Οι τελευταίες εξελίξεις από το μέτωπο του Κυπριακού είναι… αυτές που περιμέναμε εξ αρχής. Το να καθόμαστε όμως και να χαιρόμαστε για την ακρίβεια της πρόβλεψης, κάτι που εξάλλου δεν ήταν και ιδιαίτερα δύσκολο, ισοδυναμεί με την απώλεια ακόμα μίας ευκαιρίας.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Ποια είναι αυτή η ευκαιρία όμως: Το να σηκώσουμε λίγο τους τόνους και να θυμίσουμε προς τη διεθνή κοινότητα αλλά και προς το εσωτερικό μέτωπο, ότι οι εξελίξεις απέδειξαν ότι η Τουρκία δεν επιθυμεί λύση στην Κύπρο που θα δημιουργήσει ένα νέο κράτος με το νησί ενωμένο.
Η Τουρκία δεν έχει σκοπό να εγκαταλείψει τα τετελεσμένα του 1974 μετά από 40 χρόνια αντιμετώπισης της άρνησης της διεθνούς κοινότητας να αναγνωρίσει το έγκλημα του ΑΤΤΙΛΑ, οπότε και μόνο βάσει αυτού θα ήταν αφελές να περιμένουμε οτιδήποτε άλλο.
Η Τουρκία θέλει να έχει πάντα το πόδι στην Κύπρο, θέλει να διαφεντεύει τη μοίρα του νησιού, ιδίως από τη στιγμή που αυτό έχει πρόσβαση σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων που συνεπάγονται πλούτο και ευημερία.
Δεν αποκλείεται μάλιστα καθόλου, αυτά να εξηγούν το Μνημόνιο για τους Κύπριους, αφού δεν είναι δυνατόν να σου καταστρέφουν την οικονομία και την κοινωνία για 20 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ που χρωστάς, τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι θα εισπράξεις… 600!!!
Άρα, η ευκαιρία που χάνει η ελληνική (ελλαδική και κυπριακή) πλευρά είναι το να κινηθεί προς κάθε κατεύθυνση, δείχνοντας ξεκάθαρα την Άγκυρα που φέρει ακέραια την ευθύνη του αδιεξόδου, καθώς παρόλη την επέμβαση του Αμερικανού και του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών, ο Αχμέτ Νταβούτογλου αρνήθηκε να πει το ναι στο «να ασκήσει πίεση» (βλ. να διατάξει) τον Έρογλου να υπογράψει το κοινό ανακοινωθέν το οποίο θα πρέπει να κάνει λόγο για μία και αδιαίρετη κυριαρχία.Με τον τρόπο όμως αυτόν ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ η πραγματική στόχευση της Τουρκίας, που είναι η έμμεση και σταδιακή αναγνώριση του ψευδοκράτους. Διότι τι στο διάβολο… κράτος θα είναι αυτό που δεν θα έχει μία και αδιαίρετη κυριαρχία; Και για να μην τρελαθούμε εντελώς, καλούν ένα νόμιμο κράτος της διεθνούς κοινότητας, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Κυπριακή Δημοκρατία, να χάσει επί της ουσίας αυτή την ιδιότητα και να υποβιβαστεί σε έναν κρατικό… αχταρμά.
Και κανένας δεν βρίσκεται για να φωνάξει ότι το πρόβλημα η Τουρκία το έχει, αυτή έχει αδικοπραγήσει, τα κατεχόμενα δε αποτελούν κράτος τα τελευταία 40 χρόνια… επειδή είναι κατεχόμενα! Θέλει να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο; Ας συνεχίσει. Αλλά το να σου λέει δέξου το να μην υπάρχει μία αδιαίρετη κυριαρχία, δηλαδή αναγνώρισε τα γουρούνια του ΑΤΤΙΛΑ για να ανοίξεις το δρόμο για διαπραγματεύσεις, πρέπει να είσαι τουλάχιστον ηλίθιος για να το δεχτείς.
Το να σου έλεγαν δέξου το και το λύσαμε, θα ήταν πολύ πιο έντιμο! Οι Οθωμανοί πάντα θεωρούσαν ότι όλοι οι υπόλοιποι τους οφείλουν, γι’ αυτό και ξεκίνησε ο κατήφορος, ένας κατήφορος που δεν έχει τελειώσει ακόμα, παρά τις ενδιάμεσες «επιτυχίες» (βλ. επιβίωση) εξαιτίας των παιχνιδιών των πραγματικά ισχυρών…
Ο Αντώνης Σαμαράς σκοπεύει να πει καμία κουβέντα για το θέμα, ή μας προκύπτει οπαδός του «η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται;».
πηγή
Δημοσίευση σχολίου