Για λίγες ώρες η πόλη του Ερμπίλ ζούσε σε κατάσταση πανικού. Φήμες ήθελαν του τζιχαντιστές του ISIL να απέχουν 30 μόλις λεπτά από την κουρδική πρωτεύουσα. Κούρδοι και πρόσφυγες από άλλες περιοχές του Ιράκ που έχουν καταφύγει εκεί, ετοιμάστηκαν για νέα φυγή. Όμως τότε τα αμερικανικά αεροσκάφη άρχισαν να βομβαρδίζουν τις θέσεις του ISIL και ο πρόεδρος Ομπάμα υποσχέθηκε να προστατεύσει το Ερμπίλ.
Οι Κούρδοι υποδέχτηκαν τα νέα με ανακούφιση. «Η πλέον σημαντική εξέλιξη ήταν η απόφαση των ΗΠΑ να σώσουν ζωές» είπε ο Χοσιάρ Ζεμπαρί, πρώην υπουργός Εξωτερικών του Ιράκ και ένας από τους πλέον σημαίνοντες Κούρδους. «Εκτιμούμε ιδιαίτερα την αμερικανική βοήθεια», κατέληξε.
Ο Δρ. Φουάντ Χουσεΐν, στενός συνεργάτης του Κούρδου προέδρου του Ιράκ Μασούντ Μπαρζανί, επίσης χαιρέτισε την απόφαση του ΟΗΕ να καταδικάσει το ISIL και την απόφαση των ΗΠΑ να παράσχουν τεχνική και ανθρωπιστική βοήθεια. Τόνισε πως οι ΗΠΑ δρουν συντονισμένα με τις δυνάμεις των Πεσμεργκά, έτσι ώστε οι κουρδικές δυνάμεις να είναι σε θέση να αντεπιτεθούν σύντομα. «Συνήθως λέγαμε ότι οι Κούρδοι δεν έχουν άλλους φίλους, εκτός από τα βουνά τους. Αυτό δεν όμως, πια, αλήθεια», είπε.
Πολλοί Κούρδοι φοβούνται πάντως ότι οι ΗΠΑ μπορεί να τους προδώσουν ξανά. «Υπάρχει ένα ολόκληρο ιστορικό επαφών και προδοσιών μεταξύ των ΗΠΑ και των Κούρδων, όπου οι ΗΠΑ ήρθαν σε επαφή με τους Κούρδους και τους βοήθησαν, αλλά ποτέ με όλη τους την καρδιά», είπε ο Αμερικανός αναλυτής και συγγραφέας Κουίλ Λόρενς.
«Οι Κούρδοι έχουν πολλούς λόγους να αισθάνονται απογοητευμένοι. Οι βομβαρδισμοί όμως των Αμερικανών, τώρα, δημιουργούν ένα νέο κλίμα εμπιστοσύνης», είπε. Όπως είπε και ο Τσόρτσιλ: «Οι Αμερικανοί πάντα πράττουν το σωστό αφού όμως πρώτα έχουν εξαντλήσει κάθε άλλη δυνατότητα». Και πράγματι φαίνεται πως οι Αμερικανοί έχουν εξαντλήσει κάθε δυνατότητα στο Ιράκ και το μόνο που τους απομένει είναι να στηριχτούν στους Κούρδους. Χρειάστηκε μόλις ένας αιώνας για να το καταλάβουν.
Σχεδόν 100 χρόνια πριν, ο Κούρδος επαναστάτης σεΐχης Μαχμούτ Μπαρζανί, είχε πάντα μαζί του ένα εγχειρίδιο με τα 14 σημεία του τότε Αμερικανού προέδρου Γούντρου Γουίλσον, βάσει των οποίων κάθε έθνος είχε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης. Και όμως, αργότερα, ήταν οι Αμερικανοί που αρνήθηκαν στους Κούρδους αυτό το δικαίωμα, σχεδόν σε κάθε περίσταση.
Βάσει της Συνθήκης των Σεβρών, οι σύμμαχοι της ΑΝΤΑΝΤ αποφάσισαν τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν. Το 1923 όμως, με την Συνθήκη της Λωζάννης, η διεθνής κοινότητα εγκατέλειψε τους Κούρδους, υπέρ του Κεμάλ. Από τότε άρχισε ο αγώνας των Κούρδων για ανεξαρτησία.
Ύστερα από μερικές προσπάθειες να ανεξαρτητοποιηθούν από το Ιράκ, οι Κούρδοι έλαβαν την έμμεση αμερικανική βοήθεια, για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 1970, κυρίως χάρη στον Σάχη του Ιράν. Το 1972 το Ιράκ άρχισε να κοιτά προς την Σοβιετική Ένωση και ο Σάχης ζήτησε από τις ΗΠΑ να εξοπλίσουν τους Κούρδους, πουλώντας τους σοβιετικά όπλα, που είχαν κυριευτεί από την Αίγυπτο.
Μέχρι το 1974 οι Κούρδοι βρίσκονταν σε ανοιχτή εξέγερση κατά της κυβέρνησης της Βαγδάτης, καθοδηγούμενοι από τον μουλά Μουσταφά Μπαρζανί. Όταν όμως, το 1975, Ιράν και Ιράκ ήρθαν σε συνεννόηση στο πλαίσιο των Συμφωνιών του Αλγερίου, η ιρανική υποστήριξη προς τους Κούρδους έπαυσε και η εξέγερση έσβησε.
Ο Μπαρζανί κατέφυγε στο Ιράν και κατόπιν στις ΗΠΑ, όπου και πέθανε το 1979, τη χρονιά δηλαδή που στο Ιράν ξέσπασε η ισλαμική επανάσταση που ανέτρεψε τον Σάχη. Οι Κούρδοι ήταν και πάλι τα θύματα. Μετά το πέρας του Α’ Πολέμου του Κόλπου, οι Κούρδοι είχαν μια ελπίδα ανεξαρτησίας. Με την ενθάρρυνση των Αμερικανών εξεγέρθηκαν κατά του Σαντάμ Χουσεΐν, για τρίτη φορά. Ο Σαντάμ έστειλε εναντίον τους τον στρατό του, ο οποίος τους ισοπέδωσε, σφαγιάζοντας χιλιάδες αμάχους. Τότε, περισσότεροι από 1,5 εκ. Κούρδοι, κατέφυγαν στην Τουρκία.
Αμερικανικά στρατεύματα ή έστω όπλα ποτέ δεν έφτασαν στην περιοχή τους. Μόνο κάποιες αεροπορικές επιδρομές έγιναν και τότε που βοήθησαν τους Κούρδους να σταματήσουν την προέλαση των δυνάμεων του Σαντάμ στο Κιρκούκ. Τότε δημιουργήθηκε και μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων, για την προστασία των Κούρδων από την αεροπορία του Σαντάμ.
Όταν οι Τούρκοι αρνήθηκαν να επιτρέψουν στους Αμερικανούς ελεύθερης διέλευση από το έδαφός τους, το 2003, κατά τον Β’ Πόλεμο του Κόλπου, ήταν οι Κούρδοι που αποτέλεσαν την εναλλακτική λύση για τους Αμερικανούς. Πολεμώντας στο πλευρό των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων, οι Κούρδοι πίστεψαν ότι η μέρα της ελευθερίας είχε έρθει.
Όμως και πάλι απογοητεύτηκαν, όταν οι Αμερικανοί, μετά τη νίκη κατά του Σαντάμ, επιχείρησαν να τους αφοπλίσουν και επέμειναν να συμμετάσχουν στη νέα κυβέρνηση του Ιράκ. Οι Κούρδοι πράγματι συμμετείχαν, αλλά ο πρωθυπουργός αλ Μαλίκι δεν ήταν ο συνεργάτης που ήλπιζαν.
Ο Μαλίκι δεν επέτρεψε στους Κούρδους να εξορύξουν και να πωλούν το πετρέλαιό τους, τονίζοντας ότι η ισχυροποίηση των Κούρδων θα οδηγούσε στη διάλυση του Ιράκ. Στα τέλη του 2011, 60.000 Κούρδοι μαχητές Πεσμεργκά βρίσκονταν αντιμέτωποι με τον ιρακινό στρατό έξω από το Κιρκούκ. Όταν όμως το 2013 η Φαλούτζα κυριεύτηκε από τους σουνίτες εξτρεμιστές, ακολουθούμενη το καλοκαίρι του 2014 από τη Μοσούλη και το Τικρίτ, ο ιρακινός στρατός υποχώρησε, εν διαλύσει στη Βαγδάτη. Οι Κούρδοι πήραν τον έλεγχο του Κιρκούκ και των πετρελαιοπηγών του.
Όμως και πάλι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να εξοπλίσουν τους Κούρδους και η Βαγδάτη αρνήθηκε επίσης να τους παραχωρήσει αμερικανικά όπλα. Έτσι οι κουρδικές δυνάμεις βρέθηκαν αποδυναμωμένες, χωρίς επάρκεια πυρομαχικών, ανίκανες να αμυνθούν ενός μετώπου εύρους 1.000 σχεδόν χλμ. Η προέλαση του ISIL σε απόσταση 30 λεπτών από την κουρδική πρωτεύουσα Ερμπίλ φαίνεται πως ξύπνησε τις ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Ομπάμα είπε ότι οι ΗΠΑ θα παραδώσουν απευθείας οπλισμό στους Κούρδους. Είναι μια κίνηση προάγγελος της πολυπόθητης ανεξαρτησίας;
Δημοσίευση σχολίου