, αλλά πάει σύννεφο. Διότι η συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι προϊόν αρχαιλόγων, με διακεκηρυγμένο στόχο την εικονική αποκατάσταση των Βυζαντινών μνημείων της Πόλης. Κάτι που το Σύννεφο είτε παραλείπει, είτε δεν κατανόησε. Και μπορεί όντως να μην το κατανόησε, είτε λόγω έλλειψης νοημοσύνης είτε διότι δε θα γνωρίζει σίγουρα ούτε δύο κουτσά στραβά αγγλικούλια, έχοντας τελειώσει το ιερατικό λύκειο και αργότερα σπουδάσει Περσικά και Αραβικά, όπως όλη η θρησκόληπτη επαρχιοκρατία που θέλησε να το παίξει διανόηση. Φυσικά και το σύννεφο κατάγεται από την Αντέπ, και όχι βέβαια από την Πόλη!
Όσο για «τους αδαείς κυβερνώντες που μας κυβερνούν», δε θα ξέρει φαίνεται το Σύννεφο πως μέχρι το 1950 η Πόλη είχει 120,000, 50,000 Εβραίους και 80,000 Αρμενίους, έναντι 700.000 Μουσουλμάνων. Δε θα άκουσε φαίνεται εκεί κάτω στην Άντεπ ή στο πανεπιστήμιο, μέσα στα τσιτάτα των μουσουλμάνων θεολόγων, για Φόρους Περιουσίας, για Σεπτεμβριανά, για Απελάσεις, για εθνική εκκαθάριση. Ούτε φαίνεται θα έχει ακούσει τους παλαιούς Πολίτες να διαμαρτύρονται ότι «έφυγαν οι Χριστιανοί γείτονές μας και μας κουβαλήθηκαν οι καραχωριάτες», να παραπονούνται για τις άξεστες φάτσες, τα τζαμιά που μυρίζουν άπλυτα πόδια, τα τσαντόρ και τις μαντήλες, τις ψησταριές που στήνονται στα πάρκα και τις προκυμαίες, τα λεωφορεία που ζέχνουν άπλυτα σώματα, τις κοπέλες της αστικής τάξης που δεν μπορούν να ντυθούν όπως θέλουν γιατί παρενοχλούνται, τους εμετούς όσους έρχονται από την επαρχία να μπεκρομεθύσουν στους δρόμους του Πέραν, τα μαχαιρώματα στα γκέττο της περιφέρειας. Εξάλλου, ένας από τους εισβολείς της «δεύτερης άλωσης» είναι κι αυτός.
Μάλιστα. Πάντως το Σύννεφο ως δια μαγείας συμφωνεί με τους φιλελευθέρους σε ένα σημείο: «Οι εορτασμοί απλώς καταδεικνύουν ότι η Πόλη δε μας αξίζει». Τώρα, τι να του πεις;
Πίσω από τους εορτασμούς της 29ης Μαΐου, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, φαίνεται πόσο διαιρεμένη είναι σήμερα η Τουρκική κοινωνία. Τι πάθη εγείρει κάθε αναφορά σε ζητήματα συλλογικής ταυτότητας. Αυτό, ένα, είναι νομίζω το κρατούμενο. Τώρα, δε δεύτερο βαθμό, κάποιος θα έπρεπε να εξηγήσει στις αρχές του κυβερνώντος κόμματος ότι ο χορός με τις κραυγές για τζιχάντ του «φασιστο-ισλαμιστάν» μόνο αποτέλεσμα έχει να διογκώνει τις εσωτερικές έριδες και να απαξιώνει την εικόνα της χώρας διεθνώς, διεγείροντας την εχθρότητα και την περιφρόνηση του δυτικού κόσμου. Διότι η περιφρόνηση, όταν πρόκειται για τους «Εορτασμούς της Κατάκτησης» και τα γραφόμενα του Σύννεφου, είναι πέρα για πέρα εύλογη και δικαιολογημένη.
Δημοσίευση σχολίου