Πoιό, άραγε, έστω και ένα μόνο σημείο, από το Κοινό Ανακοινωθέν για το Κυπριακό, που εξέδωσαν την Παρασκευή 24η Ιουνίου 2011, το ελληνοκυπριακό ΑΚΕΛ της Κυπριακής Δημοκρατίας και το τουρκοκυπριακό ΡΤΚ του τουρκικού κατοχικού ψευδοκράτους, δυσαρεστεί ή ενοχλεί την Τουρκία και την πολιτική της στο Κυπριακό; Υπάρχει έστω και μία λέξη ή το παραμικρό υπονοούμενο στο Κοινό Ανακοινωθέν ΑΚΕΛ-ΡΤΚ που να μην εντάσσεται ή ν’ αντιβαίνει στην τακτική και τη στρατηγική που η Τουρκία Κατακτητής, ακολουθεί διαχρονικά στην επεκτατική της πολιτική εναντίον της ΚΔ και του Ελληνισμού στην Κύπρο;
Αυτό αναρωτιέται ο Λάζαρος Μαύρος στη ''ΣΗΜΕΡΙΝΗ'', επισημαίνοντας πως αντιπροσωπεία της ηγεσίας του κυβερνώντος στην Κ.Δ. ΑΚΕΛ μ’ επικεφαλής τον ΓΓ κ. Άντρο Κυπριανού, εμπράκτως νομοταγής ξανά στις «διασυνοριακές» διαδικασίες του κατοχικού ψευδοκράτους, πέρασε στην κατεχόμενη από τα τουρκικά στρατεύματα περιοχή της Λευκωσίας και είχε δύο ωρών συνομιλίες, στα εκεί γραφεία του Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, με την ηγεσία του ΡΤΚ, επικεφαλής της οποίας ήταν ο νέος της πρόεδρος, διάδοχος των Ταλάτ και Σογιέρ, κ. Οζκάν Γιορκαντζίογλου. Τα δύο κόμματα αλληλο-αναγνωρίζονται ως Αριστερά. Και ως «αδελφά» μεταξύ των. Ο ανελθών στην προεδρία της ΚΔ στις 24 Φεβρ. 2008, τότε ΓΓ του ΑΚΕΛ κ. Χριστόφιας, αρχικά εκφωνούσε τον τότε πρόεδρο του ΡΤΚ, ψευτοπρόεδρο του παράνομου κατοχικού καθεστώτος κι επικεφαλής της πολιτικής πτέρυγας του Αττίλα, κ. Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, ως «σύντροφο και φίλο». Ώσπου ο κ. Ταλάτ, διά του εκπροσώπου του κ. Ερτσακιτζά, εξέδωσε απαγόρευση στον κ. Χριστόφια να τον αποκαλεί «σύντροφο». Τα δύο κόμματα, με πρόεδρο του ΡΤΚ τον κ. Σαμπίτ Φερντί Σογιέρ, αντάλλαξαν πέρσι και συνεστιάσεις στην σκλαβωμένη Αμμόχωστο και στην αίθουσα «Ζάππειο» της Δερύνειας.
Σ Τ Ο ΚΟΙΝΟ Ανακοινωθέν ΑΚΕΛ-ΡΤΚ, Άντρου Κυπριανού και Οζκάν Γιοργκαντζίογλου, της Παρασκευής 24.6.2011, για το Κυπριακό αναφέρεται επί λέξει ότι:
«Τα δύο κόμματα υπογραμμίζουν για μια ακόμη φορά την ΑΦΟΣΙΩΣΗ τους στον στόχο της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, βασισμένης στην Πολιτική Ισότητα έτσι όπως περιγράφεται στις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ, στις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου 1977 και 1979 και στα Κοινά Ανακοινωθέντα των δύο ηγετών [σ.σ. Χριστόφια – Ταλάτ] της 23ης Μαΐου και 1ης Ιουλίου 2008» («Χαραυγή» 25.6.11 σελ.7)
Ε Ν Α ΠΡΟΣ ένα, όλα αυτά τα στοιχεία προς τα οποία - και μόνο σε αυτά - το ΑΚΕΛ με το ΡΤΚ δηλώνουν από κοινού της ΑΦΟΣΙΩΣΗ τους, αποτελούν διαδοχικά επιτεύγματα της επιδρομικής πολιτικής της Τουρκίας και, διά μέσου του χρόνου, διπλωματικές επιτυχίες του Αττίλα σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και ενάντια στην απελευθερωτική υπόθεση του κυπριακού Ελληνισμού. Αποτελούν την αλληλουχία των ελληνικών υποχωρήσεων από το 1977 ως σήμερα, χωρίς το παραμικρό τουρκικό «αντίδωρο»:
(α) Η τουρκική απαίτηση για ΔΔΟ, (β) η τουρκική απαίτηση για καθεστωτική εξίσωση (εξουδετέρωση) του ελληνικού 82% με το τουρκικό 18%, υπό την ονομασία «Πολιτική Ισότητα», (γ) ο εξαναγκασμός «με το πιστόλι στον κρόταφο», των Μακαρίου και Κυπριανού, για τις συμφωνίες, το 1977 ο πρώτος, το 1979 ο δεύτερος, με τον Ραούφ Ντενκτάς, ο οποίος και τις έκανε κουρέλι με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 και (δ) το τρόπαιο που, μέσω Ταλάτ, απέσπασε το 2008 από τον Χριστόφια η Άγκυρα, με το Joint Statement για «Συνεταιρισμό Δύο Συνιστώντων Στέιτς»…
Α Π Ο ΚΟΙΝΟΥ λοιπόν αφοσιωμένοι, ΑΚΕΛ & ΡΤΚ, στα κατοχικά επιτεύγματα, τα «πολιτικά κεκτημένα» της Τουρκίας, τα τρόπαια της τουρκικής διπλωματίας «χωρίς ν’ αποχωρήσει ούτ’ ένας Τούρκος στρατιώτης και δίχως να επιστραφεί σπιθαμή εδάφους στην Κύπρο», κατά την έκφραση των Ερντογάν – Γκιούλ της Άγκυρας.
Σ Τ Ο ΚΟΙΝΟ Ανακοινωθέν των ηγεσιών των δύο κομμάτων, ΑΚΕΛ και ΡΤΚ, ουδέν περιέχεται που ν’ ανησυχεί ή να δυσανασχετεί την Άγκυρα, ή ν’ αντιστρατεύεται την τουρκική τακτική και στρατηγική:
- Ο Υ Τ Ε λέξη για την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων από την Κύπρο, στο Κοινό Ανακοινωθέν ΑΚΕΛ – ΡΤΚ.
- Ο Υ Τ Ε λέξη ΑΚΕΛ & ΡΤΚ για τερματισμό της παράνομης τουρκικής στρατιωτικής κατοχής των βορείων εδαφών της Κ.Δ.
- Ο Υ Τ Ε λέξη ΑΚΕΛ & ΡΤΚ για την αποκήρυξη του παράνομου αποσχιστικού τουρκικού ψευδοκράτους.
- Ο Υ Τ Ε λέξη ΑΚΕΛ & ΡΤΚ για τερματισμό του παράνομου τουρκικού εποικισμού και την επιστροφή των πληθυσμών των εποίκων στην Τουρκία.
- Ο Υ Τ Ε λέξη ΑΚΕΛ & ΡΤΚ για την ελεύθερη και ασφαλή επιστροφή των βιαίως εκτοπισθέντων υπό του Αττίλα, Ελλήνων αυτοχθόνων Κερυνειωτών στην Κερύνεια, Μορφιτών στη Μόρφου, Καρπασιτών στην Καρπασία, Αμμοχωστιανών στην Αμμόχωστο, στις πατρογονικές τους εστίες, στα σπίτια και στις περιουσίες τους.
- Ο Υ Τ Ε λέξη ΑΚΕΛ & ΡΤΚ για τις ελευθερίες διακίνησης, εγκατάστασης και νομής περιουσίας.
- Ο Υ Τ Ε λέξη ΑΚΕΛ & ΡΤΚ για επιδίωξη δημοκρατικής λύσης βασισμένης στη δημοκρατική αρχή της πλειοψηφίας – μειοψηφίας και κατοχύρωση των ατομικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
- Ο Υ Τ Ε λέξη ΑΚΕΛ & ΡΤΚ υπέρ της νομιμότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπέρ της αποκατάστασης της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας και της απαγόρευσης οποιωνδήποτε ξένων επεμβάσεων και ξένων επεμβατικών «εγγυήσεων».
- Ο Υ Τ Ε λέξη, δηλαδή, των ΑΚΕΛ & ΡΤΚ, για όλα εκείνα τα Ψηφίσματα του ΟΗΕ που προνοούσαν, ένα προς ένα και όλα μαζί τα πιο πάνω στοιχεία.
Σ Τ Ο ΚΟΙΝΟ Ανακοινωθέν ΑΚΕΛ – ΡΤΚ της Παρασκευής, όπως και στα σχετικά δημοσιεύματα των εφημερίδων «Χαραυγής», «Πολίτη» και «Φιλελευθέρου» 25.6.11, για τις δίωρες συνομιλίες Κυπριανού – Γιοργκαντζίογλου στα κατεχόμενα, ουδεμία αναφορά υπήρξε ή το παραμικρό έστω σχόλιο των δύο «αδελφών» αριστερών κομμάτων για την πρόσφατη, μετά τις βουλευτικές εκλογές της 22ας Μαΐου, σαδιστική δήλωση του Έρογλου ότι, «κι αν ακόμα εκλέγουμε βουλευτές Κερύνειας, είναι αδύνατο να πάρουμε πίσω την πόλη και πρέπει να πάψουμε να δηλώνουμε ότι η Κερύνεια είναι δική μας»! Σιωπή, απόλυτη.
Η «Επαναπροσέγγιση» και οι δήθεν «κοινοί αγώνες» ΑΚΕΛ – ΡΤΚ, χρονολογούνται από το τέλος της δεκαετία του ’80 που πρόεδρος του ΡΤΚ ήταν ο συγχωρεμένος Οζκέρ Οζγκιούρ. Προτού τον εκπαραθυρώσει απ’ το κόμμα ο Ταλάτ. Τότε το ΑΚΕΛ οργάνωσε στο σωματείο «ΑΤΛΑΣ» της Αγλαντζιάς, ανοικτή δημόσια εκδήλωση, με ομιλητές τον Οζγκιούρ και τον Χριστόφια, όπου ο πρώτος απαρίθμησε κι εξήγησε μία προς μία τις θέσεις του ΡΤΚ για το Κυπριακό. Μπροστά σ’ ένα πλήθος, κυρίως οπαδών του ΑΚΕΛ, απλών πολιτών που υπέβαλαν και τις δικές τους ερωτήσεις. Η πιο χαρακτηριστική απ’ όλες, εκείνη του κτηνιάτρου κ. Σατραζάμη, ήταν και το αναπάντητο έκτοτε αποκορύφωμα: «Όλα αυτά που μας είπες σύντροφε Οζγκιούρ για τους πρόσφυγες, για τον τουρκικό στρατό, για τους εποίκους και για όλες τις άλλες πτυχές του Κυπριακού, σε τι άραγε διαφέρουν από την πολιτική του Ραούφ Ντενκτάς»;
Τριάντα χρόνια από τότε, η «επαναπροσέγγιση», οι «αδελφικές» και «συντροφικές» σχέσεις του ΑΚΕΛ με το Ρεπουμπλικανικό Τουρκικό Κόμμα, δεν προσέφεραν ούτε κατά ένα χιλιοστό μετακίνηση του ΡΤΚ από την πολιτική της Άγκυρας προς οποιασδήποτε μορφής «κοινό αντικατοχικό αγώνα». Ούτε καν λεκτικά, έστω και καθ’ υποψίαν. Τριάντα χρόνων «επαναπροσέγγιση», στο Κυπριακό απέδωσε ένα απόλυτα μηδενικό αποτέλεσμα. Που ανάγλυφο κραυγάζει, ξανά, μέσα κι από το Κοινό Ανακοινωθέν ΑΚΕΛ – ΡΤΚ της Παρασκευής 24ης Ιουνίου 2011.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου